|   |  | deel 1 | 
Dit jaar verloopt natuurlijk ook voor ons anders. We hadden in mei drie
        weken naar de Azoren zullen gaan, maar dat kon niet doorgaan vanwege de
        Coronacrisis en de maatregelen die op de Azoren werden genomen. We
        stelden onze reisplannen uit en kozen voor een bestemming dichter bij
        huis, die we met de auto konden bereiken.
        
        Vanuit Rotterdam reden we op 3 september naar Remagen, net ten zuiden
        van Bonn. Daar is  in
        het voormalige stationsgebouw van station Rolandseck een museum
        ingericht gebaseerd op de kunstcollectie van de Frans-Duitse kunstenaar
        Hans
            Arp (1886-1966). Naast zijn eigen sculpturen is er veel werk
        van Salvador Dalí, maar ook een aantal tijdelijke tentoonstellingen.
        Achter het station is in 2007 een nieuw gebouw gebouwd, een ontwerp van
        Richard Meier,
        de architect die in Nederland bekend is vanwege het Haagse stadhuis.
        Beide museumdelen zijn verbonden door een ondergrondse tunnel, die onder
        het spoor loopt.
in
        het voormalige stationsgebouw van station Rolandseck een museum
        ingericht gebaseerd op de kunstcollectie van de Frans-Duitse kunstenaar
        Hans
            Arp (1886-1966). Naast zijn eigen sculpturen is er veel werk
        van Salvador Dalí, maar ook een aantal tijdelijke tentoonstellingen.
        Achter het station is in 2007 een nieuw gebouw gebouwd, een ontwerp van
        Richard Meier,
        de architect die in Nederland bekend is vanwege het Haagse stadhuis.
        Beide museumdelen zijn verbonden door een ondergrondse tunnel, die onder
        het spoor loopt.
        
        We lunchen in het restaurant Interieur
          No. 253 dat eveneens in het stationsgebouw is gevestigd met een
        prachtig balkon met uitzicht op de Rijn.
        
        Na de lunch rijden we door de regen naar Boppard. Hier is het
        gelukkig droog. We logeren hier in het Bellevue
          hotel aan de rivieroever.
Vanuit Boppard maken we een ritje langs de Rijn. We steken de rivier
        over met een van de vele veerboten – bijna elk dorp van enige  omvang
        heeft er een – en gaan de beroemde Loreley op. De hoge rots
        waarop volgens legenden een nimf met haar gezang de schippers betoverde,
        die vervolgens vastliepen op de rotsen en zonken. In werkelijkheid is de
        Rijn hier op zijn smalst en zit er een scherpe bocht in de rivier, waar
        schepen vaak in problemen kwamen. De scherpste kantjes zijn in de jaren
        30 van de passage afgehaald, maar het blijft opletten voor de schippers.
        Vanaf de Loreley rots is het uitzicht op de Rijn heel erg mooi. Als we
        er aankomen is het nog rustig, maar al gauw wordt de rust door een groep
        bejaarden verstoord,die niet weten wat afstand houden is.
omvang
        heeft er een – en gaan de beroemde Loreley op. De hoge rots
        waarop volgens legenden een nimf met haar gezang de schippers betoverde,
        die vervolgens vastliepen op de rotsen en zonken. In werkelijkheid is de
        Rijn hier op zijn smalst en zit er een scherpe bocht in de rivier, waar
        schepen vaak in problemen kwamen. De scherpste kantjes zijn in de jaren
        30 van de passage afgehaald, maar het blijft opletten voor de schippers.
        Vanaf de Loreley rots is het uitzicht op de Rijn heel erg mooi. Als we
        er aankomen is het nog rustig, maar al gauw wordt de rust door een groep
        bejaarden verstoord,die niet weten wat afstand houden is.
