HELSINKI	2016

Zaterdag 3 september 2016

 De vlucht van Finnair naar Helsinki vertrekt stipt op tijd om 11.55. De vlucht verloopt zonder problemen en om 15.15 Oost-Europese Zomertijd komen we aan op Vantaa, de luchthaven van Helsinki. Binnen 10 minuten hebben we de koffers te pakken en lopen we naar het treinstation. De trein naar het centrum doet er ongeveer een half uur over. Vandaar nemen we de tram 6 (zelfde kaartje) naar het appartement, dat we via Airbnb hebben geboekt. Het regent inmiddels pijpenstelen. De eigenaar heeft de sleutel bij de kassa van de K-Market supermarkt om de hoek klaargelegd. We krijgen hem zonder verdere plichtplegingen mee.
Het appartement ligt op de 5e etage van een wat ouder appartementengebouw. Met een piepkleine lift komen we er. Het appartement is bescheiden van omvang, maar redelijk uitgerust.
We installeren ons en gaan dan boodschappen doen bij de K-markt om de hoek. Dan is het tijd om naar het restaurant te gaan. Het appartement ligt midden in het Helsinki Design District en de buurt zit vol met winkels die Fins design verkopen. Door de stromende regen, maar met paraplu lopen we naar Gastrobar Emo. Je zou een eetcafé verwachten, maar dat is het zeker niet. We hebben twee keuzes: het 5 gangen chef’s menu van €53 of het 3 gangen verassingsmenu van €42. We gaan voor het eerste. Daarbij nog wat glazen wijn, water en koffie maakt samen 180 euro. Het smaakt lekker. De porties zijn bescheiden in omvang en meestal is de vis lauwwarm. Het begint met zalm met verse kruiden en bietensalade, gevolgd door Jacobschelpen met parmaham en venkel. Daarna “Zwarte Taglionlini” (inktvisinktpasta) met kabeljauw, rundvlees en knoflook. Het hoofdgerecht is dan lamskoteletjes, met bier gemarineerde aardappelen, oestersaus en bloemkool. Het nagerecht is roomkaas, chocola, mango en gecaramelliseede walnoten.

Terug in het appartemen nog wat tv gekeken en dan vermoeid naar bed.

Weer: 16⁰C, regen

zondag 4 september 2016

We staan rond 8 uur op en ontbijten in ons appartement. Vervolgens ga ik er even op uit om bij de R-kiosk een sim-kaart te halen voor internet (DNA-telekom) en 6-dagenkaarten voor het OV in Helsinki. Voor slechts €5,65 krijg je 1GB aan data, die een maand geldig is. De OV-kaart voor de stad Helsinki van HSL kost €12 één dag. Voor 6 dagen is het €42. Vervolgens gaan we naar het Senaatsplein voor de wandeling met gids van Happy Helsinki. We ontmoeten onze gids Emil voor de Lutherse kathedraal. Hij is heel enthousiast en praat honderduit. Eerst over de geschiedenis van het land en vervolgens over de architectuur van het Senaatsplein. Alles wat hier staat is uit de 19e eeuw en onder Russische heerschappij (1809-1917) gebouwd. Het meeste is neoklassiek. Links van ons staat het Senaatsgebouw, waar de senaat van het Finse groothertogdom onder Russische controle bijeenkwam. Nu is het kantoor van de minsterpresident er gevestigd. Bijna spiegelbeeldig is het academiegebouw van de univesiteit aan de andere zijde. In het midden staat het standbeeld van tsaar Alexander II. Populair omdat hij streefde naar meer vrijheden voor de boeren en ook voor Finland. De kathedraal uit 1852 is Luthers en is als zovele voorname gebouwen in het centrum ontworpen door de van oorsprong Pruissische architect Carl Ludvig Engel(1778-1840). Van buiten is de kerk indrukwekkend boven het plein verheven boven aan een enorme trap. Van binnen heel sober. We lopen om de kathedraal heen en komen bij de Statenkamer, waar de 4 standen (adel, kerk, burgers en boeren) bijeen kwamen als een soort volksvertegenwoordiging naar Zweeds model. Er tegenover het standbeeld van Johan Snelmann (1806-1881) en het gebouw van de Finse centrale bank. Snelmann was belangrijk voor het Finse nationaal bewustzijn: “Zweeds zijn we niet, Russisch willen we niet worden. Laten we daarom Fins zijn.” Hij deed veel voor het opwaarderen en vastleggen van de Finse taal, die tot dan toe slechts een spreektaal was. Al het schriftelijke en officiële verliep tot dan toe in het Zweeds. Snelmann kreeg het voor elkaar om Fins als officiële taal aanvaard te krijgen naast het Zweeds. Zweeds was niet alleen de taal van de Zweedstalige minderheid in de kustgebieden, maar was ook de taal van de elite. Ook wist hij een eigen munteenheid, de Markka in te voeren los van de Russische Roebel.


