deel 2

Vrijdag 10 mei 2019

We staan om 8 uur op en ontbijten in het hotel. Na het ontbijt lopen we naar Bike Asia om onze fietsen op te halen. We willen een fietstocht maken door het dal van de Yulong rivier. Voor Erik is er een 23 inch model, voor mij een 21”. We fietsen eerst naar de Starbucks voor koffie. Dan gaan we op weg richting de Yulong rivier. We rijden over fietsroutes langs slootjes, door bossen en door rijstvelden. We komen na een uur aan de Yulong en volgen die min of meer richting de Jinlong brug. Het landschap is prachtig met mooie begroeide bergen en rijstvelden waarin de boeren aan het werk zijn. Runderen verzorgen de kracht voor het ploegen. We laten een paar keer de drone opstijgen, om mooie beelden van het karstgebergte, de rijstvelden en de Yulong rivier te maken. Dat leidt één keer tot belangstelling van een groep vrouwen, die op de scooter langskomen. Ze maken selfies met ons op de achtergrond.
Bij de Jinlong brug stappen we af. De mevrouw van de Bike Asia zit daar (toevallig) ook en neemt onze fietsen in ontvangst. Die gaan met een vrachtauto naar Xiatang. Wij gaan eerst even lunchen bij een eettentje. Rijstnoodles met eend en kip voor 20 Yuan. Vervolgens stappen we op een bamboovlot met een punter, die ons stroomafwaarts vaart. Er zijn een 5-tal stroomversnellingen, waar we doorheen moeten. Voeten omhoog anders worden ze nat. We dobberen zo’n anderhalf uur langzaam de rivier af. In Xiatang stappen we uit en daar staan onze fietsen op ons te wachten. We kopen de foto, die van ons op de rivier is genomen. Vanuit XiaTang volgen de we route die we ook gekomen zijn terug naar Yangshuo.

’s Avonds eten we eerst wat van een straatverkoper. Ik neem vleesspiesjes en Erik een soort Chinese falafel. Daarna eten we nog in een restaurant, maar dat was minder succesvol. Wel veel, maar niet bijzonder. We drinken koffie bij ons vaste adres, een aardige man een paar straten van ons hotel, die altijd op zijn peuterdochter schijnt te moeten passen. De koffie kost erg veel tijd om te maken, maar de vriendelijkheid van de café-eigenaar vergoedt veel.

Weer: 26 graden en zon

zaterdag 11 mei 2019

We staan om 6.30 uur op en ontbijten zodra de keuken open gaat om 7.30. Om 8 uur komt de taxi ons ophalen en die brengt ons naar het Hogesnelheidstreinstation van Yangshuo dat bijna 30 km verderop ligt bij Xing Ping. Het duurt bijna 50 minuten voor we er zijn. De toegang tot het station is dit keer wat eenvoudiger. Alleen een paspoort en bagagecontrole. Klik hier voor een filmpje over aankomst en vertrek op station Yangshuo.
 Het is een lange rit. We vertrekken om 10.00 uur en komen om 15.07 in Chongqing West aan. Dat is een tamelijk groot station, maar we zien helemaal geen winkeltjes. We lopen naar de taxi standplaats in de parkeergarage. Er staat een lange rij wachtenden. Na een kwartier kunnen we mee. De taxirit naar de haven waar de rivierschepen voor onze driedaagse cruise op de Yangtze rivier vertrekken, duurt zo’n 50 minuten. De chauffeur raast door het verkeer, terwijl hij telefoongesprekken voert, liedjes zingt en links en rechts inhaalt. We komen zonder problemen bij de kade. Dan is zoeken het naar het schip. We hadden telefonisch te horen gekregen dat het schip aan pier 3 zou liggen, maar dat is niet zo. Blijkt 6 te zijn. Nog verder lopen. Aan pier 6 liggen twee schepen, maar dat hebben wij niet door en wij gaan het verkeerde schip op. Het misverstand wordt verhelderd en we komen toch op het goede schip, de Gold 7  Daar is nog de instructie van het personeel aan de gang en daar moeten we even op wachten voordat we de hutsleutel krijgen. Het is een groot schip met 6 dekken. Rond 17.00 liggen we in onze hut uit te puffen. De cruise hebben we geboekt via Travelchinaguide.com
We nemen een supplement op het diner, zodat we een prive tafel krijgen in het VIP-restaurant. Vanavond is er geen diner, maar we hebben gedroogde soep bij ons, waar we heet water op kunnen schenken.

