maart 2017

Donderdag 23 maart 2017

We zijn gisteravond al naar Schiphol vertrokken en hebben overnacht in het CitizenM hotel, dat op een paar minuten lopen van de vertrekhal ligt. Onze vlucht met KLM naar Boekarest moet om 9.20 uur vertrekken, maar er is een deukje ontdekt in de staartvleugel en er moet een expert komen om te beoordelen of we er mee de lucht in kunnen. Drie kwartier later blijkt alles binnen de veiligheidsmarges te zijn en kunnen we eindelijk vertrekken. We komen ook 45 minuten te laat aan in Boekarest. We worden opgewacht door een chauffeur van Holiday Taxis, die we via Rent-a-guide hebben geboekt. Het is ongeveer een half uur rijden naar het K+K Elisabeta hotel, dichtbij het Universiteitsplein. Onze kamer is snikheet. 30 graden! De temperatuur stijgt naar 30,5. De airco blaast wel lucht, maar koelt niet. De zon staat op het grote raam, dat maar een kiertje open kan. We bellen naar de receptie en krijgen te horen dat de airco pas volgende week gerepareerd wordt. We vragen en krijgen een kamer aan de andere kant van het hotel, waar het zo’n 5 graden koeler is.

Na een korte rustpauze gaan we even de oude stad in, om wat de drinken en een snack te eten. We lopen door de passage Macca-Vilacrosse. Dit is een hoefijzervormige passage met een geelkleurig glazen dak. Er zitten tegenwoordig vooral restaurants en café’s in met een buitenterras. Daarna lopen we langs het paleis van de Nationale Militaire Kring. Het is 1911 gebouwd als feestzaal voor de officiersvereniging van het garnizoen dat in Boekarest was gelegerd. Nu is het een cultureel centrum van het leger. Het is in Franse neoklassieke stijl gebouwd.  Vervolgens lopen we naar de Orange shop voor een SIM-kaart voor prepaid internet. Voor 27 Lei krijgen we 2 GB, dat een maand geldig is.

’s Avonds eten we bij Cara Cu Bere (biertuin), een traditioneel en groot restaurant in de oude stad. We hebben gereserveerd en het is er erg druk. Mooie klassiek ingericht gebouw met veel hout en glas in lood. We eten traditioneel Roemeense gerechten, die nogal machtig en gezouten zijn. Daarbij een heerlijke Roemeense merlot reserve. Het kost totaal bijna 60 euro. Dat valt eigenlijk best mee.

We lopen terug naar het hotel en komen nog langs de prachtig gerestaureerde boekhandel Carturesti Carusel op de Lipscani straat.

Weer: in Boekarest zonnig en 16 graden

Vrijdag 24 maart 2017

Het ontbijt in het hotel is prima verzorgd. Na het ontbijt gaan we even koffiedrinken in de veronderstelling dat onze gids ons om 10 uur komt ophalen. Het blijkt al om 9 uur te zijn en hij belt ons als we aan de koffie zitten. Gelukkig zijn we dichtbij en we zijn in no time op onze afspraak. We hebben onze gids Christi geboekt via Tours by Locals  Christi neemt ons mee in zijn Renault Laguna. We rijden eerst naar het noorden van de stad. We zien het voormalig woonhuis van Ceaucescu en daarna de Arcul de Triumf. Deze overwinningsboog werd voor het eerst in hout opgetrokken in 1878 toen Roemenië onafhankelijk werd (van Turkije). De huidige boog stamt uit 1922 en herinnert ons aan het feit dat Roemenië de Eerste Wereldoorlog afsloot aan de winnende kant en de gebiedsuitbreiding die dat met zich meebracht. Niet ver daarvandaan staat een standbeeld van Charles de Gaulle. De Gaulle bezocht Ceaucescu in 1968, omdat deze niet deelnam aan het neerslaan van de Praagse opstand. De Gaulle was niet erg onder de indruk van de conducator. Zelf kreeg hij te maken met de studentenrevolte in Parijs dat jaar.

Christi wijst ons op de rode ronde plakaten op sommige gebouwen. Deze borden geven aan dat het gebouw een zwakke structuur heeft en niet bestand is tegen aardbevingen. De aanduiding is ook voorzien van een gevaarsklasse. Boekarest ligt op een breuklijn is vaak geteisterd door zware aardbevingen. De recenste zware aardbeving was in 1977.

