Nadat we deze galeries hebben bewonderd (vooral de vloermozaïeken zijn
prachtig) lopen we verder rechts de rue des Petits-Champs
op. We lopen de bibilotheque Nationale voorbij en komen na ruim 500m (rechterhand) bij de
ingang van de Passage Choiseul (7). Dit is een veel gewonere
passage. De winkels zijn eenvoudig en alledaags en vooral betaalbaar. Er is hier
goedkope kleding, schrijfwaren en andere gewone zaken te koop en er zijn wat
bars en goedkope dim-sum restaurantjes. Bij zo'n chinees zaakje besluiten we te
lunchen. Lunch menu voor 9 euro en dat in Parijs!!.De bekende schrijver Céline
woonde hier op nr. 67 en wijdde enkele regels aan de galerie in zijn boek
"Dood op Krediet" (Mort à Crédit), maar herdoopte ze Passage
de Bérésinas.
We lopen terug door de rue
des Petits-Champs tot de Viviennes. We slaan hier rechtsaf en
vervolgens op de T-kruising met de Rue de Beaujolais is de ingang naar de tuinen van het Palais
Royal (8). Ook de tuinen vormen weer een oase van rust in de
woelige stad. Aan de linkerzijde van de tuin onder de colonades bevindt zich de Galérie
de Valois. Aan de rechterzijde de Galérie de Montpensier. In de
eerste bevindt zich de geheel in paars ingerichte parfumerie van Shisheido (nr
142). Aan het einde van de tuin komen we op de binnenplaats van het Palais
Royal, met de bijzondere zwart-wit gestreepte kolommen, die er in 1982 door
Daniel Buren in opdracht van minister van cultuur Jack Lang zijn geplaatst.
We verlaten de tuinen door een poort die ons via de Place
de Valois en de rue de Montesquieu bij de Galerie
Vero-Dodat (9) brengt. Ook dit is een zeer chique Galerie, maar wel wat
somber. De galerie is genoemd naar de twee varkensslagers, die de galerie hebben
opgezet in 1824. Op nr. 24 zit Mr Capia de poppendokter. Een unieke winkel vol
poppen en hun attributen, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Verder zijn
er o.a. een boekenwinkel en een winkel met muziekinstrumenten.
Uit de gallerie komende gaan we linksaf de rue J.J. Rousseau in vervolgens rechtsaf de rue Colonel Driant en slaan linksaf de rue du Louvre in. Daarna rechtsaf de rue Coquilleres in. We komen in de moderne Jardins des Halles, die boven een parkeergarage
zijn aangelegd. . Aan het eind van rue Coquilleres staat de St Eustache-kerk. Hier preekte
tijdens de Parijse commune in 1870 een vrouw van de kansel over de afschaffing
van het huwelijk. In een van de kapellen staat een naïef kunstwerk
getiteld: Het vertrek van het fruit en de groente uit het hart van Parijs, 28
februari 1969. Het memoreert de afbraak van de Hallen, de groente en
fruitmarkt die hier stond. We slaan bij de kerk linksaf de
Rue du Jour in. Vervolgens linksaf de rue Montmartre, de rue Etienne
Marcel oversteken en dan aan de rechterhand, schuin linksaf de rue Tiquetonne in. We steken de drukke marktstraat rue Montorgueil over en slaan bij de rue Dussoubs linksaf. We komen dan
(rechterhand) bij de Passage du Grand Cerf. (10) Dit is de meest stijlvolle van de
passages. Veel gietijzeren versieringen, een glazen dak en houten winkelgevels.
De winkels worden gevuld met decoratieve kunst. Alles is heel trendy en
"cool". De galerie wordt overspannen door bruggetjes die de
appartementen op de bovenste etage met elkaar verbinden.
We komen uit op de rue St Denis die linksaf inslaan
op weg naar de laatste passage. De rue St Denis is nogal ranzig. We slalommen
door de straathoeren en steken de brede rue Réaumur over.
Na een paar honderd meter komen we bij de passage de Caïre (11).
Deze passage is, ondanks zijn relatief moderne uiterlijk, de oudste (1798) van
alle passages. De naam dankt de passage aan de Egypte-mania die uitbrak na de
intocht van Napoleon in Egypte. Bijna alle winkels zijn bezet door groothandels
in kleding, die leveren aan de goedkope kleding zaken aan de rue St Denis. We
verlaten de passage bij de rue d' Aboukir. Deze slaan we linksaf in en
lopen naar het metrostation Sentier op de kruising met de rue Réamur.
|