St. Petersburg

Deel 1

Woensdag 1 September 2004

We staan ontzettend vroeg op: om 2:45 gaat de wekker. Om half vier staat de taxi voor de deur die ons naar het centraal station Paleispleinzal brengen. Daar zijn we eigenlijk veel te vroeg want de trein gaat pas om 4 uur. Om 5 voor vijf zijn we op Schiphol waar we inchecken voor Kopenhagen en St. Petersburg. De vlucht naar Kopenhagen, de overstap (2 uur) en de vlucht naar St Petersburg verlopen prima. Aan boord krijgen we een broodje en wat drinken. We komen om 14.00 uur plaatselijke tijd (2 uur later dan in Nederland) aan op luchthaven Pulkovo 2. Het vliegveld is een beetje ouderwets. We staan bijna een uur in de rij voor de paspoortcontrole. Het gaat tergend langzaam en als we halverwege de rij zijn gaat ons loket dicht. Gelukkig kunnen we ritsen met de rij naast ons. We vragen ons af of dit een voorbode is van wat ons de komende dagen staat te wachten.

De koffer is er al als we door de paspoortcontrole heen zijn. We worden opgehaald door Nikolay, onze gids in St Petersburg. Zelfs hij was een beetje ongerust geworden door het lange wachten. Hij brengt ons met zijn Volga naar het B&B Nevsky Inn midden in het centrum.  Niko zien we morgenochtend weer voor een stadswandeling. We worden verwelkomd door John, de Britse eigenaar van de B&B, die ons kort bekend maakt met het pension en de omgeving. We rusten even en gaan dan een korte wandeling maken. We lopen naar het Paleisplein en staan binnen drie minuten voor het  het Winterpaleis en de Hermitage. Achter ons het imposante Generale Staf gebouw. Het is historische grond. Hier zetelden de tsaren van Rusland sinds Peter de Grote St Petersburg stichtte tot de Russische revolutie. Hier vond de heroïsche, latVerlosserskerk op het verspilde bloeder vaak wat overdreven, bestorming plaats die het begin van het communistische tijdperk inluidde. Aan dat tijdperk kwam ruim 10 jaar geleden ook een einde. Via het schilderachtige winterkanaal komen we bij de oevers van de Neva en hebben we zicht op de Peter en Paul burcht. We lopen terug via de Kerk op het verspilde bloed. Deze opzichtige kerk van Disney-achtige proporties staat op de plaats waar tsaar Alexander II werd vermoord door een anarchistische activist. Een ondankbaar lot, aangezien deze tsaar net het lijfeigenschap had opgeheven en de politieke vrijheden had verruimd. Het hekje waarop de tsaar ineen zeeg staat nog in de kerk, die tussen 1883 en 1907 werd gebouwd. Op de gevel bevinden zich 20 granieten gevelstenen die gebeurtenissen uit het leven van de tsaar memoreren. De mozaïeken tonen taferelen uit het nieuwe testament en er zijn 144 wapenschilden van Russische provincies, regio's en steden. We lopen verder over de Kanala Griboedova, waar kunstenaars hun aquarellen schilderen en verkopen. We drinken nog wat op een terras aan de Nevsky Prospekt, de grote boulevard van de stad. Het is om 18:00 uur nog erg druk op straat. Even terug naar onze kamer, alvorens we gaan eten bij Топсмый Фрайр (Tolsmyy Frayr), tegenover ons pension. Een eenvoudig tentje met eenvoudig eten, vlotte bediening en een menu in het Engels.

We trekken ons terug op de kamer, kijken nog wat Russische tv en gaan bijtijds slapen.

Het weer in St Petersburg is prachtig: 24 graden en volop zon.

Donderdag 2 september 2004

We staan om half 8 op en ontbijten. Er is genoeg: toast, kaas, jam, ei, worst, pannekoeken. We maken ook kennis met Tanya één van de meisjes die hier werkt. Haar kennis van het Engels strekt niet verder dan de hierboven genoemde ingrediënten van het ontbijt, hetgeen de conversatie enigszins beperkt. Maar zo vroeg op de ochtend kan dat ook een voordeel zijn! 

