2015

30 augustus 2015

 Op Schiphol hebben we alle tijd voor het vertrek van onze Easy Jet vlucht van 12.30 naar Dubrovnik. We hebben gereserveerde plaatsen bij de nooduitgang. Het toestel zit vrijwel vol bij vertrek. We komen om 14.30 in Dubrovnik aan. Vanuit de lucht hebben we de oude stad al zien liggen. We worden opgehaald door Robi, de verhuurder van ons appartement, dat we via Airbnb hebben gevonden. Hij is een paar minuten te laat, maar het is hem vergeven. Het is 20 minuten rijden naar het appartement. Het ligt boven de oude stad met een mooi uitzicht, terras. Modern ingericht. We willen boodschappen doen, maar de supermarkt in de buurt is dicht op zondag. Daarom moeten we naar de Pilepoort lopen, waar er wel voldoende aanbod is. We drinken wat op een terras. Ik koop bij een Tisak-kiosk een simkaart van VIPnet die 7 keer 1GB per etmaal aan data biedt. Dat alles voor maar 15 euro. We nemen bus 3 weer terug naar het appartement, want dat is anders een flinke klim in de zomerhitte. De bus neemt wel een enorme omweg van een kwartier. Om half zes gaan we weer naar beneden. We drinken een cocktail aan de Stradun. Het is er op dit uur behoorlijk druk. Om half zeven hebben we gereserveerd bij Gil’s little bistro in een zijstraat van de Stradun. Prima restaurant en vriendelijke bediening. Erik neemt carpaccio en steak en ik een tonijntartaar, gevolgd door een haaienfilet. Koffie na. Dan lopen we naar het busstation en nemen de bus naar boven. We genieten nog een beetje van de avond op ons balkon.

Weer: zonnig 30 graden

 

Maandag 31 augustus 2015

We staan vroeg op om de ergste hitte voor te zijn. We ontbijten in ons appartement en lopen dan de trappen af naar de Pile Poort. Hier is de ingang voor de wandeling over de stadsmuur. De muren zijn nog of weer geheel in tact. De oudste delen stammen uit de 10e eeuw, maar het meeste dateert uit de 16e eeuw. We moeten eerst flink klimmen. Vanaf de ingang leidt een steile trap naar de top van de muur. Het uitzicht op de oude stad is mooi. Vooral de vele rode daken. Er is eenrichtingverkeer op de muur, tegen de klok in. We lopen richting zee en dan gaat het weer flink omhoog. Het stratenlplan van Dubrovnik houdt zich aan een strak raster en van de muur af kijk je smalle straten in tot aan het midden van de stad. We komen langs de oude haven en dan weer wat omhoog langs de landzijde. Totaal doen we er ruim een uur over. Gelukkig doen we het vroeg, want het is nog rustig en niet al te heet. Na de tour drinken we wat fris in een zijstraatje. We beginnen met een rondwandeling door de oude stad. We beginnen bij het Franciscaner klooster met de oude apotheek uit de 13e eeuw, misschien wel de oudste in Europa. Voor het klooster staat de grote fontein van Onofrio, waar bezoekers in de middeleeuwen zich moesten wassen in verband met de pest. Daarna verder langs Stradun, waarna we linksaf slaan in een klein straatje. Daar drinken we koffie en bezoeken we de War Photo tentoonstellingen. Er zijn wisselende tentoonstellingen op de 1e verdieping (dit keer Centraal Afrikaanse Republiek) en boven een permanente over de belegering van Dubrovnik eind 1991. Indrukwekkend om te zien.Veel is er tijdens het beleg kapot en in de brand geschoten.

We vervolgen onze weg over de Perijako, een hoger gelegen straat evenwijdig aan de Stradun. Hier zitten talloze restaurantjes, stuk voor stuk tourist traps. We gaan weer rechtsaf naar de Stradun langs de synagoge. Op de Stradun lopen we naar een ander groot plein, de Luza, bij de klokketoren. Naast de klok staan twee koperen figuren die op de klok slaan. Naast een oude klok zit er ook een digitale klok in de toren. We lopen richting de Ploce stadspoort. Vandaar heb je mooi zicht op de stad. We gaan weer even zitten om wat de drinken en te eten bij Revelin. We lopen weer de stad in en dan langs het Rectorpaleis. Hier was de rector (de president) van Ragusa, de zelfstandige middeleeuwse republiek, gevestigd en alle andere overheidsinstanties. Weer iets verder staat de Kathedraal. Een relatief eenvoudige kerk in barokstijl. Ze vervangt een ouder Romaans exemplaar dat tijdens de aardbeving van 1667 is verwoest. Via de Od Puca lopen we langs de orthodoxe kerk richting de Pile poort. We nemen hier vandaan weer de bus naar het appartement.

