 |
Berlijn |
|
|
29 november t/m 2 december 2001 Donderdag 29 november 2001 We vertrekken rond kwart voor
zeven in de ochtend uit Rotterdam. In Utrecht stappen we
over op de ICE, de hogesnelheidstrein, die ons naar Duisburg
brengt. In Nederland is de snelheid niet bepaald hoog te
noemen. In Duitsland gaat het iets harder. In Duisburg
hebben we 40 minuten om over te stappen op de ICE naar
Berlijn. Als we na een paar stops het Ruhrgebied uit
zijn gaat het allengs harder: uiteindelijk ruim 250
km/u. We komen om 13.30 in Berlijn aan. We stappen uit
op het Ostbahnhof. Bijtijds naar bed. Vrijdag 30 november 2001 We hebben een prima ontbijt in
Schall und Rauch. We gaan met de S-bahn naar Unter den Vanaf het Kulturforum is het een
klein stukje naar de Potsdamer Platz. Dit plein was de
draaischijf in het vooroorlogse centrum van Berlijn. In de
oorlog ging het goeddeels verloren. Na de oorlog werd het
provisorisch opgebouwd, maar met de komst van de muur in
1961 werd het veranderd in een grote vlakte tussen twee
muren, die de Oostduitse grenswacht een groot schootsveld
bood om eventuele vluchters de weg naar de vrijheid te
beletten. Na de sloop van de muur in 1990 We nemen nu de bus naar de Kurfurstendamm en gaan wat shoppen, o.a. bij KaDeWe, ofwel Kaufhaus des Westens het meest prestigieuze warenhuis van de stad. Met name de zes etage met zijn uitgebreide delicatessen (die je vooral ook ter plaatse kunt opeten onder het genot van een glas wijn of champagne) is een bezienswaardigheid. 's avonds eten we in de Offenbach stuben in Prenzlauer Berg. Al in de DDR tijd stond dit restaurant bekend als een uitstekend adres. Het eten is Duits, maar zeer smakelijk, de inrichting wat theatraal, maar toch intiem en gezellig. Na een korte rustpauze in ons hotel, verkennen we de gayscene in de wijk Schöneberg.
|
||
Meteen wordt duidelijk dat in het Oosten van Berlijn de
zaken voortvarend zijn aangepakt, want dit station ziet er
spikslinternieuw uit. Het is enige jaren geleden van zijn
DDR-gevel en stationshal ontdaan en opnieuw opgebouwd. De
overkapping is nog wel origineel (±1890). We kopen er de 
aangetrokken. We snacken even bij McDonald's om de hoek voor
we naar de Rijksdag gaan om de beroemde koepel te bekijken.
Het Rijksdag gebouw werd in 1884 voltooid door de architect
Paul Wallot. Het gevel opschrift "Dem Deutschen Volke"
werd vanwege tegenwerking door de Duitse keizer pas in 1916
op de gevel geplaatst toen de keizer de steun van het volk
in de moeizaam verlopende Eerste Wereldoorlog hard nodig
had. Het 
Linden. Daar drinken we koffie (met Kuchen) bij een
bakkerij. We beginnen aan een wandeling door het nieuwe
centrum van Berlijn (Mitte) op ontdekkingstocht langs de
laatste ontwikkelingen in de stad. We beginnen weer bij de
Rijksdag, die we gisteren al hebben bezocht. Schuin
tegenover de Rijksdag staat het nieuwe Bundeskanzleramt, het
kantoor van de Bondskanselier (nu Gerhard Schröder). Het
gebouw is nogal groot uitgevallen, te groot naar de smaak
van veel Berlijners en de huidige kanselier. Het ontwerp is
sterk beïnvloed door de opdrachtgever voormalig
bondskanselier Helmut Kohl. We lopen langs het gebouw
richting de Kongresshalle. De Kongresshalle werd in de jaren
vijftig gebouwd, maar het dak stortte in 1980 in vanwege een
constructiefout. Het is weer gerepareerd en doet nu dienst
als 
komen langs het Schloß Bellevue, de residentie van de
bondspresident, het Duitse staatshoofd. Iets verderop staat
de Siegessaeule. Deze werd opgericht ter herinnering aan de
Pruisische overwinning op Frankrijk in 1871. Het werd in
1938 op bevel van Hitler naar wat nu Platz der Republik
heeft verplaatst. De adelaar op de zuil is naar Frankrijk
gericht. Ik beklim de zuil, maar de 545 treden vallen wel
zwaar. Het uitzicht is gelukkig heel mooi, over het park
Tiergarten, de Rijksdag, de Dom en andere hoogtepunten van
de stad. We wandelen door het park Tiergarten in de richting
van het Kulturforum. Tiergarten diende als privé
jachtterrein voor de Pruisische koningen totdat het in de
18e eeuw werd omgevormd tot openbaar park. Het beslaat een
groot oppervlak met dichte bossen afgewisseld door
zonneweides, die in de zomer heel populair zijn. Het
Kulturforum is een verzameling gebouwen met kulturele
instelling rond een ietwat amorf plein. Eerst komen we langs
de 
ontstond
een
enorme lap grond met een enorm potentieel midden in het
verenigde Berlijn. Grote internationale bedrijven stortten
zich op de ontwikkeling van het gebied en met name Sony en
Daimler-Benz legden de hand op de grootste kavels. Sony liet
door de architect Jahn een groot complex ontwerpen (
Reichsluffahrtministerium. Een typisch voorbeeld van
Nazi-architectuur: groots, grijs en imponerend. Het heeft
gek genoeg de oorlog redelijk ongeschonden doorstaan. Het is
nu in gebruik door het ministerie van financiën. We komen
dan bij de Niederkirchnerstraße. Hier staat langs het
terrein, waar ooit het o.a. het hoofdkwartier van de Gestapo
stond (samen met die van een aantal andere instellingen van
de Nazi-terreur), een overblijfsel van de Berlijnse muur.
Het terrein erachter waar eens behalve de Gestapo ook, de
Sicherheidsdienst, de SS, het partijbureau van de NSDAP
waren gevestigd is met de grond gelijk gemaakt en nooit meer
bebouwd. Langs de muur zijn nog wat overblijfselen van de
gevangeniskelders te zien, die worden gebruikt als
tentoonstellingsruimte voor de permanente tentoontstelling 
het
gebied
van kunst, fotografie en architectuur. 