Om 21.30 steekt de Gold 7 van wal en begint onze cruise. We varen door Chongqing, een moderne en grote stad met levendige lichtreclames en lichtshows op de gevels van grote gebouwen.

Weer: 25 graden, bewolkt. In Chongqin heiig.

Zondag 12 mei 2019

We worden wakker als het schip aanmeert in Fengdu. Deze stad is als gevolg van de aanleg van de Drieklovendam in het water verdwenen. De stad is op een hoger niveau herbouwd. Wij gaan naar de Ghost City, een heiligdom in het teken van het laatste oordeel en de tocht naar de hel of de hemel. Eenmaal aan land gaan we met elektrische autootjes naar het toegangsgebouw. Dat gaat, zoals zo veel, heel chaotisch. De Chinezen denken alleen aan zichzelf en willen niet wachten op iemand die eigenlijk aan de beurt is om in te stappen. Uiteindelijk komen we allemaal bij de hoofdingang aan. Met dat voordringen schiet niemand dus iets op, maar toch doet iedereen het. Wij leren het snel af. Onze gids spreekt wel wat Engels, maar het is niet altijd even goed te begrijpen. We stappen over op een kabelbaan, die ons naar boven brengt naar de tempels en paleizen. We krijgen een verhaal te horen over het heiligdom. Een van de onderdelen is een brug, waar je overheen moet. Wachters oordelen over goede en slechte mensen. Wij mogen natuurlijk door, anders waren van de brug af gekieperd. Er volgt een lange trits tempels met mooie Boeddha beelden en ook beelden van bewakers, kwade geesten en nog veel meer. Het uitzicht over de Jangtze is ook mooi om te zien. De gids spreekt door een microfoon en een luidspreker, maar dat doen alle andere gidsen ook. Er ontstaat een ware kakofonie van gidsen. De Chinese bezoekers laten zich ook niet onbetuigd. Aan het einde staat een toren, waarvan de stervenden de laatste keer konden kijken naar hun nabestaanden. Ook zien we hier een gallerij met beelden die de martelingen laten zien, die de mensen moeten doorstaan, die een slecht leven hebben geleid. Dat ziet er gruwelijk uit. Na drie uur gaan we weer naar beneden.

We gaan even rusten en daarna is het tijd voor de lunch. ’s Middags is er de welkomstparty waarbij de kapitein zich voorstelt met zijn officieren. Hij doet een woordje en brengt een toast uit. Daarna gaat hij de zaal rond om met iedereen te proosten. Volgend onderdeel is een dansvoorstelling door een deel van het personeel. De mannen in gala, de dames in tutu. Het ziet er een beetje bizar uit. Dit alles wordt afgerond met een polonaise voor iedereen, die zin heeft.
Dan is het tijd voor de loterij. Wij houden het voor gezien en gaan naar de hut. We doen rustig aan en kijken naar het landschap dat voorbijschuift. Rond vijf uur leggen we aan voor de optionele avondexcursie. Een licht, zang en dansshow. Die laten we schieten, want we hebben al zoiets in Yangshuo gezien.
We dineren weer in de VIP lounge en bestellen een wijn erbij. Rode wijn hebben ze niet, wel witte en die is best aan de prijs vermogen, ook voor Nederlandse begrippen (€55). Hij wordt lauw geserveerd. Er is kennelijk nog geen echte wijncultuur hier.

Weer: 22 graden. Ochten regenbuien. Later droog.

