Zaterdag 29 augustus 2009

Rotterdam - Brussel - Catania - Taormina: 8,5 uur onderweg, 2,5 uur vliegen

We vertrekken om half negen van huis en rijden met de taxi naar het Centraal Station van Rotterdam. Onze trein naar Brussel komt op tijd binnen en vertrekt stipt om 8.55 uur. In Brussel Noord stappen we over op de Airport Express, die ons in 15 minuten naar de Nationale Luchthaven van België brengt. We geven onze bagage af en gaan naar terminal A. Dat is nog een eind ondergronds met een rollend tapijt. We gaan vervolgens door de veiligheidscheck. Alles verloopt heel vlot. We hadden dus makkelijk een uur later van huis kunnen gaan en de waarschuwing op de website van Brussels Airlines over lange wachttijden kunnen negeren. In terminal  A eten we wat warms. We doen nog wat inkopen en gaan om 13.05 aan boord van de Boeing 737-400 van Brussels Airlines. Na 2,5 uur komen we aan in Catania. Het is er 31 graden en licht bewolkt. Vanuit de lucht zagen we al de enorme vulkaan Etna liggen. Bedekt met een beetje sneeuw aan de top en een kleine rookpluim die opstijgt uit de krater. De  bagage laat even op zich wachten. Ik ga alvast de auto ophalen, terwijl Erik op de koffers wacht. We krijgen bij Hertz een Ford Focus Station. We rijden met hulp van Tomtom richting Messina en gaan na ruim 40 minuten de snelweg af naar Taormina. In Taormina stoppen we bij de stadspoort Porta Catania en ik loop naar het pension. Ik inspecteer de kamer en ga terug naar de auto. We rijden toch de stad in  naar het pension. Eigenlijk is dat alleen toegestaan voor bewoners. Maar het lukt prima. We laden de koffers uit, maar dan weer terugrijden naar de Porta Catania parkeergarage is geen sinecure. We vinden het uiteindelijk wel. We parkeren in de enorm hoge garage, die onder aan de berg begint en ophoudt bij de ingang van het stadje. We drinken een drankje op een plein bij de domkerk. Nadat we ons hebben opgefrist nemen we een drankje op het terras van bar Shaluppe (trendy bar, gelegen aan een leuk pleintje). Intussen is de passegiata, de dagelijkse pantoffelparade opgang gekomen en iedereen - bewoners en toeristen - flaneert massaal op en neer over de Corso Vittorio Emmanuele. We kopen in een tassenwinkel een weekendtas voor onze uitstap naar het eiland Ustica van overmorgen. Op de boot mag je maar 10 kg bagage meenemen en we zijn onze weekendtas vergeten mee te nemen. Daarna eten bij Osteria Siciliana. Mijn eten is prima, maar Erik is minder te spreken over het lamsvlees, omdat het meer botten dan vlees bevat.

Na het eten richting hotel.

Weer: licht bewolkt, 31 graden

Zondag 30 augustus 2009

 

In ons pension is geen ontbijt, dus proberen we ons geluk op het pleintje bij de Porta Catania. Het wordt een tosti met ham en kaas en verse jus. We lopen door de grote winkelstraat, Corso Vittorio Emmanuele naar het Teatro Greco, dat helemaal aan het einde van die straat  ligt. Het theater is van oorsprong Grieks en uit de 3^e eeuw voor Christus, maar wat we hedentendage kunnen zien is Romeins en uit de 1^e eeuw na Christus. Het is een mooi gelegen theater op een verhoging op de rotsen. Achter het toneel zie je Taormina liggen met de Etna in de verte op de achtergrond. Werklui zijn juist bezig met het afbreken van een toneelinstallatie van een optreden dat pas achter de rug is. Er worden hier regelmatig muziekuitvoeringen gehouden, zoals opera's en concerten. Het is nog rustig, we zijn de menigte nog net voor. Het is al wel warm, zeker 30 graden. We nemen het theater in ons op en genieten van het uitzicht over de zee en de stad. We lopen over de Corso weer terug en kijken even bij het museum naar binnen en in de Santa Catarina kerk, die op een oud Romeins theater is gebouwd. Enige opgravingen zijn in de kerk zichtbaar. We lopen verder en slaan de Corso af naar beneden om even in de Giardini Pubblici, een stadspark, te kijken. Ook hier weer een mooi uitzicht. Vlakbij ons pension is de domkerk. Een van oorsprong Romaans gebouw uit de 11^e eeuw, maar daarna rijkelijk versierd in latere tijden. 