We lopen verder naar de oude handelshaven, waar nu klassieke schepen liggen. In de verte zien we de grote ijsbrekers liggen met namen als "Beer" en "Moed". Die moed slaat op de Finse dapperheid bij het weerstaan van de Sovjettroepen, toen die in 1939 binnenvielen en (een deel van) Finland wilden veroveren. De Finnen hielden goed stand, maar moesten wel concessies doen. We lopen naar de Orthodoxe kathedraal, de Uspenski. We gaan even naar binnen. Er is een dienst gaande. De lithurgie is in het Fins. De orthodoxe kerk in Finland is zelfstandig en valt niet onder de Russische patriarch. Hooguit onder die van Konstantinopel. We lopen de wijk Katajanokka in, waar veel Art Nouveau gebouwen staan. Ook het huis waar Tove Janson woonde, de schepster van de kinderboekenfiguur Mumintrol. Het huis tegenover stond model voor het huisje van de Mumintrol in haar boeken.
We lopen verder naar de voormalige gevangenis, die nu is omgetoverd in een hotel (Katanajokka). Van twee cellen is één kamer gemaakt. Bordjes geven bij sommige cellen aan welke beroemde gevangene hier heeft vastgezeten, waaronder ook Rysti de president van Finland in de oorlog, die op aandringen van de Sovjet-Unie werd vastgezet vanwege zijn verantwoordelijkheid voor de aanval op de Sovjet-Unie in 1941 om het verloren Karelia te heroveren. Alleen zijn cel heeft nog tralies. Vervolgens komen we op de markt aan de haven. In de haven ligt sinds kort een drijvend zeezwembad met sauna en café, dat druk wordt bezocht. Daarachter staat een groot reuzenrad, dat door Finnair wordt gesponsord. Op de markt pauzeren we even. De markt heeft fruit, vis en veel toeristische troep.
We komen dan bij het Havis Amanda beeld van Ville Valgren uit 1906. Het representeert Helsinki dat uit de zee is voortgekomen. We lopen verder over de boomrijke Esplanadi naar het beeld van Runeberg, de tekstdichter van het Finse Volkslied "Ons Land". De oorspronkelijke tekst uit 1846 is in het Zweeds. Later is het in het Fins vertaald. Hij staat min of meer voor het hotel Kämp, het meest luxueuse hotel van de stad. Justin Bieber sliep hier onlangs.
Verder aan het eind van de Esplanadi staat het Zweedse theater, waar al eeuwenlang toneelstukken in het Zweeds worden opgevoerd. Vervolgens komen we langs de oude (houten) kerk uit 1826. Eigenlijk een tijdelijke kerk voordat de Kathedraal in gebruik kon worden genomen. Men was toch zo gehecht geraakt aan het gebouw, dat het is blijven staan. We komen ook langs het beeld van Lönnroth, de schrijver die de Kalevala samenstelde. Dat is het grote werk over de Finse mythologie en tradities. Hij stelde het samen op basis van orale historie die hij verzamelde door oude plattelanders te interviewen. Hij heeft de inhoud niet verzonnen, maar het is zeker geen origineel document, maar een keuze van de samensteller.
Vervolgens lopen we naar de Kampi kapel. Het is een rustpunt in het midden van een levendig plein met winkelcentra, waar vroeger het busstation was. De kapel is niet  religieus van aard, maar een stille ruimte waar je kunt nadenken, bidden of mediteren. Geheel van fins hout en ontworpen door Kimmo Lintula, Niko Sirola en Mikko Summanen van arkitektbyrå K2S. Laatste stop op onze wandeltour is de rotskerk uit 1969. Het plan voor de kerk is al uit 1936, maar de Winteroorlog van 1939 tegen de Sovjet-Unie kwam ertussen. De rots werd gebombardeerd door de Sovjets en de krater werd na de oorlog gebruikt als basis voor de kerk, die in 1969 werd voltooid. Het is een bijzonder gebouw, dat in de krater zit met een mooi koepel dak erop. De kerk wordt veel gebruikt en wordt inmiddels overlopen door toeristen. Binnenkort wordt entree gevraagd voor groepen. We nemen afscheid van Emil en nemen de tram naar het appartement.
Rond 15 uur gaan we met de tram naar het Ateneum museum tegenover het Centraalstation. Dit is een soort nationale galerij met alle grote namen van de Finse kunst, m.n. vanaf de 19e eeuw. Vooral Akseli Gallen-Kallela’s werk dat de Kalevala mythen verbeeldt is indrukwekkend. Ook Edelfeld, Simberg en Rissanen zijn goed vertegenwoordigd. Er is ook werk van buitenlandse tijdgenoten zoals Gauguin, Munch en Van Gogh.

