2013

Maandag 2 september 2013

Onze Transavia vlucht van 18.35 vanaf Rotterdam – The Hague Airport vertrekt met ruim een half uur vertraging naar Faro. De informatievoorziening over de vertraging is minimaal. Net als de verzorging aan boord, maar dat hadden we ook niet anders verwacht. We komen rond kwart voor negen plaatselijke tijd aan in Faro. We hebben via Sunny Cars een auto gereserveerd, die we bij Hertz op de luchthaven kunnen afhalen. Het blijkt een Citroën Elysée te zijn.

In het donker vinden we met behulp van de Garmin onze weg naar de Pousada van Estoi, zo’n 12 km ten noorden van Faro. In Estoi zelf raakt de Garmin het spoor een beetje bijster, omdat het apparaat niet goed rekening houdt met het eenrichtingsverkeer in de smalle straatjes. Uiteindelijk komen we er wel. We hebben een ruime moderne kamer op de eerste etage. De kamers bevinden zich in een moderne onopvallende vleugel van het complex. We drinken nog een slaapmutsje in de bar, die zich in het eigenlijke 18e eeuwse paleis bevindt. We zitten op het terras met uitzicht over de omgeving en de lichtjes van Faro in de verte.

Weer in Faro: 22 graden bij aankomst.

Dinsdag 3 september 2013

Het ontbijt is zeer uitgebreid en we kunnen het genieten op het terras. We rijden na het ontbijt naar Olhão, een visserstadje op een kwartier rijden van Estoi. We drinken koffie op de Av de la Republica, kopen postzegels bij het postkantoor en lopen het centrum in. We kopen een Vodafone simkaartje voor het mobiele internet (10 euro voor 1 uur) en vinden door de nauwe straatjes onze weg naar de waterkant aan de Atlantische Oceaan. Hier staan de twee gebouwen die samen de overdekte markt vormen. Rechts de visafdeling, links de groente, fruit en vleeshal. Het is er een drukte van belang. Met vlees zijn de Portugezen minder buitenissig dan de Spanjaarden. Hier geen schapenkoppen, stierenballen en andere vreemde lichaamsdelen in de vitrines. Vis is er in overvloed en in een grote variëteit aan soorten. Uiteraard ontbrekende sardines niet, maar ook zwaardvissen, tonijn en vele andere soorten worden verkocht. We lopen door naar de vissershaven, die de grootste van de Algarve schijnt te zijn. Er is echter geen vissersboot te bekennen. Die zijn allemaal op zee waarschijnlijk.

We rijden daarna naar Tavira. Een aardig plaatsje aan de rivier Sequa, niet ver van de kust. We drinken wat op een terrasje en lopen daarna naar het voormalige moorse kasteel. Daarnaast staat een watertoren, die nu als camera obscura wordt gebruikt. Met een lift komen we boven in het voormalige reservoir en een Engelsman legt ons het een en ander uit over het uitzicht. Hij is heel trots dat hij wat Nederlandse woordjes kent. We lopen terug naar de auto en rijden dan naar de Pousada van Tavira, waar we om 14 uur lunchen  op de binnenplaats. Heerlijk eten en lekker rustig. We rijden na de lunch terug naar Estoi. Rond half vijf gaan we naar het zwembad van het hotel. Dat ligt op een terras met uitzicht op het paleis en op de weide omgeving. Er is een ruim terras met ligstoelen. Er is een Nederlands gezelschap bezig met een modefotoreportage en dat is even hinderlijk, maar gelukkig zijn ze snel klaar en kunnen we ongestoord genieten van het zwembad en het uitzicht. Er is ook een wellness-centrum met sauna en massage.

’s Avonds dineren we in de Pousada. We nemen het dagmenu van €19,50. Het eten is niet onaardig en de locatie is geweldig. 

Weer: zonnig en warm 32⁰ C.  

