Andalucië



Deel 3

Woensdag 8 september 1999

Na de kathedraal is de Real Alcazar de belangrijkste bezienswaardigheid van Sevilla. Dit Moorse paleis is een van de Alcázar van Sevillaomvangrijkste in zijn soort in Andalucía. Het oorspronkelijke gebouw dateert uit de 8e eeuw en is gebouwd op de ruïnes van Romeinse kazernes. In de elfde eeuw werd het de residentie van de Abbadid dynastie. Na de herovering van Sevilla, was het vier eeuwen lang de residentie van het Spaanse hof. Met name Pedro de Wrede (1350-69) liet zijn sporen na. Ook Karel de vijfde liet uitbreidingen uitvoeren. Rechts van de ingang is de Casa del Océano, waar ontdekkingsreizigers in de 16e eeuw hun reizen voorbereiden. Het hoofdpaleis is het pronkstuk van het Alcazar, met name de Salon de Embajadores is prachtig. Het deel van Karel de vijfde is nogal saai en hangt vol met wandtapijten. In de tuinen is ook veel te zien. Veel groen, paviljoens en vijvers. Na het Alcazar gaan we op zoek naar een Internetcafé. Niet zo eenvoudig, maar het lukt uiteindelijk. We mailen naar onze vrienden thuis. Na de siësta gaan we met een taxi naar La Cartuja, een voormalig Kartuizerklooster aan de andere kant van de Gualdaquivir rivier. Het klooster werd door de troepen van Napoléon ontheiligd. Na de Franse tijd werd het in gebruik genomen als keramiekfabriek. Dat bleef zo tot 1982. Voor de expo in 1992 is het gerenoveerd en doet nu dienst als tentoonstellingsruimte, industrieel erfgoed en kloosterruïne. Van de Expo is niet veel meer over gebleven. De paviljoens staan er nog, maar zijn verwaarloosd en voor het merendeel gesloten. We lopen naar het winkelhart van Sevilla rond de Plaza del Duque en de Calle Sierpes. Met name langs de Calle Sierpes zijn veel mooie winkels. 's Avonds gaan we weer wat gay scene verkennen, nu rond het plein Alameda de Hercules.

Donderdag 9 september 1999

Het is weer tijd om Sevilla te verlaten. We rijden niet ver. Dertig kilometer in oostelijke richting ligt Carmona. Ook hier zullen we in de Parador overnachten. Dit keer gaat het om een Moors kasteel uit de elfde eeuw. Het is wederom prachtig gelegen op een heuveltop aan de rand van een ravijn. We hebben weer kamer met balkon en uitzicht. De Parador is ook in het gelukkige bezit van een zwembad. We verkennen het stadje en bezoeken de Necropolis. Dat is een Romeins gravencomplex daterend uit dCarmonae tweede eeuw voor Christus tot de vierde eeuw van onze jaartelling. De Romeinen begroeven hier hun doden niet, maar cremeerden ze, waarna ze in urnen in ondergrondse columbaria werden bijgezet. We eten een paar Mondaditos (kleine Parador van Carmonabroodjes) en gaan terug naar de Parador. Na een korte siësta gaan we eens gebruik maken van het zwembad. We brengen de rest van de middag luierend door. 's Avonds volgt een heerlijk diner in het restaurant van de Parador.

Vrijdag 10 september 1999

Na het uitgebreide ontbijtbuffet gaan we op weg naar Córdoba. We vinden een hotel midden in de oude stad op nog geen vijftig meter van de Mezquita, hèt monument van Córdoba. De Mezquita was een van de belangrijkste Moorse moskeeën in Spanje. Córdoba was geruime tijd de hoofdstad van het westelijk Kalifaat (Bagdad van het oostelijke). Het is ondanks de drukte een indrukwekkend gebouw. Na de herovering op de Moren is de Mezquita grondig onderhanden genomen en omgebouwd tot een kathedraal. Toch zijn de Islamitische wortels van het gebouw onmiskenbaar. Zelfs de Mihrab (gebedsnis) is behouden gebleven. Karel de vijfde die opdracht had gegeven tot de verbouwing had er bij aanschouwen van het resultaat spijt van: "U heeft iets gebouwd wat anderen overal zouden hebben gebouwd, maar u heeft iets unieks in de wereld verwoest". De moskee stond overigens op zijn beurt weer op de plaats van een Visigotische kathedraal. In de late namiddag gaan we nog wat wandelen door de stad. Córdoba heeft nog een deel van de stadsmuren in tact. Ook is er een synagoge, één van drie die de inquisitie hebben overleefd (de andere twee staan in Toledo). We kijken ook even in de Callejon de los Flores, het bloemenstraatje, geliefd foto-object, dat in geen enkel bruidsalbum van Cordobese echtparen mag ontbreken. Vanaf de andere kant vanMezquita de Gualdaquivir heb ik een prachtig uitzicht op de stad.

's avonds gaan we naar een flamenco uitvoering in de tablao "El Cardenal". Het is, zo is ons verteld de beste tabloa (flamenco show) zonder lidmaatschap. En dat geloven we graag! Ruim twee uur duurt het optreden. Het is een prachtige voorstelling. De patio waarin we zitten is volgepakt met liefhebbers.

Zaterdag 11 september 1999

Vandaag maken we een auto tour door de Campiña Cordobesa, de wijnstreek ten zuiden van Córdoba. We stoppen eerst in Montemayor een klein dorpje op een heuvel. We rijden door naar La Rambla, waar veel keramiek wordt gemaakt. Montilla is het centrum van de Montilla industrie. Montilla is net als sherry een verrijkte wijn. Lange tijd werden de Montilla wijnen als goedkope sherry verkocht. Dat mag al lang niet meer. Mede daarom kan het product het imago van een surrogaat sherry te zijn moeilijk van zich af schudden. Montilla zelf is een weinig aantrekkelijke stad. De Alvear bodega is helaas in het weekend gesloten. We rijden door naar Aguilar, waar we lunchen. Daarna gaan we door naar Lucena. Iets ten zuiden daarvan is een heuveltop met een barokkerk erop: Sanctuario de la Virgen de Araceli. De weg ernaar toe is smal en kronkelig, maar het uitzicht op de top is prachtig. De kerk is redelijk druk bezocht door devote mensen. In de winkel ernaast kun je afbeeldingen van het Mariabeeld in allerlei vormen kopen. Van asbak tot lampenkap! We rijden terug naar Córdoba. 's Avonds wandelen we wat door het nieuwe gedeelte van Córdoba. De Plaza de Tendillas is daar het middelpunt. Geen mooi plein, maar wel uitstekend om naar de Cordobesen te kijken die hier voorbij paraderen. Hier komen nauwelijks toeristen, die blijven rond de Mezquita. 's Avonds bij het eten (bij Rincón de Chico Medina) krijg ik na de enorme salade die als voorgerecht diende, als hoofdgerecht een enorme lamsbout. De ober is oprecht verbaasd en bezorgd als ik het niet allemaal opeet!

Cordoba en brug over de Gualdaquivir

 

Andere Reisverslagen
terug
verder