DEEL 1

 

Zaterdag 5 juni 2010

Rotterdam - Amsterdam - Newark (USA) - Toronto (Canada): 12 uur vliegen, 17 uur onderweg

 

We worden om 9 uur opgehaald met de taxi. Deze brengt ons in vijf minuten naar het Centraal Station. Hier nemen we de Fyra van 9.30 naar Schiphol. Deze hoge(re) snelheidstrein brengt ons in 23 minuten naar de luchthaven Schiphol. Onderweg kunnenContinental Express vlucht vanaf Neward naar Toronto we zien hoe we de auto’s op de A4 inhalen. De trein rijdt nog maximaal 160 km/u. Dat moet volgend jaar 250 km/u zijn.  Op Schiphol kunnnen we vlot inchecken voor onze vlucht naar Newark. We zijn ruim op tijd en gaan daarom eerst koffiedrinken en een krantje lezen. Het instapproces begint anderhalf uur voor het geplande vertrek. We worden geïnterviewd over onze bagage en ons reisdoel en gaan dan door de bodyscan. Het vertrek wordt iets verlaat, onder andere omdat één van de passagiers last heeft van druk in de voorhoofdsholte na een eerdere vlucht naar Schiphol. We vertrekken een kwartier te laat. Die tijd lopen we tijdens de vlucht weer ruimschoots in. De vlucht met Continental Airlines verloopt rustig, de service is prima en het eten redelijk. We worden regelmatig voorzien van drankjes en we hebben een entertainment console op onze stoel.

We landen tien minuten te vroeg op Newark Liberty International Airport. We zitten vooraan in het toestel en haasten ons naar buiten richting de immigratiedienst (US Border Patrol). In Newark hebben we slechts anderhalf uur overstaptijd en dat is niet zoveel in deze tijd met strenge veiligheidscontroles. We zijn vrijwel meteen aan de beurt en kunnen na het afgeven van vingerafdrukken, het maken van een foto en het beantwoorden van wat vragen door naar de bagageband. We moeten onze koffers zelf meenemen, door de douane (Customs) en daarna weer inleveren voor de volgende vlucht. Dan lopen we vlot door naar de Airtrain, een monorail die de drie terminals met elkaar verbindt. We zijn geland op terminal B en onze vlucht naar Toronto vertrekt vanaf terminal C. Binnen een minuut hebben we een (onbemande) Airtrain, die ons naar terminal C brengt. In terminal C moeten we aansluiten in een lange rij voor de veiligheidscontrole. Het gaat toch nog redelijk snel, we moeten een kwartier wachten. Dan zijn we een uur voor vertrek bij de gate van onze vlucht naar Toronto. De vlucht is een ruim een half uur vertraagd. We vliegen met een klein propeller toestel van Continental. De vlucht duurt ruim een uur en gaat gepaard met nogal wat turbulentie. We hebben geluk dat we wat te drinken krijgen, want het serveren wordt al snel gestaakt. In Toronto is de immigratiedienst (Canada Border Services Agency) vlot en efficiënt en nadat we onze koffers hebben gepakt kunnen we naar Hertz autoverhuur. We krijgen een Toyota Camry mee (een upgrade van een Corolla met gek genoeg een nummerplaat uit Texas!) en rijden met behulp van onze TomTom Toronto in naar ons B&B 312 Seaton Street in de wijk Cabbagetown.

We worden vriendelijk ontvangen door Laurie, die de eigenaren vervangt als ze zelf op reis zijn. Nadat we ons geïnstalleerd hebben in de kleine, maar smaakvol ingerichte kamer gaan we nog wat eten in de buurt bij de Pear Tree op Parliament Street.

Daarna gaan we doodmoe naar bed.

