Woensdag 3 september 2008

Rotterdam - Girona - Figueres: 4 uur onderweg

We rijden met onze eigen auto van huis naar Rotterdam Airport. We komen er rond negen uur aan. We parkeren op P3 voor langparkeren. We hebben al bij Transavia ingecheckt via internet en moeten alleen onze bagage afgeven. We krijgen bij de bagage drop-off een nieuwe boarding card (waarom is onduidelijk), waarna we koffie gaan drinken in het restaurant met uitzicht op het het vliegtuigplatform. Ons toestel, een boeing 737 komt aan uit Parijs. Om 10.10 begint het boarden. We vertrekken een kwartier te vroeg om half elf naar Girona. Daar komen we om half één aan. De bagage laat lang  op zich wachten. In de tussentijd volbreng ik de formaliteiten voor de autohuur bij Goldcar, die hier Sixt vertegenwoordigt. We krijgen een Ford Mondeo. Ik haal de auto op in de parkeergarage en daarna Erik , die dan de koffers heeft verzameld, bij de uitgang van de terminal. We rijden naar Figueres, een half uur vanaf Girona. We lunchen in restaurant Can Punyetes, een typisch Catalaanse zaak. Van de brand, die hier afgelopen februari heeft gewoed is niets meer te zien. De kaart is in het Catalaans, wat niet even makkelijk te begrijpen is. We vragen naar de Spaanse vertaling. Simpel doch voedzame maaltijd, volgens traditioneel Catalaans recept . Daarna lopen we naar het Teatre Museu Dali. Een fantasierijk gebouw, dat een verbouwing is van het stedelijk theater. Dalí werd in 1904 in Figueres geboren en gaf hier zijn eerste tentoonstellingen toen hij nog maar 14 jaar oud was.  In 1974 is het geopend. Het is een gekke constructie. Met eier-figuren op de dakrand en naakten in het halfrond voor het voormalige toneel. Op het toneel staat een gigantisch portret van de boezem van zijn vrouw Gala. Als je het via een ander perspectief bekijkt, blijkt het het gezicht van Abraham Lincoln te zijn. Het museum is niet een verzameling topwerken - die staan verspreid over de hele wereld - , maar wel een overzicht van zijn kunnen: schilderijen, beeldhouwkunst en juwelen. Onder in het gebouw ligt de crypte waar de kunstenaar, die aan het eind van zijn leven naar zijn geboortestad terugkeerde, in 1989 is begraven. Na het bezoek aan dit boeiende museum rijden we naar Cardona, waar we in de Parador zullen verblijven. . Daar komen we rond 18 uur aan. De Parador van Cardona is gevestigd in een 9e eeuws fort met een verdedigingstoren uit de 2e eeuw en een 11e eeuwse kerk. Het complex ligt strategisch op een heuveltop en overziet de wijde omgeving. We hebben een standaardkamer met zicht op de binnenplaats. We nemen een cava in de bar en dineren in het restaurant.

Weer 29 graden licht bewolkt met zonnige perioden

Donderdag 4 september 2008

Cardona - Queralbs - Cardona: 180km

Het begint bewolkt. We rijden na het ontbijt via prachtige kronkelwegen door diepe dalen naar Queralbs in het Freser dal in de Pyreneeen. Hier nemen we de tandradbaan of Cremellera naar Nuria. Het is een modern treintje dat zich naar boven zwoegt door een prachtig berglandschap met uitzicht op schitterende ravijnen en bergen. We komen bij het lelijke heiligdom Nuria. Het pelgrimsoord is niet via de weg te bereiken en ligt op ongeveer 1900m hoogte. Hier is in de 11e eeuw een beeld van de Maagd Maria is ontdekt. Het 11e eeuwse beeld staat in de kerk en wordt vooral aanbeden door jonge vrouwen, die daardoor een kinderrijke toekomst wordt voorspeld. Na een kleine snack in de self service cafetaria beginnen we aan de wandeling bergafwaarts terug naar Queralbs, ruim 700m lager. Deze wandeling is ongeveer 8km lang  moet 2,5 uur duren. De afdaling is prachtig. Het pad is smal, voert regelmatig over grote keien en loopt langs diepe ravijnen. Regelmatig zien we de tandradbaan voorbij komen. Onderweg komen we behalve een paar individuele wandelaars een bataljon oefenende militairen tegen en een groep middelbare scholieren, die het pad bergopwaarts volgen. Het is niet overdreven zwaar en goed bewegwijzerd (er zijn ook geen zijpaden). Het maakt deel uit van de GR11. Terug in Queralbs pakken we onze auto weer en rijden naar Ripoll, waar we wat drinken en eten. Vervolgens rijden we over de hoofdwegen via Vic naar Cardona.