Woensdag 4 september 2013

We rijden naar Armação de Pêra. In Pêra drinken we eerst een kopje koffie en dan door naar het strand, ten oosten van Armação. Als we aankomen is het nog rustig, maar gelijdelijk komen er meer mensen.  Het water is lekker van temperatuur, zo’n 22 graden. De golven zijn hoog. Er is een constante stroom van mensen die langs de waterlijn wandelen. Na een paar uur zijn we voldaan en rijden we naar Albufeira en lunchen daar bij Dom Pipa. Het is een Portugees restaurant met eenvoudige, maar degelijke kost. Ik neem een zeebrasem. Daarna lopen we nog wat rond in het centrum. Albufeira is echt een toeristenkermis. Het is een pittoresk plaatsje, maar wel helemaal overlopen met toeristen. Authentiek en rustig is het zeker niet. We lopen omhoog naar een uitkijkpunt over het strand en de rotsen. Het uitzicht is mooi, maar wat is het hier druk en lawaaiig. We nemen nog een kijkje in de San Sebastian kapel, waar een mooi altaar te bewonderen valt. Vervolgens rijden we terug naar ons hotel.

Rond half vijf rijden we naar Loulé. Dit is een middelgrote plaats, zo’n 18 km landinwaarts vanaf Faro. We drinken een biertje op een plein en lopen langs het kasteel, dat we niet kunnen bezichtigen. De markthal is mooi om te zien, maar we zijn te laat voor de markt. We kopen wat Portugees aardewerk in een handwerkwinkel. Ze hebben traditionele en moderne motieven. We drinken wat op een terras en gaan daarna eten bij Flor de Praça tegenover de markthal. Het eten is lekker, de bediening vriendelijk en het decor eenvoudig. We lopen terug naar de auto en rijden weer naar Estoi. 

Weer: zonnig, 30⁰C  

Donderdag 5 september 2013

Na het ontbijt rijden we naar Vila Real de Santo Antonio. Het eerste café waar we koffie willen drinken krijgen we geen aandacht. In het tweede – aan het centrale plein gelegen – lukt dat maar ternauwernood. Na de koffie maken we een wandelingetje door het stadje. Het is zeer recht toe recht aan gelegd volgens een rechthoekig stratenpatroon, nadat het geheel verwoest is geweest door een aardbeving in 1755. We willen geld opnemen bij de minibanco maar dat lukt niet. Dan lukt het later wel bij een andere geldautomaat aan de kade langs de rivier. We waarderen de Portugese simkaart op bij de Vodafone winkel (10 euro voor 10 uur).  Daarna stappen we weer in de auto en rijden naar Castro Marin. Dit is een klein dorp met een gigantisch fort boven op een berg. Het fort is te bezichtigen. Het is van oorsprong 12e eeuws en is decor voor een jaarlijks middeleeuws festival. Vanaf het fort hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving, de rivier en Ayamonte, de Spaanse grensplaats aan de overkant van de rivier. Er zijn veel zoutpannen in de omgeving, waar zeezout wordt gewonnen uit zeewater. Na het bezoek aan het kasteel eten we een stokbroodje met tonijn in het dorp.

Na de lunch rijden we het dorp uit richting Alcoutim. Even buiten Castro Marin slaan we de IC27 af naar het natuurreservaat Sapal. Bij het (gesloten) bezoekerscentrum lopen we – tot grote verrassing – onze vrienden Richard en Thomas tegen het lijf. Zij zijn hier twee weken op vakantie. Wat een ongelooflijk toeval! We praten wat en gaan dan ieders weegs. Wij kijken vanaf een uitkijkpunt naar de flamingo’s die in de zoutpannen op zoek naar eten zijn. We vervolgen onze reis naar Alcoutim, een schilderachtig dorpje aan de Guadiana rivier met een kasteel. Aan de overkant ligt Sanlucar, eveneens met een kasteel. We drinken een drankje met uitzicht op de rivier en bezoeken daarna het kasteel. In het kasteel is een museum met opgravingen uit de omgeving en van de fundamenten van het kasteel, die terug gaan tot in de Romeinse tijd. Nadat we de rest van het dorp hebben verkend terug naar ons hotel in Estoi.

