DEEL 2

Zaterdag 9 juni 2012

Sogndal - Geiranger: 213 km

 Na het ontbijt gaan we Sogndal weer verlaten. Er is een kleine onenigheid over de kamerprijs, want de hoteleigenaar zegt dat de prijs die we via de reserveringswebsite hebben gekregen voor één nacht is  en niet twee. Maar we houden ons aan de tekst van de bevestiging en krijgen onze zin. Wel vervelend. We rijden in noordelijke richting, de weg die we gisteren ook al reden naar Fjærland. Nu rijden we echter Fjærland voorbij en schieten nog een tunnel in. We rijden richting Skei en dat ligt aan de oevers van Jølstravattnet. Het is een klein plaatsje en we drinken er - niet zo pittoresk - koffie bij het Esso tankstation. Daar zetten we de rit voort naar het noorden en komen via een aantal tunnels bij de Innviksfjord. Om deze fjord rijden we langs de oostkant heen. Het landschap is ook hier weer erg mooi. Het is hier wel wat drukker, omdat we nu op de E39 zitten, een grotere doorgaande weg. We komen opvallend veel Nederlandse auto’s tegen, meestal caravans en campers. Aan de andere zijde van de Innvikfjord ligt Stryn, een "drukke" toeristische plaats waar we snel doorheen gaan. We volgen nu weg nr 15, die nu naar het Oosten buigt. We rijden langs het prachtige meer Strynevattnet en de weg gaat steeds verder omhoog, een paar keer via tunnels door de bergen heen. Aan onze rechterzijde zien we zo nu en dan uitlopers van de gletsjer Jostedalbreen. Na weer een tunnel komen we op een bergplateau met sneeuwvlaktes. We zitten nu in de provincie Oppdal. De wegen zijn sneeuwvrij, maar de weg is omgeven door hoge muren van sneeuw, tot wel 4 meter hoog. Bij een parkeerplaats stoppen voor het maken van foto's. De zon schijnt fel en ondanks dat de temperatuur op deze hoogte laag is, voelt het zomers aan. We verlaten weg 15 en slaan de zeer smalle weg 63 in, die langs het bergmeer Djupvattnet voert. Het meer is nog bevroren en er ligt een dikke laag sneeuw op. We mogen hier niet stoppen, omdat de weg te smal is. We komen langs de afslag voor de berg Dalsnibba, de hoogste top hier in de omgeving en met 1500 meter een van de hoogste van het land. De zon staat hoog aan de hemel en er is weinig of geen bewolking. Toch is het hier boven niet meer dan 4 graden. Daarna zetten we de afdaling in naar de Geirangerfjord. Zo’n 5 km voor het dorp Geiranger komen we bij ons hotel aan, de Villa Utsikten, met inderdaad een schitteren uitzicht op de fjord en de daarin afgemeerde cruiseschepen. We wachten tot onze kamer klaar is. We moeten een kwartier wachten. Er is helaas geen lift ("ons hotel is uit 1893 en toen waren er nog geen liften") en de kamer is klein, heeft geen tv (1893?), maar wel twee heerlijke bedden. Utsikten is dus een klassiek hotel uit 1893, dat alleen ’s zomers is geopend. Keizer Wilhelm II kwam hier regelmatig. Hij bezocht Geiranger 18 maal vanaf 1890, waarvan 9 keer in dit hotel. Voor het hotel staat een gedenknaald op de plek waar de doorluchtige vorst van het mooie uitzicht moet hebben genoten. We gaan na een korte pauze naar beneden naar het dorp. De Eurodam van de Holland Amerika Lijn ligt in de fjord en het is een drukte van belang. Er zijn veel winkeltjes die helemaal op de cruisegangers zijn gericht. Bussen rijden af en aan om de passagiers op excursie rond te rijden. We doen boodschappen in de Joker super en drinken koffie op een terras. Tegen vijf uur eten we in de brasserie van hotel Geiranger aan de haven. De schepen varen uit en de weldadige dorpse rust keert weer. We gaan naar ons hotel om de voetbalwedstrijd Nederland-Denemarken te bekijken. Dat verloopt teleurstellend: 0-1! Later op de avond spelen Duitsland en Portugal in dezelfde groep, maar niet op het open kanaal in Noorwegen uitgezonden. We rijden naar het dorp en gaan in de lobby van  Hotel Unionen kijken – en doen alsof we gasten zijn. Hier zien we wedstrijd op de Zweedse tv. Duitsland wint met moeite met 1-0, tot opluchting van de vele Duitse gasten. We gaan weer terug naar het hotel en trekken ons terug op de kamer.

