|
![]() |
deel 1 |
Dit jaar verloopt natuurlijk ook voor ons anders. We hadden in mei drie
weken naar de Azoren zullen gaan, maar dat kon niet doorgaan vanwege de
Coronacrisis en de maatregelen die op de Azoren werden genomen. We
stelden onze reisplannen uit en kozen voor een bestemming dichter bij
huis, die we met de auto konden bereiken.
Vanuit Rotterdam reden we op 3 september naar Remagen, net ten zuiden
van Bonn. Daar is
in
het voormalige stationsgebouw van station Rolandseck een museum
ingericht gebaseerd op de kunstcollectie van de Frans-Duitse kunstenaar
Hans
Arp (1886-1966). Naast zijn eigen sculpturen is er veel werk
van Salvador Dalí, maar ook een aantal tijdelijke tentoonstellingen.
Achter het station is in 2007 een nieuw gebouw gebouwd, een ontwerp van
Richard Meier,
de architect die in Nederland bekend is vanwege het Haagse stadhuis.
Beide museumdelen zijn verbonden door een ondergrondse tunnel, die onder
het spoor loopt.
We lunchen in het restaurant Interieur
No. 253 dat eveneens in het stationsgebouw is gevestigd met een
prachtig balkon met uitzicht op de Rijn.
Na de lunch rijden we door de regen naar Boppard. Hier is het
gelukkig droog. We logeren hier in het Bellevue
hotel aan de rivieroever.
Vanuit Boppard maken we een ritje langs de Rijn. We steken de rivier
over met een van de vele veerboten – bijna elk dorp van enige
omvang
heeft er een – en gaan de beroemde Loreley op. De hoge rots
waarop volgens legenden een nimf met haar gezang de schippers betoverde,
die vervolgens vastliepen op de rotsen en zonken. In werkelijkheid is de
Rijn hier op zijn smalst en zit er een scherpe bocht in de rivier, waar
schepen vaak in problemen kwamen. De scherpste kantjes zijn in de jaren
30 van de passage afgehaald, maar het blijft opletten voor de schippers.
Vanaf de Loreley rots is het uitzicht op de Rijn heel erg mooi. Als we
er aankomen is het nog rustig, maar al gauw wordt de rust door een groep
bejaarden verstoord,die niet weten wat afstand houden is.
We rijden naar beneden, drinken koffie in St Goarshausen en
rijden dan verder naar Kaub, de thuisstad van de Pruissische
Maarschalk Bluecher. Hij streed met Wellington tegen Napoleon bij
Waterloo in 1814. We wandelen een rondje in Kaub en steken dan weer de
rivier over naar Bacharach. Een liefelijk stadje met stadsmuur
en veel vakwerkhuizen en natuurlijk wijnranken op de steile hellingen.
Inmiddels
is de zon gaan schijnen en loopt de thermometer op naar 28 graden.
We rijden terug naar Boppard en rusten uit op onze kamer. Daarna gaan we met de stoeltjeslift naar Gedeonseck, waar ons een prachtig uitzicht wordt beloofd. Eerst genieten we van het uitzicht. Iets bestellen bij het cafe Gedeonseck lukt niet, want de twee oudere dames van de bediening zijn volkomen overbelast op dit grote terras. We lopen verder naar de Vierseeenblick. Vanaf dit punt zie je vier stukken van de rijn als waren het vier meren. Mooi gezicht. Hier loopt het bestellen veel vlotter.
Terug in Boppard drinken we een wijntje in de Weinstube Heilig Grab en eten dan ergens in het centrum van Boppard.
Weer: bewolkt begin en 17 graden. ’s Middags zon en 28 graden
Daar
eten we een heerlijk stukje taart bij een Konditorei. Na de koffie lopen
we naar de dom. Die is vooral erg groot. Het is de grootste en een
van de best bewaarde romaanse kerkgebouwen in de wereld. Sinds 1981 staat
het op de lijst van UNESCO-werelderfgoederen.
In de loop van de eeuwen is het meeste meubilair en kunst vernield, met
name door de Fransen. Het is desalniettemin een mooie en erg grote
romaanse basiliek. De bouw ervan is in 1030 gestart onder de Salische
koning Koeraad II en pas in de 19e eeuw voltooid. De Salische dynastie was
een dynastie van vier Duitse koningen en keizers, afkomstig uit het
hertogdom Franken. Zij werden vanaf 1024 gekozen tot Rooms koning van het
Duitse Rijk en vervolgens door de paus tot Rooms Keizer gekroond. Het
keizerschap van deze dynastie eindigde in 1125 met de dood van Hendrik V.
