Wellington - Picton: 2:15 uur varen

1 december 2002

Vandaag is onze laatste dag op het Noordereiland. Na het ontbijt pakken we de spullen en vertrekken we uit het hotel. Onze boot naar Picton op het Zuidereiland vertrekt pas om 15.30 uur. We gaan eerst koffiedrinken bij Starbucks en rijden dan naar de Mt Victoria Lookout. Hiervandaan hebben we rondom een prachtig uitzicht over de stad, de haven en de Cook Strait. We rijden vervolgens naar de Lady Norwood Rose Garden aan de rand van de botanische tuin. We eten in het cafetaria een broodje en wandelen door de tuin. We pakken de auto weer en rijden naar de ferry terminal van Interisland Line. Hier leveren we onze auto in. Dat gaat heel eenvoudig. We parkeren de auto op een parkeervak van Budget en gooien de sleutel in een brievenbus in de terminal. Onze boot, de Lynx vertrekt niet daarvandaan, zo blijkt. De Lynx is de snelle catamaran ferry die twee uur en een kwartier over de overtocht doet, in tegenstelling tot de gewone ferries die er drie uur over doen. We moeten hier wel inchecken en  wachten op een shuttle bus die ons naar juiste terminal brengt. De overtocht verloopt gladjes. Na 2 uur lopen we de haven van Picton binnen. Bij de terminal krijgen we onze nieuwe auto, een Nissan Primera. We rijden naar onze B&B, The Gables, die een paar straten verderop ligt. De eigenaren Ian en Paula hebben de zaak een maand geleden overgenomen. We eten 's avonds bij Americano. Degelijk en redelijk smakelijk. Daarna bijtijds naar bed. In Picton is het zwaar bewolkt en  regent het van tijd tot tijd. Dat belooft niet veel goeds voor morgen.

2 december 2002

Ik ga deze morgen op pad om het eerste deel van de Queen Charlotte Track te gaan lopen. Erik gaat niet mee, vanwege zijn verstuikte enkel. Ian en Paula hebben een prima lunch pakketje voor me gemaakt. Na het ontbijt wandel ik door  de regen naar de haven. Om 8 uur vertrekt de boot van Cougar Line naar Ship's Cove, zo'n drie kwartier varen door de Queen Charlotte Sound. Onderweg worden we zo nu en dan door dolfijnen begeleid. In Ship's Cove begint de wandeling. Deze baai, die volgens de schipper er nog net zo bij ligt als toen Captain Cook hem 220 jaar geleden zag is heel mooi. De wandeling gaat eerst redelijk  stijl omhoog door dicht regenwoud, naar een uitkijkpunt. Inmiddels het is weer opgeklaard en soms komt de zon zelfs door.  Daarna gaat het geleidelijk omlaag naar Resolution Bay. Daar is een Lodge - die ook alleen per boot of te voet te bereiken is - waar ik een potje thee drink en een muffin eet. Dan wandel ik verder naar boven voor de tweede etappe. Het is nog zo'n drie uur naar de Endeavour Inlet. Weer prachtige uitzichten over de Charlotte Sound en haar zijtakken. Rond 13:00 uur kom ik aan bij Furneaux Lodge aan de Endeavour Inlet, het eindpunt van mijn wandeling. De complete Queen Charlotte Track zou 4 dagen hebben geduurd en de Cougar Line kan het vervoer van je bagage verzorgen van de ene lodge naar de volgende. Dan is het wachten op de boot, die mij naar Picton terug moet gaan brengen. Om 14.45 is het vertrek. Dan gaat via een aantal haltes naar Picton. Ook nu komen we weer dolfijnen tegen. Erik staat al te wachten op de steiger. Ongeveer om 16.15 komt de boot in Picton aan. Erik heeft vandaag de Queen Charlotte Drive (Picton - Blenheim - Havelock - Picton) gedaan.

's avonds gaan we weer eten bij Americano en drinken we nog een biertje in een hotelbar.

 Picton - Kaikoura: 157 km 

3 december 2002

Na het prima ontbijt (roerei op verzoek) worden we uitgezwaaid door Ian en Paula en rijden we in zuidelijke richting door de streek Marlborough. We stoppen in Blenheim voor de koffie. We stoppen weer even voorbij Blenheim bij de Montana wijngaard. Marlborough is één van de bekendste Nieuw Zeelandse wijngebieden. We proeven en kopen een fles (Sauvignon Blanc; fris capiscum, kruisbessen en fruitig). We rijden door naar Kaikoura. Onderweg stoppen we om naar de zeehondenkolonie op Ohoa point te kijken. Op de rotsen liggen tientallen pelsrobben in de zon uit te rusten. De wind is in onze richting en behalve zien kunnen we de dieren helaas ook goed ruiken.  

