South West USA

Deel 3

Zaterdag 16 mei 2015

Het ontbijt in het motel is aan de karige kant. Toast, jam, cereals en een heel kleine muffin. We gaan na het ontbijt meteen naar het Canyonlands National Park om de grote drukte voor te zijn. Het is nog een dik uur rijden naar de ingang van het park. Het regent behoorlijk hard als we naar het park rijden. Als we aankomen wordt het droog. We hebben ons niet gerealiseerd, dat er in dit park geen eten en drinken te koop is. In andere parken was dit in ruime mate wel het geval. We hebben niets bij ons om te eten. Gelukkig verkoopt het visitor center wel repen. Beter iets dan niets. We rijden eerst naar de Mesa Arch trail. Deze korte trail leidt naar een boog met uitzicht op de canyon van de Colorado rivier. Omdat we vroeg zijn is het nog erg rustig hier. Het is koud hier, zo hoog in de bergen. Zo’n 4°C en soms wat koude wind. We rijden verder naar de Green River Lookout. Nu zijn ook de busgroepen gearriveerd en is het een stuk drukker op dit makkelijk bereikbare uitkijkpunt. Het uitzicht op de Green river is prachtig. Van hieruit rijden we verder naar het zuiden. Bij een picknick plaats gaan we van de weg af en komen bij het beginpunt van de White Rim overlook trail. Die is niet vanaf de weg aangegeven, maar de Rough Guide bood uitkomst. Op de picknick plaats staat een richtingwijzer en verder moeten we de cairns volgen, dat zijn stapeltjes stenen, die het pad markeren. Het is ongeveer 3km heen en weer naar een prachtige uitstekende rotspartij met uitzicht op de White Rim. Dit is de witte rand van de canyon van de Colorado rivier die door dit gebied slingert. Het witte randje komt van een afzetting miljoenen jaren geleden en beschermt de onderliggende zachter lagen.

Na deze mooie wandeling rijden we door naar Grandview point. Dit is wel het mooiste uitzichtpunt in het nationaal park, maar doordat het makkelijk bereikbaar is, is het hier ook behoorlijk druk. We hebben geluk om een parkeerplaatsje te bemachtigen. Een ranger geeft een praatje over de geologie van het gebied. De canyons zijn ontstaan doordat in het westen, in de buurt van de  Grand Canyon, vulkanen actief zijn geworden, die lavadammen opwierpen voor de rivier. Toen die dammen het onder de druk van het stuwmeer het begaven spoelde er van alles in een grote golf westwaarts en sleet het gebied hier in een diepe canyon uit.

We rijden nu naar Upheaval Dome. Bij Upheaval Dome is een trail dat steil omhoog loopt naar een uitzichtpunt op een krater. Het is zonnig geworden en het voelt erg warm aan, hoewel het maar 13°C is. Het uitzicht op de krater is ook mooi. Door de zonneschijn lijkt het groene gesteente nog spectaculairder. We rijden terug naar Moab. Het begint weer flink te regenen, maar eenmaal in Moab is het prachtig weer. We eten bij Twisted Sistas (net als gisteren) en gaan daarna uitrusten op de kamer.

Later in de middag rijden we weer terug, maar nu naar het Dead Horse Point State Park. Dit is een natuurreservaat met als hoofdattractie een uitzichtpunt op een bocht in de Coloradorivier. Het uitzicht is spectaculair. Het gebied dankt haar bijzondere naam aan het feit dat cowboys op de landengte in de rivierbocht wilde paarden (mustangs) samendreven in een soort natuurlijke manege. Ze kozen de beste paarden uit en lieten de anderen aan hun lot over. De paarden durfden de engte niet te verlaten, omdat ze dan over een spleet moesten stappen/springen. Ze stierven van de dorst met uitzicht op de Coloradorivier! Ook hebben we hier uitzicht op de winning van kaliumcarbonaat, potash genaamd.

We rijden weer terug naar Moab. We tanken en doen boodschappen bij de City Market (gigantische supermarkt) en gaan daarna eten bij Eddie McStiff's Bar & Restaurant. Gezellige drukte. Het eten is wel aardig, maar niet opzienbarend. Erik neemt een pasta met kip, en ik 3 prikkers met rund, kip en garnalen op een bed van salade.

Dan vermoeid naar onze motelkamer.

