Mexico

deel1

Rotterdam - Philadelphia - Cancun  20 uur reizen 

Dinsdag 22 maart 2005

We nemen de trein van  9:00 vanaf het Centraal Station in Rotterdam naar Schiphol. Op Schiphol checken we in voor de vlucht met US Airways naar Philadelphia en waar we zullen overstappen naar Cancun in Mexico. Voor het inchecken moet Erik zijn koffer open maken voor inspectie, maar dat geeft verder geen problemen. We stijgen om 12.45 uur op van Schiphol. De vlucht verloopt verder probleemloos. In Philadelphia moeten we door de immigratie, onze koffers oppakken, door de douane, waarna we ze weer kunnen 're-checken' voor onze overstap op de vlucht naar Cancun. Ook de tweede vlucht gaat probleemloos. Weer hebben weer plaatsen met veel beenruimte, hetgeen gezien Erik's lengte geen overbodige luxe is. Er is sowieso veel ruimte op deze vlucht. Op Cancun worden we opgehaald door een chauffeur van het hotel, die ons op staat te wachten met een bord met mijn naam erop..

Het hotel El Rey del Caribe bereiken we rond 10 uur 's avonds. De receptionist helpt ons met de koffers naar de kamer brengen, maar verlaat onze kamer pas nadat we aan zijn niet mis te verstane oproep voor "tips" hebben voldaan. We drinken nog een Mexicaans biertje in de buurt en gaan hondsmoe naar bed.

Cancun  - Mérida 341km 

Woensdag 23 maart 2005

We worden vroeg wakker. De douche geeft geen warm water en bellen met receptie geeft geen resultaat. We ontbijten goed, al gaat het hotel wel wat kinderachtig om met welk eten wel en niet inclusief is in de kamerprijs. We gaan met een taxi naar Hertz die een filiaal hebben in de hotelzone van Cancun, die op een landtong voor de kust ligt. Dat blijkt een  een flink eind weg te zijn, bijna net zover als het vliegveld. De auto is er nog niet. Pas om 10 uur kunnen we weg. (was ook zo geboekt). Even na tienen rijden we weg en raken een beetje de weg kwijt. Als we de goede weg weer gevonden hebben worden we aangehouden door een politieagent die ons een poot wil uitdraaien vanwege te hard rijden. Eerst wil hij 200 dollar (te betalen op het bureau), dan 150 dollar (zonder bon ter plaatse), uiteindelijk maken we het af op  1000 pesos (€70), maar wel erg stiekum, zodat niemand het kan zien. Ontzettend corrupt dus. Waarschijnlijk heeft hij vandaag een goede dag met deze aanvulling op zijn salaris. We rijden verder via de zeer goed onderhouden tolweg. Langs de kant staan om de zoveel meter borden met instructies als “Matig uw snelheid”, “Houd de weg schoon”, “Gebruik uw veiligheidsgordel” en “Bij doorgetrokken streep niet inhalen”. De Mexicanen trekken zich er weinig van aan, zo lijkt het. Er is bijna geen verkeer en we schieten goed op. We komen rond 13 uur bij Chichen Itza. Op de wegen naar ruines toe, maken we kennis met het typische fenomeen van de Mexicaanse verkeersdrempels. In elk dorp waar een weg door heen gaat, hoe druk en belangrijk ook, zijn er zeer venijnige verkeersdrempels aangebracht. Meestal worden ze aangekondigd met borden (“Topes”), maar even zo vaak word je verrast door deze verraderlijke oneffenheden in de weg, waardoor de auto tegen het wegdek slaat en wijzelf met ons hoofd tegen het dak worden gesmeten! We eten wat en bezoeken daarna met een gids het grote complex. Julian, onze gids, weet er veel van en loodst ons door de hitte langs de piramides, tempels, balspelvelden, en begraafplaatsen en licht de betekenis toe. We beginnen bij El Castilo, de grote pyramide van de god Kukulcan. We begrijpen al snel dat de Spaanse namen van de bouwwerken helemaal niets te maken hebben met hun werkelijke functie. Het geeft alleen aan wat de Spaanse veroveraars dachten dat het was. Het is inmiddels ontzettend warm geworden, maar dat is voor velen geen beletsel om de pyramide te beklimmen. Voor ons wel. Ons wordt de kalendarische betekenis van de pyramide uitgelegd. Deze heeft vier trappen met 91 treden. Samen met de bovenste trede maakt dat 365. Bovendien werpt de namiddag zon rond 21 maart een schaduw op de noordelijke trap zodat het op een slang lijkt. Alleen de noordelijke trap eindigt in een slangenkop. Dit spectakel trekt vele bezoekers. In de pyramide zit een oudere verborgen. Via een ingang is die te bereiken. Vervolgens gaan we naar het Balspelveld (Juego de pelote). Hier speelden waarschijnlijk teams van uitverkorenen tegen elkaar met een stuiterende bal, die door een ring moest worden gespeeld. De aanvoerder van het winnende team werd door de verliezers onthoofd en geofferd aan de goden. Verderop liggen de Tempel van de Krijgers (Templo de los Guerreros) en de Groep van 100 pilaren (Grupo de las Mil Columnas). Hierop staat een grote Chac-mool, een offerplaats in de vorm van een liggende figuur. Op het platform van Venus werden waarschijnlijk veel mensenoffers gebracht. Weer verderop ligt oud Chichen. Dit ziet er uit als een mini-versie van het nieuwe Chichen. De bouwwerken zijn ouder en minder goed behouden. Ook is het oerwoud hier nog niet helemaal verwijderd. Het is allemaal heel mooi, maar het bezoek is ook vermoeiend vanwege de hitte. We kopen niets bij de talrijke souvenirverkopers die over het hele terrein enthousiast hun waar aanprijzen. Na een bezoek van een paar uur gaan we verder met de auto naar Mérida. Het valt ons weer op hoe weinig verkeer er op de doorgaande weg is. We komen om 6 uur bij John en José aan in B&B Angeles de Mérida. Een heel leuk (gay) pension en we voelen ons zeer welkom in dit goed uitgeruste en prachtig vormgegeven verblijf.