Ik ga nog in de crypte kijken waar de graven van de vier Salische keizers
en koningen te bewonderen zijn. Dit wordt beschouwd als de grootste
bewaarde zuilenhal in Europa. Vervolgens lopen we de Maximilianstrasse af
tot aan de oude stadspoort. Vervolgens lopen we via een paralelle straat
naar de Domhof biergarten. Daar lunchen we in de tuin. Het is inmiddels 26
graden en zonnig.
onze
vakantiewoning en na de koffie gaan we vrij vroeg op pad. Het is rond
8.30. We rijden vanuit Bühlertal in oostelijke richting over de
Landesstraße 83. We stappen onderweg uit om van het uitzicht te genieten
van de Wiedenfelsen en lopen dan via bospaden naar Gertelbach
watervallen. Het uitzicht is prachtig en de waterval wel aardig. We zijn
er helemaal alleen om deze tijd. Met de auto rijden we verder en dan de
Schwarzwaldhochstraße op, officieel de B500. We rijden deze in
Zuidelijke richting.
verlaten. De gebouwen raakten in verval. Vanaf de kloosterruïne loopt een
wandelpad door het Lierbachtal naar een waterval. Nu om half elf is
blijkbaar iedereen wakker en wordt het tamelijk druk. De wandeling is wel
aardig en de waterval ook. De drukte verbaast ons wel.
nemen we bus 205 de stad in. Onze parkeerkaart is ook geldig voor de bus
(max. 5 personen en alleen lijn 205). De bus brengt ons naar de
Leopoldplatz. Vandaar lopen we naar de Trinkhalle. Deze werd in
1839 gebouwd als toevoeging aan het kurgebouw. De gallerij is bekleed met
frescoes die Duitse legende uitbeelden. In het gebouw kun je bronwater
tappen. Er zit ook een vestiging van de VVV. Vanaf de Trinkhalle lopen we
door het park naar de Stourdza kerk. Deze kerk werd door de
laatste koning van Moldavië gebouwd ter herinnering aan zijn zoon Michael,
die op 17 jarige leeftijd overleed. De kerk is in Roemeens-orthodoxe stijl
gebouwd, maar staat helaas in de steigers en is niet te bezoeken. We lopen
naar het Casinogebouw en het Kurhaus.
In het casino gaan we mee met de tour (Duits). Die begint om 11 uur. Voor
we meekunnen moet onze temperatuur worden gemeten. Op de tour is het
lastig om 1,5 meter te bewaren van de andere deelnemers. Het casino is
vooral een creatie van Jacques Benazet, die vanaf 1838 de Spielbank ging
bestieren. Baden-Baden groeide uit tot een mondain
centrum voor spelen, kuren en netwerken voor de elite van die tijd en
strekte zich uit tot de koningshuizen van Groot-Brittannië, Rusland en
Frankrijk onder Louis-Philippe. Baden-Baden kreeg een renbaan, een theater
en een Philharmonie waar de grote sterren van die tijd optraden, waaronder
Brahms. We krijgen de speelzalen te zien met de roulette en
blackjacktafels en de bars. Het ziet er allemaal prachtig uit.
de kunsthal, met aansluitende de Burda collectie, gehuisvest in een pand
ontworpen door Richard
Meier. De Burda familie werd rijk door het gelijknamige
modetijdschrift. We lopen door en komen bij de Gönner Anlage, een
botanische (rozen)tuin, genoemd naar een voormalig burgemeester. Verderop
drinken we koffie in een theetuin bij de tennisclub. Vandaar is het een
kort stukje naar de Dahliatuin, waar 64 varianten van deze bloem bloeien.
Langs de Oos zien het ene luxueuse hotel na het andere. Prachtige gebouwen
met gigantische tuinen. Aan het einde van het park komen we bij het klooster
Lichtental, dat nog steeds door 30 cistercenser nonnen wordt gerund,
o.a. als Gashaus. We klimmen op een Next
Bike fiets en fietsen naar het Brahms huis. De componist woonde hier
in de zomers van 1865-1874. Hij kwam hier met name de weduwe van collega
Schumann gezelschap houden, maar componeerde hier ook en trad op met de
Casino filharmonie. De NextBike fietsen zijn te huren door middel van een
app op je smartphone. NextBike is ook in Nederland actief en de
Nederlandse app werkt ook in Duitsland en niet alleen in Baden-Baden.
van
de Franse regering benaming Zone Rouge, omdat het aantal
Corona-besmettingen boven de 50 per 100.000 inwoners per dag is gestegen.