Weer: wisselend bewolkt. Zware regenbuien afgewisseld met zonnige perioden. Temp 4 tot 14°C

We staan weer vroeg op. Na het eenvoudige ontbijt rijden we naar Arches National Park. Dat is maar een vijftal mijl vanaf Moab, dus we zijn er zo. Er staan een behoorlijke rij voor de ingang en we moeten 10 minuten wachten voor we naar binnen kunnen. Ook in dit park zijn geen faciliteiten voor eten en drinken, maar dit keer hebben we genoeg bij ons. Gisteren gekocht bij de City Market! We rijden meteen helemaal naar het eind van de centrale weg, zo’n 20 mijl verderop. Daar beginnen we aan een trail naar de Landscape Arch. Het National Park staat bekend om zijn Arches (bogen) en Windows (ramen), die door erosie zijn onstaan uit het zandsteen. De bogen zijn kwetsbaar. Op plekken zijn ze dun aan het worden en het gesteente is nogal zacht. Vanaf de parkeerplaats lopen we door een smalle doorgang een heuvelig landschap in met prachtige rotspartijen links en rechts. Na een 500 meter komen we bij een afslag voor een bezoek aan de Tunnel Arch en de Pine Tree Arch. De tunnel Arch zit hoog in een berg, terwijl de Pine Tree Arch op de grond staan en je er zo doorheen kunt lopen. Weer terug op het pad lopen we door naar de Landscape Arch. Die staat ongeveer honderd meter voor een bergwand op een flinke verhoging ten opzichte van het pad. Het is een prachtig gezicht. In 1991 is er nog een flink stuk vanaf gevallen. Foto’s van de Arch in vroeger tijden bewijzen dat. We kunnen nog doorlopen naar de Double O’ Arch, maar dat wordt ons wat te gortig, gezien de klimpartij die daarvoor nodig is. We lopen terug naar de parkeerplaats. Volgend doel is de Delicate Arch. Helaas blijkt de weg naar het makkelijk bereikbare viewpoint te zijn afgesloten, vanwege de overdadige regen van de afgelopen dagen. De trail naar de Delicate Arch is wel open, maar dat vergt bijna 500m klimmen, de passage van een kloof en een afgrond. We lopen het pad voor een deel. We krijgen zicht op de klim, maar niet op de Arch. Helaas, want Delicate Arch is wel de signatuur van het park, zo niet van Utah. De boog staat op de kentekenplaten van auto’s uit deze staat. We rijden naar de Windows-sectie. Hier maken we een wandeling naar de North Window en de South Window. Samen lijken ze met een rots er tussen een soort van bril op een dikke neus. Leuk gezicht. Er tegenover staat de Turret Arch. Een boog met een torenvormige rotspunt erachter. Laatste stop is vandaag bij de Balanced Rock. Dit is een soort pilaar waarop een grote kei lijkt te liggen en die er nog net niet afvalt. 

Het is dan ongeveer één uur. We rijden terug naar Moab. We douchen en rusten en dan gaan we koffie drinken bij Moab Coffee Roasters. Erik gaat vervolgens de auto wassen, want die zit onder het rode stof van de afgelopen weken. We drinken daarna nog een biertje bij Spruce Tree Café. Daar moet je wel iets te eten bij bestellen volgens de wetten van Utah. Dat doen we dan ook. De rest van de middag brengen door in de zon (en in het zwembad) bij het motel. ’s Avonds eten we een pizza bij Paradox Pizza aan de zuidkant van Moab. Het is een soort afhaaltent. Het duurt nogal lang voor we wat krijgen - dat zal dan wel de Paradox zijn: fast food waar je lang op moet wachten - maar het smaakt niet onaardig. Dan weer koffie en vervolgens naar de motelkamer.

Weer: zonnig 23°C

Na ontbijt en koffie rijden we rustig naar Grand Junction in Colorado via de US191 en dan verder over de Interstate 70. We zijn er al om 10.40 uur. De kamer is natuurlijk nog niet klaar. We gaan even het centrum in. Om 12 uur kunnen we de kamer op. We rusten even uit en eten broodjes die we in Moab in de supermarkt hebben gekocht. ’s Middags rijden we naar Palissade. Een dorp 10 mijl verderop, dat bekend staat om zijn wijnbouw en fruitteelt. We gaan bij de Talon Winery wijnen proeven en kopen een witte pinot gris en een mengwijn van diverse druivensoorten. We rijden nog wat rond in de streek om foto’s te maken van wijngaarden. Daarna rijden we terug naar Grand Junction. We doen boodschappen bij de Walmart en gaan later het centrum in. We drinken en cocktail bij de Thunderdome bar en daarna eten we heerlijk bij Bin 707 Foodbar. Een wat alternatief aandoend restaurant met uitsluitend gezonde en locaal geproduceerde ingrediënten. We beginnen met een schotel charcuterie en kaas en als hoofdgerecht neem ik Colorado Wagyu Beef brisket, gegaard rundvlees in spinaziebladeren. Erik neemt de eendenborst. Het is heerlijk en onze charmante ober Lloyd doet zijn best. Daarbij nog een locale wijn, maakt het helemaal compleet. Niet goedkoop natuurlijk. We drinken koffie bij Roasted, een aardige kleine espressobar.