In Kaikoura rijden we naar de Maui YHA-herberg. We hebben hier een tweepersoonskamer. Klein en eenvoudig, maar de voorzieningen zijn verder schoon en in orde.  We lunchen in het dorp bij de Craypot waar we heerlijk in  de zon kunnen zitten. Vervolgens rijden we naar Whale Watch Kaikoura, dat in het voormalige treinstation is gevestigd. Dit bedrijf wordt door Maori's geleid en is het enige in Kaikoura dat de walvissen van dichtbij mag benaderen.  We hebben geboekt voor 15.30, maar we kunnen ook met die van 13.15. Ook prima. Het is een mooie tocht met een catamaran. Na ongeveer een kwartier zien we onze eerste Sperm Whale of Potvis. Een mooi gezicht. Hij ligt een tijdlang aan het oppervlak, blaast regelmatig water door z'n neus en dan duikt hij gracieus naar beneden. Het mooiste is het ondergaan van de staartvin.

We varen nog een tijdje rond en spotten na nog een 3 kwartier de tweede walvis. Deze gaat nog mooier onder. Tenslotte krijgen we nog een grote school Donkergestreepte Dolfijnen (engels: Dusky Dolphins) te zien. De dolfijnen spelen dartel rond de boot en springen zo nu en dan hoog het water uit. We hebben geluk. De dolfijnen zijn niet tam en doen waar ze zin in hebben. Het is verboden om ze te voeren of anderszins te storen in hun natuurlijk gedrag. Dan gaan we weer verder en zien we nog een paar pelsrobben die liggen te zonnen op de rotsen. Dan is het weer tijd om terug te gaan naar de haven. Het was niet bepaald geen zware zeegang, maar ik was toch blij dat het voorbij was. Het woelt behoorlijk in mijn hoofd. 

's avonds eten we bij de Green Dolphin, een modieus café restaurant met goed verzorgd eten en een hartelijke bediening. We kunnen er onze Montana bij opdrinken. We gaan bijtijds naar bed (half elf), want morgen is het weer actie.

4 december 2002

Vroeg op en snel ontbijt. Dan naar Dolphin Encounter voor een bijzondere trip. We gaan zwemmen met dolfijnen. Dolphin Encounter - de enige organisatie met een vergunning voor deze activiteit in Kaikoura - pakt de zaken serieus aan. We krijgen eerst onze uitrusting uitgereikt: een onderpakje, een wetsuit, duikbril, snorkel en zwemvliezen. Daarna volgt een instructie met video. Er is goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat er een stel Orka’s is gesignaleerd, dat we gaan zien. Het slechte nieuws is dat die de dolfijnen hebben opgeschrikt en verjaagd. We hebben geluk met het weer. Het is weliswaar bewolkt, maar de zee is rustig en we zullen gaan varen. Na deze mededelingen worden we met een bus naar South Bay gereden waar onze boot klaar ligt. We worden door Fiefie verwelkomd. Zij was ook onze serveerster gisteravond in de Green Dolphin, vandaag is ze onze gids aan boord van onze boot. Het is (gelukkig) een kleine groep zwemmers. In totaal acht personen. We varen eerst de zee op om de Orka’s te zien. We zien er vier zwemmen. Het zijn mooie dieren om te zien, maar wij zijn alleen geïnteresseerd in Dolfijnen vandaag. Bovendien hebben we al eens Orka's van dichtbij gezien in Canada. Dan gaan we op zoek naar de Dusky Dolfijnen. De grote groep van 60 dolfijnen is vanwege de Orka’s geheel verspreid over kleine groepjes. We gaan drie keer het water in om met deze dieren te zwemmen. Het wetsuit is geen overbodige luxe, want de watertemperatuur is maar 15°C. De dolfijnen zijn nieuwsgierig en zwemmen om ons heen, maar minder dan normaal. Al snel zoeken ze hun heil elders. Her en der zien we kleine groepjes, die vrolijk omhoog springen. Het zwemmen met uitrusting is behoorlijk vermoeiend. We moeten ook geluiden  maken en zingen om de aandacht van de dolfijnen te trekken. Na een paar uur is het feest voorbij. We krijgen warme chocolade om op te warmen en we varen weer terug naar de haven. Op de weg terug komen we ook nog een potvis tegen. Inmiddels is de zon gaan schijnen en wordt het zo'n 20 graden. We zijn behoorlijk moe geworden van het zwemmen en varen. 

We lunchen wat en e-mailen naar huis en de rest van de namiddag hangen we wat rond in de herberg . 's avonds  gaan we even eten bij Rocks, maar snel alweer naar huis.