We dineren in de Parador. Het eten smaakt heerlijk (zalm met pasta en lamskoteletten).

Weer: bewolkt met zonnige perioden. Ochtend 19 graden. Middag 29 graden.

Vrijdag 5 september 2008

Cardona - La Seu d'Urgell - Andorra - Cardona: 222km

Na het ontbijt rijden we richting La Seu d'Urguell. Eerst stoppen we in Solsono, voor een koffie met een gebakje. We kijken even rond in dit ommuurde stadje. Er is een markt gaande op het centrale plein. We gaan verder en rijden in een uur naar La Seu d'Urguell. Dit is een middeleeuws stadje (12.000 inwoners) met een grote kathedraal. De bischop van La Seu is een van de twee co-prinsen van Andorra. De andere is de Franse president. Het bisdom is al in 820 gesticht. Strijd over landrechten in de 13 eeuw met de Franse graven van Foix leidde uiteindelijk tot de onafhankelijkheid van Andorra, waarover later meer. De stad dankt zijn naam aan de kathedraal (Seu), die midden in de oude stad staat. We lopen naar de kathedraal en bezoeken (combi-ticket) de mooie kloostergang, het museum (met veel maria met kind beelden uit de Middeleeuwen en een oud Mozarabisch geillustreerd manuscript uit de 10e eeuw, een Beatus) en tenslotte de sobere romaanse kerk uit de 12e eeuw. Verder heeft het stadje geen echte bezienswaardigheden. 

Na het bezoek rijden we door naar Andorra, dat 10km verderop begint. Bij de grens staat een flinke file richting Spanje. Wij kunnen na het nemen van enkele gemene drempels doorrijden het onafhankelijke Prinicipat d'Andorra. Het prinsdom ontstond in 1278 nadat de bisschoppen van La Seu en de graven van Foix hun conflict over het gebied, onder druk van de paus bijlegden en het gebied autonoom werd onder gedeelde soevereiniteit. De co-prinselijke titel van de graven van Foix kwam uiteindelijk bij de Franse president. De co-prinsen benoemden regenten, die meestal niet veel belangstelling toonden voor het bestuur van het prinsdom. Het land werd bestuurd door een Algemene raad van de valleien, met 7 benoemde vertegenwoordigers van de gemeenten in de valleien.  In 1993 werd een referendum gehouden waarbij besloten werd tot een democratische grondwet over te gaan. Sindsdien zijn er verkiezingen voor de raad onder de 10.000 staatsburgers. In totaal wonen hier 60.000 mensen. Het land is 450km² groot.  Het land hield zich buiten alle Europese conflicten hetgeen met name tijdens de tweede wereldoorlog zeer lucratief bleek. Na de oorlog legde het land zich toe op de tax-free handel in alcoholische drank, tabak en electronica. 

We denken dat we in de hoofdstad zijn en parkeren in een garage. Maar het blijkt al gauw dat we in een voorstadje zitten. We pakken de auto weer en rijden door naar Andorra La Vella. Hier zoeken we een door de Rough Guide aanbevolen restaurant Mimin's, maar dat is juist dit weekend gesloten.  Dan maar in de cafetaria vlakbij, eveneeens in de oude stad. Die oude stad is maar zeer klein. Enige bezienswaardigheid is de kerk en het raadhuis van de algemene raad van de valleien bijeenkomt (zes leden). De rest van La Vella is omgetoverd tot een gigantisch groot duty free winkelcentrum. Veel parfum, electronica, drank en sigaretten. Na een tijdje wordt het ons te veel. We kopen twee flessen Lepanto (Spaanse brandy) en drinken nog een koffie voordat we de auto weer pakken en terug naar de Parador terugrijden. Onderweg nar de Spaanse grens komen we nog langs diverse losstaande winkelcentra. We worden zonder verdere controle, door de Spaanse douane de grens overgewuifd. Andorra is geen lid van de EU. We komen om 17.15 aan in de Parador. We hebben vandaag de Cardona suite. Dit is een luxe grote kamer met groot hemelbed, zithoek en bubbelbad. Cava en fruit staan klaar. We nemen het er van. Ook hebben we uitzicht op de omgeving, met name op de zoutmijn. Ook het diner is speciaal. We krijgen een zes gangen diner met tal van heerlijkheden voorgeschoteld.