 

Zondag 6 juni 2010

 

Het regent pijpenstelen vanmorgen. We krijgen een uitgebreid ontbijt. Als we willen vertrekken voor een verkenning van de stad zien we dat er een parkeerbon achter de ruitenwisser van de auto zit. Laurie was vergeten te vertellen, dat er hier betaald CN Towerparkeren is en dat we op het privé terreintje van de B&B hadden kunnen staan. Ze pakt de parkeerbon van ons over. We verplaatsen de auto en lopen dan naar een metrostration. Inmiddels is het droog geworden. We kopen een dagkaart van $10 (in het weekend geldig voor twee personen) en gaan op weg naar Union Station. Vandaar lopen we naar de CN tower, de hoogste toren ter wereld. Ze is 553 meter hoog. We nemen de lift naar het uitkijkplatform. Het uitzicht is enorm. We zitten dan op ruim 300 meter. We gaan nog verder met de Skypod naar een hoogte van 443 meter. Het uitzicht wordt iets ruimer, maar niet veel. Weer een stuk naar beneden bekijken we de glazen vloer. Bijzondere gewaarwording om door de vloer ruim 300 meter naar beneden te kunnen kijken.

Terug beneden nemen we de metro naar het centrum. We eten in het Eaton winkelcentrum, het grootste van Canada. Na de lunch gaan we naar het nieuwe stadhuis, waar we Audrey ontmoeten, de vrijwilliger van de Toronto Greeter Service. Ze neemt ons op sjouw, door het centrum en dan richting China Town via een leuke straat met allerlei hippe winkels. In Chinatown zien we natuurlijk veel  Chinese winkels en restaurants. Vervolgens lopen we door naar Kensington Market. Dit is een Kensington Marketstraatmarkt met vooral veel verse waren en eettentjes. We gaan even op een terrasje zitten in de zon, die inmiddels flink is gaan schijnen. We lopen nog wat rond en nemen dan een metro en een bus naar een rustige buitenwijk. Daar nemen we afscheid van Audrey en zij zet ons op een tram terug de stad. Het is een lange rit van 45 minuten die ons door allerlei wijken voert met levendige winkelstraten. We stappen in de buurt van ons B&B in Cabbagetown uit.

’s Avonds gaan we eerst wat drinken in de Gay villlage rond Church Street bij Churchmouse & Firkin. Dan gaan we  eten bij “Hair of the Dog” een prima eetcafé met een terras. Vervolgens koffie bij Starbucks een een afzakkertje bij het Village Rainbow Café. Dan zijn we weer erg moe en gaan terug naar het B&B.

 

Weer: ochtend regen en 15°, namiddag zonnig en 19°C.

 

Maandag 7 juni 2010

Toronto - Maynooth: 286km

Het ontbijt wordt vandaag weer door Laurie gemaakt. Ze wordt vandaag geassisteerd door een vriendin. We krijgen  Algonquin Provincial Parkvandaag pannekoekjes, worstjes, bacon en vers fruit. Na het ontbijt gaan we op weg naar Maynooth, in de buurt van Algonquin Provincial Park. We volgen anderhalf uur de snelweg, waarna we via kleinere wegen na 3,5 uur rijden bij Maynooth komen, waar de jeugdherberg staat waar we twee nachten zullen verblijven. We hebben een twee persoonskamer. De jeugdherberg is een beetje versleten, maar alles werkt en is vlekkeloos schoon. In Maynooth is maar één winkel en een lunchroom, die op maandag gesloten is. Voor de lunch moeten we weer 23 km terugrijden naar Bancroft. Dat doen we dan maar. Na de lunch rijden we naar het Algonquin Provincial Park, dat ruim 50km ten noorden van Maynooth begint. Het is inmiddels half vier geworden als we bij het ranger station aankomen. We kopen toch maar een dagpas van $15 dollar per auto en rijden naar het begin van de Beaver Pond wandeling. Deze begint bij km-paal 45 en is ongeveer 2km lang. Door het park loopt één doorgaande weg en alle wandelingen en uitkijkpunten worden met hun km-paal aanduiding aangegeven. De wandeling loopt rond een meer waar bevers in actief zijn. Er zijn duidelijk beverburchten te zien en er is door de nijvere diertjes ook een flinke dam aangelegd. Het is er rond het water vergeven van de muggen en aangezien we de muggenspray in de Jeugdherberg hebben laten liggen wordt ik meteen voluit aangevallen. In het meer zien we een paar keer een bever zwemmen. Het parcours gaat een paar keer omhoog en omlaag. Hier en daar zijn trappen aangelegd. Na ruim een uur zijn we rond en terug bij de parkeerplaats. We rijden weer terug naar Maynooth. Na even opfrissen gaan we weer naar Bancroft voor het diner. We eten eenvoudig bij een Chinees eethuisje, waar het een redelijk van smaak is.

