Zuid - Afrika

Deel 2

White River  - Kirkman's Kamp 100km 

Zondag 22 februari 2004

Na het ontbijt en het afrekenen rijden we via Hazyview naar het Krugerpark. Aangekomen bij de Krugergate blijkt dat we hier verkeerd zijn. Onze eerste nacht is in Kirkman's Kamp, een luxe resort dat ligt in het private reservaat Sabi Sands. Deze ligt naast het Krugerpark en heeft een eigen ingang. In Zuid-Afrika bestaat de voor onze begrippen zeer ongebruikelijke situatie dat delen van het natuurreservaat in private handen zijn, waar, binnen randvoorwaarden van de overheid, veelal luxe safari resorts worden uitgebaat. Het wild kan wel vrij van Sabie Sands naar het Krugerpark  trekken en v.v.. We rijden een paar kilometer terug en vinden de goede afslag. Dan volgt een rit over een onverharde weg van zo'n 10 km. Voordat we de wildtuin inrijden zien we al onze eerste van de Big Five: een olifant. Onder de Big Five worden verstaan: Olifant, Neushoorn, Leeuw, Luipaard en Buffel. We rijden verder en komen aan bij de receptie. We worden meteen welkom geheten door onze gastheer Elliot, die ons de komende 24 uur zal bijstaan. Er zijn vandaag 10 gasten.

Hij laat ons eerst de faciliteiten zien. Dan kunnen we even gaan rusten (denken we), maar dan belt hij ons al gauw met de mededeling dat we nog vanochtend onze bushwandeling kunnen gaan maken. Vijf minuten later staan we buiten. Gewapend met geweer neemt hij ons mee op een korte wandeling. Het kamp is niet omheind. Dus 's avonds kunnen we alleen onder begeleiding rondlopen. We worden op onze wandeling op respectabele afstand gevolgd door een Landrover, waar we in kunnen stappen als de nood aan de man komt. Het is snikheet inmiddels (het is half elf), en de meeste dieren zijn onzichtbaar. Elliot legt ons het nodige uit over de gewoontes van de dieren en laat ons verschillende sporen zien. Dan zien we een groep Impala's. Een grote antilope soort. Enthousiast nemen we snel een aantal foto's. De komende dagen zal blijken dat dit dier wel erg veel voorkomt in Zuid-Afrika. Na een uur vinden we het wel genoeg en keren terug (met de Landrover).

Dan volgt lunch en 's middag gaan we heerlijk zwemmen in het warme zwembad. Om vier uur staan we weer klaar voor de Sunset Game drive. Elliot neemt onze bestelling op voor de "Sundowner" - voor Zuidafrikanen een drankje om bij de zonsondergang te genieten. We hebben het voertuig en Elliot voor ons twee. We krijgen nog gezelschap van de tracker, die achterop het voertuig op een hoog gelegen zitplaats uitkijkt naar het wild. Het eerste uur zien we bijna niets, behalve de alom aanwezige Impala's. Dan staan we ineens oog in oog met een witte neushoorn. Onze tweede van de Big Five. Het beest neemt net een modderbad. Een witte neushoorn is niet wit. Hij onderscheidt zich van zijn zwarte collega door een brede bek (de zwarte heeft een puntvormige). De naamgeving berust op een misverstand tussen de Afrikaners, die dieren het eerst zagen en de Britten, die "wijd" verstonden als "white". De witte neushoorn is zeer mak, de zeldzame zwarte daarentegen is agressief. Via de radio waarschuwt Elliot de andere twee voertuigen met de andere gasten. Als zij komen gaan wij weer verder. Weer wat later zien we een groep olifanten. Ze trekken dwars door het bos en wij volgen ze een tijdje dwars door de struiken en over bomen (de gezonde exemplaren veren weer terug). We zien ook kleiner wild, zoals de panterschildpad, verschillende antilope soorten, een aantal giraffes, een groep bavianen en nog zowat. Dan zetten we de " jacht" in op het luipaard. Deze kat is vaak onvindbaar. Het luipaard leeft eenzaam en jaagt vanuit het struikgewas. Het lukt maar niet om 'm te vinden. Dan krijgen we een melding van een sighting. Erop af. En ja hoor na veel gecross door de bossen en struiken vinden we er een. Het is inmiddels pikdonker, maar hij loopt onverstoorbaar door het schijnsel van onze koplampen, ondanks dat twee auto's hem volgen en de flitsende fotocamera's. We kunnen hem mooi op de foto zetten. Hoewel ons op het hart is gedrukt niet geobsedeerd te raken met het zien van de "Big Five", staat de teller in één dag al op vier!