        
        We rijden naar beneden, drinken koffie in St Goarshausen en
        rijden dan verder naar Kaub, de thuisstad van de Pruissische
        Maarschalk Bluecher. Hij streed met Wellington tegen Napoleon bij
        Waterloo in 1814. We wandelen een rondje in Kaub en steken dan weer de
        rivier over naar Bacharach. Een liefelijk stadje met stadsmuur
        en veel vakwerkhuizen en natuurlijk wijnranken op de steile hellingen.  Inmiddels
        is de zon gaan schijnen en loopt de thermometer op naar 28 graden.
Inmiddels
        is de zon gaan schijnen en loopt de thermometer op naar 28 graden.
We rijden terug naar Boppard en rusten uit op onze kamer. Daarna gaan we met de stoeltjeslift naar Gedeonseck, waar ons een prachtig uitzicht wordt beloofd. Eerst genieten we van het uitzicht. Iets bestellen bij het cafe Gedeonseck lukt niet, want de twee oudere dames van de bediening zijn volkomen overbelast op dit grote terras. We lopen verder naar de Vierseeenblick. Vanaf dit punt zie je vier stukken van de rijn als waren het vier meren. Mooi gezicht. Hier loopt het bestellen veel vlotter.
Terug in Boppard drinken we een wijntje in de Weinstube Heilig Grab en eten dan ergens in het centrum van Boppard.
        Weer: bewolkt begin en 17 graden. ’s Middags zon en 28 graden
      
 Daar
      eten we een heerlijk stukje taart bij een Konditorei. Na de koffie lopen
      we naar de dom. Die is vooral erg groot. Het is de grootste en een
      van de best bewaarde romaanse kerkgebouwen in de wereld. Sinds 1981 staat
      het op de lijst van UNESCO-werelderfgoederen.
      In de loop van de eeuwen is het meeste meubilair en kunst vernield, met
      name door de Fransen. Het is desalniettemin een mooie en erg grote
      romaanse basiliek. De bouw ervan is in 1030 gestart onder de Salische
      koning Koeraad II en pas in de 19e eeuw voltooid. De Salische dynastie was
      een dynastie van vier Duitse koningen en keizers, afkomstig uit het
      hertogdom Franken. Zij werden vanaf 1024 gekozen tot Rooms koning van het
      Duitse Rijk en vervolgens door de paus tot Rooms Keizer gekroond. Het
      keizerschap van deze dynastie eindigde in 1125 met de dood van Hendrik V.
      Ik ga nog in de crypte kijken waar de graven van de vier Salische keizers
      en koningen te bewonderen zijn. Dit wordt beschouwd als de grootste
      bewaarde zuilenhal in Europa. Vervolgens lopen we de Maximilianstrasse af
      tot aan de oude stadspoort. Vervolgens lopen we via een paralelle straat
      naar de Domhof biergarten. Daar lunchen we in de tuin. Het is inmiddels 26
      graden en zonnig.
Daar
      eten we een heerlijk stukje taart bij een Konditorei. Na de koffie lopen
      we naar de dom. Die is vooral erg groot. Het is de grootste en een
      van de best bewaarde romaanse kerkgebouwen in de wereld. Sinds 1981 staat
      het op de lijst van UNESCO-werelderfgoederen.
      In de loop van de eeuwen is het meeste meubilair en kunst vernield, met
      name door de Fransen. Het is desalniettemin een mooie en erg grote
      romaanse basiliek. De bouw ervan is in 1030 gestart onder de Salische
      koning Koeraad II en pas in de 19e eeuw voltooid. De Salische dynastie was
      een dynastie van vier Duitse koningen en keizers, afkomstig uit het
      hertogdom Franken. Zij werden vanaf 1024 gekozen tot Rooms koning van het
      Duitse Rijk en vervolgens door de paus tot Rooms Keizer gekroond. Het
      keizerschap van deze dynastie eindigde in 1125 met de dood van Hendrik V.