Weer: zonnig. In Andorra rond 24 graden in Cardona 29 graden.

Zaterdag 6 september 2008

Cardona - Montserrat - Barcelona: 100km

Het ontbijt wordt in onze kamer geserveerd. Kennelijk was ons verzoek niet helemaal goed bij de bediening doorgekomen, want we moesten ze er aan herinneren. Toen het kwam was het wel weer helemaal goed. Eitjes, jus, koffie, broodjes, ham, kaas, worst en jam. Heerlijk. Ook kregen we de door ons bestelde krant geleverd. Na het ontbijt gaan we op weg naar het klooster Montserrat. In Montserrat parkeren we bij Monastril de Montserrat treinstation en pakken daar de Cremallera of tandradbaan naar boven. Achteraf gezien hadden we beter bij het hoofdstation voor de Cremalera kunnen parkeren, want niet alle treintjes rijden naar Monastril door. Dit is wel het overstapstation voor de trein naar Barcelona en Manresa. De tandradbaan slingert zich een weg langs de berg naar boven. Het is enkelspoor en een paar keer moeten we wachten op een tegemoetkomende trein. In 20 minuten zijn we boven. De abdij van Monserrat is een topattractie vanwege La Moreneta, het beeld van de zwarte maagd, dat hier bewaard wordt en dat in de achtste eeuw uit de handen van de moren is gered. In 880 kwam het beeld weer boven water. Er werd een kapel gebouwd, die in 976 door het klooster werd vervangen. Het klooster ligt op 1000 meter hoogte en het uitzicht op de omgeving is mooi. Vele wonderen zijn aan het beeld toegeschreven. Het complex is een complete kermis met toeristentreintjes, souvenir-supermarkten, cafetaria's en zo meer. Er komen hier veel dagjesmensen, maar ook bedevaartgangers en zelfs bruiloftgezelschappen. Het staat op de tweede plaats in heiligheid na Santiago de Compostella. Van het benedictijnenklooster is alleen de basiliek toegankelijk voor het publiek. In de basiliek is, als we boven aankomen, een mis gaande. We gaan daarom eerst naar de audiovisuele presentatie, die wel mooie plaatjes en koorzang biedt, maar weinig duiding. Na de diashow gaan we weer terug naar de basiliek. Er is nu een huwelijksvoltrekking gaande. Voor bezichtiging van de Maria met kind, moeten we via een aparte zijingang, die toegang biedt aan een gang achter de kapellen langs en vervolgens via een trap achter het altaar langs omhoog naar het beeld voert. Er is een lange rij en het duurt zeker een half uur voor we er zijn. Het beeld zit achter plexiglas, maar een hand steekt er uit zodat je die kunt aanraken. Het beeld is door de eeuwen heen zwartgeblakerd door de kaarsen. Na dit spektakel gaan we weer met de cremallera naar de auto en rijden we in 3 kwartier naar ons hotel in Barcelona. 

We verblijven in het heterofriendly Axel hotel in de Gayxample ofwel het homo deel van de Eixample wijk. Deze wijk ten noorden van de Plaça Catalunya is vanaf 1859 gebouwd volgens een rechthoekig stratenplan van Ildefons Cerdà i Sunyer en kwam bekend te staan als de Esanche (in het Spaans) - in het Catalaans, de Eixample - hetgeen uitbreiding betekent. De straten zijn recht en breed en elke kruising vormt door de afgeschuinde hoeken van de gesloten bouwblokken een klein plein. We lunchen in de Carrer Casanova en gaan later op weg naar de Tibidabo berg. We nemen eerst metro naar halte Av. Tibidabo en dan de traditionele Tram Blau. Die rijdt alleen in het weekend. De rest van de week ben je op een bus aangewezen. Bij de eindhalte op de Plaça Dr. Adreu, zijn een paar aardige terrassen met uitzicht op de stad, zoals Mirablau. (Dit uitzicht wordt aanbevolen door Cruyff himself). Vandaar vertrekt de funiculair naar het Tibidabo pretpark, waar het uitzicht nog weidser is. Hier moet je wel de herrie van de kermis in het pretpark voor lief nemen. De naam van de berg verwijst naar de bijbelpassage, waarin de duivel Jezus - 40 dagen vasten in de woestijn - naar een bergtop leidt en hem alles beloofd wat hij daarvandaan kan zien: Haec omnia tibi dabo si dacens adoreberis me ("Dit alles zal ik U geven, indien Gij U nederwerpt en mij aanbidt"). We kijken uit, weerstaan de duivelse verleidingen en gaan dan weer terug naar beneden.