We pakken de auto en rijden richting de noordflank van de Etna. Onderweg eten we een pizzapunt en rijden tot Piano Provenzana. Hier beginnen tussen de lavabrokken, de excursies per 4WD bus naar de Etna. Echter, we hebben pech. Het onweert boven de Etna en de excursies zijn opgeschort tot 15 uur. Het is boven bijna 10 graden koeler dan beneden in Taormina. Om 15 uur is het echter nog steeds niet opgeklaard en men geeft ons te verstaan dat het vandaag niets meer zal worden. Dan rijden we enigszins teleurgesteld weer terug. Erik had wandelschoenen gehuurd bij de souvenirstal, maar dat is vergeefse moeite geweest. Hij mag ze morgen weer lenen. Maar ja, dan zijn we allang weer verder gereisd. We maken nog wel foto’s van de immense vulkaan, die zich zo nu en dan laat zien als de wolken optrekken. Onderweg eten we nog een pasta en we rijden weer naar Taormina. Daar aangekomen slaat de hitte ons weer tegemoet. We gaan even naar de kamer om bij te komen onder het geruis van de airco.

’s Avonds drinken we een cocktail bij bar Casanova, waarna we naar restaurant A’Zammara lopen om in een binnentuin te dineren. Het eten is voortreffelijk en de bediening evenzeer. We maken kennis met het typisch Siciliaanse bijgerecht Caponata. Dat is een mix van koud geserveerde gekookte aubergines, olijven en tomaten. Daarna drinken we nog een drankje bij Shatulle, eventjes afgelegen van de drukke Corso Vittorio Emmanuele.

Weer: warm en zonnig. 32 graden. Op de flanken van de Etna 22 graden, op de Etna onweert het.

Maandag 31 augustus 2009

  Taormina - Palermo - Ustica: 277km rijden, 1:15 varen

We rijden de snelweg op en via Catania nemen we de A19 naar Palermo. Bij Enna gaan we de weg af om even koffie te drinken en het kasteel te zien. Echter, in Enna is een belangrijke weg afgesloten en in de binnenstad is het verkeer nogal chaotisch. De koffie lukt wel, maar het kasteel laten we voor wat het is. We kunnen er op afstand wel een mooie foto van maken. Enna ligt boven op een berg en het kasteel ligt heel strategisch. Ruim een uur later zitten we weer op de snelweg naar Palermo. Rond 13 uur komen we in Palermo aan. Het verkeer is er nog chaotischer dan in Enna en het is ook veel drukker. Onze Tomtom loodst ons door de wirwar van eenrichtingsstraten. In het verkeer moet je hier niet twijfelen. Hier heerst duidelijk het recht van de brutaalste. We bereiken vlot het hotel waar we over twee dagen zullen overnachten: Hotel Centrale Palace. We geven hier onze koffers af om op te slaan en ook laten we onze auto in de parkeergarage zetten. We lunchen in een restaurantje in de buurt.

Na de lunch nemen we een taxi naar het Stazione Marítima van Palermo. We hebben wel gereserveerd voor de Hydrofoil of Aliscalfa naar het eilandje Ustica, maar de tickets hebben we nog niet betaald en ontvangen. Daarom moeten we eerst naar het kantoor van de rederij Siremar. Die is echter gesloten tot 14.45 uur en onze boot gaat al om 15.30. We worden een beetje ongerust, maar er is niets aan te doen. We vatten post voor het kantoor, dat een 600 meter van de haven is gelegen. Om half drie gaat de deur open en op vertoon van mijn reserveringsnummer krijg ik mijn tickets en kan ik de 93 euro betalen voor twee retourtjes.

We lopen naar de haven en wachten op de boot, die even voor half vier binnen loopt. Precies op tijd vertrekken we voor de 60km lange tocht naar het eilandje Ustica in de Tyrreense zee. De tocht duurt 1:15 uur. Op Ustica worden we opgewacht door het busje van Hotel Clelia. Bij aankomst in de haven van onze boot spelen zich chaotische taferelen af op de kade met afhalers en brengers, hotelkoeriers en andere belangstellenden. We rijden door de chaos heen naar boven naar het dorpje. Het hotel ligt centraal en  is in orde. Na een korte pauze ga ik op zoek naar de duikschool, waarmee ik morgen ga duiken. Mr Jump zit een paar straten verderop. Ik word ontvangen door Simone, die me helpt m’n duikset samen te stellen. We spreken af morgen aan de haven om 9 uur. Mijn set zal daar ook staan. Dat scheelt weer een hoop gesjouw. Erik gaat ook mee en zal gaan snorkelen. Voor hem is er een snorkelsetje.