Later in de middag gaan we met de bus nr. 5 naar het basisstation van de kabelbaan. De oorspronkelijke kabelbaan uit 1969 heeft de Joegoslavische oorlog niet overleefd. Ik ben er in 1987 mee naar boven geweest. Nu is er een splinternieuw exemplaar, dat ons naar boven brengt. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht op Dubrovnik, het eilandje Lokrum en de voor de rede liggende cruise schepen. Weer beneden lopen we naar de oude stad. We drinken wat bij het Jazzcafé Troubadour. Daarna eten we buiten de oude stad bij restaurant Sesame. Op een dakterras zitten we mooi, maar er is wel veel verkeerslawaai vanaf de drukke weg naar en van de Pile poort. Ik neem een Zeebrasem, Erik Gazpacho en rundvlees. Na het diner gaan we met bus 3 weer naar boven naar het appartement.

Weer: 35 graden, zonnig

dinsdag 1 september 2015

Na het ontbijt gaan we weer de trappen af naar de Pile poort. We drinken koffie net buiten de poort en lopen dan door de oude stad naar de haven. We willen met de boot naar het eilandje Lokrum, maar hebben net de boot van 9 uur gemist. We moeten bijna een uur wachten. Dat doen we bij een chic terras naast het Rectorpaleis. We zijn op tijd voor de boot van 10 uur. Volgeladen gaat de boot op weg naar het eiland. In 10 minuten zijn we er. Vanaf de steiger houden we links aan en na enkele minuten zijn we op een rotsstrand. Rond deze tijd is er nauwelijks een plekje in de schaduw. De zon staat recht op strand en we hebben geen parasol. Dat beperkt de keuze tot een plekje onder bomen. We installeren ons en gaan via aangelegde badtrapjes het water in. Het is heerlijk. Regelmatig komen er rondvaartboten langs. Ook komen regelmatig zeekano groepen langs. Het strand vult zich gestaag en ook de strandbar gaat rond half elf open. De zon gaat steeds hoger en er ontstaat schaduw. Rond 13 uur gaan we naar de Lacroma snackbar iets verderop en eten een broodje. We wandelen nog wat op het eiland naar een ruïne van een Benedictijnerklooster en een kapel. Deze werden in de 19e eeuw verbouwd tot zomerverblijf van Maximiliaan van Oostenrijk, die het later bracht tot keizer van Mexico. Bij een staatsgreep in 1867 werd hij daar geëxecuteerd. Het is veel te heet om het eiland verder te verkennen. We nemen de boot van 13.45 terug naar de haven van Dubrovnik. Met bus 3 gaan we weer terug naar het appartement. Tegen 18 uur gaan we weer de stad in. We eten heel eenvoudig bij pizzeria Petica 5. Eenvoudig maar wel smakelijk. Daarna drinken we nog koffie en een biertje op het terras van bar Kaše en bar Mirage respectievelijk. Daarna terug met de bus naar ons huisje. Nog even ontspannen op het terras en dan naar bed.

Weer: zon en 32°

Woensdag 2 september 2015

Dubrovnik - Split:

Na het ontbijt gaan we de trappen af naar de oude stad. We drinken weer koffie bij café Slinka. Daarna lopen we naar het Hilton hotel, waar een vestiging van Sixt autoverhuur is. We zijn te vroeg. De auto is voor 10 uur besteld en het is nog geen 9 uur. Na een 10tal minuten krijgen we toch een seintje dat ze een auto voor ons hebben. Het is een upgrade. We krijgen een Opel Zafira mee. Hij is niet helemaal schoon. We gaan op weg naar Split en na ruim een uur langs de Dalmatische kust te hebben gereden met zicht op talloze eilanden, komen we bij de grens met Bosnië-Herzegovina. Dat land heeft een klein kuststrookje van zo’n 11 km, dat het Kroatische kustgebied Dalmatië in twee stukken snijdt. Kroatië is daar niet echt blij mee, maar het is een erfenis uit de Joegoslavië-tijd. We hebben de groene kaart voor de auto meegekregen en mogen de grens over. Na 11 km gaan we weer Kroatië in. De weg gaat nu wat meer landinwaarts en na honderd km gaat de tweebaans weg over in een autosnelweg met tol. Na drie uur in totaal komen we in Split aan.

