 |
 |
deel 1 |
|
WENEN |
||
Dinsdag 27 november 2007 We nemen de trein van 17.29
vanaf Rotterdam Centraal naar Schiphol waar we drie kwartier later aankomen. We
hebben al via internet ingecheckt voor onze vlucht met Austrian,
de Oostenrijkse luchtvaartmaatschappij, en hoeven alleen de bagage in te
leveren en de instapkaart Woensdag 28 november 2007 Onze kamer is aan de kleine
kant, maar wel mooi en individueel ingericht (modern hemelbed). Het ontbijt en
met name de presentatie ervan stelt niet zo We lopen naar het metrostation
Landstraße (bij treinstation Mitte), waar we een Wien
Card kopen. Dit is een kaart die recht geeft op onbeperkt reizen met het
openbaar vervoer in groot-Wenen gedurende 72 uur en bovendien korting geeft op
tal van musea en attracties. De kaart kost €18,50 en is geldig vanaf de eerste
OV-rit. We nemen de metro naar Karlsplatz om in de Operngasse bij het
kaartkantoor van de Bundestheatern, de kaartjes op te halen voor de
operavoorstelling in de Wiener Staatsoper van morgen. De kaartjes hebben
we al ver van te voren in juni besteld via de website van de Staatsoper
en zelfs toen kwamen we al op een wachtlijst. Het is overigens ook
mogelijk om op de dag van de voorstelling voor negen euro kaartjes voor
staanplaatsen (!) te kopen. Na het afhalen van de kaartjes gaan we koffiedrinken bij café Sacher , achter het operagebouw. Sacher is een instituut in Wenen, waar al 175 jaar volgens hetzelfde recept de originele, maar inmiddels wereldwijd geïmiteerde, Sachertorte wordt geserveerd. Het decor van dit chique hotel en café is geweldig en de bediening zeer voorkomend. Uit het uitgebreide Weense koffiemenu kiezen we een Wiener Melange (hier kortweg een melange genoemd), een soort Weense cappuccino. Na de taart, die nogal machtig
is (valt als een baksteen in je maag), lopen we via de Ringstraße richting de Hofburg
, het grote paleis van de Als we de Hofburg verlaten komen we op de Michaelerplatz en kijken recht tegen het Loos Haus aan. Een groter kontrast is moeilijk denkbaar. Tegenover de (neo)barokke praal van het paleis, creëerde de architect Adolf Loos in 1909-11 een strak modern pand, zonder ornamentering rond de ramen. Een storm van protest brak uit en de keizer betreurde het uitzicht op het huis zonder wenkbrauwen. Als compomis bracht Loos bloembakken aan onder de vensters. Op de begane grond zijn wel klassieke elementen als kolommen aanwezig. We lopen de Herrengasse in tot
de Freyungspassage, die de Herrengasse met de Freyung verbindt. Het is een elegante
winkelpassage uit We lopen de Kohlmarkt op, een
van de chiqueste winkelstraten van de stad, met prachtige winkels, vooral op
modegebied. Een flink aantal voert nog immer het predikaat K&K (Königlich
und Kaiserlich) als ware de republiek nooit uitgeroepen. Vanuit de Kohlmarkt
heb je een prachtig doorkijkje op de Michaelertor van de Hofburg. De Kohlmarkt
komt uit op de Via de Graben lopen we langs de
Pestsäule uit 1679. De zuil werd opgericht om de overwinning op de pestepidemie
uit dat jaar luister bij te zetten. We zien ook de Peterskirche uit 1708 van de
architect Hildebrandt, een van de mooiste barokkerken van de binnnenstad. We
komen nu op de Stock-im-Eisenplatz. Op de hoek van het Palais Equitable staat
een stuk van een lariksboom waarin volgens traditie alle smidsleerlingen van
Wenen een spijker in moeten slaan, vandaar de naam van het pleintje. We zijn nu
meteen op de Stephansplatz, onmiskenbaar het centrum van de stad. De grote Stephansdom
beheerst hier de omgeving. We gaan naar binnen, maar kunnen niet verder
dan het voorportaal, omdat er een mis gaande is. We lopen een rondje langs het Figarohuis,
waar Mozart een paar jaar heeft gewoond en La Nozze di Figaro
componeerde. We eten in Bizi een soort zelfbedieningsitaliaan, die zeer populair
is. Na de lunch keren we terug naar de domkerk. We bezichtigen de kerk,
met de prachtige preekstoel en nemen de lift naar de top van de Pumerin, de
noordelijke beltoren. De zuidelijke toren is ook te beklimmen, maar dan via een
trap. Het uitzicht is mooi, vooral het kleurrijk bedekte dak van de kerk is
bijzonder. In het dak zijn o.a. het stadswapen in tegels uitgelegd met het
jaartal van de wederopbouw van de kerk na de verwoesting in de 2e wereldoorlog. Terug beneden nemen we de metro
naar Schönbrunn, het zomerpaleis
van keizering Maria Theresia
(1740-80). Dit paleis is Oostenrijks We nemen de metro en tram terug
naar het hotel voor een korte pauze. Daarna weer op pad naar de Sezession bij de
Karlsplatz. Hier ontmoeten we Wolfgang, een Weense vriend van een vriend uit
Düsseldorf.
