Traversée 1 - deel 2
... van St Placide via Parc du Luxembourg, Quatier Latin en La Salpetiere naar de Bibliotheque National...
We pakken de route weer op bij metrostation St Placide. We steken de Rue de Rennes over en lopen de rue Notre-Dame-des-Champs in. Vervolgens steken we de Boulevard Raspail over en vervolgen de rue Notre-Dame.
Op nr. 53 staat het "Le Lucernaire", een complex met twee bioscoopzalen (voor de betere film), café's en een restaurant.
We slaan linksaf de Rue Vavin in en aan het eind van deze aardige winkelstraat komen we bij de Jardin du Luxembourg. (20) We lopen linksaf een stukje de rue Guymener op en gaan dan de tuin in.
Het was 
Maria de Medici, de weduwe van
Henri IV, die de tuin en het paleis liet aanleggen, zodat ze kon terugdenken aan
het Pitti paleis en de gardini di Boboli in haar geboortestad Florence. In 1564
werd hier een huis gebouwd voor François van Luxemburg. Het staat er nog steeds
en is bekend als Petit Luxembourg. In 1612 verwierf Maria de Medici het huis en
landgoed en liet er in 1615 het Paleis en tuin aanleggen. Het Paleis is nu de
zetel van de Franse senaat. Het park is de grootste groene ruimte op de
linkeroever en sinds 1780 open voor het publiek. Er zijn tennisbanen,
speeltuinen en jeu de boules banen en een grote vijver met fontijn. In de
noordoost hoek staat de populaire Fontaine de Medici uit de 17e eeuw.
We verlaten de Jardin aan de Boulevard St Michel, die we oversteken. Via de Place Edmond Rostand komen we in de Rue Soufflot (23) die naar het Pantheon leid, het mausoleum voor beroemde Franse republikeinen (zie wandeling 2). We slaan rechtsaf de rue LeGoff in, meteen weer links Rue Malebranche, die voorbij de Rue St Jacques overgaat in R. des Fossés St Jacques. (24)
De
rue St Jacques is de oudste gallisch-romeinse noord-zuid verbinding in Parijs
die Lutetia (Parijs) met Gennabum (Orléans) verbond. Als we naar links kijken
zien we de toren van het observatorium van de Sorbonne universiteit. Merk op dat
de straatnamen hier behalve op bordjes geschilderd ook in de stenen zijn
gegraveerd.
Op de Place Estrapade houden we links aan de rue de l'estrapade in. Vervolgens steken we de rue d'Ulm over.
Op de hoek met de rue Clotilde staat het lyceum Henri IV, dat een groot deel van het klooster van St Genevieve inneemt. Hier stond ook de 15e eeuwse Clovis-toren (oorsprong 11e eeuw). Op nummer 9 een mooi huis met binnenhof uit 1914. Het lage niveau van de binnenhof ligt op het oorspronkelijke niveau van de straat.
Via de rue Blainville komen we bij de gezellige rue Moufftard (zie Traversee 2) en de Place Contrescarpe.
Dit is een zeer oud kruispunt van wegen. Ooit een artistiek toevluchtsoord, waar Hemmingway in Café La Chope zat te schrijven en Georges Brassens zijn liedjes zong.
We gaan verder via de rue du Cardinal-Lemoine en nemen dan rechts het rustige en charmante straatje Rue Rollin.(26)
Op nummer 14 woonde ooit René Descartes, de filosoof. Op nrs 7 en 4 panden uit de 17e eeuw.
Aan het eind van de straat gaan we de trap af en beneden slaan we linksaf de Rue Monge in en lopen naar nr. 49. (27)
Achter de poort van nr 49 liggen de
Arènes de Luttèce, of wel het amfitheater van Lutetia, de 
romeinse
voorganger van Parijs. De Arènes dateren uit de tweede eeuw en werd zowel als
amphiteater als toneel gebruikt. Indertijd kon het 15000 mensen bevatten, nu
wordt er fanatiek Pétanc (jeu de boules) gespeeld.
We nemen de uitgang die naar de rue de Navarre leidt. Aan het einde daarvan linksaf de rue Lacepede in, die recht op de Jardin des Plantes uitkomt. (28)
De Jardin des Plantes is in 1626 aangelegd
als kruidentuin en ontwikkelde zich van lieverlee tot de botanische tuin van
Parijs. Er zijn kassen, schaduwrijke laantjes, bloemperken, gazons en twee
musea: het Musee Nationale de l'Histoire Naturelle (een beetje saai) en de Grand
Galerie de l'Évolution. Op div
erse hoogte niveaus wordt aan de hand van
levensecht opgezette dieren de geschiedenis van de evolutie en de
verscheidenheid van het dierenrijk verteld. De verlichting is imposant en de
indeling volgt die van de hoogte waarop de dieren leven (onderwater,
oppervlakte, begen, bomen en lucht).
We verlaten de Jardin via de uitgang aan de rue Geoffroy. (31)
Rechts zien we de Moskee van Parijs met zijn vierkanten minaret. Het complex bevat naast een gebedsruimte ook een hamam, een café en een restaurant.
Wij slaan linksaf en lopen de rue Geoffroy af tot de rue Polilveau. Deze slaan we links in tot de boulevard de l'Hopital. (32) Deze steken we over en bereiken het enorme complex van de groupe Hospitaliere de St Pitié-Salpêtière. We gaan het complex binnen via het toegangspavilioen.
Dit pavilioen dateert uit 1767. Je komt dan in de tuin. Aan bouw van het oudste deel waarvan de gevel 215 lang is in 1660 begonnen. Lodewijk XIII had dit terrein aangewezen als buskruitfabriek. Lodewijk XIV veranderde de bestemming in een hospitaal voor de armen. Later werd het ook een ziekenhuis voor geesteszieken. Nu is het een algemeen ziekenhuis. De gebouwen worden gedomineerd door de koepel van de chapelle St Louis. De kapel is te bezoeken en wordt vooral voor concerten gebruikt.
We gaan de kapel binnen aan de voorkant en na een bezichtiging verlaten we haar weer aan de westzijde. We lopen het terrein af in zuidelijke richting en verlaten het weer aan de Boulevard Vincent Auriol. Deze lopen we linksaf af in de richting van de Seine. Aan de Seine maken we een zijsprong van de route af en lopen rechtsaf langs de Seine naar de Bibliotheque Nationale de France.
Bibliotheque Nationale de
France."François Mitterand" is een van de laatste "Grands
Projets" 
die
François Mitterand liet realiseren tijdens zijn 14-jarig presidentschap. Het
complex wordt omsloten door vier gelijkvormige hoektorens. Van een afstand
lijken ze niets met elkaar van doen te hebben, maar als je op het middendek
staat lijkt het geel een afgesloten ruimte te zijn met een "krater" in
het midden waarin zich de binnentuin bevindt. De architect Domique Perrault
heeft helaas geen rekening gehouden met de invloed van het licht op gedrukt
materiaal. Daarom moesten aan de binnenkant luiken worden aangebracht in de
torens. Hiermee ging het gewenste effect van transparantie verloren. Al met al
is het een bijzonder origeneel bouwkundig concept, dat het best beleefd wordt
vanaf het middenterrein.
Hier eindigt het tweede deel van wandeling 1.