Vervolgens rijden we naar het Museum van het dorp (Muzeul Satului). Dit is een openluchtmuseum met traditionele boerenhuizen alle regio’s van Roemenië. Ze zijn op hun vindplaats afgebroken en hier weer opgebouwd. Het museum is in 1936 gesticht door Dimitrie Gusti. Met 300 gebouwen op 100.000 m2 wordt een beeld gegeven van het boeren- en dorpsleven van Roemenië in de 19^e eeuw. Na het bezoek aan het museum rijden we door het centrum naar de oude stad. We bekijken de passage de Villacross en lopen daarna naar de Stavropoleos kerk aan de Lipscanistraat. De Lipscanistraat staat voor Leipziger straat genoemd naar de kooplieden uit Leipzig die hier in de 15^e eeuw al handel dreven. De Stavropoleoskerk stamt uit 1724. Er hoorde ook een klooster en een herberg bij. De herberg en het klooster zijn door aardbevingen en het communisme verdwenen. Christi vertelt ons dat er nog 7 nonnen in het klooster wonen. We nemen een kijkje in de kleine, maar rijkversierde orthodoxe kerk.

Vervolgens lopen we naar de Hanu’ lui Manuc (Manuc's herberg). Dit is herberg in 1808 gebouwd in de vorm van een karavaanserail uit de Ottomaanse tijd.

 Oprichter was een Armeense koopman Manuc Mirzaian en was de locatie van de onderhandelingen voor het Verdag van Boekarest, dat een eind maakte aan de Russisch-Turkse oorlog (1806-12). Er is nu een restaurant in gevestigd. Christi heeft nog heel veel tekst over van alles en nog wat, maar wij raken een beetje helemaal vol en we maken een eind aan de tour. We gaan lunchen op de binnenplaats van de serail. We nemen de set lunch van 29 Lei (€5,50). Niet duur, maar het eten is matig. Daarna gaan we terug naar het hotel voor een rustpauze.

In de middag gaan we met de metro naar het Parlementspaleis. De metrostations zijn lelijk en onlogisch gebouwd, maar de metrotreinen zijn modern en van Spaans fabricaat (CAF). We reizen van Universitate naar station Izvor met een overstap op Piata Unrii (Eenheidsplein). Vandaar lopen we door een park naar het Palatul Parlamentului. Dit is het voormalige paleis van het volk dat Ceaucescu heeft laten bouwen ter meerdere glorie van het communisme in Roemenië. De bouw startte in 1983, maar was tijdens de val en executie van de dictator nog maar voor een kwart klaar. Na enkele jaren van stagnatie is het afgebouwd. Het parlement is er nu in gevestigd en er worden conferenties gehouden. Het gebouw is na het Pentagon het grootste ter wereld en heeft meer dan 1.000 kamers. Bij de bouw waren meer dan 600 architecten betrokken en 20.000 bouwvakkers uit het hele land. Een hele wijk werd er voor afgebroken. Grote boulevards werden aangelegd met Stalinistische appartementsgebouwen erlangs, die uitkomen op het gebouw. We doen de standaardtour voor 35 Lei pp. Voor de tour begint moeten we door een veiligheidscontrole, die voor een luchthavencontrole weinig onderdoet. De rondleiding voert langs de belangrijkste zalen en hallen. Alles is heel erg groot en rijkelijk gedecoreerd in een mengeling van stijlen. Tapijten, trappen, plafonds en muren zijn op elkaar afgestemd. Honderden kroonluchters hangen in de hallen en zalen, maar zijn niet allemaal ontstoken. Ceausescu en zijn vrouw bemoeiden - niet gehinderd door enige architectoische kennis - zich intensief met de bouw en sommige trapportalen werden twee keer afgebroken voor ze werden goedgekeurd. Bijzonder mooi is het allemaal niet. Wel imponerend groot van schaal. We mogen ook op het balkon, vanwaar Ceauscescu graag toespraken had gehouden, maar hij had niet de tijd van leven. Op 1^e kerstdag 1989 werd hij geëxecuteerd. Vanaf het balkon hebben we het perfect uitgelijnde uitzicht op de Boulevard van de Eenheid. Na de tour gaan we met de metro terug naar de oude stad waar we nog op een terras wat drinken. Dan naar het hotel.