’s Avonds drinken we een drankje op het lawaaiige terras van Carpe Diem met prachtig uitzicht op de haven, de zee en de zonsondergang. Later gaan we eten bij Ristorante Mario Giapé. Die hebben alleen maar vis op het menu staan. Het smaakt in ieder geval prima. Ik neem inktvis vooraf en daarna zwaardvisfilé.

We gaan bijtijds naar bed.

Weer: 31 graden en zonnig

 

Dinsdag 1 september 2009

We staan bijtijds op en zitten om 8 uur aan het ontbijt. De ontbijt zaal is op de daketage van het hotel. Leuk uitzicht. Het ontbijt is relatief eenvoudig: croisants met chocolade, jam, honing, koffie en thee. Na het ontbijt lopen we naar de haven, waar Simone, Giuseppe en Roberto van Mr Jump druk doende zijn met het voorbereiden van de boot. Het is een aanzienlijke groep die meegaat op de rubberboot. Zo’n 19 man. Vanwege de drukte moet ik het wetsuit al op de kade aantrekken.  We gaan rond half tien aan boord en varen uit. Het is ruim een kwartier varen rond het eiland naar de duikstek bij de “rots van de medicus” ofwel il scoglio del medico . We zijn de enige buitenlanders op deze trip, maar Simone verzorgt voor ons de briefing in het Engels. Ik ga met Roberto, en een vader met twee jonge zoons in de derde groep het water in. Volgens Simone is dit één van de mooiste duiken in de Middellandse Zee. Het is inderdaad heel mooi en we zien prachtige rotsen, dalen en behoorlijk veel vissen in diverse soorten en maten. Ook een aantal grote. We gaan zelfs door een paar tunnels – voor mij een primeur. Na ruim drie kwartier komen we weer boven water. Een geweldige ervaring. Het water is kraakhelder, zelfs op grotere diepte (tot 23 meter) en het zicht is geweldig. Ook de kleuren zijn mooi. Erik heeft tijdens de duik gesnorkeld. Hij zag ook wel vissen, maar wel minder dan ik.

Weer aan boord varen we weer terug naar de haven. Hier worden de flessen weer bijgevuld en met een iets kleiner clubje gaan we er weer op uit voor de tweede duik. Die is vlak bij de haven, net om de hoek van de rotsen. De duikstek heet Punta Falconera. Dit keer is Simone onze gids. We bestuderen eerst een rotswand met mooie kleuren begroeiing, zeesterren en vissen die zich verschuilen in spleten. Daarna gaan we naar een grot. We gaan er niet helemaal in, maar wel een stuk. Het is weer een bijzondere ervaring. Omdat de duiken kort op elkaar zitten en we weer naar 20 meter diepte gaan zit ik wel snel aan mijn nultijd. Mijn computer geeft alarm, maar dan gaan we al snel naar geringere diepte en zit ik weer veilig. We nemen de tijd voor de veiligheidsstop en komen dan weer boven water. Toch weer 47 minuten  onder water geweest. We klauteren weer aan boord en we zijn in no time weer in de haven. De spullen worden door de bemanning aan land gehesen, we hoeven alleen onze eigen uitrusting in de duiktas aan land te brengen. We nemen afscheid en lopen de trap op naar het hotel, waar we douchen . Dan gaan we weer naar buiten om te lunchen. Dat doen we bij Umberto bij Hotel Ariston. Vervolgens gaan we naar bed om even uit te rusten en te slapen.

Na de slaap van de onschuldigen ga ik nog naar Mr Jump voor de debriefing, betaling en het invullen van het logboek. We gaan we weer wat drinken bij Carpe Diem en later op de avond eten we tegenover  Mr Jump met uitzicht op zee. Ze hebben geen menukaart, maar de eigenaresse noemt de opties op en is niet te beroerd om het tig keer te herhalen en toe te lichten. We eten heerlijke pasta en ook weer Caponata, een lekkere zoete groente mix, koud en te eten als bijgerecht of als voorgerecht. Typisch Siciliaans. Als afsluiting drinken we nog wat op het Piazza Umberto I.

 

	Andere reisverhalen
terug		verder