Wellington
- Picton: 2:15 uur varen
1
december 2002
Vandaag
is onze laatste dag op het Noordereiland. Na het ontbijt
pakken we de spullen en
vertrekken we uit het hotel. Onze boot naar Picton op het
Zuidereiland vertrekt pas om 15.30 uur. We gaan eerst
koffiedrinken bij Starbucks en rijden dan naar de Mt
Victoria Lookout. Hiervandaan hebben we rondom een prachtig
uitzicht over de stad, de haven en de Cook Strait. We rijden
vervolgens naar de Lady Norwood Rose Garden aan de rand van
de botanische tuin. We eten in het cafetaria een broodje en
wandelen door de tuin. We pakken de auto weer en rijden naar
de ferry terminal van Interisland
Line. Hier leveren we onze auto in. Dat gaat heel
eenvoudig. We parkeren de auto op een parkeervak van Budget
en gooien de sleutel in een brievenbus in de terminal.
Onze boot, de Lynx vertrekt niet daarvandaan, zo blijkt. De
Lynx is de snelle catamaran
ferry die twee uur en een kwartier over de overtocht doet,
in tegenstelling tot de gewone ferries die er drie uur over
doen. We moeten hier wel inchecken en wachten op een
shuttle bus die ons naar juiste terminal brengt. De
overtocht verloopt gladjes. Na 2 uur lopen we de haven van
Picton binnen. Bij de terminal krijgen we onze nieuwe auto,
een Nissan Primera. We rijden naar onze B&B, The
Gables, die een paar straten verderop ligt. De
eigenaren Ian en Paula hebben de zaak een maand geleden
overgenomen. We eten 's avonds bij Americano. Degelijk en
redelijk smakelijk. Daarna bijtijds naar bed. In Picton is
het zwaar bewolkt en regent het
van tijd tot tijd. Dat belooft niet veel goeds voor morgen.
2
december 2002
Ik
ga deze morgen op pad om het eerste deel van de
Queen Charlotte Track te gaan lopen. Erik gaat niet
mee, vanwege zijn verstuikte enkel. Ian en Paula hebben een
prima lunch pakketje voor me gemaakt. Na het ontbijt wandel
ik door de regen naar de haven.
Om 8 uur vertrekt de boot van
Cougar Line naar Ship's Cove, zo'n drie kwartier varen
door de Queen Charlotte Sound. Onderweg worden we zo nu en
dan door dolfijnen begeleid. In Ship's Cove begint de
wandeling. Deze baai, die volgens de schipper er nog net zo
bij ligt als toen Captain Cook hem 220 jaar geleden zag is
heel mooi. De wandeling gaat eerst redelijk
stijl omhoog door dicht regenwoud, naar een
uitkijkpunt. Inmiddels het is weer opgeklaard en soms komt
de zon zelfs door. Daarna gaat
he t
geleidelijk omlaag naar Resolution Bay. Daar is een Lodge -
die ook alleen per boot of te voet te bereiken is - waar ik
een potje thee drink en een muffin eet. Dan wandel ik verder
naar boven voor de tweede etappe. Het is nog zo'n drie uur
naar de Endeavour Inlet. Weer prachtige uitzichten over de
Charlotte Sound en haar zijtakken. Rond 13:00 uur kom ik aan
bij Furneaux
Lodge aan de Endeavour Inlet, het eindpunt van mijn
wandeling. De complete Queen Charlotte Track zou 4 dagen
hebben geduurd en de Cougar Line kan het vervoer van je
bagage verzorgen van de ene lodge naar de volgende. Dan is
het wachten op de boot, die mij naar Picton terug moet gaan
brengen. Om 14.45 is het vertrek. Dan gaat via een aantal
haltes naar Picton. Ook nu komen we weer dolfijnen tegen.
Erik staat al te wachten op de steiger. Ongeveer om 16.15
komt de boot in Picton aan. Erik heeft vandaag de Queen
Charlotte Drive (Picton - Blenheim - Havelock - Picton)
gedaan.
's avonds gaan we weer eten bij Americano en drinken we nog
een biertje in een hotelbar.
Picton
-
Kaikoura: 157 km
3
december 2002
Na
het prima ontbijt (roerei op verzoek) worden we uitgezwaaid
door Ian en Paula en
rijden we in zuidelijke richting door de streek Marlborough.
We stoppen in Blenheim voor de koffie. We stoppen weer even
voorbij Blenheim bij de
Montana wijngaard. Marlborough is één van de bekendste
Nieuw Zeelandse wijngebieden. We proeven en kopen een fles
(Sauvignon Blanc; fris capiscum, kruisbessen en fruitig). We
rijden door naar Kaikoura. Onderweg stoppen we om naar de
zeehondenkolonie op Ohoa point te kijken. Op de rotsen
liggen tientallen pelsrobben in de zon uit te rusten. De
wind is in onze richting en behalve zien kunnen we de dieren
helaas ook goed ruiken.