We wachten op Nikolay, die iets over negen komt. We gaan met hem wandelen langs de bezienswaardigheden van de stad. We laten hem een beetje de vrije hand. Hij wil ons een mix van bekende en minder bekende plekken in de stad laten zien. St Izaak KathedraalWe lopen naar de Moika rivier, een van de gekanaliseerde rivieren van de stad die een soort grachtengordel (naar Amsterdams voorbeeld) om het centrum vormen. Bij het ontwerpen van de stad heeft Peter de Grote veel gekeken naar Westeuropese voorbeelden zoals Amsterdam en Venetië. De grachten hier zijn echter veel breder en de waterspiegel ligt ten opzichte van het straat niveau veel lager. De bruggen zijn dan ook laag en je ziet de kanalen pas als je er dichtbij staat. We lopen langs de Moika naar het Mariinsky paleis (nu stadsbestuur). Voor dit paleis ligt de blauwe brug over de Moika. Het is met 97 meter de breedste brug ter wereld en lijkt meer op een parkeerterrein. Dan staan we ineens op  het Isaak plein met het beeld van Nicolaas I en de enorme Isaak Kathedraal. Een gigantische koepel en kolonades domineren het stadsbeeld. Het is een van de grootste koepels in de wereld met meer dan 100kg bladgoud op het dak. De kerk is ontworpen door Montferrand en het duurde 40 jaar om de kerk te bouwen. Er moesten zelfs speciale spoorwegen aangelegd worden om het marmer aan te voeren. In 1858 was het dan zover. We kunnen er helaas niet in, want het gaat pas om 10.30 open. We lopen vervolgens door het park eracRuiterstandbeeld Peter de Grotehter, dat tijdens de Duitse blokkade van de stad in 1941 dienstdeed als groente-akker. Bij de Neva staat het ruiterstandbeeld van Peter de Grote, gemaakt in opdracht van Katherina II door de Fransman Falconet in 1782. Peter's paard vertrapt de slang van het kwaad. We lopen langs de senaat (nu staatsarchief) en vervolgens de Konnogvardeysky Bulvar. Aan het eind ervan ligt het Nicolas paleis. Van hieraf lopen we langs een gebied dat Nieuw Holland heet. Het is een van de meer mysterieuze delen van de stad. Het eiland is al driehonderd jaar gesloten voor het publiek. Peter de Grote nam het in gebruik als scheepswerf (vandaar de naam). In 1915 kwam er een marine radiozender, de sterkste van Rusland in die tijd. We gaan verder richting het Marriinsky theater. Het wereldberoemde balletgezelschap (voorheen Kirov ballet) en het orkest zijn op toernee en beginnen pas weer op 7 oktober onder leiding van chef-dirigent Valery Gergiev, die ook het Rotterdams Philharmonisch Orkest leidt. We lopen de ul. Glinky uit naar de Nikolsky kerk. Traditioneel is dit de kerk van marine officieren. Het is een prachtig voorbeeld van 18e eeuwse Russische Barok – geschilderd in ijsblauw met witte Korinthische zuilen, bekroond met vijf vergulde uivormige koepels. Het interieur hangt vol met iconen.Hier moeten wij betalen (60r), maar Russen kunnen gratis naar binnen. Er is juist een dienst gaande die we kunnen bijwonen. We moeten als toeristen wel buiten de koordjes blijven en geen foto's maken. Er is een 10 tal vrome vrouwen dat de dienst volgt, hoofd bedekt met een sjaal. De priesters  verdwijnen regelmatig naar achter om allerlei religieuze handelingen te doen. In de kerk gonst de orthodoxe lithurgie, die wordt gezongen door een koor boven ons door wolken wierook heen. Naast de kerk staat een mooie klokkentoren. 

We gaan op zoek naar koffie, maar dat is niet zo eenvoudig in deze buurt. Het lukt uiteindelijk wel. Daarna lopen we naar het Sennaya Plochad, het hooiplein, waar vroeger de paarden werden gevoerd. Midden op staat een vredesmonument, waarop in vele talen het woord vrede staat. Ook in het Nederlands. Niko laat ons het Vorontsov paleis zien. Het paleis is Gostiny Dvorooit gebouwd voor een minister door Rastrelli. Sinds 1810 is hier een militaire academie is gevestigd. Niko heeft er ook gestudeerd. We lopen richting Nevsky Prospekt de grote allee van de stad. Hier heerst grote drukte en dus moeten we opletten voor zakkenrollers! We nemen een kijkje in Gostiny Dvor (handelsmarkt), het oudste overdekte winkelcentrum van de stad en misschien van de wereld. Het stamt nog uit de tijd van Katharina de Grote, gebouwd tussen 1757 en 1785 eveneens door Rastrelli. Eigenlijk is het een grote verzameling kleine winkeltjes. Laatste bezienswaardigheid van de dag is de Kazan kathedraal. Ook hier is een dienst gaande, met oude vrouwtjes die devoot de ikonen kussen. De kerk is een neo klassiek bouwwerk, met twee grote halfronde kolonades. Het is gebouwd tussen 1801 en 1811 door Andrej Voronihkim, een voormalig lijfeigene. Het ontwerp is deels gebaseerd op de St Pieter in Rome.

