 |
VENETIË & VERONA |
deel 1 |
Donderdag 31 augustus 2006
We nemen de internationale
trein We worden verwelkomd met
Prosecco en krijgen de Valmont kamer: een klassiek ingerichte kamer met
hemelbed. We zijn moe en gaan snel naar bed. Vrijdag 1 september 2006Na een diepe slaap worden we
wakker in onze mooie kamer. We krijgen een simpel, maar verzorgd ontbijt dat we
met onze medegasten en Na het bezoek aan de San Marco
basiliek gaan we verder naar het ernaast gelegen Dogenpaleis (Venice
Card geldig!). Ook hier moet de
We varen terug met de vaporetto
(#82) naar de Riva degli Schiavoni, de kade ten oosten van het Dogenpaleis.
Vanaf hier beginnen we een wandeling door de wijk Castello in de richting
van de Rialto brug. We geraken hier -voor zover mogelijk in Venetië - een
beetje buiten de gebaande paden. Het is hier relatief rustig met weinig
toeristen. We beginnen bij de San Zaccaria kerk, die helaas in de steigers
staat. Hier is een schrijn v 's avonds eten we bij da
Rafaele, niet ver van ons B&B. Het ligt romantisch direct aan een smal
kanaal, waar de regelmatig gondels passeren. Veel Venetiaanser kan het niet
worden. Het eten is redelijk, maar wel Venetiaans duur. €170 . Later op de
avond drinken we nog een cocktail in een pianobar in de buurt van de b&b. Weer: zon, 25 graden.
|
||
van
17.42 uit Rotterdam naar Schiphol. We hebben al via internet ingecheckt, dus we
hoeven alleen de bagage af te geven. Dat gaat allemaal heel snel. Op Schiphol
eten we op de food court. Vis in groene curry. We wachten op de vlucht van KLM
die om 20.40 uur vertrekt. De vlucht verloopt soepel en duurt ruim een uur en
twintig minuten. Om 22.20 zijn staan we al weer in de aankomsthal van Marco Polo
Airport bij Venetie. De koffer laat even op zich wachten, maar komt wel. We
nemen de bus van 
gastheren
gebruiken. Dan gaan we op pad. Naar de Piazza S. Marco, het toeristisch
epicentrum van de stad. Vaak ook kortweg Piazza genoemd. De Venetianen zijn zo
tevreden over dit plein, dat dit het enige plein in de stad is dat Piazza
(plein) heet. De andere pleinen heten Campo, Piazzetta of Piazzale. Het is er om
half negen nog rustig, maar dat komt ook omdat de bezienswaardigheden nog deels
dicht zijn. De San Marco basiliek gaat pas om 9.45 open. We gaan daarom eerst de
Campanile op, de klokkentoren op het San Marcoplein. Het uitzicht is prachtig
over de stad. Het gekke is dat je geen enkel kanaal ziet. Zo dicht is de stad
bebouwd. We drinken een cappuccino op een terras aan de Molo, de kade bij het
San Marcoplein waar de gondels liggen en het uitzicht over het Canal Grande en
de Lagune schitterend is. Niet goedkoop: €7,20 per persoon, maar het uitzicht
vergoed heel erg veel. Na de koffie gaan we een 
euro,
dus met 4 ritjes per dag heb je de kosten er uit. We kopen de kaart bij de
Tourist Information aan de Zecca aan het water in de buurt van de Piazza. Dan
gaan we naar de San Marco basiliek. De drukte valt nog mee om half elf.
Rugzakken moeten (gratis) in bewaring worden gegeven in de buurt bij een
magazijn in de Calle San Basso. Het interieur van de kerk is indrukwekkend.