      Ik ga nog in de crypte kijken waar de graven van de vier Salische keizers
      en koningen te bewonderen zijn. Dit wordt beschouwd als de grootste
      bewaarde zuilenhal in Europa. Vervolgens lopen we de Maximilianstrasse af
      tot aan de oude stadspoort. Vervolgens lopen we via een paralelle straat
      naar de Domhof biergarten. Daar lunchen we in de tuin. Het is inmiddels 26
      graden en zonnig.  onze
      vakantiewoning en na de koffie gaan we vrij vroeg op pad. Het is rond
      8.30. We rijden vanuit Bühlertal in oostelijke richting over de
      Landesstraße 83. We stappen onderweg uit om van het uitzicht te genieten
      van de Wiedenfelsen en lopen dan via bospaden naar Gertelbach
      watervallen. Het uitzicht is prachtig en de waterval wel aardig. We zijn
      er helemaal alleen om deze tijd. Met de auto rijden we verder en dan de 
          Schwarzwaldhochstraße op, officieel de B500. We rijden deze in
      Zuidelijke richting.
onze
      vakantiewoning en na de koffie gaan we vrij vroeg op pad. Het is rond
      8.30. We rijden vanuit Bühlertal in oostelijke richting over de
      Landesstraße 83. We stappen onderweg uit om van het uitzicht te genieten
      van de Wiedenfelsen en lopen dan via bospaden naar Gertelbach
      watervallen. Het uitzicht is prachtig en de waterval wel aardig. We zijn
      er helemaal alleen om deze tijd. Met de auto rijden we verder en dan de 
          Schwarzwaldhochstraße op, officieel de B500. We rijden deze in
      Zuidelijke richting.  verlaten. De gebouwen raakten in verval. Vanaf de kloosterruïne loopt een
      wandelpad door het Lierbachtal naar een waterval. Nu om half elf is
      blijkbaar iedereen wakker en wordt het tamelijk druk. De wandeling is wel
      aardig en de waterval ook. De drukte verbaast ons wel.
      verlaten. De gebouwen raakten in verval. Vanaf de kloosterruïne loopt een
      wandelpad door het Lierbachtal naar een waterval. Nu om half elf is
      blijkbaar iedereen wakker en wordt het tamelijk druk. De wandeling is wel
      aardig en de waterval ook. De drukte verbaast ons wel.  nemen we bus 205 de stad in. Onze parkeerkaart is ook geldig voor de bus
      (max. 5 personen en alleen lijn 205). De bus brengt ons naar de
      Leopoldplatz. Vandaar lopen we naar de Trinkhalle. Deze werd in
      1839 gebouwd als toevoeging aan het kurgebouw. De gallerij is bekleed met
      frescoes die Duitse legende uitbeelden. In het gebouw kun je bronwater
      tappen. Er zit ook een vestiging van de VVV. Vanaf de Trinkhalle lopen we
      door het park naar de Stourdza kerk. Deze kerk werd door de
      laatste koning van Moldavië gebouwd ter herinnering aan zijn zoon Michael,
      die op 17 jarige leeftijd overleed. De kerk is in Roemeens-orthodoxe stijl
      gebouwd, maar staat helaas in de steigers en is niet te bezoeken. We lopen
      naar het Casinogebouw en het Kurhaus.
      In het casino gaan we mee met de tour (Duits). Die begint om 11 uur. Voor
      we meekunnen moet onze temperatuur worden gemeten. Op de tour is het
      lastig om 1,5 meter te bewaren van de andere deelnemers. Het casino is
      vooral een creatie van Jacques Benazet, die vanaf 1838 de Spielbank ging
      bestieren. Baden-Baden groeide uit tot een mondain
      nemen we bus 205 de stad in. Onze parkeerkaart is ook geldig voor de bus
      (max. 5 personen en alleen lijn 205). De bus brengt ons naar de
      Leopoldplatz. Vandaar lopen we naar de Trinkhalle. Deze werd in
      1839 gebouwd als toevoeging aan het kurgebouw. De gallerij is bekleed met
      frescoes die Duitse legende uitbeelden. In het gebouw kun je bronwater
      tappen. Er zit ook een vestiging van de VVV. Vanaf de Trinkhalle lopen we
      door het park naar de Stourdza kerk. Deze kerk werd door de
      laatste koning van Moldavië gebouwd ter herinnering aan zijn zoon Michael,
      die op 17 jarige leeftijd overleed. De kerk is in Roemeens-orthodoxe stijl
      gebouwd, maar staat helaas in de steigers en is niet te bezoeken. We lopen
      naar het Casinogebouw en het Kurhaus.
