deel 4

Vrijdag 13 april 2007

Vandaag hebben we een gids besproken. Hij zou om 9 uur komen, maar om half tien is hij er nog niet. We laten hem door het hotel nogmaals bellen. We krijgen het verzoek of het 's middags kan. Dat willen we niet. Dan komt hij om 10 uur aanzetten. Hij zegt dat hij opgehouden werd in het verkeer. We nemen het met een grote korrel zout. Volgens ons heeft hij gewoon zwaar doorgezakt gisteravond en heeft hij nu een flinke kater want de dranklucht is nog sterk aanwezig. Hij houdt blijkbaar niet van lopen, want we gaan meteen in de auto door de veel te smalle straatjes van de oude stad. De mensen moeten soms de winkels inspringen om niet geraakt te worden door de auto. Twee keer hebben we een aanrijding met een fietser, gelukkig zonder ernstige gevolgen.  Hij rijdt ons met een grote omweg naar de Jardin Majorelle. Deze tuin is een project van de Franse schilder Jacques Majorelle uit de 20'er jaren van de 20e eeuw. Hij begint met de aanleg in 1924 en sinds 1947 is de tuin open voor het publiek. Sinds een tiental jaren is de tuin eigendom van Yves Saint Laurent en Pierre Bergé. Het is een mooie botanische tuin met vele exotische en kleurrijke planten en bomen. Er zijn ook veel cactussen en een bamboebos.  Het is er erg druk en de tuin is eigenlijk te klein voor de grote belangstelling. We gaan verder naar de oude stad. Met de auto rijden we door de nauwste straatjes en soms praktisch door de winkels heen. Het voelt wat gênant aan. We rijden naar de Medersa Ben Youssouf. Een oude Koranschool uit de 15e eeuw. De architectuur lijkt veel op de Andalusische bouwstijl van bijvoorbeeld Granada. Het gebouw is rond een binnenplaats gebouwd. Op de bovenetages bevinden zich de cellen, waar de koranstudenten logeerden. De muren zijn voor een groot deel bedekt met bewerkt cederhout. Aan de einde van de binnenplaats ligt de gebedshal, waar de decoraties het mooist zijn met veel dennenappel- en palmmotieven hetgeen ongebruikelijk is in Moors stucwerk.  Onze gids gaat niet mee naar binnen, we moeten ons binnen zelf redden met onze reisgids (Rough Guide to Morocco). De volgende stop is de leerlooiers werkplaats. Via een handwerkswinkel krijgen we uitzicht op de werkplaats waar de huiden worden bewerkt. Hier in Marrakech worden geen kleurstoffen gebruikt zoals in Fes. Er zijn vandaag niet veel leerlooiers aan het werk, omdat het vrijdag is, de dag van de belangrijkste gebedsdienst in de moskeeën. De stank valt reuze mee. In de winkel krijgen we natuurlijk weer een aanprijzing van  de waren. Er is ook een berberapotheek, met allerlei middelen tegen nog alle denkbare kwalen. We krijgen ook een massage met olie uit de geitenboom, die tussen Essouira en Agadir groeit. De boom heet zo, omdat de geiten er in klimmen om de bladeren op te eten. Het is een lekkere massage. We kopen niets van de wondermiddelen. Dus geen bittere sinaasappel tegen depressie of ginseng voor optimale potentie ("acht tot tien keer per dag is dan geen probleem meer") en wat dies meer zij. Volgende stop is de Koutoubia moskee, de grootste en belangrijkste moskee van Marrakech met een 12e eeuwse minaret. Deze minaret is van verre te zien en is het symbool voor de stad. De minaret heeft veel gelijkenissen met de Giralda in Sevilla. De minaret wordt bekroond met 3 grotere koperen ballen. Waarschijnlijk waren het oorspronkelijk gouden ballen en zijn ze geschonken door de vrouw van Sultan Yacoub el Mansour (1184-99), als boetedoening voor het drie uur lang doorbreken van het vasten tijdens de Ramadan. Het is vrijdag en het grote vrijdagsgebed is in volle gang. De moskee zit mudvol met gelovigen. Dit is ook de reden dat er veel winkels een deel van de dag gesloten zijn. We lopen de moskee rond (die we niet in mogen gaan als niet-moslims) en maken veel foto's. We rijden met onze gids, die weinig inhoudelijke informatie geeft terug richting hotel. We nemen afscheid van de gids en gaan lunchen bij restaurant Douriya, dat inmiddels Brasserie Tanjia heet. De gids wil even mee om ons te introduceren. Dat levert hem vast weer commissie op. We eten heerlijk op het dakterras in de schaduw.