Vervolgens gaan we met de metro naar het Victorieplein, waar nog een klein groepje demonstranten tegen de corruptie demonstreert. Van hier lopen we naar de Vinexpert waar we een cocktail drinken. Daarna gaan we naar The Artist, een toprestaurant aan de Calea Victoriei, onder leiding van een Nederlandse chef-cuisinier. We eten een heerlijk driegangen diner. De spoontastings zijn de specialiteit. Een grand entree of een grand dessert geserveerd als eenhapsgerechtjes op lepels.

Na het heerlijke diner met de metro weer terug.

Weer: zonnig 17 graden

zaterdag 25 maart 2017

Na het ontbijt lopen we naar het Intercontinental hotel, een paar minuten vanaf ons hotel. Daar zit de AVIS vestiging waar we een huurauto voor vandaag ophalen. Het is een Ford Fiësta (automaat). We rijden de stad uit naar het Mogosoaia paleis. Dit 18^e eeuwse paleis ligt zo’n 10km buiten de stad en is prachtig gerestaureerd. Het bestaat uit een woongebouw, een keuken en wat bijgebouwen en ligt aan een meer. Voor het paleis staat de St George kapel, waar een orthodoxe dienst aan de gang is. De kerk is mudvol en we kunnen er niet meer bij. Helaas is het paleis gesloten. Waarom is niet duidelijk. We doen navraag bij de souvenirwinkel. De verkoopster is ervan overtuigd dat het paleis open is, maar dat is echt niet zo. De deur zit potdicht. We wachten nog 20 minuten, maar om 10.20 gaan we echt weg. Onze volgende bestemming is het Snagov klooster. Dat ligt ten noorden van Boekarest, zo’n 35km van het paleis. Het klooster ligt op een eiland in een meer. Het is met een brug met de wal verbonden, maar niet aan de kant van Snagov. Je moet naar Silistea Snagovului rijden. Het klooster is niet meer dan een kleine, maar fraaie kerk. Het klooster is door de beruchte Vlad Tepes gesticht, ook wel bekend als Vlad de Spietser of graaf Drucula. Vlad was heerser van Wallachije in de 2e helft van de 15e eeuw en leverde veel strijd met de Ottomaanse Turken, tot hij in 1476 werd verslagen door de Turken en werd gedood.  Vlad ligt naar verluidt voor het altaar van deze kerk begraven. Althans lag, want zijn hoofdloze lichaam is voor onderzoek opgegraven. Tijdens ons bezoek aan de kerk is er ook hier een eredienst gaande. Er is hier maar één gelovige aanwezig naast de priester en een koster, die met zijn prachtige stem de zang voor zijn rekening neemt.

Het is dan half 12 en we bedenken een nieuw plan. We rijden naar Brasov, dat 175km ten noorden van Boekarest ligt. Het is bijna twee uur rijden. We eten onderweg een pizza in een wegrestaurant. Als we na 90km bij het gebergte van de Karpaten komen wordt de weg van 4 baans, 2 baans en wordt het kronkeliger. De weg gaat dwars door dorpen en stadjes, waaronder een paar wintersportplaatsen. We volgen grotendeels een rivierdal. Kort voor Brasov volgen nog een flink aantal haarspeld bochten. Rond half drie komen we in Brasov aan. Het is groter dan we verwachtten, maar het centrum is compact en mooi behouden. Veel historische gebouwen, waaronder de zwarte Lutherse kathedraal. Van oorsprong is Brasov een duitstalige stad, Kronstadt genaamd, gesticht door Duitse ansiedler. Deze duitsers zijn in de 13e eeuw op uitnodiging van de Hongaarse koning naar Transylvanië gekomen om het land te verdedigen tegen de Turken. De hele streek Transylvanië heeft veel van dit soort steden en heet in het Duits Siebenburgen. De Duitsers staan in Roemenië bekend als de Saksen. Er zijn er nog maar weinig over.

We bezoeken de zwarte kathedraal, die van binnen steenkoud is, maar interessant genoeg versierd is met Turkse tapijten, die zijn meegebracht door Kronstadtse handelaren uit Istanbul. Het is een duitstalige protestantse kerk. De kerk is eind 14e eeuw gebouwd en ging in de 16e eeuw onder invloed van Jan Honter over op de Lutherse leer. Tijdens een brand in de 17e eeuw werd de kerk zwart geblakerd - vandaar de naam.