In
Kaikoura rijden we
naar de Maui YHA-herberg. We hebben hier een
tweepersoonskamer. Klein en eenvoudig, maar de voorzieningen
zijn verder schoon en in orde. We lunchen in het dorp
bij de Craypot waar we heerlijk in de zon kunnen
zitten. Vervolgens rijden we naar Whale
Watch Kaikoura, dat in het voormalige treinstation is
gevestigd. Dit bedrijf wordt door Maori's geleid en is het
enige in Kaikoura dat de walvissen van dichtbij mag
benaderen. We hebben geboekt voor 15.30, maar we
kunnen ook met die van 13.15. Ook
prima. Het is een mooie tocht met een catamaran. Na ongeveer
een kwartier zien we
onze eerste Sperm Whale of Potvis. Een mooi gezicht. Hij
ligt een tijdlang aan het oppervlak, blaast regelmatig water
door z'n neus en dan duikt hij gracieus naar beneden. Het
mooiste is het ondergaan van de staartvin.
We
varen nog een tijdje rond en spotten na nog een 3 kwartier
de tweede walvis. Deze gaat nog mooier onder. Tenslotte
krijgen we nog een g rote
school Donkergestreepte Dolfijnen (engels: Dusky
Dolphins) te zien. De dolfijnen spelen dartel rond de
boot en springen zo nu en dan hoog het water uit. We hebben
geluk. De dolfijnen zijn niet tam en doen waar ze zin in
hebben. Het is verboden om ze te voeren of anderszins te
storen in hun natuurlijk gedrag. Dan gaan we weer verder en
zien we nog een paar pelsrobben die liggen te zonnen op de
rotsen. Dan is het weer tijd om terug te gaan naar de haven.
Het was niet bepaald geen zware zeegang, maar ik was toch
blij dat het voorbij was. Het woelt behoorlijk in mijn
hoofd.
's avonds eten we bij de Green Dolphin, een modieus café
restaurant met goed verzorgd eten en een hartelijke
bediening. We kunnen er onze Montana bij opdrinken. We gaan
bijtijds naar bed (half elf), want morgen is het weer actie.
4
december 2002
Vroeg
op en snel ontbijt. Dan naar
Dolphin Encounter voor een bijzondere trip. We gaan
zwemmen me t
dolfijnen. Dolphin Encounter - de enige organisatie met een
vergunning voor deze activiteit in Kaikoura - pakt de zaken
serieus aan. We krijgen eerst onze uitrusting uitgereikt:
een onderpakje, een wetsuit, duikbril, snorkel en
zwemvliezen. Daarna volgt een instructie met video. Er is
goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat er een stel
Orka’s is gesignaleerd, dat we gaan zien. Het slechte nieuws
is dat die de dolfijnen hebben opgeschrikt en verjaagd. We
hebben geluk met het weer. Het is weliswaar bewolkt, maar de
zee is rustig en we zullen gaan varen. Na deze mededelingen
worden we met een bus naar South Bay gereden waar onze boot
klaar ligt. We worden door Fiefie verwelkomd. Zij was ook
onze serveerster gisteravond in de Green Dolphin, vandaag is
ze onze gids aan boord van onze boot. Het is (gelukkig) een
kleine groep zwemmers. In totaal acht personen. We varen
eerst de zee op om de Orka’s te zien. We zien er vier
zwemmen. Het zijn mooie dieren om te zien, maar wij
zijn alleen
geïnteresseerd in Dolfijnen vandaag. Bovendien hebben we al
eens Orka's van dichtbij gezien in Canada. Dan gaan we op
zoek naar de Dusky Dolfijnen. De grote groep van 60
dolfijnen is vanwege de Orka’s geheel verspreid over kleine
groepjes. We gaan drie keer het water in om met deze dieren
te zwemmen. Het wetsuit is geen overbodige luxe, want de
watertemperatuur is maar 15°C. De dolfijnen zijn
nieuwsgierig e n
zwemmen om ons heen, maar minder dan normaal. Al snel zoeken
ze hun heil elders. Her en der zien we kleine groepjes, die
vrolijk omhoog springen. Het zwemmen met uitrusting is
behoorlijk vermoeiend. We moeten ook geluiden maken en
zingen om de aandacht van de dolfijnen te trekken. Na een
paar uur is het feest voorbij. We krijgen warme chocolade om
op te warmen en we varen weer terug naar de haven. Op de weg
terug komen we ook nog een potvis tegen. Inmiddels is de zon
gaan schijnen en wordt het zo'n 20 graden. We zijn
behoorlijk moe geworden van het zwemmen en varen.
We lunchen wat en e-mailen naar huis en de rest van de
namiddag hangen we wat rond in de herberg . 's avonds
gaan we even eten bij Rocks, maar snel alweer naar huis.
|