deel 2

Vrijdag 10 september 2021

We doen vanochtend rustig aan. We nemen vandaag de ferry naar het buureiland Faial en die vertrekt pas om 11.30 uur. We drinken koffie het centrum van Madalena. En dan gaat het ontzettend hard regenen. We rijden weer terug naar het B&B en pakken onze koffers. We wachten tot het moment is gekomen om de auto te gaan inleveren bij Ilha Verde bij de haven en in te checken voor de overtocht. We checken onze bagage in en wachten in de vertrekhal. Het duurt wat lang voordat de boot binnenvaart. Het blijkt ook een veel kleinere boot te zijn dan we eerder hebben gezien. Er kunnen geen auto’s mee. Vanuit de vertrekhal lopen we over straat naar de kade en gaan via een loopplank het schip op. Eigenlijk wel vreemd. Iedereen kan zich in de rij aansluiten en aan boord gaan. Dat gebeurt niet, voor zover we kunnen zien. Het is erg druk aan dek, niemand wil binnen zitten. We vertrekken ruim een kwartier te laat. De overtocht duurt ruim 20 minuten. In Horta op Faial hebben we weer een auto bij Ilha Verde gehuurd. Het verhuur kantoor is in het terminalgebouw. Deze keer krijgen we een Nissan Micra mee. De rit naar het hotel is zeer kort, nog geen 600 meter. We logeren in de Pousada, in een 16e eeuwse vesting. Deze pousade is veel mooier dan die in Angra de Heroismo. We hebben - na een upgrade -  een kamer met zeezicht.

’s Middags lopen we langs de jachthaven. Op de pier hebben scheepsbemanningen tegels beschilderd met hun naam en die van hun schip en de datum. Horta is een populaire tussenstop voor zeezeilers, die de wereld rond willen zeilen. We drinken een cocktail bij Peter Café Sport - kennelijk de pleisterplaats voor de zeilers en wannabees - aan de kade en ’s avonds eten we in de Pousada. Het eten is prima en de bediening ook.

Weer: in de ochtend zware regenval, later zonnig en warm. 24 graden

Zaterdag 11 september 2021

We rijden met de auto in noordelijke richting Horta uit. De weg stijgt de berg op naar de Miradoura de Senhora de Conceção. Van hier hebben we een prachtig uitzicht over Horta, maar ook in Noordelijke richting langs de stranden en de heuvels. We rijden verder naar de Caldeira. Maar bij São Jãoa maken we een fout en rijden rechtdoor, waar we rechtsaf hadden gemoeten. We dwalen af, komen een omleiding tegen en weten na een tijdje niet meer waar we zijn. We vinden de weg terug, drinken koffie en komen tenslotte bij de rand van de Caldeira aan. Hier leidt een betonnen tunneltje naar een balkon met uitzicht op de immense krater. Hij is 2 km in diameter, 500 meter diep en de vloer heeft een oppervlak van 1000 vierkante meter. Het is nogal mistig boven, dus een wandeling langs de kraterrand is weinig aanlokkelijk en niet zonder risico. We rijden een stuk terug en dan linksaf in noordelijke richting. We komen aan de noordkust van Faial en rijden dan naar het westen. We stoppen in Praia do Norte voor een lunch en komen vervolgens in Capelinhos. Hier vond in 1957 een enorme uitbarsting plaats onder het wateroppervlak. In de dagen erna verdween het dorp Capelinho en ontstond een geheel nieuw schiereiland. Veel van de bewoners die hun huis verloren emigreerden naar Canada en de VS. De vuurtoren van waaruit de eerste berichten over een uitbarsting kwamen is bewaard gebleven. Aan de voet is ondergronds een museum gebouwd gewijd aan de beving hier, maar ook aan andere vulkaanuitbarstingen in de wereld.

We rijden vervolgens langs de westkust terug naar Horta. ’s Avonds eten we in het hotel do Canal, in het restaurant Atletico. Na het eten drinken we een cocktail in Oceanic Café tegenover de Pousada. 