Maandag 13 mei 2019

Na het ontbijt kunnen we rustig luieren in de hut. We doen niet mee aan de optionele ochtend excursie. Rond het middaguur worden naar het Sun Deck gesommeerd voor een blik op de eerste van de drie kloven in de Yangtze-rivier, de Qutang kloof. Helaas regent het, maar het is wel een mooi gezicht. Daarna gaan we lunchen. ’s Middags leggen we aan in Wuhan. Daar stappen we met een Engelstalige gids (Mike) over op een kleinere boot, die een zijtak invaart door de drie kleine kloven. Ook deze zijn heel mooi om te zien. Aan boord is het een kakofonie van geluid. Elke groep heeft een eigen gids met een versterker. Daarnaast heeft ook de boot een omroepster, die ontzettend lang van stof is. En daarbij nog de schreeuwende Chinese passagiers. Gek genoeg hoor je daar op het rechtergangpad helemaal niets van, dus daar staan we het liefste. We komen langs de hangende doodskist, een kist van een oude cultuur, die zijn vorsten na overlijden hier in grotten hoog in de bergen verstopte. Na de derde kleine kloof, de smaragdkleurige kloof, komen we bij een steiger, waar een deel van de passagiers overstapt op een nog kleinere boot voor een tochtje door de minikloofjes. Dat doen we niet. In ruil daarvoor krijgen we een weldadige rust en kunnen we van de omgeving genieten. Als de meute weer terug is, begint het pandemonium opnieuw.
Terug aan boord, vertrekt onze Gold 7 alweer snel. We krijgen de tweede kloof te zien, de Wu kloof. Hierna moeten we weer aan tafel voor het feestmaal. Dit keer niet met z’n twee, maar met 7 anderen aan een grote ronde tafel. Gelukkig hebben ze ons ingedeeld met de allerrustigste Chinezen, die we tot nu toe hebben gezien. De ene specialiteit naar de andere wordt op een draaiplateau midden op tafel gezet en je kunt je gewenste gerecht naar je toe draaien en opscheppen. Als iets op dreigt te raken, komt er weer een nieuw gerecht. Het eten duurt maar 40 minuten, dus er moet wel doorgegeten worden.
Na het eten moet er worden afgerekend voor de drankjes. Daarna begint de feestavond met de talent show. Die laten we voor gezien en trekken ons terug op de hut met de fles wijn van gisteravond.