Weer: zonnig, met lichte bewolking. 18°C.

 

Dinsdag 8 juni 2010

We ontbijten bij Pam’s family restaurant tegenover de Algonquin Backpackers. De ontbijtopties zijn allemaal zeer omvangrijk en calorie-overgoten.  Worstjes, bacon, kip, gebakken aardappelen en dan heb ik nog de eieren overgeslagen. Eland in Algonquin Provincial ParkHet staat als een huis in de maag. Na deze oppepper rijden we via hwy 127 naar Algonquin Provincial Park. Dat is ruim een uur rijden. We kopen weer een dagpas bij de park ranger (km 56) en rijden eerst naar Two Rivers Lake (km 34), waar we koffie drinken. Na de koffie rijden we verder en zien een eland op enkele tientallen meters van de weg grazen op een open plek in het bos. Een imposant dier waar je zeker geen aanrijding mee moet riskeren, want de auto is gegarandeerd total loss. Vervolgens rijden we naar de Portage Store bij km paal 14. Hier huren we een kano om op het toepasselijk getitelde Canoe Lake te gaan varen. We krijgen een standaard aluminium kano mee, peddels en een noodsetje met drijvend koord en een fluit. We gaan tegen de wind het meer op en volgen de kustlijn. Na ruim een uur willen we even pauzeren bij een steiger. Ik klauter de kant op, maar dan raakt de kano in onbalans en kapseist, waardoor Erik te water raakt. Hij weet zich met moeite de steiger op te werken, maar is uiteraard kletsnat. De fotocamera is kapot, helaas. We bekomen een beetje van de schrik en laten de kleren in de zon een beetje drogen. Dan moeten we toch weer de terugtochtCanoe Lake aanvaarden. Dat gaat zonder problemen. Van de plannen, die we verder in het park hadden komt niet veel meer, want de lol is er wel af. We rijden terug naar Maynooth, waar Erik kan douchen en droge kleding aan kan trekken. Onderweg komen we weer een eland of Moose tegen. Deze keer een met een groot gewei.

We lunchen weer bij Pam en doen de rest van de namiddag rustig aan. Rond half vijf rijden we naar Bancroftt en drinken wat op het terras van de TO pub. Daarna eten we bij Vito’s restaurant. Een pizzeria, die ook nog allerlei andere gerechten op het menu hebben – en niet alleen Italiaanse. Het ademt de sfeer van een restaurant en de porties zijn gigantisch.

Na het diner drinken we koffie bij Tim Horton. Tim Horton is een Canadees en goedkoper alternatief voor Starbucks. In Canada zitten ze vrijwel overal, waar Starbucks en de andere Canadese keten Second Cup alleen in de steden zit. Hier geen keuze uit tientallen koffiemelanges, machiato's en frappucino's, maar een beperkter assortiment. Cappucino heet hier French Vanilla en is mierzoet. Maar de sterkte van de koffie is wel in orde. Na de koffie rijden we terug naar Maynooth.