's avonds eten we in Casa Calvet. Het gebouw (1899) is een creatie van de beroemde Catalaanse architect Antoni Gaudí (1852-1926). Het is een van de minst opvallende creaties van Gaudi in Barcelona, maar binnen zijn wel de typische modernistische ornamenten te zien. Voor dit ontwerp kreeg Gaudí een onderscheiding van de gemeente. Het was oorspronkelijk gebouwd voor de textielfabrikant Andreu Calvet, die hier woonde en kantoor hield. Het restaurant is hier gevestigd sinds 1994. Uitstekend restaurant met heerlijke gerechten. Vooraf groentecanneloni met zomertruffels en parmezaanse kaas, gevolgd door driemaal gekookt konijn met mosterd saus, knoflook mayonaise en groente panacee. Na ook wat lekkers (kopje joghurt met cognactoffee en guanaja chocolade schuim).

Weer: bewolkt, en soms wat regen. 22 tot 25 graden.

Zondag 7 september 2008

Na het ontbijt in het hotel gaan we te voet naar de Ramblas. We kopen ansichtkaartjes en kijken mensen. Daarna drinken we koffie bij de kerk Santa Maria del Pi in de oude wijk, Barri Gotic. Om tien uur staan we klaar voor de rondleiding door het Liceu theater uit midden  19e eeuw. De klassieke muziektheater aan de Ramblas is iIn 1994 door brand zwaar beschadigd, maar in 1999 weer heropend en is nu - door de sloop van enkele belende panden - groter dan ooit. De oude theaterzaal is minutieus gekopieerd. Hetzelfde geldt voor de clubruimtes van de Cercle del Liceu. Hier hangen, in de Rotunda zaal, 12 schilderijen van club lid Ramon Casas. Elk schilderij, dat 1902 speciaal is gemaakt om de ruimte de decoreren toont een vrouw en muziek. De clubruimtes zijn afwisselend klassiek en modernistisch. Aan het oude theater is een nieuwe foyer en ontvangstruimte gebouwd in moderne stijl. Na een uur zijn we rond en laten we de matig Engels sprekende  gids achter. We lopen naar het Plaça Reial, waar we wat drinken. Het vierkante plein met de mooie arcaden is vol met toeristen. Op het plein  vindt een postzegelmarkt plaats. Vandaar lopen we via de Seu, de kathedraal, die helaas in de steigers staat en vervolgens naar de Santa Maria del Mar kerk aan het einde van de Carrer de Montcada in La Ribera. Dit is een mooie Catalaans-Gotische kerk, waarvan de bouw  in de 13e eeuw is begonnen onder koning Jaume II. De kerk lag toen nog aan de kust. We lopen verder naar de Mercat Santa Caterina in Sant Pere om daar te lunchen, maar de markt is dicht. 

In de namiddag nemen we de bus #24 vanaf Plaça Catalunya naar het Parc Güell. Dit park ontwierp Gaudí in opdracht van de fabrikant Güell en is na de Sagrada Familia kerk het meest bekende werk. Het moest een sociale woonwijk worden, maar slechts enkele van de woningen zijn gerealiseerd. In 1922 is het voor het publiek opengesteld. Het is een lange busrit naar het park. In het park is het verschrikkelijk druk. De mooie keramische bank is helemaal vol met toeristen. We zijn een beetje teleurgesteld, want in onze herinnering van eerdere bezoeken, was deze plek veel idyllischer. Waarschijnlijk was het toen geen zomerse zondagmiddag. Na een tijdje is er meer plaats, maar nog steeds erg druk. We nemen de metro terug (eerst 1200m lopen) naar de Eixample, naar ons hotel. 

s avonds gaan we eten in Tragaluz, dichtbij de Passeig de Gracia en metrostation Diagonal. Het restaurant is mooi vormgegeven in een soort serre. Het eten is goed en mediterraans, maar het het tempo van de bediening ligt wel erg hoog. Na het diner nemen we een taxi naar het Placa d' Espanya om te gaan kijken naar de font magica, of we’ll het waterorgel. Vanaf het plein lopen we tussen de twee identieke torens door via het indrukwekkende Avingunda de la Reina Maria Cristina. LInks en rechts staan tentoonstellingsgebouwen uit 1929. De laan leidt naar het Palau Nacional, waar de Font Magica staat. Na half tien is er een klank en lichtspel met klassieke muziek en speelt de fontijn op de maat van de muziek. We nemen de metro terug naar het hotel. We nemen nog een drankje in Atame, een paar deuren van af het hotel.