      In het casino gaan we mee met de tour (Duits). Die begint om 11 uur. Voor
      we meekunnen moet onze temperatuur worden gemeten. Op de tour is het
      lastig om 1,5 meter te bewaren van de andere deelnemers. Het casino is
      vooral een creatie van Jacques Benazet, die vanaf 1838 de Spielbank ging
      bestieren. Baden-Baden groeide uit tot een mondain centrum voor spelen, kuren en netwerken voor de elite van die tijd en
      strekte zich uit tot de koningshuizen van Groot-Brittannië, Rusland en
      Frankrijk onder Louis-Philippe. Baden-Baden kreeg een renbaan, een theater
      en een Philharmonie waar de grote sterren van die tijd optraden, waaronder
      Brahms. We krijgen de speelzalen te zien met de roulette en
      blackjacktafels en de bars. Het ziet er allemaal prachtig uit.
      centrum voor spelen, kuren en netwerken voor de elite van die tijd en
      strekte zich uit tot de koningshuizen van Groot-Brittannië, Rusland en
      Frankrijk onder Louis-Philippe. Baden-Baden kreeg een renbaan, een theater
      en een Philharmonie waar de grote sterren van die tijd optraden, waaronder
      Brahms. We krijgen de speelzalen te zien met de roulette en
      blackjacktafels en de bars. Het ziet er allemaal prachtig uit. de kunsthal, met aansluitende de Burda collectie, gehuisvest in een pand
      ontworpen door Richard
        Meier. De Burda familie werd rijk door het gelijknamige
      modetijdschrift. We lopen door en komen bij de Gönner Anlage, een
      botanische (rozen)tuin, genoemd naar een voormalig burgemeester. Verderop
      drinken we koffie in een theetuin bij de tennisclub. Vandaar is het een
      kort stukje naar de Dahliatuin, waar 64 varianten van deze bloem bloeien.
      Langs de Oos zien het ene luxueuse hotel na het andere. Prachtige gebouwen
      met gigantische tuinen. Aan het einde van het park komen we bij het klooster
        Lichtental, dat nog steeds door 30 cistercenser nonnen wordt gerund,
      o.a. als Gashaus. We klimmen op een Next
        Bike fiets en fietsen naar het Brahms huis. De componist woonde hier
      in de zomers van 1865-1874. Hij kwam hier met name de weduwe van collega
      Schumann gezelschap houden, maar componeerde hier ook en trad op met de
      Casino filharmonie. De NextBike fietsen zijn te huren door middel van een
      app op je smartphone. NextBike is ook in Nederland actief en de
      Nederlandse app werkt ook in Duitsland en niet alleen in Baden-Baden.
      de kunsthal, met aansluitende de Burda collectie, gehuisvest in een pand
      ontworpen door Richard
        Meier. De Burda familie werd rijk door het gelijknamige
      modetijdschrift. We lopen door en komen bij de Gönner Anlage, een
      botanische (rozen)tuin, genoemd naar een voormalig burgemeester. Verderop
      drinken we koffie in een theetuin bij de tennisclub. Vandaar is het een
      kort stukje naar de Dahliatuin, waar 64 varianten van deze bloem bloeien.
      Langs de Oos zien het ene luxueuse hotel na het andere. Prachtige gebouwen
      met gigantische tuinen. Aan het einde van het park komen we bij het klooster
        Lichtental, dat nog steeds door 30 cistercenser nonnen wordt gerund,
      o.a. als Gashaus. We klimmen op een Next
        Bike fiets en fietsen naar het Brahms huis. De componist woonde hier
      in de zomers van 1865-1874. Hij kwam hier met name de weduwe van collega
      Schumann gezelschap houden, maar componeerde hier ook en trad op met de
      Casino filharmonie. De NextBike fietsen zijn te huren door middel van een
      app op je smartphone. NextBike is ook in Nederland actief en de
      Nederlandse app werkt ook in Duitsland en niet alleen in Baden-Baden. van
      de Franse regering benaming Zone Rouge, omdat het aantal
      Corona-besmettingen boven de 50 per 100.000 inwoners per dag is gestegen.
