Zafra - Mérida: 62 km

Woensdag 21 mei 2003   

Na het uitstekende ontbijt vertrekken we uit Zafra. Wij rijden noordwaarts naar Mérida, waar we na een klein uur bij hotel Nova Roma aankomen. Een modern, goed, maar onopvallend hotel midden in het centrum. We gaan eerst koffie drinken op de Plaza Mayor en dan de bezienswaardigheden bekijken. De Plaza Mayor is groot en omgeven door hotels en winkels. Op het plein zijn een aantal terrassen en een grote fontein. Na de koffie bekijken we eerst het Romeinse theater. We kopen hier een combinatie-ticket, dat geldig is voor alle Romeinse attracties in Mérida (€7,20, ipv €3,90 per keer) Het Romeinse theater is zeer goed bewaard gebleven en dateert van 15 n.C. Het wordt nog steeds gebruikt m.n. voor het klassiek theaterfestival in Juli en Augustus. Nu is er een muziekuitvoering voor scholieren, gesponsord door het regioparlement. Het theater heeft een prima akoestiek. Ernaast ligt het Amfitheater. Dit is minder goed behouden. Hier vochten in de oudheid gladiatoren met elkaar of met wilde dieren ter vermaak van het toegestroomde publiek. Tegenover deze theaters ligt een Romeinse villa. Hiervan zijn een deel van de muren en de vloeren opgegraven. Het geeft een goede indruk hoe een Romeinse villa er aan het begin van de jaartelling was ingedeeld. Het huis is tot in de vierde eeuw bewoond gebleven. Het heeft een paar mooie vloermozaïeken. 

Dan wordt het tijd voor de lunch en de siësta. Na de siësta bekijken we de Morería opgravingen bij de oude Romeinse brug. Hier zijn opgravingen gedaan, waarbij resten van huizen zijn blootgelegd uit de Romeinse, de Visigotische en de moorse tijd. Ook hier weer mooie mozaïek vloeren. De opgravingen kwamen aan het licht bij de voorbereidingen voor de bouw van een kantoor voor de regioregering. Het gebouw is toch gebouwd, maar op palen, zodat de opgravingen toegankelijk blijven. De Romeinse brug van Mérida is in het begin van de 1e eeuw aangelegd, in de 17e eeuw verlengd en in de 19e eeuw gerestaureerd in de huidige staat. De brug is 792m lang en heeft 60 bogen. Tot 1993 deed de brug nog dienst als verkeersader, toen de nieuwe brug werd geopend. 
Aan het bruggenhoofd staat de Alcazaba, het moorse fort, dat eeuwenlang de toegang tot de stad controleerde.
We nemen wat tapas bij Casa Benito, een klein café dat volbehangen is met stierenvechters memorabilia. De oude baas is altijd aan te treffen voor de tv met een dikke sigaar in zijn hoofd, kijkend naar een stierengevecht  op (betaal-)tv.
Later op de avond eten we bij Rufino. Redelijk eten. 

Donderdag 22 mei 2003

Het ontbijt in Hotel Nova Roma stelt niet erg veel voor. Broodje met jam en op verzoek ook kaas. We bezoeken eerst de Romeinse columbaria met uitleg over de dodenriten van de Romeinen door de eeuwen heen. Vandaar lopen we naar de Casa Mitreo. Ook een grote Romeinse villa uit het eind van de 1e, begin 2e eeuw. Het ligt in de buurt van resten die in verband gebracht kunnen worden met de Mitras cultus, vandaar de naam. Het is een herenhuis, ruim opgezet, met - heel bijzonder - ook ondergrondse kamers, die waarschijnlijk in de zomer als slaapkamer dienst deden. Ook hier een aantal (beschadigde) mozaieken. Vervolgens lopen we naar de Diana tempel. In de 17e eeuw is deze tempel opgenomen in een familiepaleis. Vanaf 1972 is de tempel geheel blootgelegd en onderzoek wees uit dat de tempel niet aan Diana, maar aan de keizerverering was gewijd. Ze is een van de oudste gebouwen van de stad, het enige religieuze bouwwerk dat nog staat en dateert van rond het begin van de jaartelling. Iets verder op liggen de resten van het forum uit het midden van de 1e eeuw.
Tenslotte bekijken we nog de Trajanusboog. Deze boog werd ooit - onterecht - als triomfboog beschouwd, maar in werkelijkheid een toegangspoort naar het forum. 
We rijden met de auto naar het Embalse de Cornalvo. Dit is een door de Romeinen aangelegd stuwmeer, dat in de watervoorziening van Mérida een rol speelde. Het ligt 18km buiten de stad. De omgeving is tot Nationaal park verheven. We zien hier roofvogels, ooievaars en waterschildpadden. In het park is het zeer rustig. We komen een enkele auto tegen. We rijden daarna naar het Embalse Proserpina, eveneens een Romeins stuwmeer, dat nu een recreatiegebied is. De stuwdammen zijn 18 en 21 meter hoog en aan het eind van de 1e eeuw, begin 2e eeuw aangelegd.
Terug in Mérida lunchen we in de Parador en gaan de siësta in.
Na de siësta wandelen we de stad in.  Dan eten we weer wat tapas bij Casa Benito. Het is vandaag ontzettend warm (meer dan 30°) en dat is het om 7 uur nog steeds. We hangen tot een uur of acht op het terras, voor we terug lopen naar het hotel. Rond negen uur gaan we eten bij Restaurante Nicolás. Prima eten. Uitgebreide keus uit streekgerechten, zoals Jamón serrano. Alleen in de sierras van Extremadura wordt het Iberisch varken gefokt. Een half wild dier ergens tussen wild zwijn en varken in, dat zich voedt met eikels. De serrano is niet zomaar een beetje ham. Er is een classificatie systeem (Denominación de Origen) dat niet onder doet voor dat van wijnen. De topham komt uit de Dehesa-streek. Een paar plakjes als voorgerecht kost net zo veel als een hele maaltijd. 