Na het museumbezoek kijken we rond in het prachtige Centraal station van Helsinki, een ontwerp van Eliel Saarinen in een nationaal-romantische bouwstijl uit 1919. Kenmerkend zijn de hoge kloktoren en de lantarens links en rechts van de ingang in de vorm van twee paar hoge mansfiguren, die de lampen in hun handen houden. Binnen valt de hoogte van de ruimten op en de boogvormige doorgangen naar de lokettenhal links en de Burger King rechts van de hal. Ook de (niet zo praktische) klapdeuren naar het stationsplein en de sporen zijn origineel. Onpraktisch omdat ze dicht zijn, naar buiten openen en handmatig geopend moeten worden.
Vanaf het station lopen we naar het Torni hotel, in Art Decostijl uit 1931 met een bar op de 12 etage. Bij de bouw was dit het hoogste gebouw in Finland en dat bleef zo tot 1976, toen er in Espoo een kantoortoren werd gebouwd. In 1987 werd het pas in Helsinki zelf ingehaald. In de oorlog was het een uitkijk post voor inkomende bommenwerpers. Na de oorlog zat hier de geallieerde controle commissie, die de naleving van de Moskouse wapenstilstand bewaakte. Later zat hier ook de KGB. De toren biedt een prachtig uitzicht op de stad. Hier drinken we er een cocktail en genieten van het uitzicht op de stad. Daarna eten we een pizza bij Dennis in de wijk Kamppi.

Weer: zonnig, 18 graden.