Hij neemt ons mee naar de Naschmarkt, de delicatessenmarkt van Wenen.
Behalve marktkramen zijn er vooral veel kleine restaurantjes van allerlei aard.
We drinken een glas in een Vinotek en eten daarna Aziatisch in Li’s Kitchen.
Goed eten en snel geserveerd. Wolfgang neemt ons dan mee naar de Karlsplatz voor
een Punch (warm Weens kerstdrankje) op de kerstmarkt. Het is ontzettend druk op
de kerstmarkt, waar mensen zich te goed doen aan de kerstdrank. Wolfgang neemt
afscheid en wij gaan naar Café Savoy (traditioneel) en Felixx bar (trendy),
twee gay bars in de omgeving. Weer: 4 graden en zonnig Donderdag 29 november Na het ontbijt gaan we op zoek
naar een café in de buurt voor een Weense koffie. We nemen de tram N
naar café Zartl. We bestellen allebei In het Obere Belvedere
hangt een grote collectie van Oostenrijkse moderne schilders. Met name Klimt en
zijn leerling Schiele zijn goed vertegenwoordigd. Klimt lijkt wel de
lievelingsschilder van Wenen in die tijd. Er hangen reeksen portretten die hij
maakte van society vrouwen uit Wenen. Bekendst zijn “Judith I” en “De
Kus”, waarop Klimt zelf staat in omhelzing met zijn muze. Beide schilderijen
stammen uit zijn gouden periode. Ook in dit paleis is een Marmorsaal. Deze is
wat lichter van aard en er is rood marmer gebruikt. In deze zaal werd in 1955
het Staatsverdrag getekend, dat een einde maakte aan de geallieerde bezetting en
Oostenrijk zijn autonomie teruggaf onder voorwaarde van neutraliteit. In het
westelijk deel is veel traditioneler werk tentoongesteld, waaronder veel
historische en realistisch werk uit de 19e eeuw. Beroemd is het doek
met Napoleon in de St Bernhard pas van Jacques-Louis David, dat eigenlijk in het
Untere Belvedere thuishoort. Na het Belvedere lopen we via
het Russische oorlogsmonument naar de Karlsplatz om de Karlskirche
te bekijken. Het is een barokke We kleden ons om voor een
bezoek aan de opera. Eerst gaan we nog eten in het Italiaanse restaurant Iragazzi
aan de Burggasse in de wijk Josefstadt. Daarna wandelen we naar de opera.
