 |
 |
|
|
Patagonia |
deel 1 |
|
Vrijdag 17 februari 2006Rotterdam - Amsterdam - Madrid - Santiago de Chile: ruim 21 uur onderweg Eindelijk is
het zover. Na maanden voorbereiding
begint vandaag onze reis naar Patagonië, het zuiden van Chili en Argentinië.
We hebben de hele dag vrij en we vliegen pas om 19.30 met Iberia van Schiphol
via Madrid naar Santiago de Chile. We brengen de dag thuis relaxed door, maar
dat gaat op een gegeven moment ook vervelen. We
vertrekken daarom ruim op tijd naar Schiphol. We nemen de trein van 16 uur uit
Rotterdam. Bij het inchecken om 17 u horen we dat ons toestel nog niet uit
Madrid is vertrokken en dat we zeer waarschijnlijk vertraging zullen oplopen. We
gaan eten en zien later dat er inderdaad vertraging gaat ontstaan. Uiteindelijk
vertrekken we ruim een uur te laat. Hierdoor zal onze overstap in Madrid krap
worden. We landen 23.15 in Madrid. Dan is het volgens de borden nog 25 minuten
lopen naar Terminal 4S. Rennend snellen we naar de halte van de onbemande trein,
die ons van terminal 4 naar
terminal 4S brengt. Dan weer rennen, door de paspoortcontrole en verder rennen
naar gate U65. Als we daar komen is het instappen net begonnen. Verhit nemen we
onze plaatsen bij de nooduitgang (!) in. We maken ons nog wel zorgen over onze
bagage. Zou die ook de snelle overstap gemaakt hebben? De vlucht verloopt zonder
incidenten. Om 1 uur 's nachts krijgen we het diner en een uur voor aankomst een
ontbijt. Zaterdag 18 februari 2006 Na bijna 12
uur vliegen landen we om 9.30 uur op het vliegveld van Santiago. Als we door de paspoortcontrole
heen zijn zien we onze koffers al als eerste van de transportband rollen.
Ongelooflijk na die krappe overstap in Madrid! We zijn erg blij. We hadden er al
niet meer op gerekend. We worden opgehaald door en chauffeur van het hotel, die
ons met een bord met We lopen
verder naar ons hotel, waar we even gaan uitrusten van de vermoeienissen. 's Avonds gaan we de wijk Bella Vista in. We drinken een Pisco Sour, de Chileense cocktail, bij El Casa en Aire. Het café is genoemd naar een gedicht van Pablo Néruda, de beroemdste Chileense dichter. Het drankje is dé nationale cocktail van Chili (en Peru) en wordt gemaakt van Pisco (een brandewijn van zoete witte druiven), citroensap, suiker en opgeklopt eitwit. Lekker fris. Dan lopen we nog wat rond door de wijk, die duidelijk nog op gang moet komen. Om 9 uur zijn we de eerste gasten bij Casita Española, het restaurant waar we aardig, maar niet bijzonder eten. Helaas is het personeel drukker met elkaar dan met ons. De porties zijn meer dan genereus en we kunnen het lang niet op. Dan terug naar het hotel en bijtijds naar bed. Weer: zonnig
25 - 28 graden Zondag 19 februari 2006 We lopen na
het ontbijt naar de funicular die de Cerra San Critóbal
opgaat. Om 10 uur gaat de eerste rit naar boven. Boven aangekomen zien we
talrijke fietsers die de berg hebben bedwongen op zondagmorgen. Het uitzicht
over de stad is de moeite waard. Nu zien we pas echt hoe groot de stad is, en hoe
dicht ze bij de Andes ligt. We lopen terug naar het hotel, waar om 11.30 een auto voor ons klaar staat om ons naar het vliegveld te brengen. Op weg naar het hotel stoppen we in de wijk Bellavista even bij een van de winkels, waar sieraden worden verkocht met Lapisazul, de blauwe edelsteen, waar alleen Chili (naast Afghanistan) bekend om is. Lapisazul is een van de meest typische en toch bruikbare souvenirs in Chili. De prijzen zijn hier lager dan in het buitenland is ons verteld. Ik koop een paar manchetknopen van zilver met een lapisazul steentje erop. Op de
luchthaven moeten we, omdat we vandaag naar Bariloche in
Argentinië vliegen. We moeten US$26 pp aan internationale luchthavenbelasting
betalen voor we kunnen inchecken. Om 14:05 vertrekken we met
LAN Chile naar
Bariloche in Argentinie, met een tussenlanding in Puerto Montt. Bij de
tussenlanding (na 1:15 uur) blijkt het vliegtuig een mankement te hebben en
moeten we allemaal uitstappen. De gezagvoerder spreekt ons persoonlijk toe en
voorspelt een vertraging van minstens 2 uur. We krijgen een bon voor een snack
en drankje, hetgeen een stormloop om de kleine snackbar veroorzaakt. De keus
bestaat uit twee typisch chileense snacks: een tostada queso y tomate (tosti met
kaas en tomaat) of een Barros Lucco (een tosti met schnitzel). De laatste is
snack is vernoemd naar een voormalig president, maar wordt ook gekscherend Burro