Entree voor de kerk is gratis, maar de interessante delen als de schatkamer en
het altaarscherm kosten bij elkaar zo'n 5 euro. De Venice card geldt niet. Bijna
overal in de stad zie je afbeeldingen van een gevleugelde leeuw met een boek
waarop staat: "Pax tibi, Marce evangelista meus. Hic requescet corpus tuum"
(Vrede zij met u Marcus, mijn evangelist. HIer zal uw lichaam rusten). Het
verwijst naar de legende die wil dat een engel dit de evenagelist aanzegde toen
hij, op de weg terug naar Rome, beschutting zocht bij de lagune. Dit verhaal
moest de eerste Venetianen het gevoel geven dat ze aan de basis stonden van het
Christendom. In 828 gingen de Venetianen naar Alexandrië en stalen daar het
lichaam van Sint Markus uit zijn graf en brachten hem over naar Venetië. De
basiliek is daarna gebouwd als schrijn voor dit bijzonder relikwie. Inmiddels is
de huidige basiliek de derde kerk op deze plaats. De bouw begon in 1063. De
byzantijnse invloeden zijn goed zichtbaar in de koepels. De gevels zijn prachtig
versierd. Binnen zijn veel mozaïeken te zien. In de Tresoro of Schatkamer zijn
iconen, schalen, relikwieën en nog veel meer kostbaarheden te bewonderen. De
grootste schat van de basiliek staat echter achter het altaar. Het is de Pala
d'Oro, het gouden altaarscherm. Om die te zien moet je weer 2 euro betalen. Het
stamt uit 976 en komt uit Constantinopel en is later vergroot en verrijkt. Er
zitten talloze details van goud, emaille, saffier, robijnen en nog veel meer.
Het detail van de voorstellingen is zo klein en fijn dat je arendsogen moet
hebben om alles goed te kunnen zien. Bovendien vergt het veel kennis van de
middeleeuwse iconen. 
rugzak worden afgegeven. Foto's maken is niet toegestaan. We komen binnen op een
binnenplaats met de Scala dei Giganti (reuzentrap). Op die trap werd de nieuwe
Doge ingehuldigd. Via de Scala d'Oro (Gouden trap) komen we op de eerste etage.
De bezichtiging voert door talloze vertrekken en zalen, de een nog
indrukwekkender dan de andere. Veel van de vertrekken waren gericht op het
indruk maken op de bezoekers. In het dogenpaleis zetelde de regering van de
republiek Venetië vanaf de vroege middeleeuwen tot 1792 toen Venetië door
Napoleon werd veroverd. De doge stond aan het het hoofd van de republiek en werd
via een ingewikkeld systeem gekozen. De vele zalen deden dienst als
vergaderzalen voor het bestuur, de raden en rechtbanken. Verder waren hier ook
de verblijven van de Dogen. Achter het paleis staan de nieuwe gevangenissen. Ze
zijn met het paleis verbonden via de Brug der Zuchten uit 1600. De naam
herinnert aan de zuchten, geslaakt door de veroordeelden. Maar deze gevangenen
waren er genadig vanaf gekomen. Velen werden ter dood veroordeeld en eindigden
op de Piazza. 
We
lunchen bij Osteria da Carla in de buurt van de San Marco. Voor Venetiaanse
begrippen niet al te duur. 's middags varen we met de busboot naar San
Giorgio Maggiore. Dit is een eilandje dat tegenover het Dogenpaleis ligt in
de lagune. Op het eiland staan een klooster en een kerk met dezelfde naam. Er is
ook een Campanile met prachtig uitzicht op de lagune, de stad en het San
Marcoplein
oor het lichaam van Zacharias, de vader van Johannes
de Doper. Via de Ruga Giuffa komen we bij de Santa Maria Formosa kerk (Venice
Card!). Die ligt aan een plein waar we even neerstrijken op een terras. Het
plein ligt op het kruispunt van een aantal routes aan de oostzijde van de stad.
Er is ook een kleine groente- en fruitmarkt. We vervolgen onze weg naar de Santi
Giovanni e Paolo kerk aan het gelijknamige plein. Een indrukwekkend plein met de
grote bakstenen kerk, een ruiterstandbeeld en de Scuola Grande de San
Marco. De
laatste is een congregatie, maar naar de opheffing ervan doet het dienst als
ingang voor een ziekenhuis. De Giovanni en Paolo kerk wordt door de Venetianen
in dialect Zanipolo genoemd en is een groot gebouw voor de Dominicaner orde. We
hebben even geen energie om de kerk van binnen te bekijken en lopen door naar de
kleine Santa Maria dei Miracoli kerk (Venice Card!). De laat 15e eeuwse kerk is
gebouwd om een Madonna-afbeelding uit 1409 te herbergen, die rond 1480
wonderen ging verrichten. Er is veel marmer verwerkt in de kerk en er is veel
aan gedaan om indruk te maken op de bezoeker, hoewel het een klein gebouw is. Er
zijn veel beeldhouwwerken met ongelooflijk veel detail. Niet veel later
komen we in de buurt van het postkantoor en de Rialtobrug. In een klein steegje
bij de Campo San Bartolomeo, de Calle della Bissa vinden we de kleine bar 