Aan het begin van de avond drinken we een drankje in de bar en lopen we even rond in Estoi, dat niet veel voorstelt. ’s Avonds eten we in het restaurant van de Pousada. Ik heb geitenkaas in een builtje van bladerdeeg gevolgd door een lamspoot. Erik neemt de Gazpacho op Estoise wijze (een beetje dun) en daarna de biefstuk. Als dessert neemt Erik de Tiramisu en ik de vijgenparfet met een bolletje sorbetijs. Er zijn een aantal luidruchtige kinderen op het terras, die hun ouders in allerlei staten van verlegenheid brengen. Uiteindelijk worden ze afgevoerd (door hun ouders) naar hun kamer en keert de rust terug.

Weer: wisselend bewolkt met zonnige perioden. 24⁰C  

Vrijdag 6 september 2013

We rijden naar Silves. Tijdens de moorse tijd was dit de hoofdstad van Al Gharb, zoals de moren deze streek noemden. In 1242 werd Silves definitief veroverd op de moren en werd de moskee werd vervangen door een kathedraal. Na de koffie lopen we bergopwaarts naar de kathedraal, die er van buiten nogal streng uit ziet. De de witte gevel van de voorzijde vormt een groot contrast met de bakstenen apsis aan de achterzijde.  De kerk is de bezichtigen tegen 1 euro entree. Binnen in de kerk zijn drie kapellen. In de kapellen en het hoofdschip liggen diverse locale notabelen begraven naast kruisridders die er in 1242 bij waren toen Silves werd veroverd. Ook koning João II, die plotseling in 1495 in de Algarve overleed werd hier bijgezet, maar later naar het klooster van Batalha verplaatst in het mausoleum van de Portugese koningen. Zijn grafsteen ligt hier nog wel. Na het museum lopen we verder naar boven naar het kasteel van Silves. Vanaf de kasteel muur hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving en over het stadje. In het kasteel is een kerkje en een tentoonstelling over piraten. Op het binnenplein staat een heel modern café restaurant, waar we even neerstrijken voor een groot glas vruchtensap. We lopen weer naar beneden en nemen een kijkje in de Igreja de miserircodia, waar een beeldententoonstelling is met gipsbeelden van Portugese koningen. Als laatste willen we naar de Fabrica Inglês, een voormalige kurkfabriek, die is omgetoverd tot kunstzone en uitgaansgebied. Helaas heeft dit project de economische crisis niet overleefd, want het is gesloten en het onkruid is al flink bezig om bezit te nemen van het complex.

We rijden terug naar de Pousada, waar we lunchen op het terras. Na de lunch rusten we even uit voor we om 16 uur naar het vliegveld rijden. We parkeren de auto op het parkeerterrein van Hertz en deponeren de sleutel in de daarvoor bestemde brievenbus. Later blijkt Hertz onze inleverdatum niet goed te hebben geregistreerd en brengt ons een extra dag huur in rekening. Aangezien we de auto via Sunny Cars hebben gehuurd, doen we daar navraag. Sunny komt met een verhaal, dat de extra kosten voor de benzine zijn en dat we daarvoor zelf hebben getekend. Wij ontkennen dat, maar Sunny geeft geen krimp. Een klacht bij Hertz zelf heeft - na een paar maanden wachten - wel succes. Hertz legt uit wat er is gebeurd en als we kunnen aantonen dat we op 6 september zijn gevlogen storten ze het geld terug. En zo gaat het ook.

Onze vlucht naar Rotterdam verloopt zonder bijzonderheden. Om 22.50 zijn we in Rotterdam en rond half twaalf thuis.

Weer: wisselend bewolkt en veel zonnige perioden. 26°C  

	Andere Reizen