Weer: bewolkt en regenbuien. 19 graden

Dinsdag 14 mei 2019

We staan vroeg op. Na het ontbijt wacht de ontscheping. Dat gaat volkomen chaotisch. Veel te veel mensen verzamelen zich in de lobbyruimte. Wij wijken uit naar het buffetrestaurant om de ontwikkelingen af te wachten. Onze Engelstalige gids CiCi meldt zich. Na enige tijd kunnen we met een kabelbaan van het ponton naar de kade, waar bussen op ons staan te wachten. We vinden de juiste bus en gaan zitten. De rit naar de Drie Klovendam duurt een half uur. De dam is een stout staaltje van Chinees Civiel ingenieursschap. De bouw is in 1993 begonnen en pas in 2003 voltooid. Door de dam is het waterniveau in de Yangtze met zo’n 100 meter gestegen, zodat hele steden in het water zijn verdwenen. 1,3 miljoen mensen moesten worden geherhuisvest. De verwachting is dat binnen 10 tot 15 jaar nog eens 4 miljoen mensen moeten verkassen, omdat de oevers afkalven en meer steden in het water zullen verdwijnen. De rivier is nu makkelijker te bevaren en de elektriciteitscentrale levert 22,5 GW vermogen en voorziet in 3% van de totale Chinese elektriciteitsconsumptie. Langs de dam loopt een tweerichtingen scheepstrap, voor het vrachtverkeer. Elke trap heeft vijf kolken. Deze was in 2015 gereed. De dam steekt 185 boven het zeeniveau uit.
De kans is groot dat de slibafzetting verstoord raakt en het stuwmeer op den duur dichtslibt. Bovendien komt er geen vruchtbaar slib meer in de benedenloop van de rivier. Tenslotte vervuilen de overstroomde fabrieken en woningen het rivierwater, dat niet meer drinkbaar is en ook niet meer geschikt om in te zwemmen of uit te vissen.
Het regent fors en niet aflatend. Cici doet haar best de groep bij elkaar te houden, wat niet eenvoudig blijkt. Het is enorm druk. Eerst moeten we door een veiligheidscheck. Onze koffers moeten uit de bagageruimte en door de scan. Maar verboden items mogen we in de bus laten, zoals messen en spuitbussen. In de scan wordt mijn drone onderschept, die mag niet mee en wordt in bewaring genomen. Even later zitten we weer in de bus en de messen en spuitbussen dus ook! Daarna naar het uitzichtpunt op de scheepstrap. Vervolgens gaan we met een elektrisch autootje naar het uitzichtpunt op de dam. Daar ook weer een chaos met mensen die op de foto willen met de dam en plaatselijke bevolking die eten verkoopt. Tenslotte gaan we weer terug naar het hoofdgebouw en krijg ik mijn drone weer terug. Dan is het nog een uur rijden naar Yichang, waar we bij het Tour Centre worden gedropt. Wat nu? We steken de weg over naar het Wanda Plaza, waar we bij McDonald’s eten. Daarna een kopje koffie. Het is inmiddels droog geworden. We gaan de rivieroever opzoeken. Daar zien we een Crowne Plaza hotel. We besluiten daar wat te gaan drinken. Binnen blijkt dat een kamer maar 500 RMB (€70) kost, dus huren we er een voor de dag. Wat een luxe voor zo weinig. We rusten uit en drogen op.
Half zes gaan we eten in het hotel. Om acht uur komt de taxi, die ons naar de luchthaven brengt. Het is een rit van ongeveer 40 minuten. In de luchthaven zijn we snel ingecheckt. Dan volgt een grondige veiligheidscontrole voor we in de vertrekhal komen. Dan begint het wachten. Het is ongeveer 21 uur en de vlucht is voor 23.50 gepland. Uiteindelijk is de vlucht een half uur vertraagd en kunnen we met de laatste vlucht uit Yichang vertrekken. De vlucht van Sichuan Airlines naar Chengdu verloopt nogal stormachtig. Veel turbulentie. Niet alle passagiers zijn even gedisciplineerd. Sommigen staan al op als we nog aan het opstijgen zijn. Ook bij het dalen en taxiën in Chengdu zijn er een paar die gaan staan en hun spullen willen pakken. Rond 2 uur hebben we onze bagage van de band en kunnen we naar het airport hotel lopen. Dat is nog een hele tour. We denken dat we het hebben gevonden, maar dat blijkt het verkeerde Airport hotel. Er is er nog een. Na een half uur zijn we op de basic kamer. Snel naar bed en slapen.

Weer: veel regen. 16 graden

Woensdag 15 mei 2019

Om half acht zijn we wakker en gaan we ontbijten. Het is druk bij het ontbijt. Het is niet erg bijzonder. We worden door een shuttlebus weer naar terminal 1 van het vliegveld gebracht, waar de de metro de stad in nemen.

We moeten drie keer overstappen en komen dan voor de deur van het Holiday Inn Oriental Plaza uit. De kamer is mooi en ruim. We rusten even uit en gaan dan op pad naar het Renmin Park of wel het Volkspark van Chengdu. Dat is een prettig en aangenaam park in het midden van de stad met een groot theehuis met terras. We drinken er thee. Opvallend is dat de gasten van de theetuin hun oren laten schoonmaken door een specialist tijdens het theedrinken. We lopen wat rond in het park. Er wordt gevaren met bootjes op de meertjes. Rond het middaguur lunchen we in een Sichuan restaurantje en eten we heerlijk varkensvlees en groenten. Dan terug naar het hotel.
Na een rustpauze gaan we met de metro naar het Wenshu klooster en tempel. Dit is een voormalig klooster met een tempel, die nog steeds door gelovigen wordt gebruikt. Het behoort tot het Zen Boeddhisme, de incarnatie van wijsheid. We lopen de tuinen en tempelgebouwen van het complex rond. Het is er relatief rustig, ondanks de vele aanwezigen. Dit keer geen last van lawaaiige smartphones.

’s Avonds eten we in het hotel en drinken koffie bij een koffie en gebakswinkel ernaast. Op straat is een gezelschap ballroom dansen aan het instuderen. Zij dansen een passo doble in formatie op Chinese muziek. Leuk om te zien. We lopen een rondje door de volkswijk rond het hotel. We bekijken de winkeltjes, de apotheek en de diverse eethuisjes. We sluiten af met een cocktail in de lobby bar. De cocktails zijn niet erg trouw aan het recept. Blijkbaar zijn niet alle ingrediënten voorhanden in China.