Weer: zonnig, tot 21 graden

Zondag 10 juni 2012

Als we opstaan is het behoorlijk mistig buiten. We ontbijten en drinken daarna een kop koffie in de lounge. Er is helemaal geen uitzicht meer. Rond half tien is er weer wat zicht op de fjord en zien we twee nieuwe schepen liggen. We besluiten eerst maar een bezoek aan het Fjordsenter te brengen. Een soort lokaal historisch museum, die de streekgeschiedenis laat zien. De Geirangerfjord behoort tot het UNESCO-werelderfgoed. Er staan veel maquettes en nagebouwde huisjes, die een indruk moeten geven van het - zeer arme - leven in deze streek in het verleden. Er is ook een prachtige diashow, die de streek door het jaar heen laat zien. Na het fjordsenter doen we boodschappen voor de lunch. In onze hotelkamer smeren we de boterhammen. Daarna rijden we naar het Flydalsjuvet, een rotspunt met een prachtig uitzicht op de fjord. Het is een van de meest gefotografeerde punten in Noorwegen. Dan wagen we de rit naar de Dalsnibba. Na een kilometer of wat stijgen trekt de mist dicht. De wolken hangen nog steeds laag. Het zicht is soms niet meer dan 20 meter. Als we nog verder stijgen wordt het zicht iets beter. We slaan de tolweg naar de top van de berg op en het zicht verbetert verder. De sneeuwwanden langs de weg zijn enorm. Het laatste deel van de weg is niet verhard, maar van gruis voorzien. Helemaal bovengekomen zien we weinig. Er is alleen mist. We rijden terug naar het hotel.

In de namiddag maken we nog vanuit het hotel een wandeling naar de boerderij Vesterås verderop op dezelfde berg.

’s Avonds eten we weer bij de brasserie aan de haven en dan terug naar het hotel voor Spanje-Italië. 1-1. Bij tijds naar bed.

Weer: mistig, zwaar bewolkt, 14 graden.

Maandag 11 juni 2012

Geiranger - Åndalsnes: 84km

Na het ontbijt drinken we nog capuccino in de lounge van het hotel. Ook vandaag hangt de bewolking laag, maar we hebben nog goed zicht op de fjord. We rijden in noordelijke richting verder. Eerst naar beneden naar Geiranger en dan weer naar boven via de Ørnevegen, de adelaarsweg. Na 11 haarspeldbochten komen we bij een groots en modern aangelegd uitzichtpunt met een weer een ander zicht op de fjord en het dorp Geiranger. Ook van hier uit is het zicht weer mooi. We krijgen al snel gezelschap van een bus met cruiseboot reizigers en we gaan maar weer verder. We komen op een hoogvlakte, waar het bewolkt is, maar het zicht goed. Na 20 km zet de afdaling in naar Eidsdal, waar we met een ferry de Norddalsfjord oversteken. We wachten 5 minuten en de overtocht duurt niet meer dan een kwartier. We rijden verder via het Valldal. Na 7 km komen we bij de Gudbrandjuvet, waar we uitzicht hebben op een kolkende stroomversnelling vanaf een kunstig gefabriceerde brug. Hierna stijgt de weg weer naar grote hoogte, naar het Trollstigplatået, een besneeuwde hoogvlakte. Hier hopen we op een schittterend uitzicht op de toppen van de Bispen en de Kongen op 1462 en 1614 meter hoogte, maar de laaghangende bewolking ontneemt ons al het zicht. De mist is zo dicht dat we nauwelijks 20 meter vooruit kunnen kijken. We zien daarom ook heel weinig van de eerste helft van de spectaculaire Trollstigen ("de trollentrap"), de kronkelende weg van het plateau naar het dal richting Åndalsnes. Het zit helemaal dicht. Halverwege echter na een 6 tal haarspelden klaart het op en kunnen we toch iets van deze spectaculaire weg zien. Ook de Stigfossen waterval zien we naar beneden storten.