Dan gaan we terug naar het kamp voor een buffetdiner in een Boma, een halve cirkel in de openlucht rond een kampvuur. Na afloop nog een zangvoorstelling door het personeel. Na afloop begeleid Elliot ons naar onze bungalow in verband met mogelijk wild dat over het kamp rondloopt. Vermoeid gaan we naar bed.

Weer: zon, 33 graden.

 Kirkman's Kamp - Satara restcamp (Kruger National Park): 120km

Maandag 23 februari 2004

Erik gaat er 's nachts een paar keer uit en ziet door ons kamerraam een mongoose weglopen en nog wat antilopen. We worden wakker gebeld door Elliot om half zes. Om zes uur vertrekken we voor de morning drive. Het begint wat sloom met weinig sightings. Dan zien we twee leeuwinnen, die onder een boom liggen te luieren. We staan met de wagen nog geen twee meter van ze af, maar ze geven geen krimp. Ik kijk ze recht in de ogen, maar ze laten niks merken en blijven in het hoge gras liggen. Dieren nemen de contouren van een auto met inzittenden waar als één eenheid, die ze niet met mensen associëren. We moeten wel blijven zitten, want als je gaat staan herkennen ze wel de contour van een mens en zullen ze niet aarzelen om aan te vallen. Ook moeten we geen armen of benen buiten boord steken. Elliot maakt een grommend geluid en een van de leeuwinnen staat op en gromt terug. De schrik slaat ons om het hart, maar Elliot vindt het wel leuk. Er gebeurt niks, maar we kunnen wel een goede foto maken. We rijden verder en zien nog badderende olifanten, steenbokken, een grijze duiker, een arend en wat al niet meer. Verwoede pogingen om buffels te zien mislukken. Er zijn wel zeer verse sporen, maar de buffels hebben waarschijnlijk al het riet bereikt langs de rivier, waar we ze niet kunnen zien. Om half tien zijn we terug voor het ontbijt. Na het ontbijt is het tijd om afscheid te nemen.

We krijgen de tip om via een korte route het Kruger in te rijden, maar dat blijkt uiteindelijk niet toegestaan. We rijden via de Krugergate het Krugerpark in. Ik heb onze overnachtingen in het Krugerpark al van te voren via Internet gereserveerd en betaald en we kunnen na een inspectie van de auto op vuurwapens het park inrijden. We rijden langzaam maar zeker naar Satara ons volgende adres. De maximum snelheid in Kruger is 50 km/u op verharde wegen en 40 op onverharde en er wordt gecontroleerd! We stoppen voor koffie in Skukuza, het grootste kamp. Het is net een groot vakantiedorp compleet met grote winkel, bioscoop en ATM ofwel geldautomaat (één van de twee in Kruger). Een uur later stoppen we voor lunch bij de Tsowannah picknickplaats. Hier moet de grootste leeuwdichtheid van het park zijn, maar we zien er niet één. Rond drie uur komen we in Satara. De afstanden in het Park zijn aanzienlijk. De oppervlakte is zo'n 22.000 km² of wel tweederde van Nederland! Onderweg zien we nog veel waterbokken en Impala's  en kort voor aankomst nog een grote groep Gnoes.

We nemen onze intrek in een Rondavel, een rond huisje met een rieten dak en we boeken voor de avondtoer. Het is absoluut niet druk in Satara, want we de eersten die inschrijven. Het is nog onzeker of de toer wel doorgaat.

De toer vertrekt toch om 17.15 uur met 7 passagiers. We zien meteen een aantal olifanten, giraffen en gnoes. Later ook veel zebra's in grote groepen. Als het donker wordt zien we steeds minder - behalve de impala's dan - en begint het in de verte te onweren. Kort voordat we Satara bereiken loopt er een groep leeuwen voor ons op de weg. Vier mannetjes , twee vrouwtjes en een paar welpen. Een van de mannetjes, die een beetje mank loopt, gromt vervaarlijk naar ons. De rest van de groep zet de jacht in op een groep impala's. We zien de leeuwen omtrekkende bewegingen maken en de hinderlaag opzetten. Dan ontspint zich een ragfijn spel van afwachten tussen de impala's en de leeuwen. Wij wachten de uitkomst niet af, want het restaurant gaat zo sluiten en we hebben nog niet gegeten. Het schouwspel kan nog een paar minuten, maar even zo goed nog uren duren. Wel spannend om dit mee te maken. We rijden het kamp in en kunnen nog snel wat van het buffet plukken, voor het restaurant gaat sluiten.