Weer: zonnig 25°C

Het ontbijt is hier iets uitgebreider dan in Moab. De eigenaresse van het motel blijkt 20 jaar geleden uit Polen te zijn geïmmigreerd. Aan haar matige Engels zou je dat niet merken. Na het ontbijt kopen we broodjes bij de Walmart en rijden daarna naar het centrum om bij Roasted koffie te drinken. Daarna rijden we richting Fruitta naar de oostelijke ingang van het Colorado National Monument. Dit is een berggebied dat doorneden wordt door een paar canyons. Het onderscheid tussen een National Park en een National Monument is niet altijd even scherp. In het algemeen zijn de Monuments kleiner dan Parks en minder gevarieerd. Vaak hebben ze één type natuurfenomeen.  We rijden via een slingerweg naar zo’n 2.000m meter hoogte en kunnen vanaf de hoogvlakte op diverse punten de prachtige canyons in kijken. De weg in het park is aangelegd in 1931 door werkloze arbeiders in een werkverschaffingsproject tijdens de grote economische crisis onder president Roosevelt. De WPA (Works Progress Administration) en de CCC (Civil Conservation Corps). Een aantal wegwerkers hebben de aanleg niet overleefd. De weg slingert langs de rand van  de hoogvlakte. Het begint onzettend hard te regenen en daarna zelfs stevig te hagelen. Het klaart ook weer op. We rijden na 23 mijl het Monument aan de kant van Grand Junction weer uit. Later in de namiddag winkelen we wat in het centrum van de stad totdat we weer in Thunderdome bar wat drinken. Daarna eten we bij Il Bistro Italiano. Heerlijk gegeten. Ook hier weer locale producten. De pasta en sauzen zijn allemaal zelf gemaakt. Het moet allemaal even worden vermeld door John, onze server. Het is behoorlijk fris buiten, maar dankzij de terrasverwarming kunnen we toch buiten eten.

Weer: wisselvallig, regen- en hagelbuien. 14-18°C

We rijden naar Denver. Het is een flinke rit van bijna 400 km. De interstate 70 volgt grotendeels het dal van de Colorado rivier. De vallei wordt soms smal, dan weer breder. In de rivier zien we zo nu en dan rafters de kolkende rivier afdalen. Als we in de buurt van Vail komen, worden de bergen hoger en ligt er meer sneeuw op. We rijden door een winterlandschap. Er zijn ook veel wegwerkzaamheden. Dichter bij Denver wordt het erg mistig op de weg. De temperatuur ligt rond de 4°C.  We doen er ongeveer 4 uur over.  