Beneden gekomen is het nog een kwartier rijden naar de Trollveggen camping, waar we een hytt (huisje) hebben gehuurd. Het is een klein, maar comfortabel huisje met douche, toilet, keuken, slaapkamer en woonkamer en zelfs een tv. We nemen onze intrek en rijden dan naar Åndalsnes. Daar doen we boodschappen voor het avondeten, ontbijt en de lunch van morgen. We bekijken het dorp van 3500 inwoners. Het is niet erg bezienswaardig. Het is in de oorlog zwaar beschadigd en rommelig weer opgebouwd. Er ligt een schip van de Costa Cruises in de haven, de Costa Pacifica van de zelfde rederij die een schip (Costa Concordia) verloor bij Sardinië. We drinken koffie bij hotel Rauma met zicht op het raadhuis, waar de kernwaarden van de gemeente op de gevel staan: Opmerksom, Ekte & Samarbeidsvillig (Oplettend, Echt en Bereid tot samenwerking). Je moet er maar op komen. Bij de touristeninformatie op het station vragen we de weg naar de Rødven staafkerk. Dat is ruim 35 km rijden om de Romsdalfjord heen en dan nog een stuk verder. Een mooie rit. De kerk uit de 14^e eeuw is een oorspronkelijke staafkerk – een van de 28 die er nu nog zijn – en is in 1712 een beetje opgeleukt. Helaas is de kerk pas vanaf medio juni geopend en zijn we een beetje voor niets gekomen. We rijden weer terug naar onze hytt.

Erik maakt een rijstgerecht klaar en we drinken er een biertje bij. Daarna maken we een wandeling over de camping. Helaas kunnen we geen voetbal ontvangen vanavond, omdat we alleen de drie Noorse publieke zenders op de tv kunnen krijgen en die hebben vandaag geen EK-uitzending.

Weer: zwaar bewolkt, 11 graden.  

Dinsdag 12 juni 2012

Åndalsnes - Ålesund: 127 km

We ontbijten in ons huisje en rijden dan naar Åndalsnes voor koffie in het Rauma hotel. Na de koffie rijden we naar Ålesund. Het is een makkelijke weg, zonder al te veel bochten en rond half twaalf zijn we bij het Scandic Hotel. Het hotel ligt aan zee en er staat een stevige en koude wind. We eten eerst onze boterhammen en lopen daarna naar het Jugendstilcentrum. Alesund is in 1904 door brand verwoest en in de wederopbouw werd vooral een noorse variant van de Jugendstil of Art Nouveau toegepast. Jugendstil of Art Nouveau was toen in Europa in zwang bij vooruitstrevende vormgevers, die zich aan de historiserende neo-stijlen van de 19e eeuw wilden ontworstelen. Noorwegen werd in 1905 een volledig zelfstandig koninkrijk, vandaar dat de architecten een Noors-nationale draai aan de ontwerpen probeerden te geven. Dat is in het stadje goed te zien. Het Jugendstilsenter zit een voormalige apotheek en laat kunstvoorwerpen, het interieur, de geschiedenis en de culturele context van de Jugendstil zien. We lopen verder het stadje in en bewonderen de panden en ook de kerk uit 1920. Hierna pakken we de auto en rijden naar het Askla uitzichtpunt. Het uitzicht is geweldig. 