maandag 5 september 2016

We ontbijten in ons appartement. Daarna gaan we met tram 3 naar het centrum. Vanaf halte Studenthus lopen we naar Café Fazer in een zijstraat van de chique winkelstraat Alexandergatan. Fazer is een klassieker in Helsinki. Taart en chocolade zijn de specialiteiten. Er is een ontbijtbuffet, een café met taartbuffet en een winkel met chocolade, pralines e.d. Wij nemen twee lekkere taartstukjes en elk een capucino. Na de koffie lopen we de Aleksanderinkatu (Alexandergatan) uit en gaan het warenhuis Stockmann in. Dit is het Finse equivalent van de Bijenkorf. Een groot warenhuis met luxe merken. We kopen allebei wat kleding en gaan dan weer terug naar het appartement om de aankopen daar weer achter te laten. Vervolgens nemen we de tram weer naar de stad en lopen we de Mannerheimintie in Noordelijke richting op. We komen langs het postkantoor waar we een kaartje en postzegels kopen en vervolgen de weg langs het ruiterstandbeeld van maarschalk Mannerheim (1867-1951), president (1944-46) en volksheld van Finland. Zijn beeld staat voor het moderne gebouw van het Kiasma museum voor moderne kunst. Tegenover het Kiasma staat het parlementsgebouw, de Eduskunta of Riksdag in de steigers. Iets verderop zien we het muziekgebouw (Musiikkitalo). De foyer met grote trap en kunstwerk is erg mooi. Het gebouw is ontworpen door drie Finse architecten en ging in 2011 open. Het is de thuisbasis voor het Fins Radio Symphonisch Orkest en het Helsinki Philharmonisch Orkest. We willen kaartjes kopen voor een concert deze week, maar helaas zijn beide concerten uitverkocht. We lopen verder en komen langs het Finlandiagebouw van Alvor Aalto. Dit multifunctionele gebouw uit 1971 was bedoeld voor congressen en concerten. Maar de matige akoestiek deed muziekliefhebbers toch verlangen naar een waardige opvolger van de hal van de universiteit, waar Sibelius zijn eigen composities dirigeerde. Die werd tijdens de Tweede Wereldoorlog beschadigd. Zo'n muziekgebouw is er nu. De Finlandiahal heeft zes zalen met een capaciteit die varieert tussen 1700 tot 130. Het meest in het oog lopende kenmerk van het gebouw is de de toren met het schuine dak. Aalto dacht dat de hoogte een goede akoestiek op zou leveren. Aalto gebruikte veel marmer bij dit ontwerp. We lopen om het gebouw heen en vervolgen onze weg langs het meer. Het wandelpad leidt naar het Finse Opera gebouw. Hier heeft de Finse Nationale Opera en het Finse Nationale ballet hun thuisbasis. Beide gezelschappen zijn de enigen in hun soort in Finland. Het operagebouw uit 1993 ziet er niet erg operaachtig uit, het is nogal eenvoudig. Het operaseizoen is nog niet begonnen, dus ook hier geen voorstelling voor ons.
Na de opera lunchen we in het Chico restaurant. We nemen een salade. Na de lunch lopen we richting Olympisch stadion. In het park staan de beelden van Lasse Viren, de olympische gouden medaillewinnaar op de 5 en 10km in 1972 en 1976. Iets verderop staat het beeld van Paavo Nurmi, die olympisch goud won in Antwerpen (1920), Parijs (1924) en Amsterdam (1928). We zijn van plan om de uitzichttoren van het Olympisch Stadion te beklimmen voor het mooie uitzicht, maar het stadion wordt van 2016 tot 2019 gerenoveerd en we kunnen niet het terrein op. We lopen door naar het Sibeliusmonument. Daar komen we toevallig onze gids van gisteren tegen (Emil), die meefietst met een fietstour van Happy Helskinki. Het Sibeliusmonument eert de grootste Finse componist aller tijden. Meest beroemd is hij voor zijn werk Finlandia, dat het nationaal bewustzijn stimuleerde. Het monument werd in 1967, 10 jaar na Sibelius overlijden onthuld en is door Eila Hiltunen gemaakt. Het monument heeft veel weg van een orgel, terwijl Sibelius bijna niets voor orgel heeft gecomponeerd. Om de critici tegemoet te komen voegde Hilunen een afbeelding van Sibelius gezicht toe aan het kunstwerk. We nemen bus 24 terug de stad in en stappen over op lijn 6 naar ons appartement.

’s Middags nemen we de tram naar het westelijk havengebied en de wijk Ruhoalahti. Dit is een herontwikkeld haven en industriegebied. We lopen langs het High Tech Center, waar onder ander F-secure is gevestigd, de leverancier van onze Virusscanner. We lopen verder naar Kapeeli, de voormalige kabelfabriek van Nokia. Het gebouw stamt uit 1954. In 1967 fuseerde de kabelfabriek met Nokia, dat tot dan toe in de bosbouw actief was. Eind jaren 80 besloot Nokia om de kabelproductie hier te staken en begon het bedrijfsruimte aan kunstenaars te verhuren. Nokia besloot vervolgens in overleg met de gemeente om het gebouw te slopen en plaats te maken voor scholen, een hotel en een vergaderlocatie. Een opstand onder huurders voorkwam dit scenario. Er werd een beheerbedrijf opgericht in 1991 en alle artistieke huurders mochten blijven. Het complex wordt onder de naam Kapeeli gebracht als 5 ha cultuur. Het valt ons nogal tegen. Het is weinig uitnodigend en nogal gericht op een incrowd. Veel gesloten deuren. Het fotomuseum is gesloten op maandag.  We lopen wat rond en nemen vervolgens tram, metro en tram terug naar het appartement.
's Avonds eten we in restaurant Juuri. We nemen het 4 gangen verrassingsmenu van  52 euro met een wijnarrangement van 35 euro. Het diner begint met een assortiment van de zgn Säppas, een Finse variant van tapas. Daarna komt een gepocheerd ei met prei en nog wat. Daarna Forel op twee wijzen en cantarellen. Tenslotte het nagerecht met aardbeienmousse en ijs. Allemaal heerlijk.