We lunchen in de Meat Grinder, een soort grilbuffet waar je zelf de groenten en vleessoorten kiest die dan op een plaat worden gegrild. Het russische antwoord op fast food.

Na de middag gaan we naar het Hermitage museum. Via de website van het museum hebben we een tweedaags entreebewijs besteld. Met het gemailde voucher kunnen we de lange rijen voor de kassa omzeilen en via de achteringang naar binnen om ons entreebewijs bij de infobalie af te halen. We komen er echter achter dat vandaag de 1e donderdag van de maand is en dat betekent tegenwoordig gratis entree! Men is wel zo aardig om het twee dagen ticket (dat al betaald is) voor vrijdag en zaterdag geldig te maken. Het museum is gevestigd in het Winterpaleis, de kleine, de oude, de nieuwe Hermitage en het Hermitage theater. De gebouwen zijn allen met elkaar verbonden. Het Winterpaleis is door tsarina Elisabeth I in 1754 in opdracht gegeven aan Rastrelli. Het is het derde paleis op deze plek. Elisabeth stierf enige maanden voor het winterpaleis in 1762 werd voltooid. Katharina II en haar opvolgers richtten het barokke paleis opnieuw in neo-klassieke stijl in, maar lieten de buitenkant, de Jordaanse trap en de kapel in tact. De klassieke kleine Hermitage werd in 1780 voor Katherina II gebouwd als onderkomen en voor de kunstverzameling die door Peter I was begonnen. In 1917 zetelde de voorlopige regering in het Winterpaleis tot in oktober van dat jaar de bolsjewieken hun intrede maakten. Sinds 1922 is het complex een museum: deLeonardo da Vinci, Madonna met bloem Staats Hermitage. Gedurende de Sovjet tijd groeide het uit tot één van 's werelds grootste musea. Met hulp van donaties is het gebouw in de jaren 90 van de 20e eeuw gerenoveerd en verbeterd. De collectie is ontstaan door de verzamelwoede van Peter de Grote en later met name van Katharina de Grote. Ook in de Sovjet tijd werd er driftig verzameld (genationaliseerd), binnen de Unie, maar ook na afloop van de tweede wereldoorlog in Duitsland en Oost-Europa. De collectie bestaat uit meer dan 3 miljoen stukken, waarvan 5 a 10% op enig moment gelijktijdig te zien is. Het museum heeft tegenwoordig ook dependences in het buitenland, waaronder één in Amsterdam

HermitageEr is veel te zien, er zijn meer dan 26 Rembrandts, 2 Leonardo's (van de 10 wereldwijd), vele Van Dijcks (Katharina II ruilde er met de Britse premier Walpole 15 tegen een portret van haarzelf!), Florentijnse en Venetiaanse kunst en een grote collectie impressionisten, waaronder Monet, Gauguin, en Van Gogh. Te veel om op te noemen. Daarnaast zijn de gebouwen zelf een bezienswaardigheid. Met name de Jordan trap is prachtig. Na 2,5 uur zijn we "vol" . We gaan terug naar het hotel.

's Avonds gaan we met de metro naar een restaurant. Dat is ook een soort avontuur. We kopen metromuntjes (zheton) bij het loket, maar hebben moeite om het goede perron te vinden. Het metro net bestaat uit 4 lijnen, die heel diep onder de grond liggen. De bordjes iMetrostationn cyrillisch zijn lastig te lezen en de perrons zitten zijn "vermomd" als grote hallen met kleine deurtjes aan de zijkant, die opengaan als er een trein stopt. We tellen de haltes en stappen op de juiste plaats uit, nl op het Маяковская (Mayakovskaya) station.  Dit station ligt ook op lijn 1, waarvan de station prachtig zijn gedecoreerd. We volgen ВЫХОД В ГОРОД (uitgang naar de stad) en komen op de Plochad Vosstania (Plein van de opstand). We zoeken een Georgisch restaurant op de Ul Vosstania, maar dat is helaas verdwenen. Onze tweede keus is op de Oude Nevsky Prospekt gelegen, voorbij het Vosstaniaplein en het Moskou station. Het is de bistro Garçon. Goed, maar niet goedkoop. De prijzen zijn niet in Roebels, maar in rekeneenheden. Aangeduid met y.e (Russisch) of a.u (Engels). Een rekeneenheid is nu 38 roebels, iets meer dan een Euro. Daar moet je wel even op letten. We moeten wel lang op het hoofdgerecht wachten, maar de kwaliteit is uitstekend en we gaan tevreden naar huis.

weer: warm, 24°, zonnig, in de namiddag een onweersbui.

 

 

Andere Reisverslagen
terug verder