      Daarom is mondkapjes plicht op straat ingevoerd. Nederland en Duitsland
      hebben nog geen reisrestricties voor dit deel van Frankrijk ingevoerd. We
      nemen echter het zekere voor het onzekere. Daarom rijden we eerst naar Geroldsau,
      om daar de watervallen te bekijken. Het is  1,5 km van de Bundestrasse 500
      te voet door de bossen en langs een beekje. Mooie omgeving. Als we er
      aankomen is het nog erg rustig. Op de terugweg wordt het drukker. We
      rijden verder naar het plaatsje Geroldsau en drinken koffie (met taart)
      bij de Geroldsauermühle, een bakkerij, winkel en restaurant. Vandaar
      rijden we naar de Hohe Felsburgruïne net buiten Baden-Baden. Die ligt hoog
      boven de stad en was de thuisbasis van de Markgraven van Baden. Het
      uitzicht valt wat tegen om dat de ruine in restauratie is en we niet hoog
      genoeg kunnen klimmen voor het uitzicht. Het restaurant heeft helaas een Ruhetag
      (rustdag).
van
      de Franse regering benaming Zone Rouge, omdat het aantal
      Corona-besmettingen boven de 50 per 100.000 inwoners per dag is gestegen.
      Daarom is mondkapjes plicht op straat ingevoerd. Nederland en Duitsland
      hebben nog geen reisrestricties voor dit deel van Frankrijk ingevoerd. We
      nemen echter het zekere voor het onzekere. Daarom rijden we eerst naar Geroldsau,
      om daar de watervallen te bekijken. Het is  1,5 km van de Bundestrasse 500
      te voet door de bossen en langs een beekje. Mooie omgeving. Als we er
      aankomen is het nog erg rustig. Op de terugweg wordt het drukker. We
      rijden verder naar het plaatsje Geroldsau en drinken koffie (met taart)
      bij de Geroldsauermühle, een bakkerij, winkel en restaurant. Vandaar
      rijden we naar de Hohe Felsburgruïne net buiten Baden-Baden. Die ligt hoog
      boven de stad en was de thuisbasis van de Markgraven van Baden. Het
      uitzicht valt wat tegen om dat de ruine in restauratie is en we niet hoog
      genoeg kunnen klimmen voor het uitzicht. Het restaurant heeft helaas een Ruhetag
      (rustdag). We
      komen er om 13.15 aan. We lunchen met Badische specialiteiten
      (Maultaschen) en gaan dan naar de bergbaan,
      de Sommerberg op. Boven op de berg is een wandelviaduct aangelegd
      op niveau van de boomptoppen. Het 
        Baumwipfelpfad (of boomtoppenpad). Die leidt vervolgens naar een
      uitzichttoren met een spiraalvormige helling naar de top. Prachtig
      uitzicht over de omgeving. Wel behoorlijk druk. Aan de voet van de toren
      is een speeltuin.
We
      komen er om 13.15 aan. We lunchen met Badische specialiteiten
      (Maultaschen) en gaan dan naar de bergbaan,
      de Sommerberg op. Boven op de berg is een wandelviaduct aangelegd
      op niveau van de boomptoppen. Het 
        Baumwipfelpfad (of boomtoppenpad). Die leidt vervolgens naar een
      uitzichttoren met een spiraalvormige helling naar de top. Prachtig
      uitzicht over de omgeving. Wel behoorlijk druk. Aan de voet van de toren
      is een speeltuin. want
      de route staat niet met borden aangegeven. Al wat we hebben is een kaart
      op pdf op mijn mobiel. We beginnen in Bühlertal waar we de L87 verlaten in
      zuidelijke richting. We komen eerst door een wat saai deel met weinig
      druivenranken en eigenlijk meer appelgaarden, maar na een tijdje zien we
      dan toch de hellingen met de wijnranken opdoemen. We drinken koffie in
      Kappelrodeck en rijden verder langs Waldulm en komen na een paar uur in 
        Durbach aan. Dat dorp is wel het centrum van de Openauer wijnregio.
