deel 2

WENEN

Vrijdag 30 november 2007

We nemen tram en metro naar de Stephansplatz en lopen de Graben en Kohlmarkt af naar  Café Demel. Die zijn nog dicht tot onze spijt. We doden de tijd door naar Meinl am Graben te lopen. Dit is een eetwarenhuis met de meest exquise producten uit allerlei landen. Ze hebben gigantische keus aan hoogwaardige chocolade, vis, vlees, groente, fruit, kaas, wijn, brood en tal van delicatessen. Een paradijs voor lekkerbekjes en we moeten ons bedwingen. Om 10 uur togen we naar Demel, waar ze moeite  hebben met het openen van de deur omdat het rolluik niet volledig om hoog wil. We nemen boven plaats in de salon en laten ons verwennen met heerlijke taart en Weense koffie. De geschiedenis van dit prestigieuze koffiehuis en banketbakkerij (K&K Hofzuckerbäcker) gaat terug tot 1786. We kunnen ook in de bakkerij kijken. Beneden is de banketbakkerswinkel, waar de taarten, bonbons en ander lekkers ligt uitgestald. Na deze heerlijke start lopen we door de Hofburg naar het Kunsthistorisches Museum. De collectie is van oorsprong de keizerlijke huisverzameling van de Habsburgs die is ondergebracht in een speciaal hiervoor gebouwd museum aan de Ringstrasse tegenover het paleis. Het wordt door een parkje gescheiden van het Naturhistorische Museum, gevestigd in een bijna identiek gebouw. Het museum gebouw is een kunstwerk op zich. We lopen er doorheen met ondersteuning van een audioguide (€3). Er is een speciale tentoonstelling van de “late Titiaan”. Interessant, maar de vaste collectie is imposant. Het beschikt over de grootste collectie Bruegels. Ze vullen een hele zaal, met bekende werken als de “Boerenbruiloft”, “Jagers in de sneeuw” en de “torenbouw te Babel”. Alles zeer indrukwekkend. We maken een selectie uit de zalen met schilderijen, die op de twee etage rond twee hoven zijn gelegen. Andere hoogte punten zijn schilderijen van Dürer, waaronder een altaarstuk “Adoratie van de drieëenheid”.  Er is ook een zaal vol werken uit het atelier van Rubens, waaronder een schilderij - Het Pelsje - met zijn tweede vrouw,  Helene Fourment met wie hij trouwde toen ze nog maar 16 jaar oud was. Het museum heeft drie zelfprotretten van Rembrandt uit zijn latere perioden, waarin het hem financieel minder ging. De schilder kijkt ons zeer levensecht en recht aan. Er is één werk van Vermeer: "de allegorie van de schilderkunst".  Ook de Italianen  en Spanjaarden zijn goed vertegenwoordigd door Carravaggio, Titiaan en Velazquez. De begane grond is gereserveerd voor oude kunst uit Egypte, het nabije oosten, het oude Griekenland en Rome. Dat laten we voor wat het is. Na bijna 3 uur zitten we “vol”.

We lopen naar het Museumsquartier iets verderop. Hier zijn op de binnenplaats van de voormalige keizerlijke stallen een aantal musea en tentoonstellingsruimten gebouwd, die in 2001 het MQ zijn gaan vormen. Er zijn ook restaurants en bars en wij gaan naar Die Halle, het restaurant van de Kunsthalle. We moeten erg lang wachten op ons eten (zo’n 40 minuten), maar het is wel erg lekker. De rekening kost ook heel veel tijd.