Weer: zonnig 33 gr. 's avonds koeler en onweer op afstand.

Satara restcamp - Olifants restcamp (Kruger National Park): 52km

Dinsdag 24 februari 2004

We slapen een beetje uit tot half acht (!). Het heeft vannacht geregend en het regent nog af en toe. We ontbijten in het restaurant, voordat we op weg gaan naar Olifants. Onderweg komen we nog hyena's tegen en een aantal impala's. In Olifants, dat op een berg ligt krijgen we een Rondawel op de bergrand met een prachtig uitzicht op de Olifants rivier, die beneden in het dal stroomt. We hebben een eigen terrasje vanwaar we van het uitzicht genieten en de kaartjes naar huis schrijven.  We lunchen bij de cafetaria en boeken een middagwandeling. Omdat het geld opraakt rij ik naar Letaba, het volgende kamp 33 km verderop omdat daar een ATM staat waar geld gepind kan worden. Onderweg zie ik nog een olifant, vervet apen en een groene boomslang. In anderhalf uur ben ik terug.

Om 16.00 gaat de wandeling van start we rijden eerst 40 minuten naar een rivierbedding. De rivier is door de regenval erg in volume toegenomen, zodat we de rivier niet kunnen oversteken. We rijden verder naar een waterval. Het verval is sterk afgenomen door de hoge waterstand. We wandelen hier een half uur à 40 minuten, langs een stroomversnelling. Dan rijden we verder door de bush naar de samenvloeiing van de Letaba en de Olifantsrivier. Een prachtig gezicht. In de verte zien we een nijlpaard zwemmen. Later op de weg terug zien we zebra's (met jong), giraffes en een nijlpaard aan de wandel.

Terug in het kamp dineren we in het buffet restaurant en trekken ons terug in ons huisje.

Weer: 's ochtends regen, maar later opklaringen en zonnig. 33 graden.

Olifants restcamp - Lower Sabie restcamp(Kruger National Park): 145km

Woensdag 25 februari 2004

Vannacht heeft het hevig geonweerd en viel de stroom een paar keer uit (dit merk je aan de airco die stil valt). 's ochtends regent het vrij hard. Na het ontbijt gaan wij op weg naar Lower Sabie in het zuiden van het Kruger Park. Het is een flinke rit. Onderweg zien we weer hyena's, bavianen, zebra's, een gnoe, giraffes, olifanten en de alom aanwezige impala's en francolins. Deze vogels hebben de neiging om zich steeds voor de auto te werpen. In Lower Sabie krijgen we weer een huisje met uitzicht dit keer op de Sabie rivier. Terwijl we op ons terras zitten en kaartjes naar huis schrijven zien we in de rivier een drietal nijlpaarden voorbij zwemmen en even later een krokodil. De nijlpaarden laten hun typische geknor horen.

We hebben voor de sunset drive geboekt en om 17.30 uur gaan we met nog tien anderen op safari. In het begin zien we meteen al een flinke groep bavianen en een groep nijlpaarden in een stuwmeertje. Dan gaan we rijden, maar vanwege het regenachtige weer van eerder op de dag laten veel dieren zich niet zien. Wel zien we een aantal giraffes. Later als het donker is geworden, zien we ook een aantal genetten (katten), maar die zijn heel schuw. Dan zie we opeens een buffel in de bosjes. Die ontbrak nog in ons lijstje van de Big Five. Weer verderop zien we een neushoorn. De neushoorn is erg bang van het licht van de auto en neemt snel de benen. We zien ook een nijlpaard. Deze dieren worden ook makkelijk verblind en de ranger doet snel de lichten uit. Nijlpaarden kunnen gevaarlijk worden als ze verblind worden. Ze lopen dan hard in een willekeurige richting en dat kan wel eens tegen het voertuig zijn. Bij een dergelijke botsing kan het Nijlpaard een truck van een paar ton zwaar verschuiven. Dit Nijlpaard verschuilt zich al snel in de bosjes. Na veel zoeken vinden zowaar een groep leeuwinnen met welpen. Kennelijk hebben ze al gegeten, want ze liggen tamelijk lui in het gras en spelen een beetje met de welpen. Later zien we ook nog een poolhaas en tenslotte een krokodil aan de oever van de Sabie. Al met al een goede score deze avond.

Na de drive gaan we eten in het buffetrestaurant met uitzicht over de Sabie rivier.

Weer: in de ochtend regen en zwaar bewolkt. 's middags droog en opklaringen. 29 graden.