      Hier gaan we de auto uit en willen een wandeling gaan maken. Omdat we niet
      helemaal goed weten waar de wandeling start, vraag ik dat bij de lokale
      VVV. Daar doet men zijn uiterste best om uit te leggen hoe de route loopt,
      waar we moeten starten en hoe het bebordingssysteem werkt. Echt super
      goede uitleg. We gaan eerst eten bij een ba
want
      de route staat niet met borden aangegeven. Al wat we hebben is een kaart
      op pdf op mijn mobiel. We beginnen in Bühlertal waar we de L87 verlaten in
      zuidelijke richting. We komen eerst door een wat saai deel met weinig
      druivenranken en eigenlijk meer appelgaarden, maar na een tijdje zien we
      dan toch de hellingen met de wijnranken opdoemen. We drinken koffie in
      Kappelrodeck en rijden verder langs Waldulm en komen na een paar uur in 
        Durbach aan. Dat dorp is wel het centrum van de Openauer wijnregio.
      Hier gaan we de auto uit en willen een wandeling gaan maken. Omdat we niet
      helemaal goed weten waar de wandeling start, vraag ik dat bij de lokale
      VVV. Daar doet men zijn uiterste best om uit te leggen hoe de route loopt,
      waar we moeten starten en hoe het bebordingssysteem werkt. Echt super
      goede uitleg. We gaan eerst eten bij een ba kker
      en daarna naar het parkeerterrein bij het zwembad, waar de wandeling
      start. Het eerste deel is het zogenaamde Weinlehrpfad. Aan dit deel van de
      route staan alle druivensoorten uit deze streek aangepland, met bordjes
      met uitleg over de druivensoort erbij. Dan gaat het steil omhoog richting
      de Staufenberg burcht. Deze huisvest een michelinster restaurant
      en een wijnwinkel. We zijn echter zo ingespannen en moe dat we de winkel
      laten voor wat het is en we gaan verder. We hebben nu het hoogste punt
      bereikt en de wandeling gaat geleidelijk door de wijnvelden van o.a.
      Andreas Mänle naar beneden. Uiteindelijk komen we in het dal van de
      Durbach en lopen we terug naar het zwembad.
kker
      en daarna naar het parkeerterrein bij het zwembad, waar de wandeling
      start. Het eerste deel is het zogenaamde Weinlehrpfad. Aan dit deel van de
      route staan alle druivensoorten uit deze streek aangepland, met bordjes
      met uitleg over de druivensoort erbij. Dan gaat het steil omhoog richting
      de Staufenberg burcht. Deze huisvest een michelinster restaurant
      en een wijnwinkel. We zijn echter zo ingespannen en moe dat we de winkel
      laten voor wat het is en we gaan verder. We hebben nu het hoogste punt
      bereikt en de wandeling gaat geleidelijk door de wijnvelden van o.a.
      Andreas Mänle naar beneden. Uiteindelijk komen we in het dal van de
      Durbach en lopen we terug naar het zwembad.We rijden van Bühlertal via de A5 naar Durbach waar we gisteren ook
        waren. Nu gaan we rechtstreeks naar de Vinotek van de Durbacher
          Winzergenossenschaft, een wijnboerencollectief. Hier kunnen we
        wijnen proeven en uitzoeken. We gaan met een Weißburgunder, een Riesling
        en een Spätburgunder de deur uit. We komen rond 13 uur aan in onze Airbnb
        in Freiburg im Breisgau. We lunchen, wat laat bij een Aziatisch zaakje
        en doen daarna boodschappen bij de Edeka supermarkt.  We kijken de Tour
        de France op TV. We eten in onze Airbnb en gaan na het eten een stukje
        wandelen. 
        Weer: zonnig, 28 graden
|   | Andere Reisverslagen |   | 
| terug | verder |