’s Avonds gaan we eten bij Hummer & Kanari. Goed eten en voor Noorse begrippen niet te duur. Ik ga daarna in de gym van het hotel wat oefeningen doen. Om 20.45 begint Polen tegen Rusland: 1-1.

Weer: droog, bewolkt en 12 graden

Woensdag 13 juni 2012

Ålesund - Oslo - Bodø: bijna 2 uur vliegen

Na het ontbijt met uitzicht op de haven gaan we naar buiten om koffie te drinken. Na twee lekkere capucinos een paar deurtjes, verder lopen we nog wat rond en gaan dan met de auto tanken en vervolgens naar het Atlanterhavsparken bij het aquarium. Daar is een mooi uitzicht op de Noorse Zee en de eilanden rond Ålesund. Het is fris in de koude wind van zee. We rijden weer terug naar het hotel en maken ons op voor vertrek naar de luchthaven. Vanuit het centrum voeren twee lange tunnels onder het water door naar het eiland Vigra, waar de gelijknamige luchthaven zich bevindt. We zijn ruim op tijd en moeten wachten voor de incheckbalie open gaat. Dan kunnen we de koffers om half twee inleveren bij de balie van Norwegian.com en daarna door de veiligheidscontrole. De vlucht naar Oslo duurt 45 minuten.  We komen er bijna een half uur te vroeg aan, wat ons meer speling geeft in de overstap naar Bodø. De vlucht naar Bodø vertrekt om 17.25. We komen rond 18.35 aan. De Audi A4 combi van Hertz staat op ons te wachten en de koffers zijn gelukkig ook goed mee gevlogen. We rijden naar de Jeugdherberg, die goed in orde is. Het is gevestigd in het treinstation. We gaan op weg om wat te eten en vinden het Café du Verden. Het ziet er leuk uit, maar het eten laat ontzettend lang op zich wachten. Meer dan een uur. Dan hebben we haast want we willen het Nederlands elftal zien voetballen. Snel gegeten - het eten smaakte prima, jammer van de haast - en dan naar de Match Bar, waar de wedstrijd op een groot scherm wordt getoond. De hele zaak is voor Nederland net als de vier Nederlanders die er zijn (incl wij). Het mag niet baten, want Nederland gaat roemloos ten onder met 2-1.

Teleurgesteld lopen we terug naar de Jeugdherberg.

Weer: in Alesund bewolkt en 12 graden in Bodø licht bewolkt en 9 graden.

Donderdag 14 juni 2012

Bodø - Reine: 3,5 uur varen

Na het ontbijt in het stationsrestaurant naast de Jeugdherberg (inclusief) gaan we op zoek naar een supermarkt om wat boodschappen te doen voor de lunchboterham. Er is in Bodø ruim aanbod: alle grote Noorse namen (Rimi, Rema2000, Coop) zijn aanwezig. Vervolgens rijden we naar de haven om ons op te stellen voor de veerboot van de Torghatten-rederij naar de Lofoten-eilanden. We hebben online gereservereerd en staan in de snelle baan. De boot vaart om 11.15 af naar Moskenes. De overtocht verloopt rustig. We vermaken ons met lezen en van het uitzicht genieten. We varen langs kleine eilandjes en zien soms vissersbootjes en een enkele dolfijn. In de verte doemen de Lofoten op. Om 14.30 komen we aan in Moskenes. De spitse bergen met deels sneeuwbedekte toppen lijken direct uit het water te steken. Er is maar een heel smal kuststrookje, waar de vissersdorpjes op zijn gebouwd. Het is dan nog maar een klein stukje naar Reine, waar in Det Gamle Hotellet verblijven bij Lilian Dijkema, een Nederlandse. Vanuit ons slaapkamerraam hebben een mooi uitzicht op het water en de rekken met drogende vissekoppen van de kabeljauwen (stokvis). ’s Middags drinken we een kopje koffie bij het naastgelegen café annex plantenwinkel en wandelen we wat rond in Reine.