Iets verderop is een groot plein met een Orthodoxe kerk, een museum en een voormalig stadhuis. De stad ziet er welvarend en goed onderhouden uit.

 We drinken nog wat in een brasserie voor we de terugreis aanvaarden. Het laatste stuk van de rit gaat over de A3, een van de weinige autosnelwegen van Roemenië. We leveren de auto weer in bij Avis en gaan uit eten bij Gilda lounge. Trendy bar en restaurant met redelijk goed eten. Daarna naar het hotel.

Weer: koud en bewolkt. 9 graden.

Zondag 26 maart 2017

Na het ontbijt maken we een wandeling door de stad naar het Revolutieplein (Piaţa Revoluţiei). Hier staat het voormalig hoofdkwartier van de Communistische Partij. Vanaf het balkon van dit gebouw gaf Nicolae Ceaucescu op 21 december 1989 zijn laatste toespraak tot het volk. De toespraak was bedoeld om verhogingen van salarissen en uitkeringen aan te kondigen en zo de verhitte gemoederen onder het volk te temperen. Na 8 minuten begon de toegstroomde menigte de dictator uit te jouwen en drong men, bemoedigd door omwentelingen in andere Oosteuropese dictaturen in dat jaar, op naar het gebouw. Het plein werd schoongeveegd, maar de massa’s kwamen terug. Ceauscescu wist de volgende dag met een helicopter vanaf het dak van het gebouw te ontkomen. Hij werd opgepakt en op 1^e kerstdag samen met zijn vrouw Elena geëxecuteerd.

Midden op het plein staat nu een Monument voor de Hergeboorte. Een 25 meter hoge paal met een soort krans eromheen. Het wordt ook wel de olijf aan een prikker genoemd. Iets verderop staat het ruiterstandbeeld van koning Carol I uit 2010. Het oorspronkelijke beeld van de Kroatische kunstenaar Mestrovic is in 1948 omgesmolten door de communisten tot een beeld van Lenin. Het beeld staat voor de universiteitsbibliotheek, die in december 1989 geheel werd geplunderd. Ongeveer een half miljoen boeken ging verloren. Voorbij dit gebouw begint de Piaţa Enescu, genoemd naar Roemenië’s beroemdste componist. Aan dit plein staat het Ateneul Român, het concertgebouw van Boekarest en thuisbasis van het George Enescu Philharmonisch orkest. Het is een neoclassiek, rond gebouw met een koepeldak. Het werd in 1888 ontworpen door de Franse architect Galleron.

Aan de noordzijde van het plein staat het Athénée Hilton hotel uit 1912. Vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw was dit een broeinest voor spionage. Onder het communisme werd het hotel in de jaren 50 grondig verbouwd en voorzien van afluisterapparatuur. We gaan koffiedrinken in het café van het hotel. Aan de muur hangen foto’s van een keur van beroemde internationale gasten uit de topsport, kunst, muziek, film en politiek. We zien foto’s van Angela Merkel, Sting en vele anderen.

Na de koffie lopen we langs de andere kant van het plein terug. We komen langs het voormalige koninklijke paleis (Palatul Regal) uit 1927. Na het uitbranden van een eenvoudiger onderkomen besloot koning Carol II tot iets voornamers. Sinds de jaren 50 is hier het Muzeul Naţional de Artã.

Iets verderop staat de kerk Besirica Creţulescu uit 1722. Gesticht door edelman Iordache  Creţulescu en zijn vrouw Safta. De kerk is hoog en smal met valse bogen. De gevel bestaat uit bakstenen in zaagtandpatroon. De kerk is gebouwd in de stijl van Brancoveanu, een heerser uit de 18^e eeuw, die hiermee een nationale stijl voor kerkenbouw heeft gevestigd. Ook de kerk die we gisteren op het eiland in Snagov zagen ziet er zo uit, net als velen kerken die we in de stad hebben gezien. De kerk is zwaar beschadigd door een aardbeving in 1940 en de rellen in 1989.

We lopen terug naar het hotel en wachten op de chauffeur die ons naar de luchthaven brengt. We zijn ruim op tijd op de luchthaven Henri Coanda voor onze vlucht naar Amsterdam.

	Andere Reisverslagen