We hebben Petar, de verhuurder van ons appartement, dat we wederom via Airbnb hebben gevonden, gebeld en hij wacht ons op bij de boulevard. Hij gidst ons naar een parkeerplaats, die hij geritseld heeft via een vriend. Parkeerplaatsen zijn extreem schaars in het centrum van Split. De oude stad is zelfs autovrij. Van daar lopen we met hem naar het appartement in het voormalige Romeinse paleis van ex-keizer Diocletianus. Het is nog niet schoon. We laten de koffers achter en gaan lunchen. Petar brengt ons later de sleutels op het terras. Na de lunch doen we boodschappen.

Later in de middag rijden we naar Trogir dat ruim een half uur van Split af ligt, nabij het vliegveld. Op weg naar Trogir waarschuwt onze auto voortdurend dat de Adblue op is. We wisten niet wat het was maar een google search leert ons dat een hulpvloeistof is voor een betere verbranding van de diesel. De waarschuwingen van de auto worden steeds vervelender, zodat we besluiten bij een tankstation een jerrycan met het spul te kopen. Voor 80 kuna krijgen we 10 liter, die er bijna helemaal ingaan. Daarna kunnen we rustig verder. Trogir is een mooi historisch en ommuurd Venetiaans stadje met mooie kerken en een leuke haven. De oude stadskern ligt op een eiland, dat door een kanaal van het vaste land wordt gescheiden. We lopen wat rond bekijken de St Laurentiuskerk en drinken wat op een terras. Tegenover de kerk staat het stadhuis en daarnaast een Venetiaanse Loggia. De Venetiaanse leeuw is er door een nationalistische aanslag in 1932 vanaf geblazen. Via de Gradska Ulica lopen we naar de zeezijde waar er nabij het St Nicolaas klooster nog een stadspoort is, die toegang geeft tot een boulevard, waar rondvaartboten aannemeren. Hier komen en gaan ook de tenders, die cruise passagiers van en naar de stad brengen. We lopen over de boulevard naar het Kamerlengo fort, genoemd naar de Venetiaanse functionaris (de Kamerling), die ooit Trogir namens Venetië bestuurde. We lopen erom heen naar een Glorietta, gemaakt voor de Franse gouverneur uit de Napoleontische tijd, Marmont. Deze is lelijk beklad met graffiti. We lopen door de nauwe straatjes van de stad weer terug naar de auto.  Na het bezoek aan Trogir rijden we terug en de Garmin leidt ons zonder problemen naar de parkeerplaats. ’s Avonds eten we bij Hvaranin, een eenvoudig visrestaurantje net buiten de oude stad. Na het eten drinken we koffie aan de Riva, waar het een drukte van belang is. Daarna naar het appartement. Hier zitten we nog even op ons balkonnetje. Het is er nogal warm omdat het balkon uitkijkt op een, welliswaar zeer grote, binnenplaats waar tientallen airco’s hun warme lucht inblazen. In onze slaapkamer dringt het straatrumoer ondanks de dubbele ramen toch door. Met oordopjes is het wel te doen en na middernacht wordt het min of meer rustig.

Weer: zonnig 35°C.

donderdag 3 september 2015

We staan rond 7 uur op en ontbijten in ons appartement. Na het ontbijt lopen we naar de auto. Het is nog erg rustig op straat en je kunt zelfs foto’s maken zonder andere mensen erop. We rijden met de auto naar de stadslocatie van Sixt. Hemelsbreed niet zover weg, maar vanwege eenrichtingsverkeer en voetgangersgebieden is het ruim 3km rijden. We leveren de auto in en lopen naar de Riva, waar we een cappuccino drinken. We nemen een taxi naar het uitkijkpunt Telegrin op de Marjanheuvel. Maar zover komen we niet want het bovenste deel van de heuvel is afgesloten voor auto’s. We moeten 600 meter bergopwaarts lopen en dat valt in de hitte zwaar. We lopen daarom maar naar het café Vidilic, aan de rand van de Joodse begraafplaats, dat ook een prachtig uitzicht heeft op de stad, maar dan wat lager. We drinken hier wat en maken foto’s.