Eenmaal in Denver klaart het enigszins op en loopt de temperatuur op tot 14°C. Rond 12.30 zijn we bij het Capitol Hill Mansion B&B. Het ligt in een rustige welvarende wijk, niet ver van de State Capitol, het regeringsgebouw van Colorado. We rusten even uit op de kamer. De B&B is klassiek ingericht. Onze Forget-me-not kamer heeft een helmelbed. De B&B wordt gerund door Carl Schmidt II en zijn dochter Bailey. We gaan lunchen bij Aces op 17th Ave, niet al te ver van de B&B. De keuken is Aziatische fusion en het restaurant heeft een grote zaal met tafeltennistafels, waar de lunchgasten tussen het eten door een potje pingpongen. Na de lunch huren we een fiets bij het B-Cycle system van Denver. Je stopt je credit card in de terminal en je betaalt $9 voor 24 uur. Je kunt de fiets voor maximaal 30 minuten lenen. Dan moet je hem op één van de stallingspunten inleveren. Er zijn veel stallingspunten in de stad. Met een app op je smartphone kun je zien waar ze zijn en hoeveel fietsen er beschikbaar zijn. We fietsen naar de State Capitol. Om drie uur gaan we mee met een gratis tour door het gebouw. Het gebouw is in 1894 gebouwd en werd in 1901 opgeleverd. Colorado is sinds 1876 een staat. Het gebouw is in de vorm van een Griekse Kruisbasiliek gebouwd, net als het Capitool in Washington DC. De gids laat ons de vergaderzaal van de afgevaardigden en de senaat zien, waarna we naar de koepel gaan. Vanaf de buitenrondgang van de koepel hebben we een mooi uitzicht op de stad en omgeving. Tegenover het capitool staat het stadhuis van Denver. Daartussenin een obelisk ter herinnering aan de oorlogsdoden. Voor het capitool staat een beeld van een soldaat ter herinnering aan de troepen, die namens Colorado – dat toen nog niet eens een staat was – aan de Amerikaanse burgeroorlog deelnamen aan de zijde van het Noorden. We lopen vanaf het Capitool naar de 16^e straat. Dit is een voetgangersgebied in Lower Downtown (LoDo) met hotels en winkels. Op deze straat rijdt een gratis shuttle bus af en aan. We nemen de bus naar het andere einde bij de kruising met de Wynkoopstraat en stappen daar bij de Tattered Cover Bookstore uit, die in een voormalig handelshuis is gevestigd. Hier drinken we koffie en kijken wat rond bij deze uitgebreide boekhandel.

Na dit culturele oponthoud maken we nog wat foto’s op de 16th Street, m.n. van de Daniels & Fisher kloktoren halverwege. De toren is in 1910 gebouwd als onderdeel van een warenhuis. Met 99m hoogte was het het hoogste gebouw ten oosten van de Missisippi. Het ontwerp is gebaseerd op de klokketoren op het San Marcoplein in Venetië. Het warenhuis is in 1971 afgebroken, maar de toren is gerestaureerd.  Daarna pakken we weer een fiets en rijden naar het Colorado Convention Center. Hier staat het beroemde beeld van een blauwe beer, die de glazen pui in kijkt. Grappige vondst uit 2005 van Lawrence Argent, die het de titel "I see what you mean" meegaf. We fietsen weer terug naar het B&B laten onze tassen hier achter en fietsen naar de 17^e straat om te eten. Het is druk en bij veel restaurants is een wachtrij. We gaan dan maar naar Tavern Uptown een eetcafé met veel tv-schermen, waarop sportwedstrijden zijn te zien.

Na het eten lopen we naar Colfax Avene naar de X-bar, een gay bar. Het is een ruime bar, waar op dit vroege uur (19u.) al veel mannen aan de bar zitten. Best wel gezellig en we drinken hier een paar biertjes.

Weer: afwisselend zonnig en mistig. Koud: 4 - 14°C.

Carl Schmidt, de eigenaar en kok van het B&B maakt voor ons een bijzonder ontbijt. Geen eieren voor mij, geen bacon voor Erik. Erik krijgt een ei-soufflé en ik wafels met zwarte bessen. We zitten aan tafel met twee oudere dames uit Wisconsin, die honderduit praten. Wel gezellig, maar ook erg druk. Na het ontbijt gaan we koffiedrinken bij Pablo Coffee, iets verderop in Pennsylvania Street bij de 13e Avenue.

Na de koffie rijden we eerst naar de winkel van Recreational Equipment Inc (REI) om een soft shell jack met capuchon voor mij te kopen. Dat is prettig om over mijn Fleece vest te dragen, omdat het de koude wind tegenhoudt. Ik koop een Mammut jack.