Weer: bewolkt met zonnige perioden. 15-19⁰.

dinsdag 6 september 2016

We nemen de tram naar het centrum en stappen bij Studenthuset/Ylioppilastalo uit. We lopen over de Esplanade naar de markt aan de haven. Bij het presidentieel paleis dat hier ook staat is men bezig met de voorbereidingen voor koninklijk bezoek uit Noorwegen. De rode loper ligt uit en een erewacht is aangetreden. Vanaf de kade vertrekt de ferry naar Suomenlinna (Sveaborg). Dat is een vestingwerk op zes eilanden voor de kust. De vesting werd in de 18e eeuw door de Zweden gebouwd naar een ontwerp van marine architect Augustin Ehrensvärd. In 1808 veroverden de Russen Finland, maar de vesting werd pas later aan de Russen overgedragen. De Russen versterkten de vesting en breidden hem uit. Tijdens de Krimoorlog werd de vesting door Britse en Franse beschietingen beschadigd. Na deze oorlog werd ze weer hersteld. Na de onafhankelijkheid van Finland in 1917 werd de naam van Sveaborg (Zwedenburcht) veranderd in Suomenlinna (Finnenburcht). In 1973 droeg de Finse defensie het complex over aan monumentenzorg. Er wonen nu nog 900 mensen op de eilanden en er is een marineschool, een bibliotheek, musea, ateliers en diverse café’s en restaurants. We zijn kennelijk een beetje vroeg (rond 9.30 u), want de meeste gebouwen gaan pas na 11 uur open. We wandelen via de blauwe route over de eilanden, langs de voormalige vestingsgebouwen tot aan de Koningspoort aan de zuidkant. We komen langs de kerk, de bibliotheek, en het bezoekerscentrum, annex café. We gaan een brug over die Iso Mustasaari (groot zwart eiland) met Susisaari (wolveneiland) verbindt. Hier staan veel voormalige kazernegebouwen en woningen voor commandanten en andere officieren. Het meest zuidelijk deel Kustanmieka (Gustav's zwaard) heeft veel bastions, artilleriebatterijen en kruithuizen. Vervolgens lopen we weer terug naar de hoofdpier. De burcht is goed onderhouden en vanaf de vestingmuren hebben we een mooi uitzicht op de Finse bocht en de stad Helsinki in de verte. We varen weer terug naar de haven van Helsinki met zicht op de Lutherse kathedraal die je van veraf al kan zien liggen.
’s Middags gaan we naar het St Georg Zwembad (Skt Georg Simmhallen / Yrjönkadun Uimahalli). Dit zwembad uit 1926 in Art Déco stijl is prachtig bewaard gebleven. We kopen kaartjes voor de 2e etage. We krijgen daar een (met gordijnen afgeschermde) kabine met bed en kunnen gebruik maken van de Finse Sauna, de Infraroodsauna en het stoombad. Natuurlijk kunnen we ook een baantje trekken in het zwembad. En dat allemaal helemaal naakt. Sinds kort mag je een zwembroek aan in het zwembad (niet in de sauna’s), maar niemand doet dat. Er zijn openingsdagen voor mannen en voor vrouwen. Voor 14 euro kunnen we 2 uur hier vertoeven. Op de bovengallerij zijn kleine zitjes met uitzicht op het zwembad en de zwemmende heren, waar je bediend wordt door een dame, die drankjes en hapjes serveert.
Na sauna en zwembad, drinken we nog een biertje op een terras aan de esplanade en gaan daarna terug naar het appartement. We eten ’s avonds in het Nepalese restaurant Annapurna. Er zijn opvallend veel Nepalese restaurants in Helsinki. Wij zagen er in drie dagen tijd al zeven! Voor ons is het de eerst keer, en het smaakt prima. Het eten lijkt veel op Indiaas.