Weer: 24 graden en zonnige perioden. Een enkele bui

Zondag 12 september 2021

Na het ontbijt wandelen we Horta in. We lopen in Noordelijk richting en komen langs het franciscaner klooster en de São Salvador kerk en vervolgens de markthal. De Praça de Republica is een leuk parkje met mooie huizen er omheen. De roze huizen behoorden ooit toe aan aristocratische families. Roze was aan hen voorbehouden. Ook de brandweer- en ambulance kazerne ziet er mooi uit. We klimmen een beetje de heuvel op naar de Torre de Horlogio. We drinken koffie en vervolgens lopen we via de boulevard weer naar de Pousada terug. Het is zondag en erg rustig op straat. Alle winkels zijn gesloten. We pakken de auto en rijden de Monte de Guia op, een berg, die op een schiereiland ligt voor de haven van Horta. Vanaf de berg hebben we een prachtig uitzicht. We lunchen heel eenvoudig aan de Porto de Pim en drinken wat bij Peter Café Sport. ’s Middags luieren we wat in het hotel, aan het zwembad. Later maken we nog een wandelingetje langs de haven en drinken een biertje op een terras.

’s Avonds eten we in de Pousada, nadat we een witte port in de bar hebben gedronken.

Weer: bewolkt, 22 graden

Maandag 13 september 2021

Vandaag wordt weer een reisdag. De reis start niet zo vroeg, dus we hebben alle tijd in de ochtend. Na het ontbijt wandelen we naar het postkantoor. Er tegenover drinken we een kop koffie en kopen daarna nog wat postzegels. We wandelen weer terug naar de Pousada, via de boulevard langs de haven. In de Pousada genieten we nog van het uitzicht vanaf ons balkon op de berg Pico aan de overkant van de zeestraat. Ik maak nog wat foto’s van de Pousada en dan wordt het tijd om de koffers te pakken, af te rekenen en te vertrekken. We rijden naar de luchthaven, die bij Castelo Branco ligt, vlak aan de zee. We zijn ruim op tijd. We worden opgevangen door iemand van Ilha Verde, die zich over de auto ontfermd en er zonder veel mededelingen mee wegrijdt. We gaan naar de incheckbalie om de koffers in te leveren. Het is dan rond 11 uur. We gaan naar boven naar de cafetaria en eten een tosti met een frisdrankje erbij. Om half 12 worden geroepen om naar de vertrekhal te gaan. Dat is vrij vroeg, want de vlucht van SATA is pas om 12.30. De veiligheidscheck van de handbagage is wel heel streng deze keer. Dan moeten we nog wachten voor het instappen, dat om 12.05 begint. Dat gaat vlot. We lopen naar het vliegtuig en om 12.15 gaan we al de lucht in. We komen om 13 uur aan in Punta Delgada op São Miguel. Hier moeten we overstappen op de vlucht naar Flores. Het instappen begint om 13.30 en 13.55 vertrekt het toestel. Om 15.05 landen we bij Santa Cruz de Flores. De landingsbaan ligt pal langs het stadje. We moeten ook hier weer onze QR code van het vaccinatiebewijs laten zien. Het duurt even voor we de huurauto krijgen – we krijgen hier ook de sleutel van het huisje -, maar dan kunnen we op weg naar ons huisje in Fajãzinha, aan de andere kant van het eiland. Het is niet ver rijden, slechts zo’n 15 km. Het eiland is schitterend wat landschap betreft. Zeer groen en bergachtig. Het lijkt wel tropisch regenwoud. Het is ook erg vochtig. De weg klimt gestaag en het wordt steeds mistiger en het gaat ook regenen. Aan de andere kant van het eiland dalen we weer, maar de nevel blijft. We vinden het Fajãzinha Cottage (geboekt via booking.com) zonder problemen. Het is een simpel huisje met twee kamers een keuken en badkamer.

In de koelkast liggen al flink wat levensmiddelen, maar Erik wil koken, dus we moeten nog boodschappen doen. De supermarkt in Faja is niet van het hoogste segment. De Aldi  zou zich er nog voor schamen, zo rommelig. Goed vlees is er niet te krijgen. Maar ja, we hebben geen zin om nu nog Santa Cruz of Lajes te rijden. Erik weet er toch nog wat van te maken en ’s avonds laat ik nog even de drone over het dal vliegen.

Weer: op Faial zonnig en warm. Op Flores zwaar bewolkt, regen en 24 graden

dinsdag 14 september 2021

We ontbijten en drinken koffie in onze cottage en rijden dan langs de westkust naar het Zuiden. We stoppen bij een aantal Miradouros, die schitterende uitzichten bieden op de kustlijn. We zien daar ook andere toeristen stoppen en daarbij opvallend veel mannenstellen! Over de hele dag wel 5 en je komt toch al erg weinig toeristen tegen. Is Flores een geheime Gay Destination? We komen aan in Lajes de Flores en daar vinden we op aanwijzing van onze verhuurder Nuno een betere supermarkt. Hier kopen we vlees en brood en nog wat zaken.