We gaan l’Elisir d’Amore van Donizetti zien en horen in de Wiener Staatsoper
. Het operagebouw is schitterend. De foyer met zijn trappen, beelden en frescoes
is heel stijlvol. De opera was het eerste openbare gebouw dat aan de Ringstraße
werd voltooid en ging open in 1869. Het ontwerp is van het architectenpaar
Eduard van der Null en August Sicard von Sicardsburg. Er kwam kritiek op het
gebouw, omdat men geen rekening had gehouden met het verhoogde straatniveau van
de Ringstrasse. Daarom ligt de opera een meter te diep. Van der Null trok de
kritiek zo aan dat hij nog voor de opening in 1868 zelfmoord pleegde. Zijn
partner volgde hem binnen 10 weken door een "gebroken hart" in het
graf. In de zaal zitten wij in het parkett op rij 11. De wanden van het hoge
gebouw worden ingenomen door talloze loges. Er zijn ook staanplaatsen
beschikbaar, achter in de zaal en helemaal bovenin, boven de loges. De productie
is zeer traditioneel, maar wel van hoge kwaliteit. Er is een klein schermpje
voor iedere toeschouwer, waarop de vertaling verschijnt in Duits of Engels.
Na de prachtige opvoering drinken we nog wat
Prosecco en eten een "Gran Piatto" met lekkernijen in Wein+Co
, een populaire wijnbar aan de Getreidemarkt, naast het Sezessionsgebouw. Weer: 2°C en zonnig
|
||
in ontvangst te nemen. We eten wat in één van de
restaurants voor we rond half acht aan boord gaan. De vlucht verloopt
probleemloos en we komen rond half tien in Wenen aan. Het wachten op de koffers
duur wel even. Daarna nemen we de 
heel veel voor, maar het vult wel.
De eigenaar en personeel zijn wel een beetje eigenaardig, maar verder is het
hotel wel in orde.
Habsburgse keizerlijke familie in het centrum van
Wenen. De eerste burcht op deze plek dateert uit 1275 toen de Boheemse koning
Otakar hier een vesting bouwde. Hij werd verslagen door de eerste Habsburg
Rudolf I. Pas in de 16e eeuw onder Ferdinand I, werd Wenen de basis
voor de Habsburgs en ontstond de Hofburg. De Hofburg is een complex van
vleugels, hoven en poorten, zonder duidelijk centrum of hoofdingang. Een klein
deel van de burcht is nog in gebruik door de Oostenrijkse president. Verder
huisvest het complex nu diverse musea en instellingen. De bekendste is de Schatzkammer
met de kroonjuwelen van de Habsburgers. De 
1866, die mooi is gerestaureerd. De Freyung is een
groot plein rond de Austria-fontein. De vier nymfen stellen de vier belangrijke
rivieren van het rijk voor in die tijd: Donau, Po, Elbe en Vistula (Weichsel).
Aan het plein is ook de Schottenkirche, die deel uitmaakte van het
voormalige Schottenstift. Het klooster werd in de 11e eeuw gesticht
en bewoond door Ierse (en niet Schotse) monniken. Het klooster is niet meer,
maar de gymnasiumschool voor jongens (Schottengymnasium) is nog steeds een
prestigieuze middelbare school. Op het plein vind nu één van de talrijke
jaarlijkse kerstmarkten (Christkindlmarkt) plaats. Via de Minoritenplatz en de
Schauflergasse komen we weer op de Michaelerplatz. We nemen een kijkje in de 
Graben. Dit is een veel bredere winkelstraat, maar niet
veel minder chique. Wij slaan op de Graben rechtsaf de Dorotheergasse in om
binnen te stappen bij weer een Weens instituut, Tresniewski. In deze
lunch zaak worden kleine sneetjes brood verkocht bemeerd met ei, vlees of vis
spreads, die door de lokale klanten worden weggespoeld met een Pfiff, een
minuscuul glaasje bier. Van buiten valt de zaak nauwelijks op. Je zou er zo
voorbij lopen. 
antwoord op Versailles. We kiezen in het
paleis Imperial Tour. Dit is een doe-het-zelf rondleiding met audioguide
door de belangrijkste kamers van het paleis. De zalen zijn schitterend. Er wordt
met name stil gestaan bij de ruimten die door Franz Josef I en Elizabeth (SiSi)
werden gebruikt, maar ook Maria Theresia komt uitgebreid aan bod. In de grote Galerij
ontmoetten Kennedy en Chroestjov elkaar in 1962. De tour duurt ongeveer 35
minuten en voert langs 22 kamers in de westvleugel en het middendeel. De Grand
Tour duurt 50 minuten en laat alle 40 kamers zien, dus ook die in de oostvleugel.
