| Berlijn vervolg |  |
|
Zaterdag 1 december 2001 De dag begint met een zeer
uitgebreid ontbijtbuffet, de specialiteit van Schall und
Rauch in het weekend. Daarna nemen we de S-Bahn naar de East
Side Gallery. Dat is een stuk van de We nemen de metro naar
Friedrichstraße. Hier gaan we winkels bekijken. De
Friedrichstraße heeft na de hereniging een metamorfose
ondergaan en de kwaliteit van het winkelaanbod overtreft dat
van bijvoorbeeld de Tauenzienstraße (waar KaDeWe zit) in het
westen. Het Franse warenhuis Lafayette
heeft op de hoek van de Französische Dan nemen we de metro naar het
Joods museum. Dit is zeer recent geopend (september
2001). Het gebouw is ontworpen door Libeskind, een in
Berlijn wonende Pools-Amerikaanse architect van joodse
origine. De constructie is zeer bijzonder met een aantal
kruisende assen, die een opengewerkte Davidster voorstellen.
De tentoonstelling begint in de kelder langs de assen van de
diaspora en de Na het museum gaan we terug naar hotel. 's avonds eten we in Restaurant Gugelhof. Dit restaurant is beroemd vanwege het feit dat bondskanselier Schröder president Clinton hier mee naar toenam om te dineren. Het restaurant is goed en zonder chic of opsmuk en de bediening zeer attent. Er wordt nadrukkelijk niet gekoketteerd met de beroemde clientele. Na het eten nemen we nog een heerlijke cocktail in café Guppi. Zondag 2 december 2002 Na het uitgebreide ontbijtbuffet en een kopje capucino nemen we de metro naar het Ostbahnhof. Om 12:06 vertrekt de ICE naar Duisburg. De reis verloopt probleemloos. Op een aantal trajecten bereikt de snelheid van de trein zo'n 250 km/u. In de 1e klas is het reizen met deze treinen zeer comfortable. In Duisburg stappen we over in de ICE naar Utrecht. Rond 20h thuis in Rotterdam.
|
|
voormalige Berlijnse muur bij de Warschauerstraße, dat
bewaard is gebleven. De muur is uitgebreid beschilderd, door
diverse kunstenaars. Helaas bladderd het schilderwerk al
behoorlijk af en zijn een flink aantal kunstwerken volledig
ondoorgrondelijk. We nemen de metro naar Strausbergerplatz.
Dit plein op de Karl Marx Allee is het hoogtepunt van de
stalinistische suikertaartarchitectuur van de DDR. In de
jaren vijftig is dit stadsdeel aangelegd als een model voor
de communistische bouwkunst. Groots en toch saai. Verder met
de metro naar de Alexanderplatz. Hier drinken we koffie. Er
is een grote kerstmarkt op het plein. Het voormalige DDR
warenhuis Centrum, waar je in de DDR-tijd niets van waarde
kon kopen, is inmiddels vervangen door een 
heuse Kaufhof. We lopen richting Hackesche Höfe. Dit is een
geslaagde renovatie van een relatief klein gebied in de
voormalige Joodse wijk met een 8-tal hofjes. Aan de hofjes
zijn nu antiquariaten en restaurantjes gevestigd. Er is veel
politie op de been. Straten worden afgesloten. Naar ons
later zal blijken is er een demonstratie van de
neonazistische NPD aan de gang en een illegale
tegendemonstratie van linkse autonomen zorgt voor
grootschalige rellen. Wij weten buiten de probleemzone te
blijven. 
straße zijn eerste buitenlandse filiaal geopend. Het is een
mooi gebouw rond glazen koepel. 
holocaust. Er is ook een toren van de holocaust, een tuin en
de " leegte in het geheugen" . De eigenlijke tentoonstelling
volgt de geschiedenis van het Jodendom in Duitsland vanaf de
vroege middeleeuwen tot vandaag. Middels voorwerpen, foto's,
video's, geluidsopnamen en interactieve objecten wordt deze
geschiedenis aanschouwelijk gemaakt. Het is een grote
tentoonstelling die ruim 3 uur vergt en een zeer diepe
indruk bij ons achterlaat.