We rusten even uit en frissen ons op. Rond 18 uur houden gastheren John en José een happy hour. We nemen een lekker biertje. Later op de avond eten we bij Amaro. Aardig restaurant in het centrum gelegen in een binnenhof onder de sterrenhemel. Er hangt kunst aan de muur.

Donderdag 24 maart 2005

Na het uitgebreide ontbijt met de andere gasten (meest familieleden van John en Jose) gaan we met de auto op pad in westelijke richting naar Celestun aan de kust. Mele, één van de houseboys, legt ons uit hoe we moeten rijden. Na ruim twee uur rijden, via zeer rustige wegen met ontelbare verkeersdrempels in de dorpen waar we door komen, arriveren wij bij Célestun. In het natuurreservaat van Célestun kunnen we een boottocht maken door een zeearm of riviermonding, waar in het zilte water grote groepen flamingos zitten. Bij de brug is het bezoekerscentrum. Hier kopen we een kaartje voor de boottocht van een uur (twee uur is ook mogelijk). Je betaalt per boot en per persoon. Met grote snelheid varen we door de zeearm langs vissers die met hun netten bezig zijn tot we de mooie vogels te zien krijgen. Het water is ondiep en brak, precies wat de roze vogels fijn  vinden. Onze schipper vertelt het een en ander over de vogels. De vogels eten micro-organismen die in het bodemmateriaal zitten. Nadat we de flamingos enige tijd van vrij dichtbij hebben kunnen observeren gaan we verder en varen even later door een mangrovetunnel. Leuke ervaring. Daarna stoppen we bij een aanlegsteiger en krijgen we gelegenheid om in een cenote (waterbron) te zwemmen. Na een uur zijn we weer terug. We rijden verder het plaatsje Celestun in en drinken en eten wat aan het strand. Hagelwit strand, blauwe zee. Daarna rijden we terug richting Uman. Vandaar rijden we naar Uxmal, de archeologische vindplaats ten zuiden van Mérida. Hier vinden we zeer hoge en steile pyramides. Het eerst zien we de achterzijde van de Pyramide van de Tovenaar (Piramide del Adivino), een zeer indrukwekkend stijl oplopend bouwwerk. Het is niet meer te beklimmen. Daarachter ligt een prachtig vierkant plein, Quadrangulo de las Monjas (klooster) genaamd, omsloten door prachtige gebouwen. Dit diende misschien als comfortabel verblijf voor degenen die  uitverkoren waren om geofferd te worden. Er is ook een balspelveld en een aantal tempels met astronomische betekenis, zoals het Palacio del Gobernador, dat in werkelijkheid geen paleis was. Op de heiligdommen woonden geen mensen. De site ligt schilderachtig in het oerwoud en vanaf de heuvels is het uitzicht prachtig. De grote pyramide is wel te beklimmen.

We rijden terug naar Mérida. We frissen ons op. We nemen na een drankje op de binnenplaats de taxi naar restaurant Nectar (geregeld door houseboy Mele). Het blijkt een zeer trendy eetgelegenheid in een wat afgelegen omgeving. De taxi rit duurt zeker een kwartier, maar kost slechts 50 pesos (€3,50). We eten en drinken er heerlijk. Het is een fusion tussen Aziatisch en Yucatecan.

Weer: warm en zonnig 30 graden.