voorjaar 2014

Dinsdag 29 april 2014

 

Na het ontbijt rekenen we af en nemen afscheid van Agrivino in Lofou. We krijgen als dank nog een fles witte wijn mee. We rijden naar Nicosia of Lefkosia, zoals het hier genoemd wordt. Dat is de hoofdstad van Cyprus. We komen vrij eenvoudig bij het Castelli-hotel in de oude stad aan. We zetten de koffers op de kamer en gaan meteen weer weg om de auto in te leveren bij Sixt. Het kantoor is echter onbemand. Na een telefoontje met de klantenservice kunnen we de auto op het terrein achter het kantoor parkeren en de sleutel in de brievenbus doen. We nemen een taxi terug naar het hotel. Na een rustpauze gaan we de stad in en lunchen wel heel erg eenvoudig in een eettentje.

We lopen na de lunch naar het Cyprus museum, dat een mooie collectie oudheden heeft. Vooral de beelden en grafmonumenten van prehistorisch Cyprus, de Hellenistische, de Romeinse en de Byzantijnse perioden zijn heel erg mooi om te zien. Er is een groot beeld van de Romeinse keizer Septimus Severus (145-211 nC) in brons. In een aparte ruimte, die we bijna missen zijn vondsten uit grafkelders uit verschillende perioden tentoongesteld op een manier die een goed beeld geeft hoe zo'n graf eruit gezien moet hebben.  Na het museumbezoek lopen we de stad weer in en gaan naar de Shacolas toren. Hierin zit het Ledra observatorium, dat uitzicht biedt op de stad. Tot 2004, was dit dé manier om over de grens Noord-Cyprus in te kijken. Dat is nu vanwege de geopende grens minder belangrijk, maar het geeft wel een goed overzicht van de stad. In de verte zien we de heuvels met de provocerende Noord-Cypriotische vlag er op geschilderd. In het gebouw aan de centrale winkelstraat Ledra Street zit ook een filiaal van het Britse warenhuis Debenham. Het heeft een Britse collectie en zelfs de prijzen zijn in sterling. We drinken nog wat op een terras en worden gebeld door de Petsas autoverhuur. De auto, een Toyota Yaris, staat klaar bij het hotel! De reden voor het wisselen van auto, is dat Sixt, waarvan wij de eerste auto hebben gehuurd, niet toestaat dat je met de auto Noord-Cyprus inrijdt. Bij Petsas kan dat wel, maar die zijn wel een stuk duurder. Voor de verzekeringspapieren voor het noorden, moet ik nog wel even mee naar het kantoor van Petsas.

Lees meer over de scheiding van het eiland en de geschiedenis op deze pagina.

 ’s Avonds eten we bij Domus restaurant. Een chique zaak bij het aartsbischoppelijk paleis. Zeer goede en vriendelijke bediening. Het eten is lekker, maar wel zwaar en veel. We rollen van tafel.

Weer: 24 graden en zon.

woensdag 30 april 2014  

Na het ontbijt en koffie bij de Starbucks rijden we met de Yaris richting Girne in Noord-Cyprus. Althans dat denken we. Onze Garmin leidt ons naar een checkpoint, maar hier kunnen we de grens met Noord-Cyprus niet over. Alleen voor voetgangers. We moeten 4 km rijden naar de grensovergang Agio Dominiatis. Dat lukt. Daar aangekomen worden onze id-kaarten eerst grondig onderzocht en geregistreerd door de Cypriotische politie. Dan rijden we een stukje door naar de grenspost van de Turks-Cyprioten van de niet-erkende onafhankelijke Turkse republiek Noord-Cyprus. We moeten de auto uit. Ons verzekeringsdocument wordt bekeken en vervolgens worden onze ID kaarten weer geregistreerd. We vullen een papiertje in, waarop we een stempel krijgen. Zouden we ons paspoort hebben laten zien en daarin een stempel hebben gekregen, dan hadden we niet meer terug kunnen reizen of zelfs Griekenland niet meer in kunnen reizen. De grensovergang doet terugdenken aan de tijden van het IJzeren Gordijn en de Berlijnse Muur.

Na deze ervaring rijden we door richting Girne. Dat is een alleraardigst plaatsje aan zee. We pinnen Turks geld en drinken koffie. We lopen langs de haven, die er schilderachtig bij ligt. De kade is vol met terrassen en restaurantjes die zeer gefocussed zijn op het trekken van klanten. De haven ligt vol met plezierjachten en boten voor bootexcursies, die ook enthousiast worden aangeprezen. Bij de haven ligt ook het fort van Girne. Dat is te bezoeken. Het is een fort uit de tijd van de Kruisridders, dat in de 16e eeuw is veroverd door de Ottomanen. In de 19e eeuw namen de Britten Girne en Cyprus over. In het fort zijn Byzantijnse en Venetiaanse resten te vinden. Na het fort bekijken we vlug de Moskee, die een kleine minaret heeft, maar die van alle kanten goed kunt zien. We lunchen aan de haven bij Carob.

Na de lunch rijden we naar Belpais. Een klein dorp zo’n 4 km verderop, waar een Abdij-ruïne ligt uit de 14e eeuw. Belpais is een verbastering van Abbaie de la paix. Na de Ottomaanse intocht werden de Augustijner monniken verjaagd en het klooster aan de Oosters-orthodoxen overgedragen. De kapel is nog in tact en bruikbaar, maar de rest van het klooster is zwaar beschadigd. De refter wordt nu gebruikt voor concerten.  