Mérida - Cáceres: 67 km

Vrijdag 23 mei 2003

Na het simpele ontbijt rijden we naar Cáceres, zo'n 60 km naar het noorden. Caceres is een drukke stad, met een prachtige ommuurde oude stadskern, waar het juist erg rustig is. We logeren in Hotel Los Naranjos. Eenvoudig met maar één ster, maar toch van de essentiële gemakken (douche, wc, tv, airco) voorzien. We wandelen naar de Plaza Mayor, die net buiten de oude stadsmuren ligt. Een groot plein met tal van terrasjes. Dan verkennen we de oude stad. Caceres heeft, ondanks dat het niet aan zee ligt toch een flink aantal Conquistadores, veroveraars van Zuid- en Midden Amerika, voortgebracht. De familiepaleizen van deze Conquistadores staan trots uit te stralen in de oude stad. De gevels zijn bekleed met familiewapens en een flink aantal is voorzien van een toren. Op de Plaza Santa Maria staat de kerk met dezelfde naam, een renaissance kerk uit de 16e eeuw. Verderop aan het Plaza San Jorge staat het Palacio Golfines Abajo. Hier riep Franco zich in 1936 uit tot leider van Spanje. Aan het Plaza de las Veletas, ligt is het provinciale museum gelegen. Het etnografische deel ligt in de het Casa de las Valetas. Onder dit huis liggen nog de resten van een moors badhuis (Ajibe). Via een brug is het gebouw verbonden met het Casa de Caballos, waarin de kunstafdeling is gevestigd met oude, moderne en hedendaagse kunst, waaronder een paar werken van Miro, Picasso en Arroyo.
Terug op de Plaza Mayor lunchen we onder de arcades. De temperatuur loopt op tot rond de 36 graden en het wordt tijd voor siësta. Na de siësta gaan we tapas eten in Calle Pintores, een levendige winkelstraat met een paar pleintjes. Nu het wat koeler is geworden hebben we ook weer moed om de oude stad nog wat verder te verkennen. We lopen door de vele autovrije smalle straatjes, langs de paleisjes. In één ervan is de Parador gevestigd, het enige hotel in de oude stad. Vrijwel alle hoge daken - zelfs hoogspanningsportalen - worden bezet met ooievaarsnesten. In het begin nemen we er foto's van, maar op een gegeven moment ga je er aan wennen, zelfs aan het geklepper van de vogels.
's avonds eten we bij " El Figon de Eustaquio" een heel goed restaurant waar we heerlijk genieten van eend en chateaubriand.

Zaterdag 24 mei 2003

Ontbijten kan niet in het hotel, dus doen we het maar in een koffietentje. Na het ontbijt rijden we naar Trujillo, ruim 50 km ten oosten van Cáceres. Trujillo is een klein stadje, gelegen op een heuvel, in de schaduw van een kasteel. Het kasteel is van Moorse origine, maar vele malen uitgebreid door latere gebruikers. In een van de torens is een kapel gewijd aan de beschermheilige van de stad. De maagd staat in een raamkozijn, met haar rug naar de gelovigen en staart uit over de stad. Het uitzicht vanaf de kasteelmuren op het stadje en de wijde omgeving is prachtig. Het moet een zeer strategische plek zijn geweest.
In het midden van het stadje ligt de Plaza Mayor, een ruim plein omringd door kerken en paleizen. In het midden van het plein staat een standbeeld van Pizzaro, veroveraar van Ecuador en Peru, ook een zoon van Trujillo (1475). Het beeld is een Amerikaans geschenk uit 1929. De kerk San Martin aan het plein is de moeite waard. De concierge van de kerk doet haar best om ons - in het Spaans - op de interessante zaken van het gebouw te attenderen, zoals het koor, het altaar en een balkon dat uitzicht geeft op de Plaza Mayor.
Verder lopen we nog langs de Santa Maria kerk, een klooster en de Parador van Trujillo, die in een 16e eeuws klooster is gevestigd. De temperatuur is ideaal vandaag in Trujillo, zonnig en maar 21°.
We lunchen in Meson La Troya. Het copieuze menu van 15 euro (inclusief wijn) is prima. Curieus is de stokoude bazin, die als een soort monument voor de ingang van de eetzaal is opgesteld. Praten gaat haar niet zo goed meer af en een bord vermeld de eenvoudige prijslijst (1 menu is €15, 2 menus €30 enz.). Bij haar moeten we afrekenen. In de bar is de muur behangen met foto's van beroemdheden die hier hebben gedineerd, samen met de oude doña in betere tijden. Wie weet hoelang deze bezienswaardigheid nog mee gaat.
We rijden terug naar Càceres voor de siesta. Na de siesta lopen we de stad in om wat tapas te eten op de Plaza San Juan. We zijn ruim op tijd terug in het hotel om de uitzending van het Eurovisie songfestival te zien. De Spaanse tv heeft een uitgebreide voorbeschouwing: "Operación Eurovision" in navolging tot de spaanse voorselectie die Operación Triunfo (een soort Idols, maar dan professioneler en met meer artistieke inhoud) heet. De Spaanse deelneemster Beth uit Suria in Catalunya wordt uitgebreid geïnterviewd. Het festival zelf heeft maar weinig hoogtepunten. Het decor is prachtig en onze Esther Hart ook, maar ze krijgt maar weinig punten. Turkije wint.
Het was vandaag weer zonnig maar gelukkig niet zo warm, zo'n 23 graden maximaal.