Zaterdag 19 mei 2001

We nemen de trein van 16:42 uit Rotterdam naar Schiphol. De treinreis verloopt zonder problemen. Onze vlucht naar Porto via Lissabon is een half uur vertraagd. We vliegen met TAP Air Portugal. Ons ticket zegt dat we naar Porto vliegen (via Lissabon), maar in Lissabon blijkt dat we over moeten stappen. Aangezien wij een half uur te laat zijn is onze overstaptijd nogal kort geworden. We worden opgewacht door een grondstewardess, die ons in rap tempo naar de gate voor onze aansluitende vlucht naar Porto loodst. Vervolgens is het nog een half uur vliegen naar Porto. We komen daar kort voor  middernacht aan. De bagage komt al van de band rollen als we de bagage claim area in lopen, maar, zo blijkt, onze koffers zijn er niet bij. Het toestel is leeg, zo zegt men, en er zit niet anders op dan een vermissingsrapport op te laten maken. Dan haasten we ons naar de Hertz balie om nog net voor sluitingstijd onze huurauto af te halen. Het is een Seat Vario, de stationversie van de Cordoba, die we eigenlijk besteld hadden. Het is een grotere auto, dus wij klagen niet. We rijden de stad in en na wat gepuzzel vanwege de zeer slechte bewegwijzering vinden we ons hotel, het Holiday Inn Garden Court. Om 1 uur liggen we eindelijk op bed.

Zondag 20 mei 2001

We bellen 's ochtends meteen met TAP om te horen of de koffers terecht zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn. Ze zijn niet eens gevonden. De vakantie gaat natuurlijk wel gewoon door en na het ontbijt gaan we de stad verkennen. We komen langs een vogelmarkt bij het station, drinken koffie op het centrale Praça de Liberdade en klimmen omhoog naar de Igreja dos Clerigos een kerk met toren, die te beklimmen is. Dat doen we en we worden beloond met een prachtig uitzicht over Porto en Villa Nova de Gaia aan weerszijden van de Douro rivier. Na deze bezichtiging lopen we naar de Kathedraal (Sé) van Porto, die robuust op een heuvel staat, met zicht over de hele stad. Het is een somber romaans bouwwerk. Ernaast staat het bisschoppelijk paleis. We dalen vanaf de Sé af door de Ribeiro. De Ribeiro is de oude volkswijk van Porto, met vele nauwe straatjes en steegjes vol met wasgoed en oude vrouwtjes die uit het raam hangen. De afdaling brengt ons aan de kade langs de Douro. Hier speelt zich een groot deel van het uitgaansleven af. Veel restaurants, terasjes en bars. Na een lichte lunch op een terras maken we een boottochtje over de Douro en passeren we vijf bruggen. De beroemdste is de Ponte Luis I, eind vorige eeuw ontworpen door Gustave Eiffel, dezelfde als van de toren van die naam in Parijs. Na de boottocht bezoeken we de koopmansbeurs. Een interessant gebouw, waaraan kosten nog moeite zijn bespaard om de rijkdom en macht van de kooplieden van Porto in de 18e en 19e eeuw, te onderstrepen.

We gaan terug naar het hotel voor een rustpauze en om met TAP te bellen over de koffers, maar het nummer is steeds bezet. Dan om half zes wordt er gebeld de koffers zijn er!! We zijn maar wat blij. In de vooravond drinken we een aperetief op een "homovriendelijk" terras (Café na Praça), alvorens we weer naar de Cais de Ribeiro afdalen om te gaan eten bij "Chez Lapin". Druk en populair restaurant met uitstekend eten en een vlotte bediening. Een poging om de gay scene te verkennen strandt op een gesloten deur. 10 uur 's avonds is blijkbaar nog wat vroeg voor Porto-begrippen.