Loco (gekke ezel) genoemd. Na 2 uur deelt de gezagvoerder ons zelf mede,
dat we met een ander toestel, dat net is geland, zullen verder vliegen. Wat we
niet weten is dat in dat toestel nog passagiers zitten die eigenlijk ook verder
moeten. Die moeten er eerst (mopperend) uit, voordat wij er in kunnen. Dan is
het nog maar 25 minuten vliegen naar Bariloche, waar we rond 7 uur aankomen. We
huren een auto bij Hertz en rijden naar het stadje. Daar aangekomen blijkt onze
hotelreservering niet goed te zijn verwerkt en kunnen we niet terecht in El
Ciervo Rojo. Bij de buren van Hotel Kilton is wel plaats. We krijgen een eenvoudige
kamer met eigen douche/wc voor maar AR$100 (€27). We besluiten
de avond met een biertje op een terras van de Pilgrim. De eigenaars brouwen hun
eigen bieren. De avond wordt begeleid door een muzikaal optreden op straat,
georganiseerd door een telefoonbedrijf. Weer: zonnig
26 graden Maandag 20 februari 2006 We staan vroeg
op. Na het ontbijt bellen we met Vamonos Travels in Amsterdam, de touroperator/reisbureau in
Nederland waar we - naast onze vliegtickets - een boottocht hebben geboekt die we morgen gaan maken. We
hebben van Vamonos nog geen ticket voor de boottocht gekregen en weten niet hoe laat we waar We gaan met de
auto een tocht door de omgeving maken, langs het Lago Nehuel Huapi, naar Villa
Angostura. De route loopt langs de oevers van het blauwe gekleurde meer en wordt
omgeven door met sneeuw bedekte bergen. Eerst is de weg nog geasfalteerd, maar
na een tijdje gaat dat over in onverhard gravel. Hier moeten we de snelheid
aanpassen en het bandenspoor volgen. Hier en daar moeten we over stukjes
"wasbord", zodat we lekker door elkaar geschud worden in onze
Volkswagen Gol. Villa Angostura is een druk toeristenoord. We rijden door naar
het mooie Lago Espejo en dan Lago Angustura. Dit zijn ook prachtige blauwe
meren, omgeven door sneeuwbedekte bergen. Terug in Vila
Angostura lunchen we en bellen maar weer naar Vamonos. Het lijkt goed nieuws te
zijn, want ons wordt een fax met alle gegevens beloofd. We rijden dezelfde route weer terug naar
ons hotel in Bariloche. Daar treffen we geen faxbericht aan. We drinken later op een
terras weer een biertje en doen inkopen voor het ontbijt morgen, aangezien we -
op basis van een faxbericht, dat we na veel en lange telefoontjes uiteindelijk hebben
ontvangen - in
de veronderstelling leven morgen op 6.30 te zullen vertrekken. Dit is te vroeg voor het
ontbijt van het hotel. We eten bij een fijn restaurant net buiten het centrum,
Kandahar, genaamd. Het decor houdt het midden tussen de Himalaya en de Andes en
het uitstekende eten is Argentijns. Als we eenmaal
in bed liggen wordt er gebeld. Een vrouw van een lokale tour operator, die
kennelijk de boottocht verzorgt, vertelt dat we
morgen om 8 uur worden opgehaald bij ons hotel. Weer andere informatie dus. We
zijn even in verwarring. We gaan slapen en zetten de wekker wat later. Weer: zonnig
25 graden
|
||
mijn naam erop staat op te wachten. Het is hier meteen lekker warm, zo'n 25
graden. Het ritje naar het 
Chile y su destino"). Nu staat er een omstreden standbeeld van Allende (het
enige in Santiago) voor het Paleis. We lopen langs de Alameda, de drukke en
brede verkeersader van de stad naar de San Francisco kerk. Hier slaan we af de
Calle Londres in, die samen met de Calle Paris de wijk Londres-Paris vormt. Het
is net een stukje St Germain in Santiago. We drinken wat op een terras en lopen
verder naar de Cerro Santa Lucía. Een rotspunt waarop een park is aangelegd met
een uitzichtpunt. Hier stichte Valdevia in 1541 de stad Santiago officieel. Het
park werd pas eind 19e eeuw door 150 gevangenen aangelegd. Het is een beetje
klimmen, maar boven aangekomen hebben we een aardig uitzicht over de stad.
Santiago is een grote stad, maar het centrum is op zaterdagmiddag allesbehalve
hectisch. Wel scheuren de bussen met hoge snelheid over de boulevards. In de
verte ligt het Andes gebergte, maar in dit warme weer ontrekt de smog de bergen
aan het zicht. De Chileense hoofdstad ligt tegen de voet van het gebergte, dat
de grens met Argentinië vormt aan. In westelijke richting ligt op nog geen twee
uur rijden de kust van de Stille Oceaan. Chili is een erg smal (smaller dan
Nederland), maar erg langgerekt land. Van Noord naar Zuid is het ruim 4.000 km!
moeten
zijn. De kwaliteit van de dienstverlening door Vamonos laat te wensen over. 