Hierna nemen we de metro en tram naar het Zentralfriedhof. De grote begraafplaats van Wenen, ten zuiden van de binnenstad. Het is een gigantisch kerkhof, zo groot als de hele binnenstad (2,4 ha) met zo’n 2,5 miljoen ‘”inwoners”. Er is zelfs een busdienst op het kerkhof en veel bezoekers rijden met de auto naar het graf van hun dierbaren. Het kerkhof is in 1874 als eerste interconfessionele (open voor alle religies) begraafplaats geopend en daarom lange tijd omstreden. Er zijn naast katholieke ook seculiere, protestantse, orthodoxe, evangelische en joodse secties. De Ehrengräber van beroemde Weners liggen gelukkig niet ver van de ingang nummer 2. Tramlijnen 6 en 71 stoppen bij de ingangen 1 t/m 3. Bij elkaar liggen de componisten Beethoven en Brahms (hierheen verplaatst in 1899). Tijdens de herbegrafenis moest men de componist Anton Bruckner tegenhouden, omdat hij de lichamen wilde aanraken.  Iets verderop zien we graven van de muzikale leden van de familie Strauss en die van Franz Schubert (1797–1828), die in 1828 stierf aan de gevolgen van Syfilis. Hij liep die ziekte kennelijk op tijdens zijn enige sexuele contact met een vrouw. De componist was verder vooral de mannen genegen. Hij woonde twee jaar lang samen met zijn, als homo bekende, libretto schrijver Johann Baptist Mayerhofer op kamers, waar ze ook het bed deelden. Hun geaardheid klonk in verscheidene liedteksten door, die Mayerhofer voor Schuberts composities schreef, alsmede een onafgemaakte opera met de titel  „Adrast“.

We lopen verder en zien ook graven van andere kunstenaars, zoals de Weense beeldhouwer Fritz Wotruba, die zijn eigen monument maakte, maar ook die voor de componist Schönberg, die in 1951 in Los Angeles overleed. Bruno Kreisky, de sociaal-democratische Bondskanslier (1970-83) ligt hier ook met zijn echtgenote. Op een nieuwer deel van de begraafplaats, voor bij de Karl Luegerkerk vinden we het graf van Hans Hölzel (1959-98), beter bekend als Falco. In 1986 werd hij wereldberoemd met de hits "Rock me Amadeus" en "Jeanny". Het grafmonument is zeker in zijn stijl.

We gaan met tram, metro en tram naar Grinzing, aan de andere kant van de stad in de heuvels richting Wienerwald. Het wijndorpje is inmiddels opgeslokt door de grote stad. Hier zijn de zogenoemde Heurigen, wijnschenkerijen, waar de nieuwe wijn wordt geschonken (Heuer betekent dit jaar). Wij gaan naar Reinprecht. Wel wat toeristisch, maar best leuk. Je kunt een bodempje leggen door wat van het delicatessenbuffet te bestellen. De heurige wijn komt in een kroes van 0,3 liter en drinkt lekker weg. Na het drankje en hapje nemen we tram en metro terug naar het hotel. We verkleden ons en gaan met de metro naar de Herrengasse vlakbij de Hofburg. We lopen naar restaurant RieGi (1 ster) waar we heerlijk dineren. Ik neem ganselever en duivenborst. Erik doet zich te goed aan een taartje van koolraap en een kalfssteak. Nagerecht een heerlijke crepe met passievrucht. We nemen er een Oostenrijkse rode wijn (Vöslauer) bij. Na het eten lopen we door het mooi verlichte centrum naar de Felixx bar voor een drankje. Het is er bomvol.

Zaterdag 1 december 2007

We checken uit uit het hotel en nemen met onze koffers de tram naar station Wien Mitte, twee haltes verderop. Hier is de City Airport Train terminal, waar we kunnen inchecken voor onze vlucht met Austrian van vanavond. We kunnen ook onze bagage al inchecken. Dat is heel comfortabel, want nu hebben we al onze boarding card en zijn we ook van de bagage af. Vanavond nemen we vanaf hier de City Airport Train naar Schwechat, de luchthaven van Wenen.

Vandaag hebben we afgesproken met Wolfgang. We gaan naar metrostation Josefstädterstraße, waar hij ons om 10 uur komt ophalen. We zijn veel te vroeg en gaan op zoek naar een koffietentje. Niet zo makkelijk in deze volksbuurt. We vinden wat bij de markt. Men zit hier al aan het bier en de wijn, maar wij nemen een melange. Er wordt hier geweldig veel gerookt (dat doet men toch veel meer dan bij ons) en we gaan na de koffie meteen weer naar het rendez-vous punt.