Weer: zonnig, 21°C

Dinsdag 9 juni 2010

Maynooth - Ottawa: 280km

We ontbijten weer bij Pam’s family restaurant. We nemen deze keer pancakes. Na het ontbijt rijden we via kleine en soms zeer smalle en slecht onderhouden wegen oostwaarts tot we na een uur in het dorpje Renfrew komen. We drinken hier onderweg in Ontariokoffie tussen de boeren en houtkakkers en gaan daarna verder richting Ottawa, de hoofdstad van Canada. De laatste 50 km gaan over brede snelwegen. Rond 11.45 zijn we bij het Avalon B&B aangekomen. We kunnen vrijwel direct op de ruime kamer. Na een korte rustpauze gaan we te voet richting centrum. We eten in de  Byward market, een voormalige markthal. In het gelijknamige café serveren lekkere sandwiches en broodjes en salades. Hoewel Ottawa nog net in de Engelstalige provincie Ontario ligt, hoor je hier op straat al veel Frans. Het is heerlijk zonnig weer als we naar Black’s photography in het Rideau centre gaan. Hier kopen we een nieuwe camera voor Erik, want de vorige heeft de plons in Canoe Lake van eergisteren niet overleefd. Na de aanschaf van een nieuwe Canon Powershot lopen we naar het Parlementsgebouw. In een grote tent zijn kaartjes te krijgen voor de rondleiding. De eerstvolgende is pas om 15.50. We hebben nog ruim 2 uur te gaan. We wandelen daarom via Sparks Mall (voetgangersgebied) en het Constitution Square - met het oorlogsmonument (War memorial) - langs de brug over het Rideaukanaal. Hier zien we het voormalige stationsgebouw en het kanaal. Verderop staat het enorme, monumentale en luxueuse Chateau Laurier hotel, ooit gebouwd door de Canadese spoorwegen. Naast het hotel zijn de sluizen die het kanaal met de veel lager gelegen Ottawarivier verbinden. De Ottawa-rivier vormt de grens tussen deRideau Canal Locks provincies Ontario en Quebec. Aan de overzijde ligt de Franstalige stad Gatineau. We lopen verder via Sussex Drive, waar de oudste huizen van Ottawa staan. Sussex Drive loopt naar de Notre Dame basilica, de katholieke basiliek van Otawa. Er tegenover staat de moderne National Gallery. We lopen via het park terug naar de brug over het kanaal. We komen langs een foto tentoonstelling over 65 jaar Canadees-Nederlandse betrekkingen. Er wordt uiteraard gerefereerd aan de rol van het Canadese leger bij de bevrijding van Nederland in 1945 en de geboorte van Prinses Margriet in 1943 hier in Ottawa.

Terug bij het parlementsgebouw begint de tour. We lopen van de welkomsttent naar de ingang in het hoofdgebouw. Het is in 1916 gebouwd als vervanging van eerdere versie, die verloren is gegaan tijdens een grote brand. Het is twee keer zo groot geworden als het origineel. De tour kan helaas niet de vergaderzalen van het Lagerhuis of de senaat aandoen, omdat beide huizen in zitting zijn. In plaats daarvan krijgen we een foto te zien, waar de gids een uitleg bij geeft. We lopen via de Parlement Canadacentrale hal naar de parlementsbibliotheek, die de grote brand heeft overleefd. Hier staan een half miljoen boeken ten dienste van de onderzoekers van de parlementsleden. Het is een prachtige studie zaal met onder een grote koepel, de eerste in zijn soort in Canada. Tijdens een renovatie in 2006 werd deze koepel in zijn geheel van het gebouw getild. Na de tour kunnen we nog met een lift de vredestoren op - met 93 meter de hoogste constructie van de stad. Niets mag boven de toren uitsteken. De toren herdenkt de slachtoffers van de eerste wereldoorlog. Het uitzicht is mooi. Onder de toren is de herdenkingsruimte - memorial chamber - met herdenkingsmonumenten voor de gevallen Canadezen van de 1e wereldoorlog. In de vloer staan de namen van de grote veldslagen in die oorlog. Op een talfel ligt een boek opengeslagen met namen van de slachtoffers. Elke dag is een andere bladzijde te lezen. We lopen naar buiten en nemen de bus terug naar de B&B.