’s Avonds eten we bij Reine Rorbuer’s restaurant Gammelbua. Heerlijk eten. Ik krijg een Lange (Leng), die veel weg heeft van kabeljauw en Erik eet rundvlees.

Weer: bewolkt, maar droog en zonnig. 9 graden

Vrijdag 15 juni 2012

We ontbijten bij Reine Rorbuer (korting vanwege Gamle Hotellet). Het is een goed verzorgd ontbijt met vlees, kaas, worst, zalm, ingelegde haring, en de lichtbruine typisch Noorse gammelost (oude kaas). Na het ontbijt rijden we naar Å het zuidelijkste plaatsje op het eiland Moskenesøya. We rijden eerst het dorpje voorbij door een tunnel naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Vandaar hebben we mooi uitzicht op twee andere eilanden, die niet over de weg zijn te bereiken: Værøy en Røst. In Å staan alleen maar Rorbuer, die een hotel, jeugdherberg en een visserijmuseum herbergen. Een Rorbu is een houten huisje, meestal gedeeltelijk op palen in het water gebouwd, waar de van het vaste land afkomstige vissers tijdens het visseizoen onderdak vonden, een situatie die tot ver in de 20e eeuw voortduurde. De vissers moesten flink betalen voor het onderdak en deden dat in vis. Tegenwoordig zijn alle Rorbu op de lofoten verbouwd tot vakantiewoning.  Het museum is maar matig interessant en slecht gepresenteerd. We kunnen wel echte levertraanproeven in de voormalige traanfabriek. Levertraan is nog altijd in de winkels te koop. Lekker is anders. Daarna rijden we naar Sørvågen, waar we een wandeling rond het meer maken. De uitzichten over het meer en de bergen zijn prachtig. 's Middags rijden we in noordelijke richting naar Hamnøya. Dit is een klein en mooi vissersdorp met typisch Noorse vissershuisjes in geel, rood, wit en lichtgroen geschilderd tegen de achtergrond van de stijle bergen. Vervolgens rijden we door naar Ramberg, dat zijn haven aan de oceaanzijde van het eiland heeft. Iets voorbij Ramberg ligt het Flakstad met een mooie 18^e eeuwse kerk. Helaas is die pas vanaf 26 juni te bezichtigen. We rijden door naar Njusfjord. Dat licht aan een inham aan de continentale zijde van de Lofoten. Het is een zeer schilderachtig vissersdorp. De vissershuisjes, de rorbuer zijn oorspronkelijk 19^e eeuws en worden verhuurd. Het dorpje is zo bezienswaardig, dat je 50 kronen entree moet betalen. Maar het is de moeite waard. Na Njusfjord rijden we terug naar Ramberg, waar we eten in de Gjestegård. Het eten (kabeljauw en lam) smaakt uitstekend en na het eten schuiven aan voor de tv om voetbal te kijken: Oekraine tegen Frankrijk. De wedstrijd wordt na 5 minuten gestaakt wegens onweer, maar na een uur gaat het verder. Uitslag 0-2. We rijden vervolgens terug via de slingerende wegen naar Reine, waar het in deze tijd van het jaar maar niet donker wil worden. We zitten ruim boven de poolcirkel en een week voor midzomer. De dagen zijn op z'n langst en de zon gaat niet onder. Het schemert niet een echt. Midden in de nacht staat de zon recht op ons slaapkamerraam en de gordijnen zijn van wit katoen en slechts van decoratieve waarde. Je moet er even aan wennen.

Weer: zonnig, 12 graden.

 

	Andere Reisverslagen
terug		verder