Maandag 21 mei 2001

We nemen de tram naar het trammuseum. Lange tijd had Porto wel een trammuseum, maar geen tramlijnen meer. Sinds kort is de lijn naar het museum weer geopend met museum rijtuigen en wordt er elders in de stad (m.n. voor de deur van ons hotel) druk gewerkt aan nieuwe tram en metrolijnen, die in 2003 klaar moeten zijn. Het trammuseum is helaas gesloten op maandag, dus gaan we met dezelfde tram weer terug de stad in. Een tentoonstelling over architectuur in Rotterdam en Porto (beide steden zijn culturele hoofdstad van Europa dit jaar) is ook leuk, maar eveneens gesloten. 's middags steken we de Ponte Luis I over naar Vila Nova da Gaia aan de overkant van de Douro. Aan de kade liggen een groot aantal Port huizen met hun kelders waar de port ligt te rijpen. We brengen een bezoek aan twee huizen. We beginnen bij Calém, een van een vijftal huizen van Portugese origine (de meeste huizen hebben Engelse wortels). We krijgen er een rondleiding met uitgebreide uitleg over het bereidingsproces, de verschillende varianten en smaken. De rondleiding wordt afgesloten met een proeverij van een rode en een witte port. Uiteraard belanden we in de shop, waar we een fles kopen. We gaan daarna een 50 meter verderop bij Sandeman op bezoek. Sandeman is een veel groter merk en dat merk je ook aan de manier waarop het bezoek is geregeld. De groepen zijn groter, de presentatie gladder en de opzet commerciëler. Je betaalt entree, die je terugkrijgt als je wat koopt in de winkel. De gids is gekleed in de karakteristieke Sandeman cape en hoed. Na weer een proeverij nemen we de bus terug de stad in.

's avonds eten we weer aan de Cais de Ribeiro (een beschermd stadsgezicht van UNESCO,  overigens), ditmaal in Canastra. Weer goed eten, maar wat minder sfeer. We maken hier ook kennis met de Portguse gewoonte om meteen allerlei hapjes op tafel te zetten voordat je wat besteld hebt. De hapjes (ham, olijven, paté, meloen) zijn echter niet gratis, je kunt ze wel weigeren. Na het eten wandelen we terug naar het hotel en drinken we nog een biertje in het grand café Majestic, dat een prachtig Art Nouveau interieur heeft.

Dinsdag 22 mei 2001

We beginnen met koffie waar we gister eindigden: in Majestic. Dan pakken we onze spullen en gaan op weg naar Mesão Frio, een dorpje gelegen in de Douro vallei ten oosten van Porto. Het dorp ligt midden in de streek waar de druiven worden verbouwd voor de productie van Portwijn. In Mesão Frio zullen we overnachten in een Pousada. Pousada's zijn luxe hotels die voor een groot deel zijn gevestigd in kastelen, voormalige kloosters en paleizen en andere monumentale panden. Twee jaar geleden hadden we al kennis gemaakt met de Paradores in Spanje - een soortgelijk fenomeen. De Pousada in Mesão Frio (Solar da Rede) is gevestigd in een groot landhuis dat hoorde bij een wijngaard. De wijngaard bestaat nog steeds voor een deel en de Pousada laat haar eigen Portwijn produceren van de druiven die er omheen worden verbouwd. Vanuit onze kamer hebben we adembenemend uitzicht op de Douro en de vallei. Na een korte rustpauze en een eenvoudige lunch  in het dorp zelf, rijden we in de richting van Pinhão, het centrum van het Portwijngebied. We bezichtigen de Quinta de Panascal (wijngaard) waar de druiven worden verbouwd voor het porthuis Fonseca Guimarens. Vanaf de hoofdweg geeft het grote reclamebord aan dat het 1500m rijden is, maar naar ruim twee kilometer hobbelige zandweg zijn we er nog niet. Dan, net voordat we de moed willen opgeven, komt de Quinta in zicht. We kunnen onzelf rondleiden met behulp van een audio-tour. Het landgoed is prachtig gelegen aan een zijarm van de Douro. Na afloop van ons bezoek is er uiteraard een proeverij van een witte en een rode port. Voldaan rijden we weer terug naar de Pousada, waar we afkoelen in het zwembad. 's avonds volgt een heerlijk diner in het restaurant van de Pousada.