Donderdag 2 september 1999

We rijden na het ontbijt naar Vejer de la Frontera. Een wit dorp hooggelegen op een heuveltop. Het dorp heeft een sterk moorse uitstraling. Het is ontstaan als de moorse vestingstad Bekkeh. In 1250 werd het door koning Fernando III heroverd. De toevoeging de la Frontera, die veel Andalusische dorpen en steden in hun naam voeren, duidt erop dat het een vesting is geweest in de frontlinie tegenover de Moren. Veel smalle straatjes met witte huizen komen uit op het centrale plein, Plaza de España, dat versierd is met een betegelde fontein. De Torre de la Corredero een uitkijktoren is te bereiken via de patio van een woonhuis. De hoogbejaarde bewoonster laat je vriendelijk binnen en vindt het niet erg om daar een kleine vergoeding voor te krijgen. We rijden door naar Coníl de la Frontera. Deze kustplaats heeft een groot strand. Het strand ten oosten van de het dorp, over het riviertje wordt na enkele honderden meters lopen een mooi en rustig strand. Daar brengen we wat ontspannen uurtjes door tot we rond twee uur iets gaan eten in Coníl. We rijden terug richting Tarifa. We gaan slaan nog even van de weg af naar het strand van Bolonia, waar we nog even wat zonneuurtjes meepakken. 's Avonds eten we bij Villanueva. Ik neem hun specialiteit Urte en coñac, zeebrasem in cognacsaus.

Vrijdag, 3 september 1999

Cádiz is ons volgende doel. De stad ligt op het uiterste puntje van de Costa de la Luz, op schiereiland. Het oude stadscentrum is omgeven door water. De stad is dicht bebouwd met vele smalle straatjes. Na wat gepuzzel vinden de het hotel Francia y Paris, gelegen aan een mooi plein in de oude stad. We verkennen de stad. We bekijken de overdekte markt. Hier worden dagelijks vlees, vis, groenten en fruit verkocht. Het is er een drukte van belang. Voor de kathedraal zijn we helaas te laat. Die sluit om 1 uur 's middags. Dan maar op zoek naar een restaurant om wat te eten. Erik neemt tortilla en ik bestel mosselen (denk ik) maar krijg kokkels. Na de siesta wandelen we door de stad. O.a. langs het oratorio de San Felipe Neri. Hier kwam in 1812 na het verdrijven van de Franse bezetters een voorlopig parlement bijeen dat een liberale grondwet opstelde. De grondwet was slechts een kort leven beschoren, maar had grote invloed op het liberale grondwetsdenken in Europa. Er naast is het gemeentemuseum, waar een 18^e eeuws schaalmodel van de stad te zien is en een schilderij dat de bijeenkomst van het parlement in 1812 uitbeeldt. 's Avonds doen we een poging de gay scene van Cádiz te verkennen. Cádiz heeft een zeer liberale reputatie. In de jaarlijkse carnavalsoptocht schijnen ook een aantal gay-praalwagens mee te rijden. Het vinden van de uitgaansgelegenheden is moeilijker. Café de Levante is ho/he gemengd en El Poniente gaat pas na 23 uur open en wordt pas ver na middernacht een druk en gezellig.

Zaterdag, 4 september 1999

We wandelen 's ochtends verder door de stad. We bekijken het Parque Genoves aan de waterkant, met gecoiffeerdebomen. We lopen door langs de waterkant en komen bij de jachthaven. Hier ligt ook in het water het Castillo San Sebastian, een van de fortificaties van Cádiz en het stadsstrand. We gaan nu de Barrio de la Viña in, de oude visserswijk van Cádiz. Smalle straten, veel restaurants en luidruchtige bewoners, maar kennelijk wel heel erg gaditano, of te wel typisch Cádiz. We zijn nu op wel op tijd om de Kathedraal te bezoeken. Het bezoek valt nogal tegen, aangezien er een enorme restauratie gaande is en alles duimendik onder het stof zit. In de late namiddag rijden we de stad uit naar het El Chato - strand. Vanaf het El Chato restaurant bereiken we na een paar honderd meter lopen het strand. Het water is door de rotsige kust wat moeilijk te bereiken.

's avonds eten we bij El Faro. Hét visrestaurant van Cádiz. Zelfs koning Juan Carlos en zijn gezin en de premier (huidige en vorige) hebben hier gegeten. Als bewijs hiervoor hangen foto's van de beroemdheden met de eigenaar aan de muur. De chef komt ook bij ons even informeren of alles naar wens is. De ambiance is prachtig, de service voortreffelijk en het eten overheerlijk. Uiteindelijk valt de rekening reuze mee. Rond half twaalf gaan we de kroeg in. In El Poniente is een "Braziliaans" feest en een travestie-optreden.