Na een korte pauze gaan we weer op pad op zoek naar een restaurant. We eten in de Kinki bistro aan York Street. Een Aziatisch fusion restaurant. We eten er lekker, maar de bediening is  tot we het voorgerecht krijgen een beetje traag en daarna weer heel snel, als het hoofdgerecht onmiddellijk erop volgt. De rekening is nogal gepeperd.  Na het diner drinken we koffie bij Starbucks, die gevestigd is in een boekhandel van Chapters. Na de koffie gaan we naar de Lookout bar, waar deze avond een Karaoke wordt gehouden. Het moet nog echt op gang komen als we weer weg gaan. Met de bus zijn we in zeven minuten weer terug in de B&B.

Weer: zonnig, 20°C. ’s avonds motregen.

Donderdag 10 juni 2010

Ottawa - Montreal: 201km

Na het heerlijke ontbijt gaan we op weg naar Montréal. Al snel steken we de grens met de provincie Quebec over en gaan we Franstalig Canada in. De route verloopt volledig via snelwegen en we komen na ruim 2 uur in de grote stad aan. We Musee des Beaux Arts - Montréalrijden redelijk snel naar ons B&B, La Conciergerie,  aan de rand van de Gay Village van Montréal. Montréal is de op één na grootste stad van Canada (maar niet de hoofdstad van de provincie Quebec) en dat merk je aan alles. De stad heeft een mondaine, grootstedelijke uitstraling, die Ottawa mist. Nadat we ons geïnstalleerd hebben en de auto geparkeerd in een garage een straat verderop, gaan we op pad voor een lunch in de buurt bij de Resto du Village. Veel (club)sandwiches en burgers staan hier op het menu. Veel gerechten gaan vergezeld van poutine een Quebecse specialiteit bestaande uit uit friet bedekt met onrijpe kaas, gedrenkt in jus en eventueel nog extra ingrediënten.

Het is vandaag een regenachtige dag. Daarom nemen we na de lunch de metro naar het Musee des Beaux Arts. We kopen voor $14 een 3-dagen kaart voor onbeperkt reizen met bus en metro van stadsvervoerbedrijf STM. Het museum heeft een aardige collectie moderne en niet zo oude Canadese schilderkunst naast een algemene collectie met werken uit de hele wereld. Naast het oude gebouw is er ook een nieuwbouw aan de overkant van de straat. Beide gebouwen zijn door middel van een tunnel met elkaar verbonden. De vaste collectie is gratis te bezoeken. Een speciale expositie over Miles Davis kost extra. Er is ook een tentoonstelling gewijd aan Bonaparte, die bestaat uit een nalatenschap van een Napoleon-verzamelaar. Naast schilderijen van de kleine keizer ook documenten uitNotre Dame de Montréal zijn tijd en persoonlijke attributen van de keizer zelf, zoals een hoed, een laars, eetgerij en een pennenset. Nadat we het museum gedaan hebben nemen we de metro naar de oude stad voor een bezoek aan de Notre-Dame de Montréal. Deze kathedraal uit 1829 ziet er van binnen prachtig uit met een gigantisch altaar dat blauw verlicht is. Er achter ligt nog een kapel, die in 1978 is uitgebrand en modern is hersteld. Entree voor de kathedraal is $5 pp. Na het kerkbezoek gaan we terug naar de B&B.

Na een korte pauze gaan we in de gay village eten bij Bato Thai, een Thai restaurant. Het is eten is prima en niet al te duur. Na het eten gaan we uit in het nachtleven van de Village. We strijken neer in Le Drugstore, een groot complex over drie etages. Het is op donderdagavond niet zo druk en dat is in zo’n grote zaak een nadeel. Daarna kijken we even bij Sky, maar dat is te lawaaiig voor ons. We eindigen in La Normandie, waar een karaoke avond gaande is. Sommigen van de enthousiaste deelnemers zijn aandoenlijk om aan te zien. De MC is een gezette oudere dame die de moed en de sfeer er fantastisch goed in houdt.

Weer: regen, max 17°C

 

Andere Reisverslagen
terug   verder