Weer: zonnig, 19⁰C

woensdag 7 september 2016

We drinken koffie bij Gran Delicato in de Fredriksgatan en nemen vervolgens de bus naar Avis. Daar krijgen we een Skoda Rapid mee. We rijden de stad uit naar Porvoo (Borgå) zo’n 50 km ten oosten van Helsinki. Het is een leuk uitstapje naar een klein stadje aan een rivier, dicht bij de Finse bocht. Het oude stadscentrum bestaat uit smalle met keien geplaveide straatjes, geflankeerd door houten huizen, die geel, blauw of rood zijn geverfd. Boven aan de heuvel staat de oude kerk uit de 18e eeuw. Een stenen gebouw met een losstaande klokketoren. De kerk staat nadrukkelijk op het programma van tourgezelschappen, met name van cruiseschepen. De groepen komen af en aan. In de kerk speelt iemand klassiek piano en die wordt na een poosje vergezeld van een belcanto zanger, hetgeen de Chinese toeristen in vervoering brengt. We lopen verder door het oude centrum en vervolgens langs de oever van het riviertje. Daarna gaan we weer stadinwaarts en brengen een bezoek aan de voormalige familiewoning van de dichter Runeberg, die de tekst van het Finse volkslied maakte (in het Zweeds). Hij had een groot gezin met 6 kinderen, de meesten werden ook kunstenaars. Een van de zonen maakte een beeld van Alexander II, die op het Senaatsplein in Helsinki staat. De salons zien er uit zoals in de tijd dat de Runebergs hier nog woonden.
We lopen naar het marktplein en passeren het standbeeld van Runeberg. Aan het marktplein eten we de lunch bij Rafael Steakhouse & Bar in het Grand cultuurcentrum. Keuze uit drie gerechten van rond de 10 euro. Goede deal. De meeste restaurants in Finland hebben een lunchmenu van rond de 10 euro.
Na de lunch rijden we naar Järvenpää. Een stuk landinwaarts aan een meer. Het stadje is oersaai, maar hier staat net buiten het stadje het woonhuis van Finland’s beroemdste componist Jean Sibelius, die hier tot zijn 91e woonde tot hij in 1957 overleed. Zijn beroemde symphonische stuk “Finlandia” droeg sterk bij aan het nationale gevoel van de Finnen. Na zijn  verhuizing vanuit Helsinki naar Järvenpää stopte hij met dit genre. Na 1926 publiceerde hij niet meer echt, te kritisch op zijn eigen werk. We bezoeken het woonhuis dat Ainola heet. Alleen de beneden etage is te bezichtigen. De dochters van de componist verkochten het huis in 1974, na de dood van hun moeder Aino Sibelius, in de staat waarin zij het achterliet.
In de tuin ligt Sibelius begraven met zijn geliefde Aino.
We nemen een kijkje bij het nabijgelegen meer Tuusolujärvi, een van de duizenden, die Finland rijk is. Vervolgens rijden we naar Esbo (Espoo) voor een bezoek aan de woning van Axeli Gallen-Kallela. Deze Finse schilder leefde van 1865 tot 1931 en is vooral bekend vanwege zijn verbeelding van de mytische taferelen uit de Kalevala, de door Elias Lönroth verzamelde traditionele Finse verhalen en mythen. Helaas is het museum gesloten deze week vanwege een wisseling van tentoonstelling. We drinken wat in de cafetaria en rijden vervolgens naar Avis in Helsinki.
Nadat we de auto hebben ingeleverd drinken we een biertje in de gay kroeg om de hoek, de Cavelier. Daarna lopen we naar ons appartement.
’s Avonds eten we bij Café Bar No. 9, een artsy no-nonsense eetcafé, waar veel jongelieden samenkomen voor een smakelijke, doch voordelige maaltijd, althans voor Finse begrippen. De Lonely Planet belooft een betaalbare maaltijd die niet van een ronddraaiende spies is geschaafd. En dat klopt helemaal. Het is er wel lawaaiig aan de formica tafeltjes.
We lopen weer naar Gran Delicato voor de koffie en vervolgens naar ons appartement
Weer: 21⁰en zonnig