We dalen weer af naar de stad via een trap. We eten een broodje bij broodjeszaak Popaj  drinken koffie op het dakterras van een warenhuis en gaan vervolgens naar De Split Art Gallery (Galleria umjenina). Een collectie met Kroatische kunst van de middeleeuwen tot heden. De collectie startte in 1908 met een schenking van moderne kunst door de gouverneur van Dalmatië. De collectie groeide door schenkingen, legaten en aankopen en geeft zo een goed overzicht van de artistieke ontwikkeling in Kroatië. Zo te zien is de moderne kunst niet kort gehouden in de communistische tijd en heeft ze de Europese ontwikkeling gevolgd. Hier en daar zien we ook wat buitenlandse kunstenaars tussen de werken. Zoals een ets van Albrecht Dürer en een tekening/voorstudie van Egon Schiele. Sinds 2001 is museum in een voormalig ziekenhuisgebouw uit 1792 gevestigd.

Wij gaan rond half zes op pad voor een borrel. We drinken een Aperol Spritz bij La Bodega en daarna nog een bij Ghetto. Dat laatste is een artistieke zaak rond een binnenhofje. Er is een live pianist en het wordt bezocht door allerlei hippe types. We dineren bij Paradigma, op het dakterras met zicht op de haven. Het is een kwaliteitsrestaurant. Erik neemt een tartaar van rib-eye, gevolgd door kalfswang. Ik neem een “servet” van Zeekat (inktvis) en daarna een kroatische rog. Als dessert neemt Erik een verzameling Sorbets en ik een Flan Catalan. Heerlijke Kroatische wijn erbij. Een Stina van Jako Vino van het eiland Brac. Gemaakt van de Dalmatische Vugava-druif. We zwalken terug naar het appartement.

Weer: 31 graden en veel zon.  

vrijdag 4 september 2015

Na het ontbijt drinken we koffie op het Narodni plein bij Kavana Central. Als we alleen koffie bestellen zakt de stemming bij de bediening, hoewel het terras zo goed als leeg is. Blijkbaar is ons geld niet zo erg gewenst. Terug naar de kamer en wachten tot het half tien is. Dan staat Miloš Grkinic klaar om ons door de oude stad te gidsen. Wij hebben hem via Tours by Locals gevonden. Het laat ons alle hoeken van het Diocletianuspaleis zien en de oude stad die eromheen ligt. We beginnen op het Narodniplein, waar we via de bronzen poort komen. Vervolgens komen we door de onderdoorgang naar de boulevard, de Riva. Dit was de toegang vanaf zee tot de magazijnen van het paleis van Diocletianus. Hij was keizer aan het eind van de 4e eeuw en de enige keizer die vrijwillig aftrad en zich hier terugtrok om te gaan tuinieren. We lopen verder over de markt naar de Zilverpoort. Hier gaan we het paleis weer in. We lopen naar het voormalig mausoleum van de keizer, waarin hij is bijgezet, maar na 170 jaar weer spoorloos verdween. Later werd het de kathedraal van Split. Omdat het gebouw eigenlijk te klein was voor een bisschopskerk is deze in de 17e eeuw uitgebreid. Een bezoek aan de kerk stellen we op advies van Milos uit tot later op de dag, omdat het nu erg druk is. Nadat het paleis in onbruik raakte is het overgenomen door de Dalmatiërs uit het naburige Salona, die er huizen in bouwden, vooral langs de wanden van het paleis. Dat scheelde ieder geval één muur. Deze huizen zijn nu een hinderpaal, wat daardoor kunnen er geen uitgravingen plaatsvinden onder de fundamenten van deze huizen. Ze mogen ook niet worden gerenoveerd, want ze passen niet in het werelderfgoed, zoals UNESCO het heeft erkend. Het is dus wachten tot de huizen instorten. Naast de kathedraal/mausoleum is het perystilium, een (ooit) overdekte ruimte omgeven door zuilen. Hier hield Diocletianus hof. Aan de andere zijde was de Jupitertempel, die later werd omgewijd tot baptisterium. Ook deze bezoeken we later. We lopen de stad via de belangrijkste weg uit naar de Gouden of noordpoort. Hier luisteren we naar een groep die traditionele Kroatische levensliederen zingt en speelt. We lopen verder langs de antiekmarkt en om de paleismuur heen en komen bij de vismarkt. Elke dag vindt deze markt plaats met vers aangeleverde vis. Vrijdag is topdag, want dan eten katholieken meestal vis. We lopen verder naar het bestuursgebouw, de Prokure, dat onder de Napoleontische bezetting als bestuursgebouw is gebouwd. Een heel andere stijl, Franse empire. We lopen weer naar de Riva, op weg naar een verborgen cafeetje. Het ligt niet aan de boulevard zelf, maar op de eerste etage en te bereiken via een onopvallende trap en een gesloten deur. Alleen locale klanten komen hier. Het uitzicht op de haven is mooi. We drinken hier een koffie. Dan lopen we nog eens naar de Gouden poort en vertelt Miloš over het beeld van Gregorius van Nin (Grgur Ninski) van Ivan Meštrović uit 1932. Gregorius was bisschop van Nin uit de 10e eeuw, die zich verzette tegen het pauselijk gezag en streefde naar de invoering van de nationale Kroatische taal in de eredienst. Dat is de reden van zijn verering. Destijds kreeg hij weinig voet aan de grond in de kerk. Zijn bisdom werd opgeheven in 929. Het beeld stond eerst in het Peristylium, maar werd uit voorzorg tijdens de Italiaanse bezetting verwijderd en verborgen. Na de oorlog werd het buiten de Gouden poort geplaatst, omdat men het teveel werk vond hem weer door de stadspoort te wringen. Het aanraken van de grote teen van het beeld, doet de wens die je dan doet uitkomen. De teen glimt door de vele aanrakingen. De tour eindigt hier en we nemen afscheid van Miloš.