We trekken ons even terug in de Riad. Om 16.30 gaan we naar de Saadische graftombes. Deze graftombes uit de tijd van de Saadische dynastie (16e eeuw) zijn lange tijd verwaarloosd en in vergetelheid geraakt na de vestiging van de Alouïtische dynastie (waar de huidige koning ook toe behoort) tot ze in de 20e eeuw (1917) werden herontdekt middels een luchtfoto. Ze werden prachtig gerestaureerd en er werd een tunnel aangelegd die bezoekers om de naastgelegen moskee leidt.  De mausolea zijn prachtig gedecoreerd in een stijl die lijkt op die van de de Medersa Ben Youssouf. De mooiste tombes zijn via een enkele deuropening te bekijken. We moeten een tijdje in de rij staan en onze beurt af wachten. Na het bezoek aan de tombes lopen we richting Djemaa el Fna en installeren ons weer op het dak van he CMT hotel. Op dit terras is het weer opvallend rustig, in tegenstelling tot de andere dakterrassen. Toch heb je hier zicht op vrijwel het gehele plein. Misschien komt het door de wat armoedige uitstraling van het hotel zelf.  We genieten van het uitzicht op de "slangenbezweerders",  die niet of weinig vermoedende toeristen verleiden tot het maken van foto's, waarvoor ze dan zwaar moeten betalen. We keren rond 18 uur terug naar de Riad Kaiss. We eten vanavond in de Riad. Er wordt een tafel gedekt in een prachtige loggia aan de binnenplaats. Het is een romantische setting met zicht op de sfeervol verlichte binnenplaats, de fontein en de sinaasappelbomen.. Het eten is zwaar en veel en we raken afgeladen vol. De lekkere Marokkaanse Cabernet Sauvignon uit de omgeving van Meknes smaakt er goed bij en het is een mooie afronding van ons verblijf hier. We gaan vroeg naar bed, want morgen moeten we weer vroeg op.

Weer: zon, 26 graden.

Zaterdag 14 april 2007

We staan vroeg op, zo rond 5.45 uur. We ontbijten op de patio. De taxi komt stipt op tijd om 6.30 om ons op te halen en naar het vliegveld te brengen. Het is stil op de weg. Op het vliegveld is het een complete chaos. De te kleine vertrekhal puilt uit. Er zijn onduidelijke rijen. We zijn twee uur voor vertrek aanwezig en onze vlucht staat nog helemaal niet aangekondigd. Pas drie kwartier voor vertrek worden opgeroepen in rij 4 te gaan staan. Het inchecken gaat tergend langzaam. Dan begint rij 3 ook nog bij ons in te voegen om dat daar de baliemedewerker opeens spoorloos verdwijnt. 20 minuten voor vertrek zijn we ingecheckt voor Londen. Niet voor Amsterdam, want dat krijgen ze niet voor elkaar. De bagage wordt wel doorgelabeld. Dan weer in de rij voor de grenspolitie. Na het paspoortstempeltje kunnen we meteen door de bus in naar het vliegtuig. De reizigers komen in golven het toestel binnen en we vertrekken met een 20 minuten vertraging. We maken na 20 minuten een tussenlanding in Casablanca, waar we 40 minuten aan de grond blijven voor het oppikken van passagiers, vracht en brandstof. Dan is het nog 2 uur en 50 minuten naar London Heathrow. We komen daar wonderwel 10 minuten te vroeg aan. Dan begint de lange tocht van Terminal 1 naar Terminal 4. Eerst veiligheidscontrole. Dan moeten we inchecken bij de transferbalie van British Airways voor de vervolgvlucht naar Amsterdam. Vervolgens nemen we de bus naar Terminal 4. Een rit van 20 minuten. Op terminal 4 wachten we op onze volgende vlucht naar Amsterdam. Die gaat over ruim 2 uur om 17.40 uur. We drinken een biertje in de “pub” en lopen de winkels af. Dan kunnen we aan boord voor de laatste vlucht. De vlucht is voor 35% gevuld en we kunnen ruim zitten. Na vertraging wegens personeelsproblemen bij de bagageafdeling vliegen we vlot naar Amsterdam, waar we vrijwel op tijd aankomen. We hebben de trein van 20.15 naar Rotterdam. De taxichauffeur in Rotterdam heeft nog nooit van onze straat gehoord, hoewel die midden in het centrum ligt. Ook van grotere straten in de buurt is hij niet op de hoogte. Hij is pas begonnen als ondernemer, maar moet nog het nodige doen aan zijn stratenkennis, zoveel  is wel duidelijk. Om 21.45 zijn we thuis.