We gaan verder en rijden naar het St Hilarion kasteel. Dit is het grootste kasteel van Cyprus. Het is een ruïne, maar het kasteel dateert uit de middeleeuwen en is sindsdien uitgebreid en later weer verwoest. De Britten hebben het ook nog gebruikt. Het is een hele rit omhoog. We passeren een Turkse kazerne, waar schietoefeningen worden gehouden. Vanaf de parkeerplaats en het kaartkantoor is het een flinke klim naar boven, die ik niet helemaal volbreng. Het complex bestaat uit drie delen, die op verschillende hoogten zijn gebouwd. Het uitzicht op Girne en omgeving is prachtig. We rijden weer naar beneden en verder richting grenspost. De grensovergang verloopt nu wat rustiger.

Terug in het hotel rusten we uit en gaan om 18 uur een cocktail drinken in de Ledra straat. Daarna eten we een pizza bij Il Forno. We zitten na afloop helemaal vol. 

Weer: eerst zonnig 23 graden later bewolkt 20 graden.  

Donderdag 1 mei 2014

Na de koffie bij Starbucks gaan we de grens te voet over in Ledra Street. Aan de Griekse kant worden we doorgezwaaid, maar – na een stuk niemandsland met dichtgetimmerde huizen - aan de Turkse kant moeten we weer een formuliertje invullen en krijgen we een stempel voor een visum. Van een redelijk aantrekkelijke en moderne winkelstraat, komen we in een soort oosterse straatmarkt met goedkope kleding en schoenen. We lopen naar de Buyuk Han, een voormalig logies voor kooplieden uit de Ottomaanse periode. Het is onlangs mooi opgeknapt en op de binnenplaats zitten leuke restaurantjes. We lopen verder naar de Atatürkplein met het voormalige Britse gerechtsgebouw en dan verder naar de Girne poort. De stadsmuur is hier slecht onderhouden, zoals ook veel van de huizen. We lopen naar de Yeni moskee, die in de 18e eeuw gebouwd is op de plaats van een oudere. Een pasja dacht dat hier een schat verborgen lag, dus liet hij de oude moskee afbreken. Er was geen schat en toen de sultan van de zaak hoorde liet hij de pasja executeren. De huidige nieuwe moskee is niet meer in gebruik. Tenslotte lopen we naar de Sulemeye moskee. Door de Ottomanen is de katholieke kerk verbouwd tot moskee. Het is een ruime gebedssruimte, waar je rustig rond kunt wandelen. Er zit iemand de koran te bestuderen. Daarna lunchen we in de Buyuk Han en vervolgens naar het hotel.

Na een rustpauze rijden we naar Politiko zo'n 20km ten zuiden van Lefkosia, waar een nonnenklooster is. Het klooster, Agios Irakleidos is een populaire bestemming voor Grieks Cyprioten. Irakleidios was de zoon van een heidense priester, die is gewijd door de  apostel Paulus zelf. Hij is als martelaar gestorven op 60-jarige leeftijd. 400 jaar later werd bij zijn graf een klooster gesticht, dat regelmatig werd verwoest en herbouwd. Het huidige complex is uit 1773. De nonnen zijn hier sinds 1962. Ze leven nog traditioneel in kleine cellen, waar ze bidden en handwerken. We mogen er niet fotograferen. De kloosterkerk is mooi, maar de iconen zijn vrijwel allemaal nieuw. We willen ook nog een opgraving uit de 6e eeuw vC bezoeken, maar die is dicht. Waarschijnlijk omdat het 1 mei is. Tenslotte rijden we naar Panagia Chrysospiliotissa (Onze Lieve Vrouwe van de Gouden Grot), een vroegchristelijke schuilkerk in een bergwand. Dit type kerk is in het midden-oosten niet ongewoon, maar op Cyprus heel zeldzaam. De kerk is niet makkelijk te vinden. Er staat een makkelijk te missen bord in het dorp Kato Deftera, dat verwijst naar een hobbelige en onverharde weg, waarbij je al gauw denkt dat je verdwaalt bent. De ingang van de kerk zit halverwege een afbrokkelende bergwand. Een lift en trap voeren naar boven, naar een heel klein kapelletje en nog een kamer, die onderling met tunnels zijn verbonden. Er komen veel devote oude vrouwtjes. De heilige maagd hier helpt ook bij het zoeken naar echtgenoten voor ongetrouwde vrouwen.

We rijden terug naar het hotel. ’s Avonds eten we in restaurant Rimi. We nemen mezze, wat een collectie Griekse/Turkse  hapjes is. Het smaakt wel aardig.

Weer: wisselend bewolkt, 22 graden.  

Vrijdag 2 mei 2014

We moeten vroeg opstaan, want we vliegen om 9.50 uur vanaf Larnaca. Larnaca is ruim een half uur rijden vanuit Lefkosia. We ontbijten om 6.30 en rijden naar de luchthaven. Daar leveren we de auto in en checken in voor onze vlucht met Cyprus Airways naar Amsterdam. We komen rond 13 uur in Amsterdam aan.

	Andere Reizen
terug