Daarom is mondkapjes plicht op straat ingevoerd. Nederland en Duitsland
hebben nog geen reisrestricties voor dit deel van Frankrijk ingevoerd. We
nemen echter het zekere voor het onzekere. Daarom rijden we eerst naar Geroldsau,
om daar de watervallen te bekijken. Het is 1,5 km van de Bundestrasse 500
te voet door de bossen en langs een beekje. Mooie omgeving. Als we er
aankomen is het nog erg rustig. Op de terugweg wordt het drukker. We
rijden verder naar het plaatsje Geroldsau en drinken koffie (met taart)
bij de Geroldsauermühle, een bakkerij, winkel en restaurant. Vandaar
rijden we naar de Hohe Felsburgruïne net buiten Baden-Baden. Die ligt hoog
boven de stad en was de thuisbasis van de Markgraven van Baden. Het
uitzicht valt wat tegen om dat de ruine in restauratie is en we niet hoog
genoeg kunnen klimmen voor het uitzicht. Het restaurant heeft helaas een Ruhetag
(rustdag).
We
komen er om 13.15 aan. We lunchen met Badische specialiteiten
(Maultaschen) en gaan dan naar de bergbaan,
de Sommerberg op. Boven op de berg is een wandelviaduct aangelegd
op niveau van de boomptoppen. Het
Baumwipfelpfad (of boomtoppenpad). Die leidt vervolgens naar een
uitzichttoren met een spiraalvormige helling naar de top. Prachtig
uitzicht over de omgeving. Wel behoorlijk druk. Aan de voet van de toren
is een speeltuin.
want
de route staat niet met borden aangegeven. Al wat we hebben is een kaart
op pdf op mijn mobiel. We beginnen in Bühlertal waar we de L87 verlaten in
zuidelijke richting. We komen eerst door een wat saai deel met weinig
druivenranken en eigenlijk meer appelgaarden, maar na een tijdje zien we
dan toch de hellingen met de wijnranken opdoemen. We drinken koffie in
Kappelrodeck en rijden verder langs Waldulm en komen na een paar uur in
Durbach aan. Dat dorp is wel het centrum van de Openauer wijnregio.
Hier gaan we de auto uit en willen een wandeling gaan maken. Omdat we niet
helemaal goed weten waar de wandeling start, vraag ik dat bij de lokale
VVV. Daar doet men zijn uiterste best om uit te leggen hoe de route loopt,
waar we moeten starten en hoe het bebordingssysteem werkt. Echt super
goede uitleg. We gaan eerst eten bij een ba
kker
en daarna naar het parkeerterrein bij het zwembad, waar de wandeling
start. Het eerste deel is het zogenaamde Weinlehrpfad. Aan dit deel van de
route staan alle druivensoorten uit deze streek aangepland, met bordjes
met uitleg over de druivensoort erbij. Dan gaat het steil omhoog richting
de Staufenberg burcht. Deze huisvest een michelinster restaurant
en een wijnwinkel. We zijn echter zo ingespannen en moe dat we de winkel
laten voor wat het is en we gaan verder. We hebben nu het hoogste punt
bereikt en de wandeling gaat geleidelijk door de wijnvelden van o.a.
Andreas Mänle naar beneden. Uiteindelijk komen we in het dal van de
Durbach en lopen we terug naar het zwembad.We rijden van Bühlertal via de A5 naar Durbach waar we gisteren ook
waren. Nu gaan we rechtstreeks naar de Vinotek van de Durbacher
Winzergenossenschaft, een wijnboerencollectief. Hier kunnen we
wijnen proeven en uitzoeken. We gaan met een Weißburgunder, een Riesling
en een Spätburgunder de deur uit. We komen rond 13 uur aan in onze Airbnb
in Freiburg im Breisgau. We lunchen, wat laat bij een Aziatisch zaakje
en doen daarna boodschappen bij de Edeka supermarkt. We kijken de Tour
de France op TV. We eten in onze Airbnb en gaan na het eten een stukje
wandelen.
Weer: zonnig, 28 graden
|
Andere Reisverslagen | |
| terug | verder |