We gaan weer lunchen bij Popaj fast food. Later bezoeken we dan toch de kathedraal en het baptisterium. De kathedraal is inderdaad erg klein, maar heeft wel mooie altaren. Eronder is een crypte, die gewijd is aan St Lucia. Deze werd al door de vroege christenen gebruikt. Het baptisterium heeft ook een beeld van Meštrović, dat hier Johannes de Doper voortstelt. De doopfont is uit de 11e eeuw.

Daarna lopen we naar het strand Bačvice. Een kwartiertje lopen vanaf het appartement. Het ligt rond een kleine baai en bestaat grotendeels uit beton met een kleine zandstrook ertussen in. We huren ligstoelen en parasols. Het is er niet overdreven druk – althans niet op het betonnen deel – en het water is lekker om in te zwemmen. De zeebodem is van zand en dat is ook wel lekker. Na een paar uur luieren en zwemmen lopen we weer terug. Rond zes uur gaan we een cocktail drinken op de Riva (café Twins). We aanschouwen de stroom mensen die passeert. Het is de hele dag al licht bewolkt, maar nu wordt de hemel echt donker. Als we besluiten naar ons restaurant van keuze te lopen vallen de eerste druppels. We komen vrijwel droog bij Bistro Toč. Die bevindt zich net buiten de oude stad. We krijgen een plaatsje op het overdekte terras. Het menu is hier niet traditioneel vis en zeevruchten, maar biedt ook andere keuzes. Tijdens het eten begint het ontzettend te onweren en velen proberen een veilig heenkomen te vinden op ons terras, maar dat gaat niet meer omdat het vol is. Rond 8 uur moeten we toch weg, want onze tafel is dan gereserveerd. Gelukkig regent het nu minder hard. In het peristilium is een openlucht concert gaande.

Weer: licht bewolkt, 24-29 graden. ’s Avonds onweer, 25 graden.

Zaterdag 5 september 2015

Na het ontbijt gaan we koffie drinken aan de Riva. Het regent. We hangen nog wat in het appartement, gaan weer naar buiten voor een wandelingetje en dan weer terug. Om half één worden we opgehaald voor onze lift naar het vliegveld. Petar heeft een vriend gevraagd om ons weg te brengen. Hij begeleidt ons naar de ophaallocatie en blijft tot de auto arriveert. De jongeman, klust er wat bij en rijdt ons in ruim een half uur naar het vliegveld dat bij Trogir ligt. We zijn dus veel te vroeg. Op het vliegveld is het gigantisch druk. De rijen staan tot buiten de vertrekhal. Na een ruim een half uur in de rij kunnen we inchecken. Dan naar de vertrekhal. Daar is het gigantisch druk. Geen stoel is onbezet en mensen zitten op de trappen en op de grond. Na een tijdje weten we een stoel te veroveren. We moeten nog een tijd wachten en het toestel is een half uur vertraagd. De informatie is spaarzaam. Eenmaal aan boord bij Transavia gaat alles vlot en we komen op schema aan in Rotterdam. Met een taxi van de RTC rijden we naar huis.

Weer: in Split aanvankelijk regen. Daarna warm, maar bewolkt. 25 graden.  

	Andere Reizen
terug