Met Wolfgang lopen we over de markt in de Brunnengasse in de wijk Josefstadt. Het is een volkswijk, met veel immigranten, maar er wordt ook veel opgeknapt. De wijk is redelijk gemengd. Wolfgang doet wat boodschappen op de markt. Met Wolfgang drinken we koffie bij een Italiaanse deli zaak op het Yppenplatz, waarna we een taxi nemen naar de Baumgartner Höhe. Hier staat bij het psychiatrisch ziekenhuis Steinhof een prachtige Jugendstilkerk van architect Otto Wagner uit 1907. Helaas is de kerk niet open, maar in het zonnetje is de kerk van buiten ook prachtig om te zien. Het is een kruisbasiliek met een prachtige koepel. Typisch Jugendstil zijn de glas-in-lood ramen van Kolo Moser. De kerk heeft in vorm veel weg van de Karlskirche. We lopen door het recreatiegebied rond de kerk, dat ooit bij het psychiatrisch ziekenhuis hoorde. We komen na een tijdje bij Schloß Wilhelminenberg een klassiek hotel met prachtig uitzicht over de stad. Er ligt nu ook een klein ijsbaantje. We lopen verder en komen bij Villa Aurora, een 19^e eeuwse villa, waarin klassiek Oostenrijkse maaltijden worden geserveerd. Wij nemen de Wienerschnitzel. Ze zijn enorm, maar gelukkig heel dun en het vlees is van goede kwaliteit.

We nemen de bus weer terug de stad in en nemen afscheid van Wolfgang. We gaan verder met de tram en komen op de Ringstraße waar we uitstappen. We lopen langs het parlement en het raadhuis en komen weer bij de Hofburg. Na koffie bij Starbucks lopen we naar de Neuer Markt. Midden op het, door de vele geparkeerde auto's  wat onoverzichtelijke, plein staat de Providentia-fontein van de beeldhouwer Georg Raphael Donner (1693-1741). Ze is ook bekend als de Donnerfontein. De centrale figuur is de Voorzienigheid (Providentia) met eromheen personificaties van de zijrivieren van de Donau in Nederoostenrijk. Maria Theresia vond de naakte figuren te sensueel en liet ze in 1770 verwijderen om te laten omsmelten tot kanonnen. Ze kwamen in 1801 onbeschadigd terug. In 1873 werden ze door bronzen kopieën vervangen. De Traun wordt verbeeld door een goedgevormde jongeman, die met zijn drietand over het water hangt om een vis te spiesen. De billen van dit beeld kwamen kennelijk iets te prominent in beeld voor de smaak van die tijd, vandaar het discreet aangebrachte vijgenblaadje! We zijn hier om te gaan kijken in de Kaisergruft. Een eenvoudig kerkje staat boven een enorme grafkelder waar 143 Habsburgers een praalgraaf hebben. De meeste sarcofagen zijn van tin. Met name de tombe van Maria Theresia en haar echtgenoot Franz Stephan is indrukwekkend. Hij is meer dan drie meter hoog en breed en zes meter lang. Het paar zit er boven op en kijkt elkander verliefd aan. Aan hun voeten ligt hun zoon Josef II, die wars was van zoveel pompeus vertoon. Verderop ligt ook keizer Maximiliaan van Mexico. Zijn oudere broer, Franz Josef heeft samen met zijn zoon Rudolf (die zelfmoord pleegde in 1889) en zijn veel bewonderde vrouw Elizabeth (Sisi) een aparte ruimte. Franz Josef's graf is versierd met verse bloemen, terwijl Sisi is voorzien van linten in de Hongaarse kleuren.

We lopen naar het Stadtpark aan de oostkant van de binnenstad. Hier staan wat beelden van componisten, waaronder een goudkleurig beeld van Johan Strauss jr. Weners en toeristen slenteren door het relatief rustige stuk groen, midden in de stad. Daarna lopen we naar Café Engländer een typisch Weens café, waar we nog een glas drinken, voor we naar het vliegveld gaan met de metro en de City Airport Train. We zitten nog behoorlijk vol van de schnitzels en nemen daarom wat kleins te eten op het vliegveld. Onze vlucht vertrekt iets te laat vanaf Schwechat naar Schiphol. We komen rond half tien aan op Schiphol. Met trein en taxi komen we rond 23 uur weer thuis aan in Rotterdam