Na het paleis bekijken we ook de formele tuinen. Een flinke klim naar de
Glorietta, een pronkpaviljoen op een heuvel, wordt beloond met een prachtig
uitzicht over de tuinen, het paleis en een deel van de stad. Het weer werkt ook
mee. Het is zonnig en helder en winters koud
een
Einspänner. Weense koffie in een
glas met een flinke dosis Schlagobers (slagroom; zeg geen Schlagsahne, we zijn
niet in Duitsland!) erop. Zomaar koffie bestellen stuit in Wenen op opgetrokken
wenkbrauwen. Weense, zichzelf respecterende café's, hebben een uitgebreid menu
met diverse koffievarianten (groot, klein, sterk, slap met melk of slagroom, met
of zonder likeur en combinaties van voorgaande). Koffie deed in Wenen zijn
intrede na de overwinning op de Turken na het beleg van de stad in 1683. Na het
verslaan van de Turken vielen grote voorraden koffie van Turken in de handen van
de keizerlijke troepen. Na de koffie lopen we naar het Hundertwasserhaus.
In de jaren 80 kreeg de Oostenrijkse kunstenaar Friendensreich Hundertwasser de
opdracht van de gemeente om een saai woningblok in de wijk Landstraße wat op te
vrolijken. Het werd een kleurrijke mengelmoes van pilasters, balkonnetjes en een
overdaad aan kromme lijnen en kleurtjes. De architectuurwereld viel over hem
heen, maar de toeristen bleven toestromen zeer tot verdriet van de bewoners, die
de bezoekers die hun woningen wilden bekijken zat werden. Daarom ontwierp
Hundertwasser tegenover het woningblok een winkelpassage met de naam Hundertwasser
village, waar hij zich
feesten
en ontvangsten organiseerde hij in het Oberes Belvedere), is nu een museum
gevestigd met voornamelijk 17e en 18e eeuwse Oostenrijkse
kunst. Maar nu is er de tentoonstelling Wien-Paris met een tentoonstelling die
een verbinding wil leggen tussen Franse en Oostenrijkse schilders tussen 1880 en
1950, met name impressionisten, pointilisten en een beetje fauvisten en
kubisten. Het paleis is zelf ook een bezienswaardigheid. Vooral de Marmorsaal
met een schitterend fresco met prins Eugen erin als Apollo, is mooi. De
Groteskensaal met een grotesk decor van vogels en andere dieren is ook
bijzonder. De stijl is geïnspireerd door Romeinse schilderkunst die men bij
opgravingen was tegengekomen. Die ruimten zag men als “grottos” en de stijl
dus als grotesk. Iets verderop is het Goldkabinett, een spiegelzaal uit de tijd
van Maria Theresia.
praalkerk, voor keizer Karl VI gebouwd
door Johan Bernhard Fischer von Erlach en voltooid in 1737. De kerk heeft een
Italiaans aandoende koepel en de siertorens tonen vooral keizerlijke macht.
Helaas is de kerk wegens restauratiewerk gesloten. Op het plein staan ook twee
paviljoens in Jugendstil die dienst hebben gedaan als metro ingang. Ze zijn
ontworpen door de Weense architect Wagner. Eén ervan is nu een theepaviljoen.
We lopen door naar de 
is de bol van vergulde boombladeren op het dak
(“gouden kool”) en de marmeren muren met typische decoraties (uilen, een
trio gorgons, een stel salamanders en weelderig verguld gebladerte) en teksten.
In het gebouw worden hedendaagse kunsttentoonstellingen gehouden. De Beethoven
Fries van Klimt is permanent tentoongesteld. We eten in de buurt van de
Naschmarkt. Na de lunch nemen we de metro naar het Prater het grote
recreatie gebied in de wijk Leopoldstadt. Wij gaan voor het beroemde reuzenrad
of 
ook uit de film The Third Man. Voor het reuzenrad steekt Orson Welles,
zijn “koekoeksklokspeech” af voor hij weer uit beeld verdwijnt. Na het
rondje reuzenrad en het mooie uitzicht, gaan we met de tram naar het hotel.