Donderdag 8 september 2016

Na de koffie bij Gran Delicato in de Frederiksgatan nemen we de tram naar het centrum. We hebben nog tijd over voor het museum open gaat, dus nemen we nog een koffie bij Starbucks, die een filiaal heeft in de Akademiska Bokhandeln op de Esplanade. Het enige filiaal dat we in Finland tot nog toe hebben gezien. Na de koffie is het een paar minuten lopen naar het Kiasma museum voor moderne kunst. Het gebouw, ontworpen door de Amerikaanse architect Steven Holl, is een kunstwerk op zich. De lichtval in het gebouw is bijzonder en verandert voortdurend. Anderzijds zijn er ook donkere ruimtes zonder vensters. Er zijn 5 etages. Op de 2e etage is een wisselende tentoonstelling, dit keer van de Koreaanse kunstenaar Choi Jeong Hwa. De derde etage toont werken uit de eigen collectie. De 4e etage is helaas niet toegankelijk wegens de inrichting van een nieuwe tentoonstelling van Mona Hatoum (GB), die op 7 oktober van start gaat. De bovenste etage herbergt de bibliotheek en ateliers voor het personeel. Er staan een aantal verrassende kunstwerk uitgestald. De een wat aansprekender dat het ander. Het is blijkbaar ook dé dag voor lagere schoolklassen om naar het museum te gaan, want de kindertjes komen af en aan. Gelukkig zijn ze rustig en goed opgevoed. Al met al hebben we het museum in vrij korte tijd helemaal gezien. Meer dan een uur is het niet geweest, terwijl de omvang van het gebouw meer doet vermoeden.
We gaan vervolgens naar de Markthal aan Hietalahden tori (Sandvikens torg). Echte markthal is het niet meer. 90% van de stalletjes zijn restaurantjes. Een paar kraampjes verkopen ook delicatessen. Wij eten hier wat bij een Italiaans tentje. De hal is mooi gerestaureerd. Buiten op de parkeerplaats is een rommelmarkt.

’s Middags gaan we naar de wijk Arabia, om het Arabiakeskus (Arabiacentrum) te bekijken. Rond de oude keramiekfabriek van Arabia - een wereldberoemd aardewerk merk -  is een winkel-, woon- en cultuurcentrum gemaakt. Wij komen voor het Arabia-designmuseum, maar dat is helaas wegens verbouwing gesloten tot november. Om ons te troosten storten we ons op de outlet store van Arabia (aardewerk), Fiskars (tuingereedschap en keukengerei), Iitala (glaswerk) en Finlayson(woningtextiel). We schaffen wel wat aan natuurlijk. Dan nemen we de tram terug naar het centrum en gaan naar het dakterras van het Sokoshotel aan het stationsplein. Het hotel is gebouwd voor de Olympische Spelen van 1952 en in de lobby is dat overduidelijk te zien aan de stijl en de meubilering. We nemen de lift naar de 10e etage en krijgen een prachtig uitzicht op het stationsplein en de Mannerheimintie. Op dakterras drinken we een glas wijn. Na de borrel gaan we naar het appartement en weer later eten we nogmaals bij het Nepalese restaurant in de buurt.

Weer: zonnig 22⁰

Vrijdag 9 september 2016

Na het ontbijt en het inpakken van de koffers gaan we koffie drinken bij Gran Delicata zoals inmiddels gebruikelijk is geworden. Na de koffie lopen we naar een uitzichtpunt in het park rond het observatorium. Vanaf een heuvel aan de rand van het park hebben we uitzicht op de haven van Helsinki en de Olympiaterminal waar de ferries van Silja line naar Zweden vertrekken. De Silja Symphony komt er net aan. Aan de overkant komt een schip van concurrent Viking Line binnen. Nadat we foto’s en filmpjes hebben genomen nemen we de tram naar het centrum. We drinken koffie bij Starbucks en nemen nog eens een kijkje in het warenhuis Stockmann. Dan is het tijd om terug te gaan naar het appartement. We nemen lijn 3. We genieten nog wat van de zon op ons balkon en om 12 uur verlaten we het appartement voor de laatste keer.
We nemen de tram naar het Centraal Station, waar we de I-trein naar het vliegveld bij Vantaa nemen.
We zijn ruim op tijd. Nadat we de boarding cards en de bagagelabels hebben geprint lezen we met een scanner het bagagelabel en vervolgens de boardingkaart en droppen we de koffers op de lopende band.
We lunchen op de luchthaven na de veiligheidscheck en wachten op onze Finnair vlucht naar huis. De vlucht verloopt zonder incidenten en we komen op tijd aan op Schiphol. De koffers laten een kwartier op zich wachten, maar dan kunnen we toch de IC Direct naar Rotterdam nemen. In Rotterdam roepen we een Uber-taxi op, die ons keurig naar huis brengt

	Andere Reisverslagen