Vervolgens rijden we naar Boulder, de universiteitsstad op 25 mijl van Denver. Het is een vredig stadje helemaal in het teken van de universiteit. Veel jonge en studieuze mensen. Het ook wel ‘seven miles surrounded by reality’ genoemd. We drinken koffie bij de Laughing Goat op Pearl Street. DDaarna struinen we Pearl Street af, de centrale winkelstraat van Boulder. We lunchen bij de Westend Tavern. Na de lunch rijden we de Flagstaff Mountain op voor een uitzicht op Boulder en omgeving. Er is laaghangende bewolking, maar we kunnen toch van een mooi uitzicht genieten. Boulder is ontstaan eind 19^e eeuw toen hier goudzoekers kwamen. Goud werd niet gevonden, maar het stadje groeide toch. Daarna rijden we naar Nederland. Een plaatsje zo’n 25km ten westen van Boulder in de bergen. Het is in de 19^e eeuw gesticht als Middle Boulder, genoemd naar de rivier. Het was een mijnbouw plaatsje. De Caribou mijn lag 10km ten Noordwesten ervan. In 1873 werd de mijn overgenomen door een Nederlands bedrijf. Door de barre omstandigheden rond de mijn besloot het mijnbouwbedrijf om de mineralen in Middle Boulder te verwerken. Middle Boulder lag lager dan de mijn en werd daarom Nederland genoemd. Op 2400 meter hoogte ligt het toch tamelijk hoog en in ieder geval veel hoger dan Nederland in Europa. Het is nu een toegangspoort voor een outdoor sport gebied en gelegen aan een stuwmeer. Niets herinnert aan ons land, maar het is wel grappig om de naam van ons vaderland op veel uithangborden en zelfs op de politieauto's te zien staan. We drinken koffie en eten een gebakje voor we weer terugrijden naar Denver.

’s Avonds eten we bij Steuben, waar we even moeten wachten. Het is zeer lawaaiig, maar het eten is redelijk.

 

Weer: bewolkt, max. 8°C

Het is ontbijt is weer eisoufflé, maar dit keer met kip erin. Ik krijg pannenkoeken met zwarte bessen. Na het ontbijt gaan we niet naar Rocky Mountain National Park en de Trailridge Highway. Helaas is het weer te slecht. De weg - met een hoogtepunt op 3700m de hoogste geplaveide weg in Amerika -  op  is op 1/3 gesloten, omdat ze nog onvoldoende sneeuwvrij is. Bovendien zijn er zware sneeuwbuien voorspeld met 1 tot 3 inches extra sneeuw. We als alternatief en omdat het regent naar het Denver Art Museum. Dit heeft een brede collectie. Van pre-colombiaans, via spaans-koloniaal, indiaans, Europees tot Amerikaanse hedendaagse fotografie. De indiaanse collectie bestaat uit gebruiksvoorwerpen, zoals kleding, verentooien en keramiek, maar ook uit kunstvoorwerpen. Na het museumbezoek lunchen we in een saladbar tegenover het museum.

We rusten uit in de B&B, waarna we rond half twee naar Lookout Mountain rijden. Daar ligt William Cody begraven, beter bekend als Buffalo Bill. Deze avonturier, die (te) veel bisons heeft afgeschoten en met een soort reizend circus door het land trok overleed in 1917 in Denver. Volgens zijn weduwe was Lookout Mountain zijn favoriete plek. Het stadje Cody, dat hij hielp oprichten in Wyoming bestreed deze claim, maar Bill ligt toch hier begraven met zijn vrouw. Het uitzicht op Denver en omgeving is mooi. Het graf is dat niet echt en het museum ook niet. De winkel en cafetaria zijn van de echte ouderwetse soort. We rijden na een versnapering weer terug naar de B&B.

Om half vijf nemen we de bus naar het honkbalstadion Coors Field, voor een Major League Baseball wedstrijd van de Colorado Rockies tegen de San Francisco Giants. Het is een hele belevenis. De wedstrijd begint om 18.10, maar tot die tijd worden we bezig gehouden met allerlei commerciële zaken. Ook is er ruim voldoende eten en drinken voorhanden om de maag te vullen. Verkopers lopen af en aan op de tribunes om steeds weer andere etenswaar te verkopen. Het meest exotisch waren wel de sateprikkers met aarbeien waar chocolade overheen gegoten was.  De Rockies staan onderaan in de Western Conference van de National League. En deze avond wordt dat niet beter. Ze komen in de 3 inning achter en dat wordt erger. Dat deert de veel bezoekers niet eens. Velen zijn hier met de hele familie, van baby tot grootouders. Men kletst met elkaar en werpt zo nu en dan een blik op het veld. Het regent af en aan. Voor de 7^e inning gaat het harder regenen. De 7th inning stretch moeten we opstaan en "Take me out to the ball game" zingen. In 2^e helft van de 9^e inning staat het 11-5 voor de Giants en wordt het spel stilgelegd vanwege het weer. Wij gaan dan maar naar huis. Bij het station nemen we een taxi. Binnen tien minuten zijn we voor slechts $8 thuis.

Weer: regen. In de middag opklaringen, maar ’s avonds weer regen. 12°

 

	Andere Reisverslagen
terug		verder