We rijden vervolgens langs de Oostkust weer naar het noorden richting Santa Cruz. We stoppen weer bij een paar uitkijkpunten en gaan vervolgens in Santa Cruz koffiedrinken. Dit mag dan wel de hoofdplaats zijn, het is niet meer dan een dorp met een landingsbaan. We gaan vervolgens landinwaarts en komen bij een aantal bergmeren in de Caldera. Ze liggen links en rechts van de hoofdweg naar Faja, dwars over het eiland. We beginnen bij Lagoa da Lomba. Vervolgens rijden we door naar het Lagoa Rasa en het Lagoa Funda. De meren zijn niet erg diep en liggen ver boven de zeespiegel. We rijden vervolgens naar het Lagoa Seco, dat helemaal droog staat. Daar ligt dan tegenover het Lagoa Comprida, waarvoor we een eindje moeten lopen over een bergpad om over de rand van het meer te kunnen kijken.

Dan krijgen we trek en rijden we naar Fajãzinha om te gaan lunchen bij Pôr do Sol. Dat bevalt goed en we reserveren meteen voor morgenavond. Na de lunch gaan we naar ons huisje en rusten even uit. In de namiddag rijden we naar een watermolen vlakbij, waar nog meel wordt gemalen. Daarna rijden we door naar Fajã Grande voor een kijkje bij de watervallen. De grootste waterval valt in een poel, de Poço de Bacalhão, waarin gezwommen kan worden. Kennelijk is het water steenkoud, want de zwemlustigen gaan zeer voorzichtig te water.

Dan rijden we een stuk terug voor een fikse wandeling naar de Poço Ribeira do Fereira. Het gaat 600 meter omhoog over een ruig stenen pad. Maar de beloning is eenmaal boven aangekomen groot: een prachtig bergmeer, waarin een stuk of vijf watervallen in neerstorten. En dat in een fel groene omgeving. Prachtig. Na dit klimwerk gaan we weer terug naar de cottage en kookt Erik weer zelf.

Weer: zonnig, 24 graden

woensdag 15 september 2021

We ontbijten en drinken koffie. Vervolgens rijden we naar Santa Cruz. Daar drinken we koffie en gaan op zoek naar ansichtkaartjes. Dat is onbegonnen werk. Dat hebben ze hier niet. Onderweg stoppen we in Fazenda da Cruz en op verschillende Miradouros voor uitzicht op de kustlijn en de het eiland Corvo dat zo’n 21 km verderop ligt. Corvo is het meest afgelegen eiland van de Azoren. Er wonen maar 340 mensen. Punta Delgada is het “eind van de wereld” van Flores. Het dorp, hoewel het grootste van het eiland, stelt niet veel voor en de weg houdt hier op. Bij de zeer kleine haven is een kampeerterrein en daar eten we een burgertje. Daarna gaan we via de weg door het binnenland over de bergen richting Fajal Grande. Na een tocht over de bergrug bij het Lagoa Branca. We rijden door naar de ER2-2 en slaan rechtsaf. De volgende afrit is naar Laoga Negra en Lagoa Comprida. Het zwarte meer is duidelijk zwart van kleur en andere niet. Het Lagoa Negra is met 108 meter ook het diepste meer op Flores. We rijden naar een uitzichtpunt op een hoge klip. Na het uitzicht rijden we terug naar de hoofdweg en rijden vervolgens naar ons huisje in Fajazinha.

In de middag rijden we naar Faja Grande voor een duik in de zee. Ik probeer de piscina naturais van Faja Grande, maar er is een venijnige onderstroom. Waarschijnlijk kun je nooit de oceaan opgesleurd worden, maar ik ben er snel klaar mee. Ik ga uit het water. Anderen maken aanstalten om het water in te gaan, maar doen het toch niet.

’s Avonds eten we bij Por do Sol. Waar we gisteren ook geluncht hebben. Het eten is goed, maar wel teveel.

Weer: 24 graden en zonnig. Hier en daar bewolking. Droog

	Andere Reisverslagen
terug		verder