Weer: 26 graden, bewolkt

Donderdag 18 mei 2019

We staan weer bijtijds op. We gaan vandaag de Pandaberen bezoeken in het Reuzenpanda fok- en onderzoekscentrum, dat in Chengdu is gevestigd. De beren zijn ’s ochtends een paar uur actief voor ze in een diepe slaap verzinken. We nemen de metro naar het Noordstation. Daar nemen we een taxi. De taxichauffeur probeert ons eerst nog een klein pootje uit te rukken, door 80 RMB te vragen. Wij eisen de meter. Daarna zakt hij naar een ritprijs van 60 RMB. We gaan akkoord. Na een rit van 50 minuten staat de meter inderdaad op 60 (€7,60). We stappen uit voor de gigantisch grote ingangspartij van het centrum uit. Er staan grote groepen voor de deur, maar wij mogen daar vlot langs. Erik mag vanwege zijn leeftijd gratis naar binnen. Ik betaal 55 RMB (7 euro).
Eenmaal binnen gaan we meteen naar het Reuzenpandaverblijf. Daar zien we inderdaad een aantal grote beren luierend en bamboe-etend de tijd door brengen. Ze hebben een grote leefomgeving, die mooi en natuurlijk is vormgegeven. De beren blijven niet echt bij elkaar, maar zoeken de eenzaamheid op. In de natuur leven ze ook solitair. De bamboe wordt ze in pakketten van bamboestokken aangeleverd. De bezoekers verdringen zich om de leukste foto’s te maken. Veelal selfies met de beer op de achtergrond. Er zijn ook Rode Panda’s. Zij behoren tot de wasberen en niet tot de grote beren. Ook zij eten bamboe. We drinken een cappuccino in het panda café. Kunstig is er een pandabeertje in het melkschuim getekend. Bij het Panda delivery enclosure hopen we baby beren te zien, maar dat valt tegen. Kennelijk zijn er geen geboorten geweest dit voorjaar.
Rond half twaalf nemen we de taxi terug naar het Noordstation en met de metro weer naar het hotel. Na een rustpauze gaan we wat lunchen in de omgeving. We vinden niets met een Engelstalig menu, maar wel met plaatjes op de menukaart. Dat is ook nog een uitdaging, want wat staat er op het plaatje? We kiezen per ongeluk een gerecht met alleen champions en groente, maar het smaakt wel goed en zeer gekruid. Beetje rijst erbij. Als drank nemen we een biertje, dat komt in een literglas, waar ze zich in Beieren niet voor zouden schamen.
Na het eten laat ik mijn haar trimmen bij de kapper. Dat gaat niet zomaar. Eerst wordt ik uitgebreid gewassen en gemasseerd. Dan volgt het trimmen en knippen en daarna nog een keer wassen. Dat alles voor 50 RMB (€6,40).
In de namiddag nemen we de metro naar de Tibetaanse wijk. Omdat Chengdu van de Chinese steden het dichtst bij Tibet ligt, trekken veel Tibetanen, die in Tibet geen toekomst zien naar Chengdu. Zij concentreren zich in een wijk ten zuiden van Wuhu tempel. Er zijn heel veel winkels met tapijten en Boeddha beelden. Er lopen ook veel Tibetaanse monikken over straat. De wijk staat ook wel bekend als klein Llhasa. Er is ook veel politie. Controleposten staan overal langs de grote straten. Kennelijk is mijn beducht dat de onrust in Tibet ook naar deze wijk zou over kunnen slaan.

’s Avonds eten we bij Ma’s Kitchen (Ma Wang Zi) (since 1927), een zeer populair Sichuan restaurant. Er staat een lange rij en we moeten een nummertje trekken. Na ruim een uur wachten kunnen we naar binnen. Er is een ober die behoorlijk Engels spreekt en hij neemt ons een beetje onder zijn hoede. We eten heerlijk, maar ook heel erg heet. Daar staat de keuken in deze provincie om bekend. Onze lippen raken verdoofd.
Weer: 28 graden, zon

	Andere Reisverslagen
terug		verder