Weer: zonnig, 30 graden.

Maandag 8 september 2008

Barcelona - Girona: 97km

We ontbijten in de mooie ontbijtzaal en gaan daarna weer met de auto de stad uit op weg naar Girona. Het verkeer is druk, maar stroomt goed door. Via de snelweg rijden we binnenlands  naar Girona. Het vinden van het Hotel Historic is een beetje puzzelen, vanwege het eenrichtingsverkeer in de oude stad. De oude stad ligt binnen stadsmuren aan de oostzijde van de rivier Onyar. Ik ga op een gegeven moment te voet verder en krijg van de hotelreceptie een kaart met route mee om de auto dichterbij te parkeren.

Het hotel is in een historisch gebouw en prima. In de oude stad liggen vrijwel alle bezienswaardigheden. We lopen naar de Kathedraal, die we uitgebreid bezoeken. Het kaartje (E5,=) geeft toegang tot de kerk, de kloostergang en het museum. Mooie kerk uit de 14e eeuw. Deze kwam in de plaats van een oudere kerk, die volgens legende door Karel de Grote is gesticht. Ze staat in ieder geval op de plaats waar ooit een moskee stond. Er zijn mooie kapellenen en altaren. In het museum hangt een middeleeuws tapijt, dat het scheppingsverhaal vertelt.

Na het bezoek lopen we de oude stad in naar de voomalige  joodse wijk, de Call Jeu en eten in een Indiaas restaurant. Na de siësta lopen we naar de Banys Arabs. Dit badhuis is in 1194 gebouwd door Moorse handwerklieden en herbouwd in 1290 een paar honderd jaar na het einde van de Moorse heerschappij in Catalonië. Het zijn de best bewaarde baden in Spanje, na die in Granada. In de 15 eeuw werden ze gesloten, maar in 1929 werden ze door een paar modernistische architecten gerestaureerd en opengesteld voor het publiek als museum. Het gebouw bestaat uit drie  ruimten voor verschillende temperaturen en een ontvangstruimte. We lopen door de Carrer de la Força, ooit de centrale straat door de joodse wijk, de Call. Voor de verbanning van de joden uit Spanje in 1492 woonden hier honderden joden. Eerst genoten ze bescherming, later was de jodenbuurt een getto, waar ze in opgesloten zaten. We gaan verder via de Ramblas Libertat en strijken neer op een terras. Aan de overzijde van de rivier Onyar ligt de Plaça Independencia met veel restaurants en café’s. Van hier lopen winkelstraten zuidwaarts met veel modezaken.

Als de zon lager staat en het minder heet is lopen over de stadmuur rond de oude stad. Het zicht op de stad en de omgeving is mooi, vooral bij de ondergaande zon. De kathedraal en de toren van de Sant Feliu kerk torenen boven alles uit. De Feliu toren is in 1581 door de bliksem getroffen en nooit hersteld. De toren spits is daarom gehalveerd. De muur beschrijft een halve cirkel om de oude stad. De rivier vormt de westgrens van de oude stad.

’s Avonds eten we bij Boira op de Plaça Independencia. Een redelijk restaurant.

Weer: zonnig, 29 graden

Dinsdag 8 september 2008

Na het wat rommelige en eenvoudige ontbijt drinken we koffie in het oude stadscentrum, dat om half tien ’s ochtends nog niet echt ontwaakt is. Om half elf checken we uit en rijden naar het vliegveld. Het inleveren van de auto gaat heel erg vlot en de incheck voor de vlucht naar Rotterdam ook. Dan volgt het wachten op het vliegtuig. Dat duurt wat lang, want het toestel heeft vertraging en komt pas 13.20 aan. Binnen een kwartier kunnen we aan boord en uiteindelijk hebben we maar 15 minuten vertraging bij terugkomst in Rotterdam. We pakken de auto vanaf het parkeerterrein (€46) en rijden terug naar huis.